Levensverhalen (pagina 1439)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Dood, niks meer om na te streven

Hoi.
Mijn naam is christina.
Het is niet mijn echte naam.
Ik ben 11, en ik snijd.
Het is moeilijk om te geloven dat een kind van 11 al in zichzelf snijd.
Maar ik zou je nog wat verklappen, ik begon op mijn 9de.
Mijn leven is, zoals ik het noem, fucked up.
Weet je waarom?
Door die fucking klote klas.
op mijn 7de gebeurde het gepest.
Ik vind mijzelf niet lelijk, maar blijkbaar is dat wel het geval, want ik word uitgescholden voor lelijkert.
Ik ben een meid, die tegen vechten is, ik houd er ook niet van zelf te pesten, maar door die pesters, moet ik eigenlijk wel vechten, ik heb met 2 mensen gevecht.
2 rotjongens uit mijn klas.
Door het gepest ben ik ook in mijn armen, en been gaan snijden.
Ik werd op mijn 11de bi, en ik had al snel verkering met een meid.
Daar ging het mee uit doordat ze voor een ander koos, ik was zo deprisief dat ik opeens naar een hakmes greep en mezelf hartstikke diep sneed.
Voor de zoveelste keer.
Ik kreeg ook verkering daarna met het zusje van haar, ook daar ging het mee uit.
En ik 'schreef' haar naam met scheermesjes in mijn been.
Mijn moeder kwam erachter, en daarna hebben we een gesprek gehad, maar doordat zei erachter kwam, stortte mijn wereldje in elkaar.
En begon ook mezelf te slaan en op te hangen.
Ik heb mezelf een keer zo hard geslagen dat er een rode hand in me gezicht stond.
En toen werd ik uitgescholden op school door dik varken, ik was idd dik, ik was 1,66 met een gewicht van 58 kilo, dus ik werd pro ana.
En ik viel af, ja ik viel af, ik weeg nu nog maar 48 bij een lengte van 1,72.
ik ben nog steeds pro ana, want ik ben niet dun genoeg, ik weet dat het verkeerd is, maar afvallen zal ik.
Een keer, vorige maand, sneed ik té diep, ik denk dat er een hechting in mijn arm gezet moest worden, want het is nu nog een ingedeukt stuk huid wat dichtgegroeid is, mijn arm zit vol met littekens, ik haat het.
Natuurlijk kwamen er kinderen van mijn klas achter, als leugentje zei ik dat ik me gesneden had aan een tak perongeluk, weldra geloofde zei het niet, en scholden me uit voor snijder, waardoor ik van zoveel woedde iemand een gekneusde neus bezorgde.
Weetje? ik wil gewoon dóód.
Ik ben op google al op zoek gegaan naar zelfmoord clubs, maar die kon ik niet vinden, dan maar alleen he, maar als ik er een vind, dan zal ik me zeker inschrijven.
Maar ook zoek ik hulp, kan iemand mij helpen alsjeblieft?
Ik heb het hard nodig, ik hoop alleen niet dat de kinderstichting of hulp of weet ikveel hoe het heet erachter kom, ik wil niet geholpen worden door hun, bij mijn vriendin was het al raak, en die hebben haar uit huis geplaatst, ik wil niet weg.
Groetjes Christina.
Datum:
15-04-2007
Naam:
Christina
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-holland

einde?

ruim 10 jaar werkloos, geen vrienden en vriendinnen, 3 jaar geleden mijn linkerheup gebroken. zie geen toekomst meer. een pilletje kan helpen
Datum:
15-04-2007
Naam:
henk
Leeftijd:
51
Provincie:
Utrecht

Problemen tot de dood

Ik heb mijn hele leven lang al problemen. Vanaf mijn geboorte leef ik in dii zhit. Het gaat over alles en nog wat. Doet er nii toe wat de redenen zijn. Het gaat erom dat ik vastberaden ben. Het gaat om een jongen, om problemen thuis, om school, om mijn verleden, om verdriet, om mijn cultuur, OM ALLES! Ik heb geen zin meer. Ik leef 16 jaar lang en vanaf mijn geboorte heb ik deze zhit al. Ik ben ALLES zat. Ik wil niet meer. Ik weet het echt BIJNA zeker! Ik weet ook dat ik er veel mensen mee pijn doe, maar als deze mensen echt van me houden dan waarderen ze mijn beslissing en hoop ik dat ze achter deze keuze staan, hoe moeilijk het ook is! Ik ben alles zat, dit is echt wat ik wil. Ik heb eerder zelfmoordpogingen gedaan, maar daar heb ik niks mee bereikt, wat ik eigenlijk heel jammer vind. Ik wil het deze keer op een snelle, pijnloze manier doen! Ik zeg jullie mensen: denk goed na voordat je wat doet of zegt en maak niet zulke fouten als ik. Ik verdien dit!
Datum:
15-04-2007
Naam:
M.
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

geen schaamhaar, word gepest

dag iedereen, ik wil zelfmoord plegen omdat ik niets heb aan mijn leven :s

Op school heb ik slechte punten, ik kan geen enkele sport, ik word door velen uitgelachen, en bovendien heb ik nog niet eens schaamhaar op mijn 15de :s

