Levensverhalen (pagina 970)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

dikk

iedereen noemt mij dik stel dat ik even slak ben als alle andere meisjes ik ben zelfs daar vor naast mijn vriendin gaan staan kijke of ik dikker dn haar was maar da was niet zo ik was zelfs magerder mijn stief vader heeft me een keer geslagen toen mijn moeder niet thuis was ik bedelde haar huilend op maar ze zij dat was waschijnlijk een grapje van hem maar ik geloofde er geen ene flikker van ik moest het goed maken om dat mijn moeder vond dat ik noooiit had moeten zeggen als jij er niets aan doet ga ik bij papa wonen .. nu zit mijn moeder ook nog eens te zeggen dat ik dik ben en dat ik moet gaan fitnissen ofzo en een dieet moet gaan volgen mijn vriendinnen snappen er niks van dat mijn moeder zo denkt,,ik voeel me door mijn familie en mensen heel onzeker :( mijn vriendin wilt ok altijd zelfmoord plegen door dat ze het leven niet meer ziet zitten en dan moet ik haar altijd maar overheen helpen maar dat lukt me soms gewooon niet ik heb er gwoon geen kracht meer voorr :'(
Datum:
25-01-2009
Naam:
S.c
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

..

Ik moet echt even mijn verhaal kwijt, daarom ben ik blij dat deze site er is.. Het gaat allemaal zo erg fout, ik zie het niet meer zitten.. ik vraag me soms af wat ik mezelf aan doe door toch door te zetten in plaats van er een einde aan te maken, want ik doe mezelf er alleen maar pijn mee. Vroeger werd ik altijd mishandelt door mijn ouders, nu soms ook nog, ik werd altijd gepest op school, waardoor ik totaal geen zelfvertrouwen meer had/heb.. Vorig jaar heb ik op mijn school een hele erge ruzie gehad, zoveel mensen waren tegen mij, ben toen ook super veel mensen kwijt geraakt. nou, toen had ik eigenlijk nog niet zoveel met jongens, maar sinds ik daar me mee bezig houd gaat het allemaal ook maar verkeerd, ik wil aandacht van jongens waardoor ik me beter ga voelen, ik krijg er meer zelfvertrouwen van ( hoopte ik) dus ik zoende veel, me vriendinnen gingen me slet noemen & kreeg ook ruzie met hun.. ik had paar weken terug een leuke jongen, ik had met hem gezoend, maar hij kwam erachter dat ik bijna al zijn vrienden al had geprobeerd te versieren, dus iedereen ziet mij als de "slett" en ik heb daar echt spijt van, want ik vind mezelf geen slet, het gaat bij mij altijd gewoon fout met jongens, naja ik heb gewoon haast niks meer om voor te leven, ik ga met tegenzin naar school, ben vaak alleen op school, omdat al mijn'vriendinnen' me in de steek hebben gelaten, ik ben depressief en dat schrikt veel mensen af, en ook niemand weet het eigenlijk.. ik heb mezelf al een paar keer in mijn armen gesneden, dat probeer ik de hele tijd te verbergen, maar gisteravond vroeg een "vriend" wel, wat ik aan mijn arm had, ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik moest zeggen.. ik weet het allemaal echt niet meer, ik heb niks meer.
dus ik zou mensen er ook geen verdriet mee doen als ik er niet meer ben.. dus ik zit serieus er aan te denken om er een eind aan te maken, misschien komt het wel door mezelf? maar ik wil het gewoon niet meer, mijn hele leven lang gaat het al zo..
Datum:
25-01-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

eindeloos

soms lijkt het ineens eindeloos en zinloos en voel ik me net alsof niks er meer toe doet. Alles is zwaar en ik ben zo moe. ]\\

Veel talenten en etc. maar krijg nooit de lucht om mezelf te kunnen zijn in belang van mijn naasten ik ga maar door, maar voor hoelang dit nog vol te houden is???

Depressief nee, gewoon heel moe
Datum:
25-01-2009
Naam:
me
Leeftijd:
40
Provincie:
Zuid-holland

En nu dan?

