Levensverhalen (pagina 1094)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik bn een nagmeriie !!!!

kk kryg ma vaker t goeveol da kk een nagmerii vr ieidereen ben !!
en just was t wel duiidelyk !! ..
kheb just gevogte me myn stiiefmoeder !!
en kk sny mezelf ..
ma t snyde ws nii voldoende ..
kk maakte myn wonde ..
en deed er stof op ..
kkhoop eg da kk bloedvergiiftiging ga kryge !!
kkhaat mezelf en iiedereen !
kkwil gewn niimeer leve ..
niiemand moe my !!
Datum:
09-06-2008
Naam:
anoniiem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

ik enm ijn verhaal

Ik word al 2 jaar gepest door dezelfde groep mensen, ik kan er niet meer tegen ik doe mezelf alleen maar pijn in mn leven en het ergste ook nog andere mensen, deze mensen die mij pestte vinden zelfs dat ik zelfmoord moet plegen omdat ik niks waard ben, niet goed genoeg voor hun. ik huil, door deze situatie is het ook al bijna uit tussen mij en mn vriendje en ik wil hem niet verliezen, maar ik wil van mijn zelfmoord gedachtes af. ik vind het vreselijk zo te moeten leven
Datum:
09-06-2008
Naam:
ik
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

?

ik lees hier overal "denk aan je nabestaanden" maar denken de nabestaanden wel aan mij?
Datum:
09-06-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

ik ken niet ,meer

Elke dag ga ik naar bed met rollende tranen met de gedachte wat doe ik hier ik denk aan me verleden,, en het doet me zeer.. ik heb veel meegemaakt ..

ik zat aan de xstc en ben toen op een dag doorgedraaid ik kreeg waan idéén en daar heb ik nog steeds last van ,, mensne gebruikte me , jongens gebruikte me voor sex ,, ik werd op een dag zwanger en moest het weghaalen me eige kind vermoorden ,, me nichtje zit vast is 13 en moet zitten tot der 18de ,, me moeder is ziek , jongens gebruiken me nog steeds veel mensen haten me ik kan er gwn nit meer tegen bij deze het is te laat ik ga het doen niemand houd me tegen
Datum:
09-06-2008
Naam:
dtje
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

eruit gezet

hoi,

ik heb vandaag enorme ruzie met me moeder gehad en nu moet ik me spullen pakken en vertekken
ik heb geen idee waar ik naartoe moet waar ik moet leven
ik heb al eens eerder zelfmoord poging gedaan... en ik zit er nu sterk over te denken om het nog eens te doen.. alleen dan goed
wat is mijn leven nou nog waard als ik geen huis heb. geen liefde. helemaal niets.
en het meest zal ik nog missen, mijn kat... die is er al me hele leven... me moeder kan me niets meer schelen haar wil ik egt nooit meer zien. hoeveel pijn het me dan ook moet kosten maar als ik vandaag dit huis verlaat moet ik mijn sleutels in leveren en dan is het gewoon over.. niets is meer goed te praten...niets heeft nu nog zin... alles is verleden tijd... t leven is gewoon zo kut. waarom moet mij dit nou overkomen... niet dat ik het een ander gun... maar tog... waarom moet dit zo gaan... ik zit nu in me kamer beetje verdrietig te wezen terwijl er mensen in andere landen het nog veel erger hebben die hebben geen familie geen eten geen huis niemand om van te houden... moeten de hele dag door in de brandende zon werken... en dan zit ik hier achter mijn computer een beetje te klagen over me leven. eigelijk heb ik het heel goed hier... maar dat zie ik nu niet in.. het leven is nu zwart zwart en nog eens zwart.
Datum:
09-06-2008
Naam:
patrick
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Zo'n strijd!!!

Nja waar moet ik beginnen...

Al bij al heb ik nog een goede kindertijd gehad hoor, als ik me alles kan herinneren is het begonnen in mijn jeugdjaren (14 jaar ongeveer) toen ik me begon te verzetten tegen mijn vader's drankprobleem... Het is niet dat hij elke dag zat rondliep, maar toch elk weekend had hij zich ladderzat gedronken, waarna hij mijn moeder zwart maakte op café. Thuis gekomen was er altijd ruzie... Ik kon het op den duur niet meer aanhoren... Hoeveel keer ik de chocopot of de mosterdpot tegen de muur heb zien vliegen... Ik liep weg... Ik liep gewoon weg, om de miserie niet te zien of te horen. Nja toen begon het 'mijn dochter loopt weg, nja laat ze lopen'... (dit was heel erg voor me... Ik liep weg als afleidingsmanoeuvre zodat de ruzie stopten...) Maar nee, wat kon zijn dochter voor hem betekenen.
Nja tussen mijn vader en ik is het nooit goed gekomen... Ik heb veel momenten meegemaakt dat ik me nu niet meer herinner... Ik heb ze zoals het ware uit mijn geheugen gewist (maar toch knaagt het nog aan me...)

