Hallo, ik ben een meisje van 13 jaar en woon in zuid-holland, maar mijn leven is niet oke. En het ergste is ,dat ik de enige ben die dat weet. Op De basisschool ben ik veel gepest ne daardoor had ik 0.0 zelfvertrouwen, ik vond mezelf dik en lelijk en ik dacht dat ik niks kon, en nooit echt zou weten wat liefde was. maar eindelijk kwam ik in groep 8 en dacht daarna een ander leven te zouden beginnen in de eerste van de middelbare school. Op de wendagen voelde ik me verlegen maar toen kwam er een heel aardig meisje naar me toe, en daar ben ik nu nogsteeds goed bevriend mee. Maar al na en paar dagen begon het weer, :Je bent lelijk! Dikzak! Ze wisten me niet wat ze me aandeden, de klootzakken, niemand weet het omdat ik te bang ben om het te zeggen, om te zeggen dat se me kwetsen, omdat ik weet dat het daardoor alleen maar erger word. Ze zulle ndenken dat ik mezelf zielig vind en medelijden met mezelf heb. Ik zit nu in de 2e en ben mijn beste vriendin verloren door haar hebzucht. ik kan er niks aan doen, in de 1e begon het allemaal heel leuk en ik kon steun bij haar vinden maar in de 2e ging het de verkeerde kant op, ze begon me te slaan, alles af te kraken wat ik zei en ze kon niet eens blij voor me zijn als ik een vriendje had, ze had het moeten begrijpen want ze is zelf ook gepest. En als ik naar haar kijk begrijp ik neit waarom mensen mij afkraken, want ik ben heel anders dan haar en absoluut niet lelijk. Althans, dat vond ik ,, maar door al de dingen die er tegen me gezecht worden velies ik weer mijn zelfvertrouwen dat ik probeerde te behouden, ik kan er niet meer tegen. Die vriendin is nu dus voorgoed uit mijn leven, ze is niks meer voor mij. Daarna begon ik op te trekken met 2 hele aardige meisjes uit mijn klas, dat dacht ik dat ze aardig waren, maar een daarvan was net so erg als mijn ex beste vriendin waar ik het net over had. De ander daarin tegen is egt een schat en we zijn het vaak met elkaar eens. maar als zij weg is gaat de ander ineens heel ondaardig tegen mij doen. dan zegt ze dat zij alles beter kan dan mij en alles wat ze heeft en wat ze is mooier, beter en knapper is dan ik. ze is net zo erg als die ander want ze is zelf ook gepest en zou net als mijn ex vriendin moeten weten dat ze me daarmee pijn doet. maar dat beseffen ze niet. op school word ik uitgescholden voor manwijf door de jongens en zeggen dat ik lelijk ben, terwijl mijn familie, vrienden en mensen op vakantie altyd zeggen dat ik knap ben en dat ik er goed uitzie, dat ze me aardig vinden. Elke keer als ik weer denk aan zelfmoord kan ik het niet want ik kan het mijn ouders niet aandoen, dan zit ik te denken of het kan, zodat het op iets natuurlijks lijkt, maar ik kan het gewoon niet.Ik heb al 1000000000000x een afscheidsbrief voor mijn ouders geschreven, die ik vervolgens weggooi omdat ik het e niet aan kan doen, want ze weten niet hoe ik me vole en als ze vragen hoe het met me gaat zeg ik se dat het goed gaat en vragen ze of ik een leuke dag heb gehad zeg ik ook ja.Ik kan het ze niet aandoen omdat ze niet weten hoe slecht het met me gaat. Het voelt alsof ik niet meer kan leven alsof mijn hart moe i van al de dingen die er tegen me gezegd worden en waar ik voor uitgemaakt word.Niemand weet het, en op school ben ik altyd het blije meisje die al 100 000 000 vriendjes heeft gehad, en die zich niets aantrekt van wat anderen tegen haar zeggen. Ik wil dood, ik voel me machteloos.Ik heb niks te verliezen want ik heb niks waar ik om geef, het enige waarom ik steeds afhaak is dat ik nog zolveel dingen wil doen, en de mensen die van me houden. maar toch blijft dat gevoel van ''ik wil dood'' altyd bij je. Ik hul elke avond in mijn bed, zodat mijn ouders het niet horen. Het zijn superlieve mensen en ik kan ze niet vertellen dat het niet goed met me gaat.Elke dag kom ik uit school loop ik naar het aanrecht en pak een mes uit het messenblok, houd die tegen mijn borstkast en wil erdoorheen steken.maar het gaat niet, ik weet net hoe ik zo nog verder moet leven want mijn leven is niks, ik heb nooit een echte vriendin gehad, het was allemaal fake en als ze ooit in de krant lezen dat ik er niet meer ben moeten ze zich dit maar eens indenken: HET IS JULLIE SCHULD, IK HOOP DAT JULLIE EEN ROTLEVEN KRIJGEN , DAN KUNNEN JULLIE ZIEN HOE IK ME ALTIJD GEVOELT HEB!:(
En dit lijkt misschien helemaal niet zo erg, misschien denken sommige mensen dat ik me aanstel, maar dan zouden jullie eens in mijn schoenen moeten staan.
Waarom kan ik niet iemand anders zijn? Die wel een goed leven heeft en gelukkig kan zijn met wie ze is?Ik wil mezelf niet meer zijn, ik haat mezelf
Dag
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.