Levensverhalen (pagina 1095)

ik wil ook niet meer ik stap er zeker uit stil en zeer gauw keihardmheb ik gevochten tegen alles maar in deze maat schappij wil ik niet meer leven ik ben helemaal op kapot gemaakt werken en werken en nog je hoofd niet boven water meer kunnen houden nee het is genoeg geweest ik weet wat ik moet doen.. dit is een verloerderde kei harden mens onterende maatschappij geworden waar niet meer in te leven valt

Elke dag is het een gevecht voor mij.
Sta om met de gedachte wrm zou ik nog vedder leven.

Denke dat mensen om je geven.
Blijken ze alleen met je om te gaan om je te gebruiken.

Dit is me vaak over kome.
Was der altijd voor hun.

Maar hun niet voor mij.


Elke dag is het zelfde voor mij.
Heb haas geen vriende.

Niemand wil ooit iets leuks met mij doen.
Ook is maar naar de stad of zo.


Mense om wie je geef tegen je keren.

Werkte in een supermarkt.
Altijd kreeg ik de rot klusjes.

Lache ze je stiekem uit echt pijnelijk.

hoi ik ben geoffrey

ik voel me al 5 jaar shit en ik zie het niet meer zitten...
ik heb het al lang genoeg vol gehouwe...
eerst dacht ik ik kan geen zelfmoord plegen het zou men ouders te veel pijn doen...maar na 5 jaar is die gedachte ook verdwenen...toen ontmoete ik een meisje ik leefde voor haar...ze had al een vriend en dat vond ik heel erg...tot op de dag dat ze hem liet zitten en voor mij koos...2 dagen zijn we samen geweest en toen is ze weer terug gegaan met haar ex...ik leef nu nog altijd voor haar maar ik heb steeds meer zin om er een einde aan te maken...ik snijd mezelf bijna iedere dag...ik heb medicijnen maar die werken volgens mij niet...daarom ben ik begonnen met roken,alcool,drugs...
ik heb er alles voor over om te vergeten...ik heb al meerdere keren geprobeerd om zelfmoord te plegen maar iedere keer komt iemand op het verkeerde moment...op school doe ik niets meer want mijn leven zal toch niet lang meer duren...ik voel me nutteloos,lelijk...
waarom zou ik nog doorgaan...?
voor mij is het leven net als een spel...
als er geen doel is waarom nog spelen...
waarom vechten om te blijven leven...als we leven om dood te gaan...ik heb er genoeg van...

straks heb ik eindelijk rust...

vroeger was onze familie nog een geheel, nu is die helemaal uit elkaar gevallen me ouders hadden ruzie met me broer, me andere broer zat op de antillen en ik zat er een beetje tussen in.. mijn broers (halfbroers) hebben mij nooit echt als ''echte'' familie gezien en behandeld, ik heb het gevoel dat ik uitgekotst wordt door mijn familie en dat ik niet echt gewenst ben daarom vertoon ik thuis ook ''assosiaal''; gedrach (volgens me ouders). vroeger ben ik ook gepest omdat ik dik was, nu zie ik dat zelf ook ik probeer niks te eten en wat ik eet uit te spugen, ik kan met niemand hier over praten, dat durf ik gewoon niet.. me moeder heeft al een aantal keren gezegt dat ze mij uit huis wil laten plaatsen en me uit huis zou willen trappen ook heeft ze gezegt dat ik een kutkind ben en dat ze geen zin meer in mij heeft. ik begon tegen der te schreeuwen dat ik der haate en ben naar boven gegaan heb een schaar gepakt en ging over me armen krassen. ik kan echt niet meer.. ik hoor hier niet te zijn..