Om even een sprong doorheen mijn korte leven te maken ga ik verder op het voorbije jaar...
Ik moest ergotherapie gaan studeren van mijn ouders, oke ik zag het wel wat zitten, maar het was niet met mijn volle gedacht. Door de constante stress ik had tijdens mijn studies en het paardrijden die ik deels moest opgeven en de constante conflicten thuis, geraakte ik in een depressie. Ik bezocht een psycholoog en ging tot tweemaal per week naar daar (had het echt nodig)...
een 3-tal maand geleden heb ik een zelfmoordpoging gedaan... Ik was het beu... Alles was constant mijn schuld, de constante stress en mijn agressie die ik met moeite in toom kon houden tegenover derden en mijn kl*te gedachtengang maakten het mij onmogelijk om nog verder te leven... Dus heb ik in een impulsieve bui alle pillen opgenomen die ik gestokkeerd had in mijn kamer (en dat waren er een boel...)
Toch wou ik niet dood... Ik wou gewoon eventjes weg zijn... Weg van alles dat mijn leven zo moeilijk maakte...
Dus heb ik het verteld aan een vriendin... We hadden nog eens afgesproken en uiteindelijk heeft zij me kunnen overtuigen om naar het ziekenhuis te gaan.
Nja daarna begon de miserie...
Het ziekenhuis belde mijn psycholoog en huisdokter... Mijn psychologe belde mijn ouders om eens een gesprek te voeren samen...
Nja het gesprek verliep vlotjes
Tot we op de terugweg waren naar huis... Dan begon het verhaal...
En nu wanneer mijn vader terug gedronken heeft, maakt hij niet mijn vader zwart... Maar verteld hij iedereen alles over mij... DAt ik naar een psychologe ga en dat ik zelfmoord heb willen plegen en... en soms terwijl ik erbij zit he...
Dan hoor je nog eens van de eigenaren dat alle paarden verkocht worden... Nja dan zit je toch wel eventjes aan de grond... Want paarden is hetgeen waar ik me altijd aan rechtgetrokken heb. Zonder paarden zie ik me geen leven meer voor me...
En inderdaad, gisteren en nu nog denk ik opnieuw aan zelfmoord... Ik denk er nu heel anders over dan eerst... Nu wil ik dood!!! nu is het niet om er even vanuit te ontsnappen, maar nu wil ik er echt niet meer zijn...
Datum:
09-06-2008
Naam:
Inès
Leeftijd:
19
Provincie:
België

ik weet t niet meer

Dag aan degene die dit leest,
Ik weet niet waarom, maar ik voel een grote behoefte om dit hier op te schrijven. Ik heb mezelf behoorlijk in de nesten gewerkt. Alle zekerheden die ik had zijn de de afgelopen tijd onder m'n kont vandaan geslagen. alle problemen komen tegelijk. Dat komt door mezelf, maar dat komt ook door de omstandigheden. Ik weet niet meer wat ik met m'n leven aanmoet. De meest aanlokkelijke weg is nu om er gewoon echt mee op te houden. Afgelopen donderdag heb ik op mijn opleidingsinstituut mijn afstudeerscripie ingeleverd. Binnen nu en twee weken zal ik daarover meer te horen krijgen. Zoals geheel in mijn stijl past was dat alles op het laatste moment. Op het laatste moment in de zin van het op het laatste moment moeten afmaken en daarom ontzettend moeten stessen en nog nachten moeten doorwerken. Maar ook in de zin van dat ik 10 jaar gestudeerd heb en binnen 10 jaar mijn diploma moet halen omdat ik anders een ontzettende schuld heb bij bij de IBG. Het moet dus nu, in een keer goed zijn. En daar twijfel ik aan. Mijn scriptiebegeleider, niet heel erg betrokken trouwens, heeft mijn scriptieopezet wel gezien, maar uiteindelijk niet goedgekeurd voordat ik m inleverde. Ik hoop dus dat het goed komt. Nog meer omdat ik bang ben dat mijn relatie, mijn vriendin, als dit niet goedkomt alle vertrouwen in me verliest. Dan weet ik zeker dat ze besluit om onze relatie te beeindigen. Dat zou ik eenvoudigweg niet aankunnen, zij is echt de liefde van me leven. Er is een heel grote kans dat ik haar hierdoor kwijtraak. Ik zou niet weten wat ik zonder haar moet. Van minder belang, maar daarbij komen nog dat ik in de bijstand dreig te raken en daardoor financieel in grote problemen, daardoor nier meer weet hoe ik de huur zou moeten betalen, hoe ik de gasrekening zou moeten betalen etc. Kortom: ik overzie het niet meer, mijn studie dreigt mis te lopen, ik dreig de fantastische liefe van m'n leven kwijt te raken en alle financiele middelel dreigen weg te vallen. Ik weet het niet meer. Als dit allemaal zo uitwerkt zoals het nu gaat lijken heb ik niets meer. In dat geval hou ik er mee op. Dat is de enige logische stap. E.
Datum:
09-06-2008
Naam:
jongen
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-brabant

