Levensverhalen (pagina 1138)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

2 keer

Ik schrijf een kort bericht, voor de 2e keer. Niemand mist me nu, en dus straks ook niet. Het maakt niet uit of ik vandag ben of niet
Datum:
29-03-2008
Naam:
nany
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

ik ben moe van leven

ik wil niet meer leven want als ik iets doe krijg ik altijd de schuld van of zegen ze niks tegen mijn.
ik woon nu bij me zus maar soms voel ik dat iedereen in huis dat ze me haten en soms ook dat ze me niet willen.
ik wil gewoon dood gaan dan maak ik niemand lastig of verpest hun leven.
dit is niet de eerste en ook niet de laste keer dat ik zo denk.
ik voel me mestal alleen op deze wereld en dat ik geen familie en vrienden heb.
ik wil slapen en nooit meer wakker worden.
als ik ga missen ze me niet liever dood dan leven of niet
Datum:
29-03-2008
Naam:
nany
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

zelfverminking, stomme mentoor

Ik ben een persoon die veel stress en druk krijg van andere mensen, vanwege mijn zogenaamd goede verwachtingen. Ik mag tegenwoordig niks doen op school, dat ik leuk vindt... maar ik moet iets doen, omdat zij mij dwingen om dat te doen. In rome (met mijn klas op werkweek) belande ik in een Italiaanse ziekenhuis, vanwege mijn bronchitusaanval (te vergelijken met astma). Voor het aanval zei ik tegen mijn mentor dat mijn lichaam opeens stopte met bewegen, maar hij geloofde me niet..kraakte me af.. en liep verder met mijn klas richting de Sixtijnse kapel. Ik werd door mijn vrienden op getild.. want ik ook echt niet bewegen. Ik was in de steek gelaten. Op een andere dag in Rome.. ging ik mezelf krabben aan me rechterarm totdat het ging bloeden (mentor noemde dat zelfverminking) en ik wilde van een gebouw springen.. ik stond aan de rand van het gebouw, mijn armen omhoog gehouden..en wilde springen.
Ik haat mijn mentor.
Datum:
29-03-2008
Naam:
Cindy
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

levenloos

ja ik zit nog steeds in deze nep werld vast. ik kan uit het levenstappen, maar ik wordt tegen gehouden. daar ga ik wat aan doen. als je leef dan voel je het. dat gevoel heb ik niet meer. ik ben een lopendelijk, een tijdbom die elk moment, kan uitbarsten.
Datum:
29-03-2008
Naam:
chandra
Leeftijd:
50
Provincie:
Zuid-holland

eenzaam, bedonderd en vies

vaak vraag ik me af hoe het toch zover heeft kunnen komen dat ik wenste dat ik er niet meer was,maar iedere keer kom ik op het zelfde punt uit. ik voel me eenzaam en bedonderd en ook vies. als meisje van 14 ben ik sexueel misbruikt door mijn buurman en dat anderhalf jaar lang,toen kreeg ik voor het eerst zelfmoordneigingen. ik wou gewoon dat het stopte. ik heb het met pillen geprobeerd,maar ik werdt er alleen maar ziek van. de 2 de keer dat ik het probeerde was omdat mijn vader ons keer op keer in elkaar sloeg,maar ook toen is het niet gelukt. de 3de keer was omdat ik alleen zo een uitweg zag om bij mijn geweldadige ex weg te komen,maar hij wist mij tegen te houden. en nu loop ik weer met de gedachten om er een eind aan te maken,1) omdat ik 2 jaar geleden mijn zoontje verloor na bijna 4 maanden zwangerschap en 2) omdat ik iets ben verloren wat voor mij heel belangrijk was,ook al weet ik dat de rest van de wereld dit nooit zou begrijpen,maar ik had een affaire met een hele lieve man en die is nu ook voorbij. ik weet dat het niet goed is,maar we voelde ons er beide goed bij,tenminste dat dacht ik. ik ben ergens blij dat ik ondanks mijn doodswens wel enkele mensen om me heen heb die me nu steunen, en daardoor blijf ik strijden,maar hoe lang hou ik dit nog vol????
Datum:
28-03-2008
Naam:
eenzaam meisje
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-brabant

mijn jeugd was een sprookje

Mijn jeugd was een sprookje totdat ik mijn eerste vrijheden kreeg van mijn ouders in deze maatschappij ik werd aangerand door de badmeester was vervolgens teleurgesteld in het leven wilde niet meer leven probeerde mezelf uit te hongeren merkte daardoor geen contakt meer te hebben met de buiten wereld dit was veilig en fijn maar ja ik was 15 dus grepen andere in lag vervolgens een half jaar alleen op een kamer waar ik snachts door een nachtwaaker ben verkracht werd er wakker van raakte in een psychose en na 13 jaar als een zombie te hebben rond gelopen ben ik opgepakt en meegenomen waar ik ben hersteld zowel lichamelijk als van mijn psychose maar echt hier zijn en genieten kan ik niet kan niet slapen me niet ontspannen woon alleen en werken doe ik sinds kort maar dat schijnt normaal te zijn en ik verdien nu nog minder dan mijn uitkering van eerst echt blij wordt ik er niet van wat een kut maatschappij ik sta helemaal hier niet achter deze ego agressieve mentaliteit ik wil nu eindelijk eens dood eindelijk voorgoed slapen
Datum:
28-03-2008
Naam:
bosnimf
Leeftijd:
32
Provincie:
Utrecht