Heb bovendien kutouders en ik ben associaal, wat moet ik doen?
Datum:
15-04-2007
Naam:
branko vergaert
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

Kan me niks meer schelen

ik droomde toen ik klein was altijd op uit het huis te gaan en zelfstandig te leven. Nu het eenmaal kan is het zo anders dan ik had verwacht. Ik had de meest beste vrienden thuis en die steunde mij altijd. in het begin werden ze kwaad op mij als ik mezelf gingen snijden nu complimenteren zij me als ik het heb gedaan. Op gegeven moment zeiden ze tegen mij dat ik zeur, dat ik om aandacht vraag en dat ik me niet moet aanstellen. Of ik ga naar een psychiater of ik moet me mond houden. Het waren mijn enige vrienden en nou kan ik zelfs met hun niet erover hebben. Op school ging het ook niet goed dus heb ik me totaal daarop gericht. k deed zo hard me best en tog is het niet gelukt.
Nu heb ik niks meer.... ik voel me dood van binnen dus waarom vecht ik er nog tegen? wat heb ik nog over? wie kan het schelen wat er met mij gebeurt? Het kan mij niet eens meer schelen! Elke avond denk ik dat morgen beter zal zijn en tog vind ik mezelf opeens in de badkamer met mes

er is nog 1 persoon waarvoor ik in leven blijf en dat is mijn moeder andes was ik allang weg....
Datum:
15-04-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Groningen

:)

Heej, als je gwn ergens mee zit moet je erover praten. Mss nemen de zelfmoordneigingen af. Ik heb dinsdagmiddag afspraak met mijn duits juf, echt een relaxte docent, van 26 jaar dus die snapt je echt. Als je bij ons de vertrouwerspersoon kijkt is het een man en dat vind ik niet fijn, je hoeft niet perse met die vertrouwerspersoon te praten als je dat niet wilt, alle andere docenten staan er ook open voor met waarmee je zit. Schrijf een briefje of ga naar haar toe. Het briefje kan je bijvoorbeeld af laten geven door een andere docent/leerling of in haar postvak laten doen en als je naar haar toegaat dan kan je gelijk een afspraak maken. Het duurt nog wel 3 nachtjes voor mij voordat ik dat gesprek heb, mja wel een begin.

Sterkte iedereen (k)
STAP NAAR IEMAND TOE ALS JE ERGENS MEE ZIT!
Datum:
15-04-2007
Naam:
Anoniempjee..
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

dood

hallo iedereen
ja sorry ik ben geen nederlander maar ik moet het echt kwijt

en in belgie hebben we hier blijkbaar geen sites ofzo voor

ik ben nu 19 bijna 20 maar ik wil niet meer leven, sinds ooit mijn eerst vriendin zelfmoord gepleegd heeft , had haar leren kennen in therapie is die drang nog groter geworden
maar wat ik ook slik en drink
nooit heb ik er effectief last van, zeer in men hoofd of van men maag dat wel ja maar na 5 flessen wodka plus 10 brufens verwacht je toch meer
merci dat hier iemand is die toch luisterd
Datum:
15-04-2007
Naam:
jammer genoeg
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

Altijd hetzelfde

Het is echt lang dat ik hier op deze site nog iets had geschreven. Telkens als ik denk dat het veel beter gaat gebeurt er altijd weer iets. Ik weet niet hoelang ik het nog kan volhouden. Ik kan het echt niet meer aan om urenlang te blijven huilen. Praten helpt niet, ik heb het al geprobeerd. It hurts too much!!!
Datum:
15-04-2007
Naam:
chaima
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Hoe mijn problemen opstapelen.

