Levensverhalen (pagina 1092)

ik zie het leven niet meer zitten,
ik heb heel veel problemen gehad en dat is nu allemaal te veel geworden. het werd zelfs zo erg dat ik opgenomen moest worden. nu ben ik weer thuis en ik verlies me zelf weer? het ijs smelt langzaam onder me voeten weg!

Sinds zeker 15 jaar denk ik eraan.Hoe kan het nou dat alles wat eigelijk de goeie kant op gaat toch verkeerd gaat?Je krijgt kansen maar gooit ze weg alsof ze niets betekenen op dat moment.Ik weet nog goed dat ik mijn derde jaar van de mavo over wilde doen,ik wist dat ik veel betere cijfers kon halen.Zelfs tijdens proefwerkweek deed ik zo min mogelijk zodat ik kon blijven zitten.Dat mocht niet baten,mijn mentor Nederlands Duits leraar had me over laten gaan.Het voelde toen al niet goed,dus mijn 4de jaar verliep eigelijk al slecht,ik was zo gebrand dat ik het derde jaar over kon doen,maar dat mocht niet baten.Later dat jaar vertelde mijn oud mentor dat hij me op nederlands en duits een extra punt had gegeven zodat ik toch naar het 4de jaar kon gaan.Hij had vertrouwen dat ik het wel aankon.Ik voelde me genaaid en besloot de handoek in de ring te gooien.Ik weet nog goed dat ik buiten aan t basketballen was en dat iemand tegen me zei,heej Daniel heb je geen herexamen vandaag en mijn antwoordt was,nee speel liever nog wat basketbal.
Hoe kon ik zo stom en koppig zijn om niet door te hebben dat er mensen waren die me wilde helpen.Mijn motivatie om carriere te maken was in dat vierde jaar al helemaal verdwenen,wist niet meer wat ik wilde doen of wilden worden.
Zelfs het basketbal werd steeds minder,van elke dag smorgens tot savonds laat door ballen,ging ik meer rondhangen en lamballen.Langzamerhand begon ik zelfs te roken en te blowen,het blowen nam mijn leven over,alsof dat het aller belangrijkste ding van de dag was.Toen leerde ik n hele leuke meid kennen,ze was n mooie joodse meid.In het begin gebruikte ik haar en omdat ze verliefd op me was,kreeg ik haar ook snel in bed.Hoe vaker we samen waren,hoe meer ik haar begon te waarderen en uiteindelijk verliefd op dr was geworden.Ik nam de beslissing om er maar voor te gaan,om voor haar te gaan.Ik gaf om haar,hield van haar.Zij was mijn alles.Zij was het enige in mijn leven wat mij gelukkig maakte.Hoe meer ik met haar omging,hoe meer er achter mijn rug om werd gezegd dat ik mijn vrienden in de steek liet,hoe meer ik dat ook ging doen.Zij maakte mij gelukkig en gaf me het gevoel dat ze het fijn vond om bij mij te zijn.Ze was zwanger van me geworden en zonder erover na te denken dat er n leven in haar buikje zat,dat de kans verdiende om te leven,kwam ik met de beslissing om n abortus te laten doen.Ik wilde niet dat zij haar toekomst in gevaar bracht door zo vroeg al n kleine te hebben.Achteraf gezien kwam ik tot de conclusie dat ik nooit dat recht heb gehad en die kleine moest laten komen en een kans moest geven.
Ondertussen werkte ik bij mac donalds,ik moest wel.Mijn moeder kon school gewoonweg niet meer betalen en ikzelf wist niet eens wat ik wilde.
Buiten werktijd zat ik meer rond te hangen,hele dag blowen,tijdens het uitgaan weleens n pilletje.En als het me uitkwam mijn vriendin.
Het stomme is dat ik totaal geen visie had op de dingen die ik al had.Vrienden,mooie lieve vriendin en genoeg kansen om me te ontwikkelen.In plaats daarvan dreef ik steeds verder in de zee van de eenlingen.
Uiteindelijk verliet ze me en mijn wereld leek volledig ingestort.
Dacht dat ik niet zonder haar kon en eerlijk gezegd ben ik niet meer dezelfde persoon sindsdien.
Mijn contacten met me maten werd wel weer beter en ging regelmatig uit,had ander werk.We hingen nog wel vaak rond her en der maar dat leven beviel me.En alweer niet in de gaten dat ik niet aan mijn toekomst werkte maar meer van dag tot dag leefde.Op mijn werk had ik collegas die me elke dag wel probeerde te testen,best frustrerend als je nog steeds met liefdes verdriet zit en alleen je gedachtes op het werk wil houden in plaats van op andere mensen letten hoe ze zijn en wat ze doen.
