Levensverhalen (pagina 1139)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Helemaal er door heen

Ik zit er helemaal door heen... alleen maar ruzie om me heen.. zelf heb ik ook steeds ruzie met mijn vriend.. ik word er gewoon niet g0ed van.. dan denk ik echt van nou geef mij maar een paar scheermessies, dan ben je ook van me af..
Jaloezie speelt ook een grote rol hoor, denk ik.. '
Ik ben ook een heel moeilijk persoon hoor... alles moet gaan zoals ik wil.. en als dat niet gebeurt dan word ik chagrijnig of zuur.
en als ik tegenspraak krijg word ik boos.. daar hebben we het meest ruzie om als ik tegenspraak krijg..
ik zit nu in mijn examen jaar nog 5 weken en dan heb ik examen, maar als het steeds zo moet gaan dan red ik dat niet hoor.. zit alleen maar depressief te zijn.
verder wil ik niks kwijt.. =)

x
Datum:
28-03-2008
Naam:
Anooooniieem
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

2e keer

Ik schrijf een kort bericht, voor de 2e keer. Niemand mist me nu, en dus straks ook niet. Ik heb geen schuldgevoelens, enkel pijn.
Het maakt niet uit
Datum:
28-03-2008
Naam:
Remi
Leeftijd:
31
Provincie:
Utrecht

mailen

Ik zou graag willen mailen met Coco uit Zuid-Holland, ik woon wel 4000 km van je af, maar afstand en leeftijdsverschil is geen bezwaar!
Dus Coco, kruip achter je computer en mail me!
Groetjes uit Israel, MALKA.
Datum:
28-03-2008
Naam:
malka heilbron
Leeftijd:
63
Provincie:
Anders

LIFE IS WORTH LIVING!!

Hallo lieve mensen,

Ik heb wat verhalen gelezen en ik vind werkelijk dat er een paar hele verschrikkelijk verdrietige tussen zitten.

Voor mijzelf is het ook niet altijd makkelijk geweest, heb een verschrikkelijke jeugd gehad.. Maar ik ben er overheen en verder gegaan met mijn leven.

Kijk eens om je heen, als je iets graag wil dan is alles bereikbaar. Ten eerste moet je stoppen met negatief denken!
Als je negatief denkt dan trek je negatieve dingen naar je toe inplaats van van je af te zetten.

Probeer eens te kijken naar alles wat het leven te bieden heeft en hoeveel mensen er zijn die WEL om je geven. Als iemand zegt 'niemand geeft om mij' dat komt omdat je zelf dat gevoel creert.

JIJ HEBT JE LEVEN IN EIGEN HANDEN!

Natuurlijk gebeuren er verschikkelijke dingen en natuurlijk mag je er verdrietig om zijn, om rouwen en in het ergste gevallen ook helaas mee moeten leren leven.
Maar doe het ook! LEER ER MEE TE LEVEN.
Ga iemand zoeken waarmee je kunt praten, want diegene is er heus wel!
Ga opzoek naar hulp inplaats van achter de PC lopen tikken hoe 'kut' het leven is en hoeveel je ervan baalt dat je ooit geboren bent.
Want dan kom je inderdaad ook nergens, je leven zal alleen steeds donkerder lijken.

Zoek naar de redenen om te blijven leven inplaats van het tegenover gestelde.
Misschien heb je een lieve vrouw of man en kinderen die je niet in de steek wil laten, anders zullen ze er alleen voor staan en het misschien net zo moeilijk krijgen als jij.
Of misschien heb je een hele lieve vriend of vriendin of een droom die je graag zal willen waarmaken, GEEF ZE ALLEMAAL VAN LANGS DIE JE OOIT VOOR GEK HEBBEN VERKLAART DOOR ZE TE LATEN ZIEN DAT JE IETS BENT, DOOR TE LATEN ZIEN WAT JE KUNT BEREIKEN! Niet door de zwakste schakel te spelen en er een eind aan maken. Daar pak je jezelf alleen maar mee!

Ik weet zeker dat je genoeg innerlijke kracht in je hebt om er wat van te maken!