myn leven is niet zo gemakkenlyk .
er is veel gebeurt , mensen zeggen altyd dat ik lelyk ben of ze kyken me aan Asof ze vinde dat ik lelyk ben dan kyken ze heel smerig. oke dat lelyk is toch maar een woordje dat raakt je toch niet? nou my heel erg wel
omdat het my vaker gezegt is ben ik er ook nog in gaan geloven dan voel je gewoon je zelfvertrouwen wegglyden, ik durf al niet meer na buiten bang dat mensen me iets zeggen wat me toch weer kwetst of ze kyke me weer zo vies aan en dan kryg ik daar weer rare gedachtens van . en omdat ik nooit na buite ga alleen dan om na school te gaan zit ik alleen ma achter de pc en Tv gewoon bang. en als de mensen het me niet zegge dak lelyk ben dan zegt dat kut stemmetje in myn hoofd het my weldie vertelt me dan ; oeh Jy bent lelyk en je kan beter dood zyn en die shit . da zy iemand vn msn my oko eens dak beter dood kon zyn want er waren gnoeg mensen die myn plaats in konde nemen.
maar je wilt je ouders niet teleur stellen en als je dan uiteindelyk zover bent dat je levensmoe bent dan zit er niet zoveel meer op. ik weet niet eens waarom ik hierben in de aula lach ik altyd met vriendinne en ben ik bly maar dan precies op th zelfde moment vraag ik me af Kykt iemand na me zyn ze over me aant prate en zo en dn ben ik bang dat de populaire na me toe komen en dn tege me gaan aan zeike. maarja ik ben het zat om elke avond uit tehuilen over myn problemen ik vraag me af ; HOEVEEL HOEVEEEL REDENS HEB IK NOG NODIG OM ZELFMOORD TE PLEGE ? meschien heb ik er al genoeg. ik had 2008 niet eens moete mee maken was ht me toen ma gelukt .

ik heb altijd hele erge ruzie met mijn vader en ik heb steeds het gevoel dat hij niks om me geeft want bij mij zusje doet hij heel anders veel adiger hij vroeg eerst aan mij wil je dat ik ga en ik heb nee gezegd terwijl ik het eigelijk wel wil. ik denk ook dat hij mijn moeder mishandeld maar ik weet het niet zeker wat moet ik doen?

( DEEL TWEE ) na enige tijd, was de pub klaar..
Zijn droom was in vervullin gegaan, dankzij mijn moeder.. in het begin ging alles goed.. de zaak draaide perfect.. Tot meneer weer met zijn drankprobleem te kampen ging.. hij stal geld uit de kassa, ging daarmee gokken, drinken, of ging naar de nachtclubs..

Soms bleef hij heel de dag in zijn bed, meestal mijn moeder de zaak op haar eentje draaien.. en s'avonds ging hij dan weer stappen..
Of voor hij ging stappen reageerde hij eerst eens even zijn frustraties af op mijn moeder.. met veel gevolg nadien..
dit gebeurde, eenmaals of tweemaals per week.. ik vond soms mijn moeder op de vloer van de zaal terug.. (mijn moeder heeft PMS, is dus heel zwak voor stressmomenten.. en valt dan flauw)

Zo ging dat zo door voor een jaar of twee..
had slechte punten op school, maar toch was ik er altijd door voor mijn examens.. ik liet mij niet kenen, ik wilde en zou niet falen door die stomme loser!

op een dag had mijn broer er genoeg van, hij benaderde mijn moeder.. ga ervan weg! hij deed dat een beetje op een bedreigende manier.. omdat geen enkele andere manier zin had, probeerde hij het zo maar..

Haar 'lover' heeft dat opgemerkt, en heeft mijn moeder dan overtuigd hem van het huis te bannen, hij moest maar bij vader gaan wonen..

Ik was.. alleen..

Nachten van getier en gedonder, geroep en geschreeuw heb ik daar meegemaakt.. ik weet nog goed dat ik van bovenaf door het venster van het plat dak kon zien hoe hij mijn moeder afranselde.. hoe mijn moeder in haar trance kwam (PMS) en hoe ze geschopt en vernederd werd..

Ik weet niet meer juist wanneer en hoe.. maar er was een moment van vrede.. omdat de facturen niet meer konde worde betaald(omdat meneer leeghoofd alle winst voor zijn eigen plezier verpatste..), moesten ze een uitweg vinden.. er werd beslist naar het buitenland te verhuizen..

Ze plande hun vertrek.. af en toe nog wat geschop en geslaag.. maar altijd beloofde hij te verbeteren.. en altijd geloofde wij dat dit deze keer, de keer ging zijn dat hij zou slagen..

Ik weet nog goed, door aal de stress tussen beide, dat hij haar weeral had geslagen.. mijn moeder was het zat.. nam een hele hoop pillen enzo.. ik moest haar weeral redden (poging 3) dan deed ze een tijd erna nog een poging (poging 4) ik moest haar helpen overgeven enzo.. mja.. toen was ik 14 jaar..

