Levensverhalen (pagina 1435)

Ik ben remco 18 jaar.En ik ben radeloos ik weet niet meer wat ik nog met mijn leven kan of wil doen.Vanaf mijn 11 jaar ben ik begonnen met drugs, drinken, vechten en zelfs stelen daarna ben ik nog eens begonnen met illegale straatraces tegen doen met brommers.Waar we alles voor deden en daar ben ik ook mijn 2 beste vrienden in kwijt gespeeld daarna heb ik met een moeilijk tijd te maken gehad en vorig jaar wou ik zelfmoord plegen tot dat een vriendin (toen) mij tegen hield, nu zijn wij een koppel en echt ik zie haar doodgraag ik werk nu ook terug dus ik heb mijn leven terug opgenomen.Ik woon nu ook alleen maar ik denk nog altijd aan vroeger en zelf kan ik er moeilijk mee leren leven en loop ik altijd wat depri.Ik laat niets merken aan haar dus neemt zij haar normaal leven op naar school gaan, in contact zijn met al haar vrienden enkel heb ik 1 probleem.Ik ben zodanig bang om haar te verliezen dat ik overal een reden naar toe zoek waarom ze lacht terwijl het niet om een grapje gaat van mij.En dat maakt mij ziekelijk jaloers en daarom ben ik bang om haar te verliezen door men jaloers karakter ook al besef ik het zelf toch kan ik er niets aan doen.Het is sterker dan mij zelf. Waarom???Ze weet dat ik zelfmoord durf plegen en ik wil het ook maar ook niet want ik zie haar doodgraag terwijl ik het beu ben voor te vechten tegen mijn leven.

hoi. 2 jaar geleden ben ik 2 opa's en een neef verloren. nu heb ik ruzie met mijn allerbeste vriendin. ik zit in de 2e van de middelbare school en ik wil dolgraag naar vwo. maar de uitslag van mijn cito-score die ik dit jaar heb gedaan was niet goed genoeg. ook mn punten voor mn rapport zijn niet goed genoeg. ik ben dankzij die beste vriendin waar ik ruzie mee heb, andere goeie vrienden en vriendinnen ook aan het verliezen. alle dingen die fout gaan, zijn mijn schuld(volgens bijna iedereen). ik probeer alles op te vatten alsof ze het als geintje bedoelen maar diep van binnen weet ik dat niet zo is. het doet me pijn te weten dat mijn vroegere beste vriendin me zo kapot maakt. sinds 2 jaar heb ik wel eens momenten dat ik zoiets heb van; ik wil niet meer. ik heb gelukkig nog nooit écht iets gedaan. omdat ik toch nog een páar goeie vrienden heb, zij steunen me door dik en dun. dat is de rede dat ik nog leef, elke keer als t fout gaat vertellen zij me dat ik mn ouders dat niet aan kan doen. en dan doe ik het niet. ook is een goeie vriend van me verliefd op me en heb ik hem gekwetst omdat ik hem níet leuk vind. en de jongen die ik wél leuk vind, heeft een vriendin. ik heb nu (bijna) geen zelfmoord pogingen meer, maar het deed me goed om hier mn verhaal te kunnen doen. bedankt.