Zelf heb ik genoeg om voor te leven, de zonnestralen op mijn gezicht of de regen die langs mijn wangen glijdt, mooie en lieve mensen, warmte, bloemen, geuren, kleuren, liefde en de natuur zijn al genoeg redenen.

Als je leert om liefde uit te stralen zul je liefde ontvangen. Voor iedereen die zich eenzaam voelt, kijk in de spiegel en kijk naar wat je mooi vind aan je zelf (en ga niet denken 'niks' want er is vast 'iets').
Zijn het je haren, je benen, je ogen, je mond, je lach, je handen of misschien zelfs de sproetjes op je neus. Als je datgene ondekt hebt, ga dan naar buiten straal ermee en je zult zien, dat beloof ik echt, dat je liefde zult ontvangen.
Maar dan moet je werkelijk leren tevreden zijn met jezelf. Richt je op jezelf en niet op de mensen om je heen, want er zitten heel wat bedorven vruchten tussen en daar ben jij absoluut NIET 1 van!

JE BENT MOOI!
JE BENT HET LEVEN WAARD!
EN JE BENT ZOOOOVEEL MEER DAN DAT JE JE NU VOOR DOET!

Dus sta op en maak er wat van, jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk!

God bless you,

Elinor.
Datum:
28-03-2008
Naam:
Elinor
Leeftijd:
22
Provincie:
Zeeland

Hoe kom het dat ik er nog ben

Ik heb alle reden tot zelfmoord en sta versteld dat ik er nog Ben. Ik ben mijn kind kwijt (niet letterlijk) ze is bij haar papa en het is nu mijn vierde keer dat ik weerkeer bij hem, vooral voor kind, hij slaat me maar gerecht geeft voorlopig voorkeur aan hem, nu wil hij me weer laten vallen. Ben ik ook weer kindje kwijt, mijn contact met haar (ze is een jaar) was weer hersteld. Ze kent me niet als mama, wel als een leuke vrouw. Haar mama is haar onthaalmoeder. Ze is weg van me sinds 5 maanden, ik zag ze elk weekend, dan bleef ze bij me, tot mijn vonnis verstreken was. Er na kwam uit dat mijn toenmalige advocaat een aantal dikke fouten had gemaakt, en daar draag ik nog de wonden van mee. Als hij me laat vallen, het was mijn kans om tot recht te komen maar ik heb alles opgezegd omdat we weer zouden samen zijn. Maar nu wil hij ineens niet meer... en ik sta daar mooi, alleen en verbitterd en onbegrepen door omgeving omdat ik toch weer bij hem wou. Ik ken hem zes jaar, ken hem van mijn 16 en hij is de enige persoon die me kan doordringen.
Datum:
28-03-2008
Naam:
nathalie
Leeftijd:
22
Provincie:
België

a

heeft geen zin meer voor mij om mijn verhaal te doen
Datum:
28-03-2008
Naam:
im
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

Het kan ook anders

Een tijdje geleden hoorde ik ook bij al die mensen die een eind aan het leven wilde maken. Ik had alles al gepland. De datum, de manier waarop en waar ik de benodigde spullen kon vinden. Ik wist het zeker, voor mij was er geen andere uitweg meer.
Ik heb als afscheid een brief geschreven. Daarnaast stuurde ik een aantal vrienden een smsje met de vraag wie er voor mijn kat wilde zorgen. Op dat moment dacht ik niet meer helder na, mijn vrienden gelukkig wel. Zij hebben direct aan de bel getrokken, mijn ouders hebben me daarop verplicht in huis genomen en binnen twee dagen zat ik aan medicatie.
Wat bleek, alle ellende die ik voelde had een deels medische oorzaak. Doordat ik de afgelopen jaren zoveel stress had gehad, waren mijn hersenen gestopt met de aanmaak van serotonine omdat ik meer nodig had dan ze konden maken.
Daardoor raakte ik ook steeds dieper in mijn depressie verzeild. Binnen drie weken nadat ik de medicijnen ben gaan gebruiken, voelde ik verbetering. Ik kon weer lachen en langzaam kon ik ook alle pijn en ellende uit het verleden gaan verwerken. Tuurlijk de medicijnen waren niet zaligmakend, ze komen met de voorwaarden ook in behandeling te gaan bij een psychotherapeut in mijn geval.
Ik ben er nog lang niet, wekelijks bezoek ik mijn therapeut en ik slik nog steeds iedere dag medicijnen.
Toch wil ik aan iedereen daar laten weten dat het met mij beter gaat. Ik had het een jaar geleden niet verwacht, dacht dat er niets meer voor mij in het verschiet lag, maar nu heb ik zelfs weer een vriend. Hij is heel erg lief en steunt me overal in. We hebben zelfs plannen om in de toekomst samen een huis te kopen en wie weet.