Nu, de container was op zee.. we hadden ons huisje in het buitenland, en goede vooruitzichten voor de toekomst..

Eenmaal aangekomen in spanje, ging alles perfect..

Tot.. meneer leeghoofd weer begon te drinken.. het duurde, denk ik.. nog geen 5dagen voor er weer problemen waren..
ik zag hoe mijn moeder werd vernederd, waar iedereen bij stond!!
wat moesten die mensen wel niet gedacht hebben?

Eenmaal gevestigd in het huis, en alles in orde was, dwz: school, papieren, mijn moeder had werk.. begon het allemaal weer opnieuw.. mijn moeder werd opnieuw geslagen.. welja, bijna praktisch elke dag geloof ik.. hij vond maar geen werk.. + hij ging zijn problemen gaan verdrinken.. ik weet nog heel goed dat, wanneer hij thuis kwam (meestal rond 4uur s'nachts) hij met een luid kabaal binnen kwam, en mijn moeder wekte zodat zij voor hem eten zou klaarmaken.. Om alle problemen te vermijden deed zij dat..
Nuja die bullshit gaat gewoon on and on.. voor nog een jaar of twee..
hij had geen werk en verdeed aal het geld van mijn moeder.. dus er was geen geld om de hypotheek van het huis tijdig af te betalen..
Nog maar eens problemen..
Hij stak zijn problemen op mij.. het was zogezegt mijn schuld dat de relatie tussen mijn moeder en hij niet vlotte, hij kon niet met kinderen overweg, hij liet mijn moeder vaak beslissen tussen hij en mij (wat logish is dat zij voor mij zou kiezen)
hij probeerde mijn moeder tientallenkeren te overhalen mij terug te sturen naar belgie (ahja natuurlijk.. zodat ik haar niet meer kan beschermen waneer hij weeral eens beslist haar af te ranselen..)

Ik denk dat het bijna precies één jaar terug is, dat er weer een fikse boel was, ééntje dat ik nooit zal vergeten..
hij had voor de zoveelste keer mijn scherm van de computer afgenomen.. (wat zogezegt het zijne was, maar die leeghoofd heet geen rosse cent, dus wat is t zijne? helemaal niets!)
Dit zorgde voor discuttie, soms ging t weer goed en kreeg ik hem terug, en dan ging et weer fout, en pikte hij die weer van mij af.. Wat een sukkel jong.. Nuja, ik was het beu! ik begon in opstand te komen.. ik was het beu! Op school ging het helemaal mis, omdat ik geen spaans sprak, en dan moest allesn nog eens extra fout lopen thuis? no way.. ik begon te antwoorden, ik begon hem ook uit te schelden, ik stond op voor mijn moeder.. ookal zei hij dat ik mij er niet moest bij bemoeien.. ik riep gewoonweg terug.. hij dreigde mij te slaan.. kon mijn geen ene moer schelen, ik wist dat dat sukkeltje mentaal veel te zwak was om een kind van 16 te slaan..

ik liep weg, ik sloeg met ramen en deuren, ik riep hem de woorden klootzak en teringleider achterna.. Het was duidelijk voor mijn moeder en voor hem dat ik er helemaal genoeg van had van zijn gezeik!

Ik weet niet hoe, maar toen ik voor een tijd naar belgie was, begon hij te kalmeren..

het hoogtepunt van mijn leven was aangebroken terwijl ik zelf niet eens aanwezig was! mijn moeder verliet mister leeghoofd.. ze gingen uit elkaar..

Nu, sinds september, zijn ze definitief uit elkaar.. mijn leven was een ware hel.. maar nu hebben mijn moeder en mij het goed.. zij heeft werk, dicht van waar we wonen, we verblijven momenteel in een mooi huis enzo.. ik kan volgend jaar waarschijnlijk gaan studeren in een hele goeie privéschool hier in spanje.. (of het jaar erop, het hangt ervan af wat ik beslis)

Nuja.. ongeveer een happie end dus :)

weten wat er met die klojo gebeurd?
hij werkt in een belgische bar voor een paar euries per uur, heel de dag zwaar werk en is samen met een heel tempramentvol spaans meisje die zich niet laat doen.. Nu is hij de dupe in de relatie.. Hij zit in finaciele problemen en weet niet wat doen.. Ik zou dit eigenlijk aan niemand mogen toewensen, maar toch vind ik het een goede les voor wat hij ons (en zijn exvriendin) heeft aangedaan..

