Levensverhalen (pagina 1374)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

kansloos

I used to be the happy girl. Altijd was ik vrolijk, hyperactief, spontaan. Ik maakte mensen aan het lachen en ik werd er zelf ook blij van. Op een gegeven moment brokkelde dat af. Er was ineens een leegte in mn leven die gewoon niet opgevuld kon worden, door niemand niet. Ik kreeg verkering en hij ontgroende me, het heeft heel veel voor me betekent.. hierna dumpte hij me en binnen de kortste keren had hij met een 'vriendin' van me. Althans, dat was ze. Hij liegt nu tegen haar overal over, dat we hebben gezoend en alles. Zij denkt dat ik lul tegen haar, de rest van de mensen om me heen denkt dat. Ik ben gewoon dik, lelijk en niets waard, het is allemaal mn eigen schuld. Ik heb veel geprobeerd: roken, drinken, uitgaan, snijden en boven alles niet eten en overgeven. Het heeft voor mij geen zin meer, ik ben nutteloos waardeloos, ik beteken voor niemand wat. A few people zullen me missen, de rest zal dansen en blij zijn.
Datum:
19-06-2007
Naam:
susan
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Snijden ...

Snijden ja daar weet ik allles vn en me vriendinnen ook we snijden ons pijn verdriet liefde die we missen littekens letters kruizen alles staat op onze armen (W) we gaan niet verder onze ader kunnen we niet raken (W) bye
Datum:
19-06-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

Wat moet ik met mijn leven?

Ik weet eigelijk niet waar ik moet beginnen maar ik begin maar bij het begin:
toen ik 10 was ging alles nog gewoon , toen ik 11 was ging mijn oma dood. dat vond ik heel erg. een half jaar daarna overleed mijn opa ook . toen werd ik gek , ik begrepp hoe het leven ging/gaat. toen ik ong 12 was begon ik mijzelf te snijden ( dat doe ik nu dus ong.2 jaaar) . ik snij mijzelf omdat ik een hekel aan mijzelf heb . ik verpest alles, ben lelijk etc. toen ik 13 was overleed mijn paard, die ik 7 jaar had. dat vond ik super erg . toen heb ik mijn pols door gesneden, mislukt dus. mijn ouders vonden mij , en toen moest ik naar het zieken huis, mijn ouders hebben mij een maandje oplaten sluiten in een psygies centrum ( of zo iets:S) . ik werd daar gek . en nu ben ik weer gewoon thuis. mijn ouders doen heel anderes tegen mij , het lijkt alsof ze mij ontlopen , ik zit nu sins 2 maandjes ook op een andere school . en mijn sogenaamde 'beste vriendinen' die mijn nooit in de steek zouden laten !, die laten mij stikken . ze kijken niet meer naar mij om. en mijn vriendje waar ik 2 jaar mee had, en die mij nooit heeft laten stikken is vreemd gegaan met mijn beste vriendin, hij heeft het gewoon met haar gedaan !, Met mij BESTE vriendin:S, en nu heb ik eigelijk helemaal nietmand meer!ik zit echt te denken om een eind aan mijn leven te maken , wat heb ik nu nog dan?
niemand , niets!het enige waar ik nog voor leef is voor mijn paard!, maarja :S die red het heust wel zonder mij. ikga nu stoppen . kan iemand mij helpen . ik zit namenlijk in een diepen put waar ik niet meer uit kan komen . ( in mijn eendjE) . ik weet gewoon niet meer wat ik meot doen
HELP ME! ,
Datum:
19-06-2007
Naam:
M-meisje
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

Geen toekomst?