Dus ik doe een dringend beroep op iedereen daar, voordat je definitief afscheid neemt, zorg ervoor dat je zeker weet dat er niet een andere oplossing is. Je kan altijd nog weg, maar te vroeg weggaan levert niemand iets op. Bovendien, juist dan ontneem jij jezelf de dingen die een ander jou nooit kan ontnemen. Doe dat dus nog niet. Zorg ervoor dat je met iemand praat. In mijn geval heeft het enorm geholpen en ik weet nu dat er meer in het leven zit dan ik een jaar geleden dacht. Misschien is er voor jou ook nog een kans. Als dat zo is, pak hem dan! Je hebt niets te verliezen, dus.....

Heel veel sterkte daar,
Hopelijk zijn er meer van jullie die over een jaar ook een positief verhaal neer kunnen zetten.

Liefs Esther.
Datum:
28-03-2008
Naam:
Esther
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

kut life

zal iemand me misse ik denk het niet iedereen haat me hopelijk word het leve voor somige mense beter zonder mij
Datum:
27-03-2008
Naam:
onbekent
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Ik probeer vol te houden!

Hallo!

Ik heb al verschillende malen aan zelfmoord gedacht, maar heb het nog nooit geprobeerd. Ik heb vaak ruzie met mijn ouders en ik kan al helemaal niet opschieten met mijn vader. Ik schijn vaak tegenstrijdig te reageren op mijn vader, maar mijn moeder wilt me niet begrijpen als ik zeg dat ik dat doe omdat mijn vader altijd stom tegen me doet. Als ik ruzie heb met m'n vader, dreigt hij met zijn vuisten en dan ben ik als de dood. Ik ren dan naar boven, maar wordt dan weer naar beneden geroepen waar ik vervolgens weer voor vanalles wordt uitgescholden. Ze willen me niet eens een minuut alleen laten, ze dwingen me beneden naar het gezeik te luisteren. Ik heb m'n moeder ook al een keer verteld dat ik mijn vader haat. Nou denk ik dat ik dat niet helemaal meen, want diep van binnen betekent hij echt wel wat voor me, maar op dat moment pik ik die scheldwoorden niet meer. Ik doe niets goed, voor mijn gevoel. Ik heb daarom ook al eens gezegd dat mijn ouders geen kinderen hadden moeten geven en dat ze niet van me houden, maar toen werd ik ook al voor vanalles uitgescholden. Ook mis ik mijn overleden hondje heel erg en ben ik bang in ons nieuwe huis. Het "spookt" daar. Ik hoor verschillende vreemde geluiden als ik alleen thuis ben, en ik vind dat het moet stoppen. Ook vind ik dat de ruzies moeten stoppen, maar ik kan het gewoon niet goed meer volhouden. Ik probeer het vol te houden en ervoor te knokken, maar aan de ene kant wil ik naar mijn hondje toe en weg zijn van de wereld zonder enige problemen. Ik ben alleen bang een hoop mensen in de steek te laten, omdat ik van veel mensen hou en zij ook van mij.

Heeft iemand tips om het vol te houden? Ik post dit ook in het forum, want ik krijg zo langzamerhand moeite met het knokken...

MVG, Claudia.
Datum:
27-03-2008
Naam:
Claudia
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

vader

mijn vader is nu bijna een jaar dood :)
sinds dat me vader dood is
gaat alles nog slechter:)
kbn aan de drugs gegraakt :)
ma nu met de politie enz... kbn heel veel vrienden kwijt gegraakt
k wil hier echt weg ;(
Datum:
27-03-2008
Naam:
bla
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.