Nuja, mensen.. zoals jullie zien.. er zijn veel mensen met bullshit in hun leven.. op ieders weg liggen zulke dingen.. maar je moet je er gewoon over zetten.. en blijven gaan.. in deze tijd, is zelfdoding voor mij geen optie geweest, heb er zelf niet aan gedacht, ik moest en zou er zijn voor mijn moeder!

Soms voel je je wel machteloos en alleen in je leven.. maar als je eens nadenkt.. leef je altijd wel voor iets of iemand.. in mijn geval dus mijn moeder, en mijn broer, vader en nog andere familie.. lat die ene persoon/groep/omgeving je niet dwingen om zelfdoding te doen.. Het leven is het waard.. Je moet gewoon de ballen hebben om door te doen, en je erover te zetten.. Iedereen is gelijk.. als ik het kan.. dan waarom jullie niet??

Het gaat jullie allen goed!! Ik hoop dat jullie beseffen, dat problemen er zijn in het leven, maar dat die problemen ooit wel weer weg gaan.. ookal duurt het 11 jaar tot die bijna allemaal over zijn.. zoals bij mij..

Ik heb eigenlijk nog niet alles verteld.. er zijn zo veel meer dingen die er nog missen in mijn verhaal! ik heb nu zo'n 5% verteld van wat werkelijk is gebeurd.. maar het doet wel goed om over een paar momenten te spreken, of iemand het nou leest of niet..

Ik ben hier op aarde, en ik blijf hier tot het lot beslist dat ik weg moet..

Dus mensen.. hou vol.. hoe lang het ook duren moet..

Ik moet gewoon ff wat kwijt, meer niet..

Hallo iedereen! Ik ben een meisje van 17 jaar, en woon in het buitenland.

Nuja, tot zo ver ik mij kan herrinneren ging mijn leven tiptop tot ik zo ongeveer 6 jaar was.. Toen begon het denk ik..
>>De namen die ik gebruik zijn fictie..

Ik had veel vrienden, voelde mij perfect in mijn vel, deed veel uitstapjes met mijn ouders, ouders van vrienden met mijn ouders.. Nou je weet wel hoe het gaat.. Wat mis ik die tijd en hoe kon dit in godsnaam verkeerd gaan?

Nouja, tussen alle vriendinnen zat er een tweeling, Lis & Lot, die haddden ook een zus, Sofie. En ik heb een broer, en die heet Tom.
De zus van Lies & Lot, Sofie dus, die had hoogswaarschijnlijk een crush op mijn broer Tom. Mijn broer die wou niets met Sofie, dus zij werd boos en had een pact gesloten met haar twee zusjes tegen Tom en mij. Tom had 'zogezegd' de drie zusjes geslagen, wat totale onzin is! Maar, men veronderstelde dat dit waar was omdat Tom en ik allebij kampioenen waren van gevechtsport. Nuja, daar begon het dus. Ik was mijn twee allerbeste vriendinnen kwijt omdat Sofie er niet tegen kon dat Tom haar niet als liefje wou.
Zoals iedereen weet, zijn twee, sterken dan één. Dus wat gebeurde er? Lis & Lot die staken iedereen tegen mij op. Ze zeiden zelf dat ik lelijk en mager was (wat achteraf gezien totaal niet klopt.. ik vind mezelf wel mooier dan die twee hoor.. sorry dat ik het zeg)Soms ging het dan al wat beter, maar toch bleef ik uitgesloten. Ik werd niet uitgenodigd op hun verjaardagsfeesjes enzo.
Ik was de zondeling van de groep.

Ik herrinner me het nog heel goed dat ik in onze kleine oude keuken stond af te drogen, en stopte bij dat ene grote hakmes.. Doe ik het nu? Of doe ik het nu niet? Heb dan vlug mijn moeder geropen en ik zei haar 'mam, help, ik weet niet wat gebeurd maar ik wil dood'

Mijn moeder begon te huilen enzo, maar ik stelde haar gerust, ik wou het wel, maar zou het nooit doen. (ontdanks de jonge leeftijd zag ik nog veel hoop voor later..)