Sinds anderhalf jaar heb ik door omstandigheden een enorm gevoel van zinloosheid in alles, ik geef enorm veel om anderen maar geen flikker om mezelf. Ik laat alles lopen en regel bijna helemaal niks voor mezelf. Emotioneel, financieel en relationeel ben ik helemaal stuk en ik weet bij god niet hoe ik dit kan veranderen. Ik ben verwezen naar een psychotherapeut maar kan mezelf er niet toe zetten om te gaan, ik wil wel denk ik. Ik zie gewoon niet in hoe ik uit deze puinhoop kan komen waar ik nu in zit. Ik zie wel dat ik waarde hecht aan dingen als muziek en vrienden maar ben enorm bang om ze kwijt te raken nu ik (ik wil hier niet op in gaan) zo in de shit zit met echt alles. Het lijkt zo makkelijk om achter alles een punt te zetten maar ik kan het mijn ouders en broer niet aan doen. Ik ben zo fckng bang.
Datum:
19-06-2007
Naam:
Bert
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord

ik ben verliefd op mijn beste vriendin al 4 jaar, zei vond mij ook leuk maar ik vind haar NOG steeds leuk ik heb haar verteld dat ik haar leuk vind en dat vind ze niet erg, maar ze weet neit dat ik gewoon egt verliefd ben op haar, ik denk aan haar als ik opsta, als ik naar bed ga, als ik haar paar dagen niet zie voel ik me kut, maar ik WIL NIET VERLIEFD zijn op haar!! ik ben ook een meisje en heb dit alleen bij haar bij gen enkel ander meisje, en ik wil dood ik kan neit met deze verliefdheid rond blijven lopen want ik denk nergens anders meer aan... help me aub ik durf het neit tegen haar te vertellen want dan schaam ik me zo
Datum:
18-06-2007
Naam:
Anonieeeeem
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

tranen

Lieve mensen,

ik moet zoveel huilen de laatste tijd, waarom toch? Waarom kan het niet stoppen? Waarom ben ik toch zo waardeloos? Ik kan nooit iets goed doen. Ik hoop dat er snel een einde aan mag komen, een einde aan de tranenvloed.
Datum:
18-06-2007
Naam:
anne
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

wel zelfmoord gedachten

Al vanaf mijn 7e tot aan mijn 20 ben ik seks.misbruikt en verkracht door 4 verschillende mannen...
Ik zou samen met mijn beste vriend (mijn maatje) aangifte doen toen ik 27 was maar..
Hij die lieve vriend heeft een overdosis genomen wel weer bij gekomen maar na 2 dagen toen ik voor hem zorgde trof ik hem dood in zijn bed aan....
Hij mijn steun en toeverlaat hij was voor het eerst een man die ik kon vertrouwen echt een broer voor mij..
Ik zelf heb doorgezet met aangifte maar ben daarna wel 100 km van mijn oude omgeveing verhuisd dacht dat dat beter was maar...
het word nu alleen maar zwaarder en zwaarder en verlang steeds meer naar hem.
Ik heb 4 pogingen gedaan wat niet is gelukt maar nu zit ik zo diep in de knoop....
Weet het allemaal echt niet meer mijn lichaam is helemaal kapot en zelf raak ik echt ook op..ben het zat
Datum:
18-06-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
30
Provincie:
Overijssel

Als je het zelf allemaal hebt verpest...