Verdwijnen

Elke dag wordt ik weer wakker en sta ik op zonder reden, ik ben kapot en zo moe, ik kan er niet meer tegen...Mensen zijn zo stom, ik haat het op een mens te zijn en ik haat deze wereld, maar ik ben er opgesloten, het is alsof ik vlieg in een groote kooi. Er is niemand die naar mij wilt luisteren en het doet zoveel pijn. Zoveel pijn dat ik soms de haren uit mijn hoofd trek...En dan vraag ik me af wat ik hier eigenlijk aan het doen ben, op deze wereld die ik niet begrijp. Ik zou het erg fijn vinden om gewoon te verdwijnen zonder dat het pijn doet, dat de weinigen mensen die om mij geven me gewoon zouden vergeten, ik wens alleen maar rust.
Datum:
28-03-2008
Naam:
Soep
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Alles gaat fout

Ik was op school, ik kreeg te horen dat me oma kanker had. Ze had het niet overleeft. Een paar weken daarna was me nicht weggelopen. Uiteindelijk is ze gevonden. Later heeft ze zelfmoord gepleegt ( 16 jaar ). Ik was zo verdrietig en wou niks tegen andere zeggen. Ik heb 1000 leugens opgericht en verteld dat ik gwn sagerijnig was en dat ik me niet lekker voelde. Me mobieltje was in het water gepleurd. Dat durfde ik niet te zeggen. Uiteindelijk heb ik het toch gedaan. Maar ik ben al 100 x me sleutels, sportschoenen, weet ik vee lwat verloren. ze waren er niet blij mee. Nu heb ik heel vaak ruzie met vriende omdat ik me depressie op hun af reageer. Ik kan met niemand praten. Het heeft gewoon geen zin meer. Me ouders geloven niet meer in me. Me vrienden willen niet meer praten. Het heeft gewoon geen zin meer... Dus daarom, ik kan net zo goed overlijden. Ik kan toch niks meer met me leven.
Datum:
28-03-2008
Naam:
-Anoniem-Meisje-
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

?????????????//leven waarom???????

nou ten eerste ben ik op deze site gekomen via een maandblad ik hoopte hier een antwqoordt op mijn vraag te vinden nou eerst mijn leven:

het begon allemaal bij toen ik 6 maandane in me moeders buik sat verliet me vader me na zoveel jaren wel weer contact hij heeft ondertussen al 5 jaar een vrouw( getrouwd dus )
me moeder heeft vanaf me 2e een nieuwe vriend ik sag hem ook als vader hij heeftr me opgevoed.
nu 3 januari ongeveer is me Stiefvadser weg gegaan hij heeft een ander sie hem niet vaak en bellen lukt niet altijd heb geen geldboom en met me vriedne loopt alles mis ik had een goede vriendin se liet me in de steek sins kort snij ik meself vaak maar nu bij me 7 de snee kom i9ki niet diep hoe geen idee ik wil dood maar nu heeft is me hvd eragter gekomen dat ik me snij en nu snijt sij sigself ook ook is me goede vriend eragter gekomen die snijt sig nu ook allemaal doormij !!! doormij ik wilk dood was laats ook al uit huis geset op sgool gaat het sppr slegt veel ruie met me moeder en op sgool heb laats 2 uur lang lans het spoor gefiets maar kon het niet want er is maar 1 iemadn waar ik voor leef echt nog voor leef voor har doe ik het niet me leef me moeder sij self dat se me niet tegen houdt sie niemand geeft om me ben te lelijk 15 jaar en pas 3 vriendjes ghad heel me leven sielig toch vrienden laten je agter jheb gewoon een kutleven wil weg maar kan niet wil het maar lukt niet wil het maar ben gewoon te laf diep snijden lukt niet me polsen durft niet maar er komt een dag dat ik dood gevonden wordt ik hoop so dat ik perongeluk wordt overreden stop nooit meer voor een stoplicht nooit stop nooit meer voor een trein wil er nu een eind aan maken help me wil dood maar ergens diep in me hart niet
Datum:
28-03-2008
Naam:
anoniempj
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

...

Ik wilde tot voor kort zelf ook het liefste dood, alles leek doelloos en niets had zin.
Ik ben naar iemand gegaan voor een lichamelijke klacht, zij bleek een gave te hebben en heeft mij heel erg geholpen. Ik heb me kapotgejankt en die dag heb ik me de hele dag ellendig gevoeld. de dag erna voelde ik me onwijs goed en nu nog steeds... je bent wie je bent en je bent verantwoordelijk voor je eigen daden NIEMAND ANDERS, leid je eigen leven, je hebt het zelf zover laten komen.
Datum:
28-03-2008
Naam:
anoniem iemand
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.