waarom...!!!!!!!

2 jaar geleden begon mijn grootste nachtmerrie.. op mijn 11de kregen mijn ouders geldschulden, waardoor gas licht etc was afgesloten.
ik werd gepest op school en thuis was het elke dag oorlog.
mijn vader heeft zichzelf in de fik gezet, waar ik bij stond.. hij heeft het overleefd.
voordat hij dat deed heeft hij mijn moeder haar keel dichtgeknepen en haar geslagen en getrapt..
ook mij heeft hij weleens geslagen.. en nogsteeds krijg ik vaak te horen dat ik nutteloos ben en alles veel mooier is als ik er niet ben.

nou 2 jaar later, is alles kapot.. mijn leven is een grote nachtmerrie en de band met mijn ouders en zus is kapot.. ik haat ze..

2 juni ben ik van huis weggelopen.. maar na dat de politie mij had gevonden ben ik helaas weer thuis.
ik voel me zooooo kl*te!
Datum:
08-06-2008
Naam:
steenbokje..
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

levenslust?

Hallo!

Als ik de verhalen zie op zelfmoord.nl (voornamelijk van jonge kinderen die nogal wat ellende hebben meegemaakt) dan geeft dat goed weer dat er een probleem aanwezig is in onze samenleving.

Dit is niet normaal, maar hoe dan ook, veelal trekken deze gevoelens weer weg.
Het is belangrijk om het leven als zodanig te waarderen, sommige dingen lopen anders dan je hoopte, of ze stemmen niet overeen met een ideaalbeeld.

Ik heb zelf veel nare dingen meegemaakt, tragische sterfgevallen en fobieen. De truc is om deze negatieve gebeurtenis om te zetten in iets positiefs, en er sterker dan ooit te voren uit te komen.
Ik voel me nu ook sterker dan ooit te voren, geestelijk zeer stabiel en niet van zijn sokkel af te slaan!!! Ik wens dit iedereen toe.

Soms is "right mindfullness" een goede start, zinloosheid van het leven is een vaak genoemd iets. Dit kan voortkomen uit een spiritueel gat of een andere tekortkoming (verstoord zelfbeeld bijv.).
Het universum is een mutualistisch, sybiotisch geheel. Niets heeft nut, niets heeft geen nut.

Ik verwijs naar het taoisme en boeddhisme als je meer wilt weten over hoe het leven in elkaar zit.
"Come and rise up again!" Gooi het lage zelfbeeld en zelfmedelijden over boord.

Het mooie leven komt niet naar jou toe, jij moet er zelf heen gaan.

Groeten van een sympathisant van jullie levenslust.

-tevens geplaatst op geenzelfmoord.nl-
Datum:
08-06-2008
Naam:
meta
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Eindelijk een Einde.

Ik heb het helemaal gehad, R en ik Zaten op schoolkamp met elkaar te kloten. Alleen handje vast. Voor de rest niks gebeurt, Iedereen lag met elkaar te kloten. Er was niks aan de hand en l. (zijn vriendin) vond het Oke. Maar nu hebben ze het uit, En krijg ik de schuld van alles en vind iedereen me een slet en moet niemand wat met me te maken hebben, en gisteraaf in podium zeggen ze dat Ik van alles over me beste vriendin heb verteld.. Dat ze niet kan dansen en dat ik me voor haar schaam. Terwijl dat helemaal niet zo is, ik vertelde echt alles aan haar maar nu ben ik haar ook kwijt..
Ik Wil echt dood. Want niemand mag me, Ik had mensen die ik dacht dat die me mogen en me zouden steunen, En die hebben me laten vallen, In een Diep gat. Helemaal naar beneden. Ik wil alleen de mooie dingen niet missen. Me familie, Me Broertje, Maar als ik een Auto voorbij zie rijden, Wil ik er het liefst onder springen.
Ik kan niet meer,
Datum:
08-06-2008
Naam:
Anouk.
Leeftijd:
13
Provincie:
Drenthe

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.