Het botste eigelijk vanaf dag een maar ja,ik was stom genoeg om te denken dat het wel beter zou gaan.Ik merkte dat sommige mensen niet veel of bijna geen vrienden meer hadden en zochten dus vriendschappen op binnen de afdeling.Ik was daar nooit van gediend,ik kwam alleen om te werken en geld te verdienen.Dat werd nooit in dank afgenomen,ik was best wel n eenling op dat moment.En hoe meer ik me daar elke dag af aan het zetten was tegen mensen die ik niet eens mocht,begon ik dat ook bij mijn eigen vrienden te doen.Het begon onbewust,maar langzamerhand ging ik dingen zoeken om over te klagen.Ik ben geworden wat ik juist haat.
Van nature ben ik sociaal,maar zodra mensen met me willen concureren,zonder dat ik daar behoefte aan heb,begin ik mezelf af tezetten van iedereen.Zelfs de mensen die me altijd hebben willen helpen.Achteraf gezien verdeed ik mijn tijd daar.Achteraf gezien.
Tegewoordig probeer ik mijn gevoelens te verbergen,want ik heb in al die jaren gemerkt dat er altijd roofdieren rondhangen die gevoelens,emotie als n zwakte zien en je daarop willen pakken in plaats van je in je waarde laten.
Soms als ik n film kijk en er gebeurt iets wat mij vanbinnen raakt ,voel ik het opkomen maar verdring ik het gelijk.
Mijn ideale gedachte van de wereld is dan ook dat ik diep vanbinnen steeds maar hoop dat er n einde aan de wereld komt.Maar ik denk dat het t meer me eigen wereld is waarvan ik hoop dat daar n einde aan komt.
Toen ik n jaar of 17 was kreeg ik het voormekaar om mijn krediet bij de bank te verhogen,keer op keer.Met mijn 21ste nam ik zonder blikken of blozen n lening,omdat ik dacht dat ik daarmee de dingen kon bereiken die ik wilde.Rijbewijs,lekker op vakantie kunnen gaan,kleren kopen,computerspelletjes kopen,geld verbrassen alsof het niets was.Oh ja was er een vergeten,GOKKEN.
In het begin deed ik het puur om geld te winnen,hoe meer ik het deed en hoe vaker.Hoe groter de drang er was om het weer te doen.Net als het blowen,wist ik niet hoe ik moest stoppen,want diep van binnen wilde ik het heel graag doen.
Na verloop van tijd deed ik het puur uit automatisme,net als elke vrijdag wat geeltjes wiet en hash te halen,moest ik natuurlijk ook weer n paar honderd guldens of euros opgokken.Niet om te winnen maar om te kunnen ontsnapppen van de realiteit.Ik rookte wiet en hash om diezelfde reden.
Het bleek als ik n film of serie keek,terwijl ik onder invloed was van n goeie joint,ik me helemaal in kon leven in die wereld van die film dat ik op dat moment aan t kijken was en hoe vaker ik dat deed,hoe meer ik mijn grip op de realiteit verloor.Nu ik al n tijdje geen geld meer heb,blow en gok ik niet meer,maar weet 100 procent zeker als ik weer geld heb het toch weer zal doen.Dit is de enige wereld die ik blijkbaar ken.
Net als iedereen heb ik behoefte aan effectie van anderen.N tijdje terug zag ik regelmatig n meid voor mijn huis lopen waarvan ik altijd dacht dat ze misschien net zo alleen als mij was.
Diep vanbinnen voelde het aan alsof ik iemand nodig had die ook helemaal alleen is en de gezelschap wel kon waarderen.
Ik fantaseerde vaak over haar maar verder dan dat kwam het nooit.Ik durfde haar niet aan te spreken.
Nu ik al n tijdje niet meer blow,is de echte wereld eng voor me geworden.Ik vertrouw mensen niet meer en heb constant de gedachte dat je dingen moet hebben om mee te tellen in deze maatschappij.De tijd dat vriendschappen en relaties niets kosten bestaat volgens mijn niet meer.Neem n miljoen euro en zie hoeveel vrienden je daarmee kweekt.
Neem n miljoen gevoelens en ziet dat niemand tijd voor je heeft en niemand je kan helpen.Zo zie ik het vaak vanuit mijn bevlekte perspectief.
Ik heb n geldschuld en sta rood op mijn rekening,geen echte vrienden en dat vooral omdat ik mensen niet wil kwetsen.
Ik ben 30 jaar en heb niets in mijn leven bereikt en voor mijn gevoel zal dat ook niet meer veranderen.
Daarom denk ik er steeds vaker aan om n einde te maken aan mijn leven.
Ik durf niets meer in de buitenwereld en sluit me dagelijks op in mijn kamer.Mijn enige uitweg is het kijken van films en me daarin laten wegdrijven alsof het mijn wereld is.
Uitzichtloos,is mijn leven geworden.
Daarom hoeft t voor mij niet meer en komt de drang om dit lichaam te verlaten steeds dichterbij.
Er rest nog een vraag.Waarom is er altijd iets in mijn onderbewustzijn dat me tegenhoudt om actie te ondernemen.Er is altijd wel iets wat ik niet kan verklaren dat me tegen houdt om mezelf van me leven te ontnemen.En dat terwijl ik niet eens n perspectief heb van hoe mijn leven eruit zou moeten zien.