ik ben 21 jaar en heb een zoontje vn 3, n een hele lieve vriend ( op dit moment tis maar hoe ik me dag heb) .... zo gaat alles goed en zo gaat alles fout!!!
al zolang ik vraag ik me af of ik er een eonde van wil maken en of ik dat wel wil!!
En weet je ik kom er maar niet uit.. al vanaf mijn pff hoe jong zou ik geweest zijn voel ikme l kut begon op school, elke dag maar bang zijn om na school tegaan , wer gepest teworden , geslagen teworden steeds weer ik raakte mezelf de volijke meid kwijt omdat ik me ging gedragen na hoe ik dacht ik me moest gedragen van me klasgenoten!!!! thuis ging ales daardoor nog slechter vond da me ouders maar nooit luisterdee na wat ik zei ik zei nooit letterlijk wat me echt dwarszat omdat ik iet durfde maar zei het wel zo duidlijk het tesnappen was mar achteraf hebben ze het nooit gesnapt en dachten ze anderssss dus lag het aan mij ??? of ligt het aan hun ???? nou daar ben ik nog iet uit wel dat het ligt an de communicatie die ik toen had met mijn ouderssss.. op mijn 12 raakte ik on contactmet loverboysss daar is de rest vanmijn leven gebleven , elke dag geslagen verkracht..., elke dag bang en veel pijn, en zoveel angst.. dat me op de dag van vandaag nog getekend heb ik heb vriendinne vanme kwijt geraakt aan loverboys vermoord ,, jah vermoord in DEnhaag een meissie waar ik nooit van geweten heb dat ze bij loverboys zat en zo graag wou maar toch wa het een goede zeer gpede vriendin van me , maar ach jah kan ik dr niet kwalijk nemen want zei wist het ook niet vanmij,, zei probeerde tevluchtieen maarhelaas voor een deel niet gelukt!!! ze was nog maar net op haar vlucht adres vij dr broer in hel andere provincie waar bijniemand wat van af wist doet deur open en boem messteken recht bors in en DOOD dus d vraag is : is het har nu wel gelukt om te vluchten of niet???? soms denk ik jahh ze is nu op een plek waar ze rust en vrede en geen pijn angte haat n verdriet heeft maar soms denk ik okk nee tis er niet gelukt wantt ze wou van hun af en alle gevoelens die daar bij kwamen de pijn , haat, bang, angst, verdriet,. enzovoort mar wou niet van het leven ad ze zwou winnen winnen dat ze verlost kon worden vn hun en hun bpoette voor alles...!! en ik ik, ben nu 21 das dus al heel wat jartjes vverder als begin van loverboys komst, maar sinds ik zwanger werd van me kleine ( waarvan de vader nog steeds in beeld is en goede man is , maar ik en hij geen relatie meer hebben) ben ik vanze af ik heb geknokt gevochtemn alle om mij leven weer op rails te krijgenen nu nog heb ik mijn leven tje niet terug en ben bang en weet zeker ik hem ooknooit meer terug zal krijgen, hun hebben mij dan misschien niet meer , maar de macht over me nog wel en me leven ook dus wat ben ik??????/ ik ben ik , ik ben mamma , en ik ben een persoon wat hier op de aardkloot left, maar waarvoor moest dit alles mij overkomen waar is dit verdomde kut leven dan voor!!!!
zoveel vragen over het leven aan het leven en aan de mesnen die ik in me leven heb ontmoet die ik liever niet had willen ontmoeten..!!!!!!! maar krijgen zal ik ze nooit!!! en of k er een einde aan moet makenn tjaaaa das ook een goede vraag maar wel een vraag aan mezelf, en zelfs dar heb ik geen antwoord op!!
kn mezelf lleen beloven';
denk goed na over de dingen die je doet waarmee je andere personen in je leven die veel voor je betekenen kan kwetsen of raken, doe geen dingen waar je niet voor de volle 100 achter staat als ik er eind aan wil maken denk dan wel aan dw dierbaren diemet de bvragen blijven, (want zelf weet ik dat als je met vragen blijft zitten het zwaar kloten is) en de dierbaren die op mij moeten steunen ookal kan ik het iet gaan die het redden zonder mij in dit geval is dat mijn zoontje nu en nee die heb mij nodig ookal lukt he me iet altijd zoek dan hulp......... nog steeds als vanaf mijn 14de leeftijd wil ik niet meer verder mar toch ben ik na veel brainstormen en te klusteren aan huis en brainstormen en zo maar door gaan flink na de kloten gaan want kende niemand in mijn omgeving en ik was e kluizenaar maar door dat ben ik veel over ijzelfteweten gekomen ook al hebben de loverboys mij leven en zo heb ik o ok vel vragen beantwoord waarop ik van de perdsonen zelf nooit antwoord kreeg. ik heb van mij kut leven daar eenleven om heen gebouwd en ik geef nog steds teveel aan mensen zodat ik zelfs steeds tegen de muur loop maar ik weet wel hoe ik tegen de muur loop zie het aankomen, weet hoe het gebeurt wn hoe het kwam , is zeer stom vanmezelf maar tis beter al dom en naief wezen en het zelfde doen en steeds weer jezelf kwijt tezijn!!!!! de dierbaren om mij heen weten ook dat ik zo reageer op als ze zo iets doen na of tegen mij ook al slaat het nergens op, tja mot maar ik weet waarom ik zo reageer en ik vind het logischeee omda t ik dit heb meegemaakt reageer ik zo op dat gene wat er gebeurt maar wel in achter hoofd met als iemand niet weet waarom i zo uitschiet en schreeuw en het cht niet snapt het diegen uitleg enmezoefl niet goed praat maar wel hoop en wil dat diegen het accepteerd en begrijpt zoniet dan word het nooit echt een dierbaar persoon en dat is kut zwaar kut maar verder kon ik niets andrs bedenken om tevervluchten uit de loverboy sekwiees en hoe ik met ellende om moest gaan in mijn leven en kan ng steeds met heel veel dingen niet overweg ben nog steeds depressied en gestresst en overspannen maar weet wel al dik 4half jaar wat ik wil, wat ik doe waarom i iets doe , waar wil ik heen , wat moet ik doen om mijn droom tekrijggen en om me goed tevoen,,, n nee het is niet IK IK IK IK , want ik denk altijd eerst na over de ander en leg altijd iets uit waarom en als ik eenstap teug moet doen om ander tegeven wat nodig is en mezelf minder terwijl ik eigenlijk niet kan doe ik het ook met goed in achterhoofd geniet dat ik het doe omsat een ander nt iets meer nodig heeft op dat oment als ik ..... TIS GEVEN EN NEMEN . mar altijd wel met de gedachten dat je niet altijd moet geven en jezzelf niet kwijtrake en twijfel niet aan jezelf, tis nie ij en jij maar het is ij en ik!!!!!!!!!1