Ik zit een beetje in de knoop, ik geloof in God en in Zijn goedheid. Ik heb mijn leven in Zijn handen gelegd, maar ik vraag me alleen af: Waarom zullen we nu nog leven? We gaan naar school, naar ons werk, sporten enz. maar waarvoor? Om andere mensen te vertellen over de Goedheid van God? Dat lijkt me een goede reden om te leven, maar eerlijk gezegd zou ik graag naar God toe willen omdat deze wereld gebroken is. Er is geen redden meer aan. Desalnietemin versterkt dit mijn band met God enorm, maar zo erg dat ik nu naar Hem toe wil. Ik heb heel vaak met mensen geprobeerd te praten over het geloof ,maar ze wijzen het stuk voor stuk af. Wat doe ik hier dan nog, een beetje leven, en dan?
Anoniem
Datum:
25-01-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

teveel mee gemaakt

ik ben een man van 32 jaar ik heb al van alles mee gemaakt en dan ook alles wat er maar is je kan er een boek over schijven maar een boek is te wijning want ik denk dat ik wel 10 boeken kan schrijven wand zo veel is het ik zie het ook niet meer zitten er is teveel gebuurt ik hoop dat het gouw achter de rug is dat laatste bedtje waar ik nu nog mee bezich bend als ik niet veder er mee komt dan is het gebuurd wand dan hoef het van mij niet meer wand het word te veel wand de hulp verleding weet ook niet waar ze met me aan moeten wand het is te veel dat hebben ze gezecht dus wat moet je dan nog hier doen als je toch maar alenden heb ik weet wel dat naar regen zoneschijn komt maar voor mij niet meer dat weet ik wand ik heb het gehad met dit land en dan bedoel ik ook goed gehad jullie willen zeker weten wat er speelt dat ga ik maar niet schrijven wand dan denken jullie die is gek maar dad is niet zo ik probeer me nog staan te houwden maar het is moeilk om dat te doen maar ik weet dat de dag er aan komt dat het ge buurd dat ik er een eind aan maakt wand wat ik heb wil je niet hebben mee gemaakt
Datum:
25-01-2009
Naam:
csl
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

Ouders hebben het toch zo goed met je voor?!

Ik loop al jaren met de gedachten: zelfmoord. Al minstens 3 jaar. En sinds bijna 2 maanden ben ik zwanger. Ik heb het eerst aan mijn vriend verteld, toen ik het nog slechts dacht, en later met een vriendin getest. Positief! Ik baalde. Maar had wel weer hoop. Mijn leven ging niet meer alleen maar draaien om het pesterige wereldje waar ik in leefde, maar er kwam iemand bij die op mij rekende. Waar ik steun aan kon geven en dat mijn leven weer een beetje hoop kon geven. Ik wordt al jaren lang gepest en getreiterd. Op school al acht jaar. Buiten school minstens vijf. Zelfs waar mijn ouders bijstaan worden er woorden naar mijn hoofd geslingerd waar onbekenden om mij heen van omkijken. Mijn vrienden roddelen over mij, gebruiken mij en dumpen me weer wanneer ze me zat zijn. Ja, echte vrienden kun je het niet noemen. Ik ben gaan leren anderen ook zo te behandelen. Iedereen kan stikken van mij, behalve mijn vriend. Hij is de enige die mij voor eeuwig en altijd zal steunen en voor mij een schuilplaats is voor de buitenwereld. Maar sinds hij in mijn leven is gaat het slechter thuis. Ik gedraag me raar en ga in opstand, zo beweren mijn ouders. Als ik niet een keer iets fout doe in een oplaaiende ruzie dan heeft hij het wel weer gedaan. Natuurlijk pik ik dat niet. Ik heb vaak gedacht aan weglopen, heb meerdere zelfmoordpogingen gedaan( vanaf groep 5 basisschool!!!!) en heb me afgesloten van iedereen om me heen. Nu ik zwanger ben leek alles weer een beetje goed te komen. Natuurlijk zullen er veel mensen zijn die me raar aankijken met een dikke buik of buggy, maar er kwam opnieuw iemand in mijn leven waar ik om gaf. Nu heb ik het aan mijn moeder verteld en die heeft me heel duidelijk gemaakt dat het kindje weg moet. Hoe dan ook kan ik het niet houden. Ik ben niet verantwoordelijk genoeg en zal het ook nooit worden... Ik baalde die avond. Heb goed nagedacht. En bedacht me dat ik inderdaad geen ideale moeder kon zijn. Een vijftienjarig meisje dat nog naar school moet en nooit thuis wil zijn vanwege de ruzies. Ja, ideaal. Ik had alles al overlegt met mijn vriend, geen abortus of adoptie. Maar mijn moeder dacht daar blijkbaar anders over... Zelfs nu er een klein lichtpuntje iets op lijkt te gloeien in mijn leven willen mijn ouders het duidelijk weer doven.... Ouders zeggen het beste met je voor te hebben... Die van mij kunnen dat niet eens over hun lippen krijgen....
Datum:
24-01-2009
Naam:
BabyGirl
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