dat wat geoffrey zei is ook veel voorgekomen in mijn leven iedereen loopt achter je rug je onderuit te halen en je te vernederen, zo veel mensen die spelen met je gevoelens om er zelf goed uit te komen. ik vind ut leuk geweest ik zit met zo veel problemen die ik niet kan opnoemen ik kan niks zeggen of der gebeurt al wat , ik voel me gwn nuttenloos ,onbruikbaar wie heeft mij nou nodig?ik zit vaak te denken aan zelfmoord maar me ouders dan die zullen dat niet aan kunnen. ik help iedereen en ik krijg er dit voor terug iedereen gaat bij me weg door al deze problemen er zijn ook dinge die ik gwn niet kan opnoemen maar het ergste vind ik nog dat al mijn vrienden weg gaan en dat ik geen goeie band heb met me ouders. maar er zullen vast ook wel positiefe dingen gebeurt zijn en leuke maar die dingen dwalen weer ver af als ik aan de slechte dingen denk. ik voel me heel erg depresief ik had eerst een vriendin waar ik stapelverliefd op was maar door al de problemen die ik heb heb ik vaak ruzie gekregen dus is het uit gegaan we zijn daarna tog nog beste vrienden geworden maar dat is nu ook voorbij omdat ze bijna geen aandacht aan me gaf dat iedereen me liep te pesten dat ik steeds achter der aan liep en dat zij altijd bij iemand an ders was door dat is het gevoel om zelfmoord te plegen steeds erger geworden ik hoop dat iemand me kan helpen om er iets tegen te doen!