Als klein meisje was vaak levendig, soms een beetje té levendig, ik kon redelijk goed voor mezelf opkomen..
En dan.. mijn overbuurmeisje, ik kwam bij haar in de klas, groep 3.. Ik heb iets aan mijn uiterlijk wat anders is dan anderen, en toen begon het.. ze begon mij te pesten.. Eerst kon ik het nog heel goed af, zij alleen, dat kan ik wel aan.. Mij zij kreeg meer vrienden aan haar zijde, het werd erger, ik kon niet meer naar huis lopen van school, ik heb een paar schoppen gehad, en ben in elkaar geslagen.. Ik dacht dat dit niet erger kon, maar het bleek toch wel, er kwamen roddels, iedereen van de school wist ervan, en mijn zelfvertrouwen werd steeds minder en minder, ik had niemand meer, in de pauzes stond ik altijd alleen bij het muurtje, ik heb niet meer gedurfd dingen te gaan vragen, ik heb nooit meer gedurfd dingen te vragen, zelfs niet aan een leraar als ik iets niet snapte, ik voelde me alleen.. erg alleen.. Dit heeft geduurd tot groep 7, toen ging het meisje dat begon verhuizen, het was een paar maanden rustig, maar durfde me nog steeds niet echt te tonen.. dus de populairste 'bink' van de klas begon maar, alleen dan erger, stenen op mij gooien, mij uitschelden, zorgen dat anderen mij negeerden, en dat ik met niks mee kon doen, dat ik er altijd alleen voor stond, er werd toen ook dagelijks meerdere malen vermeld dat ik lelijk was, dat ben ik gaan geloven, en geloof het nu nog.. Ik dacht dat mijn leven niet erger kon worden, tot op een dag dat ik van school afkwam en mee werd genomen door iemand, en toen ben ik seksueel misbruikt, elf jaar.. het duurde een half jaar voor het naar voren kwam, de school heeft het vertrouwen geschonden en dit aan de klas vertelt (groep 8), omdat ze dachten dat ik dat al had verspreid, over de school... Ook daar kwamen roddels, en werd het pesten nóg erger.. op de middelbare school kwam ik nog steeds bij de meeste dezelfde leerlingen in de klas, en nog steeds alleen.. Het pesten ging maar door, en ik besloot dat ik hulp ging zoeken voor het pesten.. De leraren hebben niet veel geprobeerd, de school werkte niet mee, mijn ouders hebben van alles geprobeerd, maar bijna niks heeft gewerkt, het enige wat een beetje heeft gewerkt is dat ik nu wel dingen durf te vragen aan leraren als ik het niet snap, wat opzich toch wel een positief ding is, maar toch, het pesten ging door.. het werd alleen maar erger, ik ging mezelf maar verstoppen, want; wie wil mij nou zien, wie wil nou met mij omgaan?
Thuis kreeg ik ook niet veel 'steun', mijn ouders lieten wel weten dat ze het erg vonden, en dat ze wisten hoe het was, omdat zij dit zelf ook hadden meegemaakt, maar konden (nu nog steeds niet) veel tijd voor mij.. De tijd gaat vooral naar mijn broer, die vaak alle aandacht opeist, bij wat dan ook... Deze is ook heel erg vervelend voor mijn ouders, die heeft altijd wel ergens last van, en hij geeft ons de schuld, terwijl hij medicijnen heeft voor zijn luchtwegen.. mijn ouders hebben zijn handen vol aan hem en dus geen tijd voor mij, dus zowel op school als thuis voel ik mij alleen, en daarbij dat oma's en opa's mijn broer voortrekken, wat mij ook pijn doet... ik heb heel erg het gevoel dat ik er alleen voor sta in het leven.. tot ik eindelijk iemand vond op internet waar ik het wel goed mee kon vinden, hij had het ook moeilijk, en ik hielp hem door de periode heen, ik ken hem nu ietsje meer dan een jaar, maar ook ben ik 24 uur per dag bang dat ik hem kwijt raak, hij is de enige die ik heb, ik vind hem leuk, hij vindt mij ook leuk, maar is verliefd op iemand anders, zegt hij.. de vriendschapsband tussen hem en mij gaat op den duur steeds minder ook, ik vind het heel erg vervelend, en hij geeft mij soms het gevoel dat ik geen dingen meer kan zeggen die ik eerder wel heb kunnen zeggen tegen hem,ik heb hem al een paar keer in het echt ontmoet, en hij is leuk, echt leuk, maar voel mij weer alleen, en ben gewoon zó bang hem kwijt te raken, niet jaloers, maar toch zo bang hem kwijt te raken, 24 uur per dag aan hem denken..
Omdat het pesten zo erg is, en ze mij alleen maar negeren, en ook de leraren soms vervelende kinderen naast mij laten zitten omdat ze weten dat ze dat niet leuk vinden, omdat het gezin problemen heeft, geen tijd voor mij heeft, de familie mijn broer voortrekken, en de 'enige vriend' die ik had/heb zo bang ben om kwijt te raken, en de vriendschapsband steeds slechter gaat, en omdat ik nog steeds last heb van het heel snel schrikken, omdat ik seksueel misbruikt ben, en me door al deze dingen heel erg alleen voel, ben ik nu op een punt gekomen om een einde aan mijn leven te maken.
Bedankt dat ik mijn verhaal kwijt mocht.
Datum:
14-04-2007
Naam:
ik hou het graag anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Drenthe

dood

mijn tante is dood ik mis haar erg en ik heb al drie keer zelfmoord geprobeert te plagen iedereen laat me in de steek zelfs me klotenvader
Datum:
14-04-2007
Naam:
isa
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.