moet van beide komen!!!
en nogmaals ng wil ik eigenlijk niet verder want ben het denken en twijgfelen en en vechten zo zat en moe , en angst, pijn verdriet haat , woede, alles blijft gaat nooit weg, maar soms heel ff voel je een paar minuuten geluk blijdschap of liefde dat zijn die paar minuten per dag of omd de dag dat je ff moet opkrabelen dus nog nniet ben je met volle 100 geluk bezig die paar minuten maar dan ook nog met het omhoogkrabbelen, maar dan voel je wel par minuten 300% moed de je ff de boel omhoog doet waaien en darmoet je na toe kruipen en dn heb je heel ff weer de moet en denk werk enzo ga ik maar door dus twijfel over end an maken of niet blijf ik houden!!!!!!!!!!!!!
maar de kwestie datik stiekum door blijf vechten in me hoofd..... zegt toch datik niet 100 procent wil.........

en zou gauw ik echtn iet meer kan geeft dat zich zelf wel aan maar als ik zo door ga weet ik niet of dat uberhaupt nog komt!!!!!!!!!!!1

zo dit wou ik kwijt
byebye

wat lees ik hier een nare berichten, mensen die nog zo jong zijn en nog zo veel mooie dingen moeten tegenkomen in hun leven...
ikzelf denk ook wel eens aan zelfmoord.. omdat dingen niet gaan zoals ik ze wil, omdat ik bang ben om mijn vriend te verliezen, omdat ik lelijk ben... ik voel me soms echt nutteloos in deze samenleving.
ik heb wel doelen, maar zijn die te breiken? ik ben zo onzeker over mijn leven en geluk, weet soms echt niet wat ik moet denken of doen. ik wil mijn vriend er niet mee belasten, hij heeft het zelf al moeilijk genoeg...
maar ik spreek mezelf tegen in dit bericht. de mensen die hier schrijven gun ik alle liefde, geluk en gezondheid voor altijd.
alleen gun ik het mezelf niet, ik ben echt een nul... zelfmoord zou ik denk ik (nog) niet kunnen, daar voor laat ik te veel mensen achter die ik dan weer ongeluk geef... maar het spijt me soms wel dat ik geboren ben..

