Levensverhalen (pagina 1093)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

heeft het leven nog wel zin?

hallo, al een tijdje loop ik met gedachten rond of mijn leven nog wel zin heeft, ik voel me niet fijn in dit lichaam, heb mij eigenlijk nooit prettig gevoeld als jongen veel gepest, was als kind ook vrouwelijk maar wat moet ik doen..............
Datum:
11-06-2008
Naam:
gertjan
Leeftijd:
35
Provincie:
Gelderland

ik hbe er genoeg van

Mijn vader in mijn moeder altijd seggen se dat ik een probleem kkind ben ik magh geen vriendje niks ik magh amper naar buiten meestal ga ik naar mijn sus daar magh ik wel naar buiten maar nou magh ik dara niet meer heen ik doe echt alles fout als er iets is dan geven ze mij de schuld mijn zussen mijn broers alles en iedereen
Datum:
11-06-2008
Naam:
du
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Het is moeilijk.

Ik wilde gewoon hier mijn verhaal even kwijt, normaal kan ik er niet over praten, niet over schrijven.

Toen ik jonger was was ik altijd het zonneschijntje in huis, mijn ouders altijd trots op mij, altijd blij met mij. Ik had wel eens zussenruzies met mijn zus, die 2.5 jaar ouder is dan ik. Toen zij ongeveer 12 was, begonnen er een paar problemen te komen. Soms werden er dingen uit mijn kamer gestolen; make-up, hebbedingetjes, snoep. Op een gegeven moment betrapte ik haar; maar zij ontkende alles, ik heb zelfs keren de schuld op mijzelf laten afvuren om ruzie in huis te voorkomen.

Het werd steeds duidelijker dat er iets mis met haar was. Toen ik veranderde van basisschool wegens slechte leskwaliteit op mijn vorige; ging het slechter. De meisjes in mijn klas waren blijven zitten, ze waren ouder, knapper en lieten mij dat ook weten. Gepest was ik nooit geweest, het kwam als een klap. Ik weet er verder weinig van, volgens mij willen mijn gedachtes niet dat ik erover ga denken, dat het beter is als ik het vergeet.

Er was vaak ruzie in huis; mijn zus werd ouder en maakte het leven langzamerhand een hel voor ons. Ze ging met de verkeerde vrienden om; ze was ontzettend knap, en charmerend, er zijn altijd wel jongens om haar heen. Ze luisterde niet naar de regels, en later bedreigde ze ook mijn moeder en mijzelf. Je kon niet met haar praten, ze negeerde alles, niks kon haar schelen, alleen zichzelf.

Ze had hulp nodig toen ze 14 was, dat was duidelijk. Ze had meerdere malen mijn moeder en mij met de dood bedreigd, mijn vader ging aan de anti-stresspillen. Mijn vader wordt snel aggressief, hij kan er niet goed tegen en sloeg mijn zus soms ook. Mijn zus lokte het uit; schold mijn vader uit voor mishandelaar, elke dag was het ruzie, elke dag was het raak.

Toen een van mijn beste vriendinnen een verkeersongeluk kreeg en een week in het ziekehuis doorbracht, ging ik haar opzoeken in de auto met haar moeder en met 2 andere vriendinnen. De situatie van mijn zus kwam in het gesprek, en haar moeder was erg belangstellend. Toen mijn vriendin eenmaal weer thuis beter aan het worden was, werd 1 van mijn vriendinnen die bij mij toen in de auto zat erg kil. Ze negeerde me, minachtte me, ik wist niet waarom en zat er heel erg mee.

Ze begon met rare excuses opmaken waarom ze zo deed, ze gaf de schuld aan het ongeluk van mijn vriendin, en later zei ze vrij letterlijk dat ik haar depressief had gemaakt met mijn verhaal over mijn zus in de auto. Ik snapte niet waarom ze niet meteen dit tegen mij zei; maar dit meisje luistert niet, en is altijd zeker dat haar standpunt zeker is, ze bleef doorgaan met negeren, op een gegeven moment ging ik haar ook gewoon negeren.

De situatie met mijn zus was ondertussen zo erg dat ze in een internaat belandde; op mijn verjaardag ging ze het huis uit. Dit bracht veel rust, ik werd blij dat ik nu de enigste was in huis, ik wilde mijn zus eigenlijk niet meer kennen.

Begin derde klas werd er voor mij duidelijk dat er iets mis met me was. Ik was erg verdrietig begin dat schooljaar; twee jongens die achter me zaten noemden me voordurend een chagrijn hoewel ik weet dat ze dat vast niet meenden. Ik kan het nog steeds niet beseffen waarom zoiets kleins me kapot had gemaakt.

Ik praatte niet meer over mijn problemen. Ik kreeg te maken met stemmingswisselingen, in de ochtend extreem hyper, naarmate de dag voorbijgaat erg verdrietig met als in de avond heel verdrietig. Ik denk nog dagelijks aan zelfmoord.

Door een wachtlijst kan ik nog geen psychische hulp krijgen... Pas na de zomervakantie.