Dit scenario heb ik 5 jaar vol gehouden. Dan ben ik op mijn 11de veranderd van school. Toen ging alles uitstekend. Ik werd niet meer gepest, één enkel ding bleef mij wel achtervolgen, waar ik ook ging; ik was volgens iedereen té mager.. (ach mensen, het zit in de familie) Mijn zelfvertrouwen werd gekraakt, elke dag kreeg ik meer en meer complex over het mager zijn.. Maar toch.. alles was goed, ik had vrienden, had goeie punten, ammuseerde mij ter pletter.. Tot dat ene moment..

Ik denk dat het zo net was na mijn 12de verjaardag..
Een ruzie tussen mijn ouders deed mijn wereld inéén storten.. Mijn vader was weg met de auto, mijn moeder was thuis met haar schoonmoeder (mijn meme dus) Tom (mijn broer) en één van zijn vrienden Jonathan. De telefoon ging af.. mijn moeder schreeuwde en weende tergelijkertijd.. neeen Chris! Doe het niet! Je weet niet wat je de kinderen aan doet..

Ik vroeg wat er gaande was.. Wou ze mij niet vertellen, ik bleef doorzeuren tot ze het mij vertelde.. 'Je vader heeft een pistool en wil zichzelf van kanten maken' (zelfmoordpoging 1) Ik pakte mijn gsm. ik zende hem een berichtje, je weet wel, die oude N*kia gsm's, daar kon je zo van die tekeningetjes mee sturen.. wel, ik stuurde hem een hartje, met, ''papa i love you''.

Een paar uur later kwam mijn vader terug thuis. Ik zei hem niets, ik ging gewoon weg en ging slapen. Wat een opluchting, dit was dan ook al weer voorbij..

De dag erna hadden mijn ouders weeral ruzie.. mijn moeder ging naar de slaapkamer. Ik hoorde haar even niet en maakte mij ongerust, mijn vader en ik gingen kijken.. Zat mijn moeder daar met hele sterke pillen.. (Poging 2) ze wou ze niet afgeven. Ik begon te schreeuwen, te wenen, te tieren.. Zij begon nog harder te wenen en zei dat ze het niet zag zitten..
Het was mij dan uiteindelijk toch gelukt de pillen van haar af te nemen en met haar te praten.. ze ging het niet doen.. gelukkig..

Mijn ouders gingen scheiden, heb ik eigenlijk niet veel last van gehad. Ik vond het eigenlijk niet zo erg.
Heb wel paar keer geprobeerd mijn moeder te overhalen niet weg te gaan, maar dat deed ze toch.. niets zou haar van haar standpunt veranderen.

Mijn vader was depresief. hij zag mijn moeder heel graag..
Mijn moeder had een nieuwe lover, dus hij kon praktisch niets doen aan de zaak..

Omdat mijn moeder mijn vader verliet, bleef mijn vader in het huis. Dat is normaal volgens de wet.. Wij zouden normaal in het ouderlijk huis moeten gebleven hebben maar dat heb ik niet gedaan. Ik kende de nieuwe lover van mijn moeder, zeer goed, en kwam er heel goed mee overeen. We gingen altijd stappen, hadden veel plezier enzo..

Ik lette steeds minder op mijn vader. Hij was een wrak, pas na een hele tijd zag ik hoe kapot hij was. Nu, toen mijn vader eindelijk een beetje over mijn moeder heen was, en terug aan zichzelf ging gaan werken (fitness enzo) heeft hij een nieuwe vriendin leren kennen.. Hij lette weer op zichzelf en begon aan een nieuw hoofdstuk van zijn leven.