mijn vader is vrijdag de dertiende gestorven zo ineens ik ben echt kapot !
vrijdag word hij begraven ik weet echt niet meer wat dien hij was mijn steun mijn toeverlaten !

hOi,,

Ik was een paar dagen geleden maandag ofzo was ik beneden het was avond..en ik wou de poes chica een kusje geven want ik moest naar bed ik knuffel mijn dieren altijd als ik naar bed toe moet altijd de hond en de poes alleen de konijn niet die staat buiten en de muis staat in me kamer maar daar zeg ik weltruste tegen...en ik wou dus de poes een kusje geven maar chica ging mij krabben dus ik trok niet terug want dan zou ze het erger doen maar ze liet niet los mijn moeder had al 2x gewaarschuuwd maarja heb geen zin in nog meer krassen op mijn armen maar chica bleef door gaan en toen waarschuuwde mijn vader ook 2x en toen werd hij boos trok mij over eind gaf mij een harde stomp in mijn zei gaf me nog 2 klappen 1 bij me net en gezicht en de andere op mijn schouder en toen duwde hij mij naar de trap toe gaf me een tik op mijn hoofd en gaf een keiharde trap in mijn rug [hij heeft vroeger op voetbal gezeten en zo gaf hij een trap alsof ik een voetbal was] en toen ben ik maar naar boven gegaan voor ik meer kreeg..pijn deed het wel maar huilen deed ik niet ik was het wel gewent toen ik nog kleiner was en als ik zou gaan huilen was het omdat ik degene weer moest zijn..nou ik was boven had mijn pyjamma al aan getrokken en toen ging ik het rat van de muis losmaken want savonds gaat mijn muis tekeer in dat draaimolentje dus die deed ik los want het maakt anders te veel lawaai en toen stond mijn moeder net aan de trap en werd boos en schreeuwde..: GODVEREDOMME ZIT JE NOU WEER BIJ DIE MUIS!.. Nee!ik draaide dat rat los joh je hoeft niet gelijk zo boos te doen! En toen kregen we ruzie en ik moet het laatste woord hebben omdat zei altijd dan gaat liegen enzo en altijd gelijk wilt hebben maar dat heeft ze dan niet maar mijn moeder was de was aan het doen en toen had ze net zo'n wasmand in haar handen en werd ze boos en ik stond met me rug naar haar toe ik was mijn bed aan het doen en ik keek achter mij stond me moeder en ze sloeg met die wasmand ze wilde hem op mijn hoofd raken maar bij kenpo had ik geleert om dan je arm boven je hoofd te houden zo dat hij niet op mijn hoofd kwam nou langzaam .. werd het wat rustiger maar ze had wel die wasmand op mij kapot geslagen om mijn arm en toen liep ze naar de eigen kamer daarna kwam mijn vader nou die loopt te zeiken dat ik normaal moest doen en moest luisteren enzo..nouja ik moest mijn bed in en toen zei mijn moeder die zag een wondje op mijn arm GODVEREDOMME HEB JE DIE WEER ZELF GEDAAN..IK zei nee dat heb ik niet!!..dat heb jij net gedaan..dus bleek dat dat wondje door haar kwam door die wasmand.. het wondje is 5 cm lang en 2cm groot ongeveer was nog iets groter..maar dat iets groter kwam omdat ik in bed lag en erover heen krabte omdat ik boos was het het prikte..maarja ze waren alleen boos om eigenlijk niet veel maarja ..

xx L..

Hey Ik lees al die erge dingen en dan denk ik: kom op jullie kunne nhet leven wel aan.. je komt er echt wel uit, je wordt er alleeen maar sterker van. je moet maar zo denken > Na dalen komen er ook weer bergen!! Positief denken.. wat heeft het voor zin dat je zo denkt, niks daar kom je niet verder mee.. misschien praat ik er wel makkelijke over.. Maar laat die gedachtigs niet de baas over je zijn!!!