I wonder if they laugh when im dead
Why am i fighting to live, if im just living to fight ?
why am I trying to see when there is nothing in sight ?
why am itrying to give when no one gives me a try ?
why am i dying to live, if i just living to die ?

niet alleen een liedje.. zo voel k me echt

Hoi
Ik wil al een tijdje zelfmoord plegen, ik weet niet hoe het komt. Maar wat ik ook doe, wat ik ook probeer niets helpt =( Mijn vriendinnen proberen mij ook altijd te overtuigen het niet te doen, ik snij mij, mijn ma kijkt niet naar mij om, mijn pa verzwijgt vanalles, liegt tegen mij, mijn zusje zit altijd op mijn kap :S Ik wil gewoon niet meer leven =’( alles loopt gewoon mis bij mij ,, ik heb al een paar keer bijna zelfmoordpoging gedaan. Ik heb zelfs al een afscheidsbrief geschreven. Maar toch heb ik het niet gedaan. Ik kon het niet,, maar elke seconde, elke minuut, krijg ik meer wilskracht om zelfmoord te plegen. Ik kan er gewoon niet meer tegen. Alsjeblieft help mij ! Ik weet echt niet meer wat ik moet doen =’( Mijn vriendinnen steunen mij ook altijd,, celine,,Cassandra,,daiisy,,… maar het lukt gewoon niet =’( Ik krijg meer en meer de neiging om uit mijn raam te springen… Telkens als ik zelfmoord wil plegen zet ik don’t jump op,, ik kan er niets aan doen dat ik dat doe, ik krijg gewoon dat gevoel dan en dan weet ik niet meer wat ik doe , ik snij mijzelf dan, en daarna krijg ik er zo’n spijt van, maar ik kan er gewoon niks tegen doen =’(
Een paar jaar geleden was ik bij een speeltuintje,, ik was alleen daar binnen en mijn ouders en zusje waren aan de andere kant,, ondertussen toen ik ergens in het speeltuintje zat waar niemand mij kan zien kwamen er een groepje jongens naar mij toe,, ze wilde mij verkrachten !!!='( ik ben net kunnen ontsnappen van ze,, ik kan er gewoon niet meer tegen ='( ik kan het maar slecht vergeten ... ALSJEBLIEFT IEMAND HELP MIJ !! =’(

Hoi
Ik wil al een tijdje zelfmoord plegen, ik weet niet hoe het komt. Maar wat ik ook doe, wat ik ook probeer niets helpt =( Mijn vriendinnen proberen mij ook altijd te overtuigen het niet te doen, ik snij mij, mijn ma kijkt niet naar mij om, mijn pa verzwijgt vanalles, liegt tegen mij, mijn zusje zit altijd op mijn kap :S Ik wil gewoon niet meer leven =’( alles loopt gewoon mis bij mij ,, ik heb al een paar keer bijna zelfmoordpoging gedaan. Ik heb zelfs al een afscheidsbrief geschreven. Maar toch heb ik het niet gedaan. Ik kon het niet,, maar elke seconde, elke minuut, krijg ik meer wilskracht om zelfmoord te plegen. Ik kan er gewoon niet meer tegen. Alsjeblieft help mij ! Ik weet echt niet meer wat ik moet doen =’( Mijn vriendinnen steunen mij ook altijd,, celine,,Cassandra,,daiisy,,… maar het lukt gewoon niet =’( Ik krijg meer en meer de neiging om uit mijn raam te springen… Telkens als ik zelfmoord wil plegen zet ik don’t jump op,, ik kan er niets aan doen dat ik dat doe, ik krijg gewoon dat gevoel dan en dan weet ik niet meer wat ik doe , ik snij mijzelf dan, en daarna krijg ik er zo’n spijt van, maar ik kan er gewoon niks tegen doen =’( ALSJEBLIEFT IEMAND HELP MIJ !! =’(

Hieronder een youtubefilmpje, die perfect verwoord wat ik heb geschreven:
http://www.youtube.com/watch?v=iYtfYzQvbwY&feature=related

Beste mensen, allereerst wil ik jullie zeggen dat het leven inderdaad af en toe verschrikkelijk kan zijn, maar dat hoeft niet te betekenen dat JIJ er tenonder aan moet gaan! Waarom...?