Ik hoop dat ik hier overheen kom.
Datum:
10-06-2008
Naam:
Jong meisje
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

stukje van mijn leven(elke dag opnieuw)

Ik kan ook serieus niks meer goed doen he:’( ik voel me zoo verschrikkelijk erg dom ofzo ik begin toch niet arrogant of egoistisch te worden? Misschien wordt ik wel gek ofzo.. dat kan ook,, maar wat doe ik verkeert ik .. waarom nou weer zo’n preek? Ik reageer er gewoon niet meer op.. al dat domme gezeur.. te zeggen dat ik arrogant en egoistisch ben ik wil dat helemaal niet zijn:O dat is wel het laatste wat ik in mijn hele leven zou willen zijn.. en dan begint ze weer te huilen en krijg ik een kut gevoel.. sorry zeggen helpt ook niet.. ze zeggen ja maar dat zeg je altijd en je doet er niks oppuit je doet gewoon niks op ons uit.. maar dat doe ik wel:O ik ben alleen soms chag.. nou en. En dan zeggen ze van dat ik gesloten ben en dat dat gegonnen is toen ik met martijn kreeg maar ik bedoel ik ben gewoon veranderd in die tussen tijd ik ben gewoon strond eigenwijs en ik weet wat ik wil maar het laatste is wat ik wil dat mijn moeder mij een mislukkeling vind.. wat dus wel het geval is en ze zegt ook dat ze niet meer weet wat ze met mij moet en dat ze niet meer weet wat ik denk,, boeiend wat kan ik daar nou aan doen ik doe net zoals ieder ander ik praat aan tafel over school ik zeg wat er op school gebeurt is en al die shit
Ik mag toch wel ‘s avonds op mijn kamer zittten? Wat een verschrikkelijke dikke onzin om te zeggen dat ik gesloten ben ik weet niet meer wat ik moet zeggen tegen mijn ouders.. hopeloos ik weet serieus niet meer wat ik moet doen 1e keer in de hele geschiedenis.

Xx (reageren graag? ikw eet het niet meer:()
Datum:
10-06-2008
Naam:
pringles
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

myn beste vreindin, of terwijl myn moeder

Een beste vriendiin, een voorbeeld, iemand die mij leerde leven.. dat was myn moeder voor mij! Tot we 4 jaar geleden (ik was 13) ruzie kregen, was boos op der want ze was verliefd op een ander! Ons gezin, vader, moeder en broer, was perfect! Veel goede vrienden, mjin broer & ik waren behoorlijk slim, zagen er goed uit en deden veel leuke dingen met zn 4tjes! Mijn moeder en ik leken heel erg op elkaar, maar hoe goed onze band ook was, ik was zo boos dat ze ons gezin aan het verpesten was dat we een jaar geen contact gehad hebben. Tot ik een jaar later terug fietste van school en werd gebelt door myn moeder.. ' dat schat, ben je bijna thuis?' ik kon het niet geloven, wat stelde dit voor, meteen een slecht voorgevoel 'ja, ben er over 5 min' ik kwam de oprit op fietsen en daar zaten myn vader, moeder& broer huilend op de bank.. dus ik kwam de woonkamer binnen& voelde dat het mis was! ik schreeuwde dat ze me moesten vertellen wat er was.. ze wilden dat ik erbij ging zitten, mr dat wilde ik niet!

myn beste vriendiin, myn voorbeeld, degene die mij leerde leven, myn moeder had kanker. In haar lever & alvleesklier! Ze zou nietlang niet meer hebben..

Ze heeft het 8 maanden volgehouden en is in dec 05 overleden.

Maart 06 kreeg ik een vriendje. Om een lang verhaal kort te maken is het enige wat ik erover te zeggen heb.. dat ik met hem een goede relatie heb gehad op 1 ding na.. hij had een moeilijk verleden ghad en wist zichzelf niet altyd te beheersen tegenover mij! we kregen steeds meer ruzie& ik had steeds meer last van blauwe plekken, bloedwonden etc.
Tot slot heeft hij mijn vaders pinpas leeggeroofd. Dan is de vraag natuurlijk, hoe wist hy de pincode?? Ik heb geen idee, waarschijnlijk misbruik gemaakt van ons vertrouwen in hem. Ik heb het toen uitgemaakt maar het heeft me lang achtervolgd. Ik ben toen even het slechte pad opgegaan.. op straat hangen, dag& nacht blowen, noem maar op.. maar ik wilde myn school halen.

& dat is nu ook myn dagelijkse probleem, ik wil myn school zo graag halen, ik heb vwo gedaan, ben in 3vwo blyven zitten in het jaar van myn moeder, heb dat jaar over gedaan, toen 4havoo, wat ik nu waarschijnlijk ook weer niet ga redden. Ga er helemaal kapot van! wil een goede opleiding, dat past bij mijn ideaalplaatje! Myn vrienden zijn dit jaar allemaal geslaagd en ik zie het niet meer zitten!!