ik heb steeds ruzie en iedere keer gaat alles mis ruzie met ouders word wel geslagen en op school mogen ze mij niet met mijn vrienden enzo gaat het ook niet goed elke keer maar ruzie ook en vind ik een jonge leuk is hij ouder en wilt blijkbaar niks meer met mij te maken hebben volgens mij weet hij nog niet dat ik hem leuk vind maar hij is 17 gaat over een maand van school af en gaat dan bij de luchtmacht maar het probleem is als hij daar nou is en hij moet naar afganistan zou het hij doen hij is een waaghals dus en dan...ik moet er niet aan denken zeg en die andere die ik leuk vind is denk ik 15 maar valt alleen op hele dunne meiden en ik ben niet echt dun..en met mijn vriendin haar moeder haat mij en eigenlijk mag ze ook al niet met mij omgaan en ik mag met mijn 2 andere vriiendinnen niet omgaan en hun niet met mij en die ene meisje mag ik wel mee om maar zei niet met mij alles gaat fout maar ik blijf door gaan ookal wil ik niet..ik weet het niet meer hoor..
xx laura

Hallo, mensen.

Ik was begin dit jaar ook al van plan er een einde aan te maken, omdat ik zeer gepest was en dit maar niet kon vergeten.
Toen ontdekte ik hasj en wiet.
ik begon elke dag hasj te roken, elke ogtend 1tje. ik zat lekker in me vel.
me ouders werden al vaker boos op mij omdat ze mij stoned zagen, en dwongen mij weer eens te stoppen.
dit keer is het serieus geworden.
ik kwam knetterstoned thuis, nu mag ik niks meer. ik krijg geen geld meer, ik mag op school niet meer van het plein af, in mijn tussenuren moet ik bij een rotvent in een klein kantoortje zitten.
ik wordt met alles gecontroleerd.
ik voel me nergens meer op mijn gemak.
behalve bij mijn vriendin, die ik niet vaak zie omdat ze niet egt dichtbij woont.
ik zit totaal niet lekker meer in me vel.
ik zou gewoon weer willen blowen, maar ik heb mijn vrienden verraden omdat ik onder druk werd gezet door mijn ouders.
nu is er niets meer voor me in het leven.
geen wiet, bijna nooit vriendin.
ik hoor er ook niet meer bij.

dit was mijn leven.

ik ga binnen een week zelfmoord plegen, eerst mijn zaakjes afhandelen.

groeten, De Anonieme Hater.

Je bent geboren om te leren zeggen ze, maar wat als je genoeg hebt geleerd en gezien wat moet je dan doen.

Al sinds mijn elfde ben ik gaan nadenken over het leven, wat je moet doen om er bij te horen en wat iedereen van je verwacht.

En geloof me iedereen verwacht te veel van een ander en als je niet aan hun verwachtigingen voldoet dan ben je niemand meer in hun ogen.
Ze laten je vallen als een baksteen.

Ik had veel vrienden,(nou ja vrienden) mijn familie heeft een behoorlijk kapitaal en daardoor had ik vrienden,totdat mijn vader falliet ging en mijn vrienden weg gingen.
Nu heeft mijn vader wel weer een eigen bedrijf wat erg goed gaat.
Maar ik durf geen mensen meer te vertrouwen zelfs geen familie.

Wat ik ook probeer het intresseert me niet, maar ik wil het wel graag leren.
Er zijn mensen die wel proberen om bevriend met me te worden,maar ik durf niet meer.
Ik probeer het wel maar mijn ervaring met mensen zegt wat anders.

Zelfs verlieft te worden wat ik best wel wil lukt me niet,ik vertrouw het niet.
Er zijn in het verleden vaak mannen geweest die gek op me waren,maar die waren of geintresseert in mijn familie of ze waren niet goed genoeg in mijn ogen.
Ik durf me niet te laten zien hoe ik in het echt ben.

Ik werk in de verzorging bij de thuiszorg(geen vetpot)
Als clienten of collega's me te dicht bij komen dan klap ik dicht.
Mijn zusjes hebben sinds kort een kind en om me heen hebben kennissen kinderen en ik ....
Waarom durf ik niet meer
Waarom lukt me niets meer
Waarom heeft mijn leven nog zin

LAAT ME TOCH ALLEMAAL MET RUST HET WIL ME TOCH NIET MEER LUKKEN.