Ook ik heb net als jullie (iedereen in het leven, ook al is de pijn van mensen soms verborgen) ervaren dat het leven je soms zo op je knieen dwingt dat je wilt gaan liggen en nooit meer opstaan. Toch is dit niet de uitweg -niet alleen in de zin van dat je je familie (en diep in zijn hart weet IEDEREEN dat) je gigantisch gaat missen, laat staan vrienden etc.- maar ook in de zin van de keuze die je maakt voor iets wat EEUWIG blijft. De enige zekerheid die je hebt in het leven is dat je sterft, toch geloof ik niet dat je zelf mag bepalen wanneer dat gebeurt, waarom niet? OMDAT ELKE TUNNEL, EN GELOOF MIJ, AAN HET EINDE LICHT HEEFT, HOE LANG DE TUNNEL OOK LIJKT!
Toch kan een mens alleen (en eigenlijk ook niet met behulp van steun van vrienden of familie) de verschrikkelijke tegenkracht van het leven doorbreken. Alles is relatief, nee, daar is iets veel groters voor nodig.

Ik zal jullie mijn verhaal vertellen.
Ik was 15 jaar, toen ik eigenlijk begon te beseffen welk pad ik nu uiteindelijk op ging. Ik werd christelijk opgevoed, maar had nooit echt stilgestaan bij 'God' en 'Jezus'. Net als sommige mensen hier (dus ook JIJ, want jij mag er ook wezen, ook al voel je dat niet zo!) had ik zoveel vraagteken rondom God en Jezus, dat ik die antwoorden wilde vinden. Een tijd lang ging het perfect, en ik voelde de band tussen mij en God versterken. Het voelde heerlijk om zo sterk te staan, vooral omdat ik het nodig had, omdat ik daarvoor in mijn tegenslagen in het leven nooit echt steun had ervaard, en nu had ik die steun! Toch werd ik er niet vrolijker van (waarom, God is toch DE BRON VAN STEUN?), vooral omdat ik mijn geloof baseerde op wetenschappelijke feiten. Ik wilde steeds sterker worden, winnen in debatteren, bewijzen dat God bestond! Mijn argumenten, werden net als mijn eer sterker. Het gevoel was nu helemaal compleet, maar toen het er echt op aan kwam, het moment dat ik mijn atheistische vriendin verloor, was die steun er niet. Daar stond ik dan, met mijn trots en argumentjes, maar de God, de liefdevolle God, nee die kon ik niet vinden..

Totdat, een vriend van mij vroeg een keertje mee te gaan naar de Meerkerk. Met een beetje tegenzin (vooral omdat ik boos was op God, iets wat jullie misschien ook hebben) ben ik er toch maar heengegaan. Die dienst veranderde mijn leven voorgoed.. ik leerde er bijvoorbeeld dat de enige manier was om sterker in je geloof te komen, de BIJBEL te lezen, en dat is me een boek (dat zeg ik nu dan!). Het vertelde me bijvoorbeeld dat er 2000 jaar geleden, een man -nadat hij zijn hele leven alle liefde aan mensen had gegeven (hij heeft ook vele wonderen gedaan om zieken te genezen)- uiteindelijk is gegeseld en aan een kruis genageld, om zo een verschrikkelijke dood tegemoet te gaan... en dat was het verhaal niet op zich, nee... hij deed dat... voor MIJ, of beter gezegd, voor IEDEREEN, IEDEREEN DIE VERDRIET HEEFT, WAT DIE VERDRIET OOK MAG INHOUDEN, WELKE OORZAAK DAT VERDRIET MAG HEBBEN, LEUGENS, ECHTSCHEIDING, NOEM MAAR OP, ALLES WAT MENSEN, TOEN EN NU, FOUT HEBBEN GEDAAN!