Verder zyn er maar weinig mensen die my begrypen.. ik zit by een psychiater, een arts, heb medicynen en ben depressief verklaard! lig soms dagen in myn bed &kan nachtenlang huilend wakkerliggen.

denk vaak na over zelfmoord! het geeft my een rust gevoel.. weg van alle stress om my heen! en vooral mensen laten zien dat je het echt zat was. kan er zo boos om worden dat sommige mensen ernooit voor my geweest zyn terwijl ze zelf zo'n fucking perfect leventje hebben.
ik zal het lef niet hebben omdat ik te veel van myn vader hou! & ik niet zou weten hoe ik het zou moeten doen.. alle manieren klinken zo eng!

ik hoop voor iedereen en mezelf dat we binnenkort allemaal kunnen genieten van het leven en ons wat geluk toe waait!
laat vooral iedereen denken wat ze willen, kyk er alleen nr wat je zelf wilt en kunt& hoe kunnen mensen oordelen over dat jy lelijk bent?? alsof dat belangrijk is, het gaat erom dat je gelukkig bent, en alleen jyzelf kunt daarvoor zorgen..

heeeerlijk dat ik myn verhaal kwyt kan!

Datum:
10-06-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

ik zie het niet meer zitten

Hallo ik ben joery, ik ben homo en heb anorectia ik zie het niet meer zitten , ik ben dun breek elke x me poot en krijg geen eten thuis
ik zoek een bmw760li om voor te springen laats
Datum:
10-06-2008
Naam:
joery
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

pijn doet veel

kijk ik heb hier al verteld over mijn kids, die ik niet meer zie . Maar ik heb ook nog al heeeeeeeeeeeeel lang rugpijn die niet te verklaren is. Ze zeggen dat ik uitbehandelt ben, het is chronisch. nou mooi dan.kijk elke dag erg veel pijn is ook niet prettig........maar ik moet er mee leren leven, ook dat krijg je erbij. kijk voor mij hoeft het allemaal niet meer , ook niet voor de kids , ach ik leef en dat was het .
wanneer ik er een eind aanmaak ?? niet lang nog ik heb bijna alles in huis ,
enja dan gaat het gebeuren

Datum:
10-06-2008
Naam:
jose
Leeftijd:
49
Provincie:
Gelderland

Ik wil niet meer....

Ik wil niet meer. Niet meer strijden, niet meer vechten, niet meer doorgaan en doorzetten.... Ik wil gewoon rust. Ik wil niet langer gestalked worden door mijn ex. Bang zijn voor nog een mishandeling, nog een verkrachting. Het is sinds oktober over en toch heeft hij me daarna nog twee keer verkracht. Aangifte heeft geen zin, het is zijn woord tegen het mijne. Was ik rijk dan kon ik ontsnappen, nu kan ik alleen naar de enige plek waar hij me niet kan achtervolgen. Alleen de kinderen he...de kinderen...kun je die wel achterlaten? Niet dat ik er voor kan zorgen. Door stress en verdriet ben ik volslagen nutteloos als moeder. Moe, chagrijnig, huilerig en nooit zin om iets leuks te doen. Niks is leuk. Ik word ook veels te snel kwaad en kan nergens tegen. Beter dat ik er niet meer ben, dan wordt er voor ze gezorgd zoals dat zou moeten. Maar ja, dat verdriet dat ik ze aandoe.
Ironische is...als ze er niet waren dan was ik allang weggegaan, maar met twee kinderen ga je niet zomaar weg. Dus ik kan niet dood want de kinderen....maar als de kinderen er niet waren dan was ik niet zo wanhopig om dood te gaan...
Denk niet dat ik niet van ze hou, dat doe ik wel, zoveel zelfs dat het pijn doet. Maar ja....ze zijn zowel de reden dat ik leef als dat ik niet meer wil leven.
Datum:
09-06-2008
Naam:
E
Leeftijd:
27
Provincie:
Gelderland

anders

omdat ik anders ben dan anderen. moet niemand mij. ik heb geprobeerd mee te lopen. niets werkt. ik ben al mijn hele leven gepest. school gaat k*. alleen omdat ik anders ben.

dat anders houd in dat ik heel sterk ben en goed in alles behalve school. mijn steun is gestorven aan kanker.

ik heb nieman
Datum:
09-06-2008
Naam:
sowix
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

kanker leven

ik haat het leven niet ..want leven is nou eenmaal leven..k haat me zelf ..ben zo geboren ..k kan niks goeds alles wat ik aanraak gaat fout of mislukt... mijn school gaat slecht ..heb vele malen gezocht en gesolliciteerd naar werk maar werd afgewezen komt mischien omdat ik oerlelijk ben maargoed ...ik woon samen met die gene die me ophet wereld hebben gezet ..die klootzak(vader) is vreemdgegaan met de exvrouw van me oom en hij woont nog steeds bij ons (mama ik en zusje) ik wil hem dood hebben en daarna mezelf ..me leven is op zijn kop kan nergens heen..geen geld geen werk ..zit opgesloten in deze HEL
Datum:
09-06-2008
Naam:
haatdemanvanmijnmoeder
Leeftijd:
19
Provincie:
Anders

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.