Net op dat moment ging alles mis met mijn moeder.. Haar nieuwe lover begon haar te mishandelen. Er waren veel nachten van gehijg en genot.. Jahman.. ik was 12 en moest dit aanhoren..
Maar er waren ook nachten van gebonk, getier en geslaag.. Als ik mij er bij wou betrekken om mijn moeder te beschermen, dan dreigde hij mij te slaan. Ik weet nog die ene nacht, dat het over pampers ging.. (Hij heeft een dochter van zijn ex vriendin, zij was toen 2 jaar oud.. Ook zij moest dit één weekend om de twee weken aanhoren ) Ik hoorde ze van de trap stormen.. hij had de sleutels van mijn moeders auto genomen en wou ermee weg rijden. Zoals gewoonlijk was hij stomdronken en mijn moeder wou de kans niet wagen dat haar auto in twee werd gereden door die stommeling.. dus zij ging erachterna, volgde hem tot buiten.. Mijn broer en ik gingen ook naar buiten. Daar zagen we hoe hij mijn moeder op de grond stampte en haar bij haar arm vooruit sleurde. Mijn broer riep iets, ik tierde.. Hij riep iets in de aard van "rotkinderen, jullie hebben hier niets mee te maken, ga naar binnen of ik schop jullie binnen" Toen ben ik maar naar binnen gegaan.. en is mijn broer op de uitkijk blijven staan.. om zeker te weten dat er niets ernstig gebeurde. Mijn moeder en hij geraakte in gesprek. Hij ging weg met de auto, zij kwam terug naar binnen..
Hij had vast wel weer geld van mijn moeder gepikt om naar de "vrouwen van genot" te gaan.. Pff.. was mijn mooie jonge moeder plots niet goed meer genoeg? Stomme kl**tzak..

Nouja tot zover..

Soms ging het goed, soms dan weer slecht, het was een dagelijkse sleur geworden.. Altijd het zelfde, na een tijdje went dat..

Maar toen.. op een of ander moment, kreeg hij het in zijn domme hoofd een Irish pub op te starten.. Toen pas begon het..

Mijn moeder had een lening gevraagd aan de bank.. ik schat dat het over zo'n vijftigduizend duizend euries gaat.. Zo dat hij, de grote leeghoofd, zijn droom kon waarmaken..

N

mijn leven is leeg en zie geen uitweg meer,
alles kapot
sorry.

Ik wil mijn verhaal graag delen met jullie. Toen ik 14 was kwam ik voor het eerst op het idee om zelfmoord te plegen. Ik was altijd heel erg op mijzelf maar werd daar verschrikkelijk mee gepest op het middebaar. Ik begon dingen te verzinnen om aandacht te trekken. Ze kwamen daar achter en maakte me nog erger belachelijk. Ik voelde me een grote nul en toen mijn mentor mij gestoord noemde zag ik het niet meer zitten. Vanaf dat moment zijn de gedachten aan zelfmoord steeds verdere in mijn leven geslopen. Tot nu. Ik slik zware antidepressiva en het lijkt een put waar ik nooit meer uitkom. Het ene moment voel ik me leeg, dan wil ik alleen maar huilen tot ik geen lucht meer krijg en het volgende moment voelt mijn lijf zo zwaar dat ik niet meer overeind lijk te lukken komen. Ik ben de hele dag door moe. Ik kan de hele dag door slapen en krijg mij nergens meer toe gezet. Het voelt alsof niemand het begrijpt. Alsof je totaal in je eentje langzaam verzuipt en niemand je eens boven water trekt. De laatste paar dagen lijkt het zelfs wel alsof ik me niet eens meer kan herinneren wat het is om je goed te voelen. Het lijkt of dit het enige is en dat het ook nooit meer weg zal gaan wat er ook gebeurd. Wat voor hulp zo ook gaan bieden. Soms denk ik dat het allemaal mijn eigen schuld is, omdat als mensen echt willen weten hoe het met me is ik zeg dat ik niet wil praten. Mensen kunnen daar niet door heen prikken lijkt het wel. Ben ik dan zo moeilijk of de rest van de wereld. Ik ben gestopt met school omdat het onmogelijk was om vol te houden. Ik heb niets meer om handen en voel me nog waardelozer als eerst. Ik weet niet wat ik wil met mijn leven en het lijkt alsof het nooit op zijn pootjes terecht gaat komen. Ik ben besluiteloos en doelloos. Ik heb geen enkele reden om uit bed te komen. Dat is de reden waarom ik liever dood ben. Waarom ik liever weg ben naar een plaats waar ik dit allemaal niet meer hoef te voelen.

Het is voor mij wel een troost dat er anderen zijn die hetzelfde voelen en dat er zelfs mensen zijn die over deze doodsgedachten heen komen. Het zorgt er een klein beetje voor dat ik niet totaal moedeloos word. Misschien is er toch iets van hoop dan.

Dit is mijn verhaal. Waarom ik dit zo vertelt heb? Omdat ik wil dat anderen mijn verhaal lezen en zien dat ze niet helemaal alleen zijn net zoals ik had toen ik verhalen van anderen las. Misschien helpt het wel iets.

groetjes ikke