Het hele verhaal, wat echt is gebeurd!, deed me wakker schudden. Het deed me beseffen dat het niet uitmaakt hoe ik ben, of wat ik doe, die ene man, hield toch wel van me. Maar het was niet zomaar een man, nee, deze man was JEZUS CHRISTUS


Het mooie aan dit hele verhaal, wat ik er nog niet bij heb verteld, maar wat het mooiste is, is dat Jezus Christus, opstond uit de dood, om zich vervolgens zich aan heel veel mensen te laten zien, allemaal uit liefde voor JOU en voor MIJ, puur omdat God (zijn Vader) jou heeft geschapen, en jou wilt redden, ZELFS NU IN DE TIJDEN DAT JIJ HET MOEILIJK HEBT!

Het leven is nu eenmaal een strijd, maar vergeet niet, dat dit leven een schijntje is vergeleken met de plek waar je heengaat als je Jezus Christus aanvaardt als je redder. Een redder die zelfs de dood overwint, wat wil je nog meer?

Ik moedig je aan om een keertje te overdenken wat je allemaal dwars zit, schrijf alles eerst op een papiertje en overdenk alles. Vraag jezelf af wat je kunt verbeteren en wat niet. Als laatste, maar belangrijkste tip, moedig ik je aan een keertje je handen te vouwen en proberen te praten met Jezus, die bij God, zijn Vader is. Ik weet dat het allemaal sprookjesachtig klinkt, maar de praktijk wijst alles uit. Gods liefde doorgrondt alles, zelfs jou problemen.

Vind je het moeilijk? Antwoord me even en ik geef je mijn e-mailadres, dan hoop ik je verder te helpen op je pad.



Ook jij kunt met behulp van Jezus, die opstond uit de dood, opstaan uit je problemen!
Heel veel succes!

ik heb een heel levens verhaal eigenlijk ik begin maar eens denk ik :

heeey,
ik ben een meisje van 13 jaar en ik heb een nog heel gelukig lebn gehad eerst werd ik op de basis school ni geaccepteerd en later wel.
in groep 7 gingen miojn oudes gescheiden omdat mijn moeder met de sport leraar seks had en mijn vader en ik maar telkens wachten tot ze terug kwam en het is niet nep want we hebben video beelden gezien ( wtf nog nooit zulke standjes gezien ) maar toen moest ik naar de middel bare school ik kwam al een heel normaal meisje op school gwn normaale en tein werd ik niet geaccepteerd marbij een paar kinderen werd ik wel geaccpteerd: de gothic's ( ik was zelf al gothic toen ik tien was mar dat is nooit egt wat geworden )en toen sneed ik me zelf en nu ben ik niet blij ik spuit grafitei en doe alee maal dingen dieniet mogen en ik haat mezelf hoohhh man en scholl ukt nit ene ene een ik weet uyt niet!!!!!ik g gwn een keer dood en ik hoop z snel mogelijk !!!

hallo, ik ben een jngen van 20 jaar en heb een meisje leren kennen dat nog niet zolang geleden heeft geprobeert om zelfmoord te plegen. nou heb ik tehoren gekregen dat zij een stuk gelukkiger is sinds ze mij kent. in het begin vond ik haar wel leuk en ging ook gezellig met haar om we kregen wat met elkaar en ze is nu hopeloos verliefd op mij. ik leer haar nu beter kennen en vind haar wel aardig enzo maar ik wil geen vaste relatie met haar. nou heb ik van een vriend van haar gehoord dat ze zelfmoord probeerde te plegen omdat haar vriendje haar dumpte. en nu ben ik bang dat ze weer depresief raakt als ik tegen haar zeg dat ik geen relatie met haar wil. wat moet ik doen???