Als klein meisje van 8 Sexueel Misbruikt... Geef mijzelf nog elke dag de schuld... ik had er niet heen hoeven te gaan.. ik heb gekozen om iedere keer heen te gaan.. ik had toch nee kunnen zeggen... als ik iets niet wou... maar ik zweeg en zweeg... en bleef zwijgen... tot ik op mijn 15e niet meer voor mij heb kunnen houden... iedereen wist wat er speelde behalve mijn ouders.. kennissen... en familie... leeftijdsgenootjes die je uitmaken voor hoer... vrienden die je bij het leven bedonderen... niemand bij wie ik dit kwijt kan.. of wil.. et doet te veel pijn... als ej erover praat of denkt... een neppe lach als iemand vraagt hoe het is.. en ik zeg Goed.. kan niet beter.. terwijl ik diep van binnen kapot en rot ben.. niet meer te redden... altijd maar moeten liegen om de waarheid schuil te houden... bang voor de waarheid.. omdat deze pijn doet... alles wat ik daarna heb gehad.. of bij mij in de buurt is geweest.. heb ik kapot gemaakt.. ben nu 21.. heb een dochter van 4 die niet meer bij mij is... waar ik nou niet voor kan zorgen... en waar ik zoveel van hou... dat meisje verdient het beste.. iets wat ik haar niet kan geven.. want dat heb ik niet... ik maak alles kapot.. lieg alles aan mekaar... en ga eraan kapot... volgens veel mensen ben ik niet te veranderen.. heb het zo vaak geprobeerd... en iedere keer als het een beetje beter gaat.. val ik weer keihard om... dan komt er wel iets uit het verleden naar boven.. ook de dingen die mensen niet weten en waar ik hard voor weg loop... de dingen die ik gewoon niet kan verwerken... nu na al die jaren.. ben ik boos op mezelf.. en niet op de man die mij 8 jaar mishandelde... waar ik voor loog... en daarom.. ben ik dit alles om mij heen niet waard... ik kan niet eens voor mezelf zorgen.. laat staan voor een meisje van 4... of een vriend die ik bedonder... en erover blijf liegen... hem kapot maak met mijn leugens.. en alles wat daaraan vast zit...ik wou gewoon dat ik mij ergens veilig kon voelen... ergens een plekje waar ik eindelijk mijn rust kan vinden... en ik denk dat meerderen het met mij eens zijn dat dat maar een plek is..
Datum:
18-06-2007
Naam:
Ikkeh
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

?

Where did I take the wrong turn? Dat is de vraag die ik me op het moment stel. Iets meer dan een jaar geleden had ik (op papier althans) een baan die veel mensen zouden willen. Altijd bewonderenswaardige reacties etc. maar het was toen al een tijd dat ik me er niet lekker bij voelde. Maar constant kreeg ik weer het gevoel alsof ik niet mocht klagen.... langzaam, beetje bij beetje was ik mezelf aan het afbreken. Op een gegeven moment kon ik letterlijk m'n bed niet meer uit... ik schrok... heb me ziek gemeld en heb vervogens een aantal maanden thuis gezeten. Besloot toen om voor mezelf te kiezen en heb ontslag genomen, en toen begon de ellende pas goed. Ben mezelf ergens along the line kwijt geraakt en kan mezelf niet terug vinden; dat wat ik zie wordt ik niet echt blij van... ik hou niet van mezelf, integendeel. Ik functioneer op zich nog wel, ik zie m'n vrienden ga na de kroeg, heb af en toe een baantje hier en daar, maar achter de facade sta ik alleen (of zelfs dat niet eens). Denk vaak na over de gevolgen van wanneer ik de rust zou zoeken, dat is al zo'n twee jaar nu mijn thema....... "wat wil je?" vragen ze dan; ik wil niets, alleen maar rust. Want in m'n hoofd voelt het alsof er duizend stuiterballen continue in beweging zijn, mijn spieren staan continu onder spanning...... it's exhausting. Ik wil rust! Maar ik ben me te bewust van mijn omgeving, as always... en dat is op dit moment eigenlijk het enige dat me tegenhoud. Probleem is dat de weerstand kleiner en kleiner wordt. Ik ben bang dat ik niet de kracht heb om het leven te overleven.....hoe lang nog?
Datum:
18-06-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-holland

??

elke avond huilen op mijn kamer
gezeur van mijn ouders, ik heb al geprobeert om veel pillen te slippen en om iets van gif in te nemen maar van de ene kant durf ik het niet tegenover mijn vrienden, mijn ouders zien mijn problemen niet ook niet als ik met ze wil praten,
ik heb er geen zin meer in...........
je weet niet hoe ik mij voel. een donkere kale lege plek ben ik.
Datum:
18-06-2007
Naam:
?
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.