einde raad

ik ben in mn jeugd z vaak mishandeld,vader gescheiden ik woonde bij hem en heeft me op 12 jarige leeftijd hier achter gelaten om weer terug te gaan naar internaten.

ik heb nooit iemand van mn familie gezie die kennen mij dus niet en mn vader is terug naar marokko geagaan en heeft een nieuw kind gemaakt.hij is namelijk getrouwt en heeft nu 4 kinderen.ik heb wat schulden en het is zo veel en ik weet wat te doen ben zo depri kan niet meer slapen....
Datum:
24-01-2009
Naam:
mustafa
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

...

Ik heb gewoon geen zin meer in het leven, op school gaat het fout..thuis praat ik met niemand meer. Ik zit haast alleen maar achter de pc thuis, kom zelden buiten. M'n vader mishandelt me, ik mag als Marokkaans meisje niet even veel als de gewone Nederlandse meid bijv. Ben heel erg depressief, ik ben haast al m'n vriendinnen kwijt geraakt..heb niet hele erge goede contact meer met ze. Behalve met 1, maar dat is nu ook aan 't minderen merk ik...
Ik wil vaak dingen doen die ik niet kan doen, ik zou het liefst van thuis weglopen. Ik heb serieus haat gekregen tegenover mijn vader en de rest hier thuis, alleen m'n moeder niet....
Ik ben niet meer blij..niet meer vrolijk, ik mis 't gevoel van geluk gewoon..en blij zijn. Ik ben nog zo jong en voel me gewoon niet goed, ik word gewoon depressief van mijn thuissituatie ik probeer hier iedereen thuis zo vaak mogelijk te mijden, ik zit nooit bij ze. Ik doe gewoon niets leuks meer...ik voel me echt heel erg depri, ik wil niet meer thuis wonen. De enige wie me ervan afhoudt om echt zelfmoord te plegen is m'n vriend... ik heb nu al bijna een jaar lang een hele lieve vriend, ik ken hem al wel veel langer... we waren eerst goede vrienden. En ik sneed in me zelf vroeger...en viel vaak flauw, doordat ik maandenlang niet goed at of dronk..ik wou namelijk afvallen, ik vond dat ik er niet uitzag. Hij heeft me echt zo goed geholpen om daar van af te komen....hij is de enige die ik nooit kwijt wil raken, hij is de enige reden dat ik wil blijven leven. Hij betekent namelijk echt heel veel voor me, en als ik hem niet had zou ik het opgeven. Ik ben totaal geen doorzetter, mijn doorzettingsvermogen is echt klein... ik zie al snel het negatieve in iets, 't maakt me al snel verdrietig. Soms huil ik zomaar op m'n kamer...in het donker, helemaal alleen...om m'n leven. De hele avond/nacht door....ik voel me zo leeg van binnen.
Datum:
24-01-2009
Naam:
N.
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Houdt moet

Lieve schatten

Ik lees jullie verhalen en dan komen er allerlei herinneringen naar boven. Ik weet het, het is moeilijk en je voelt je echt heel k#t. Geef het niet op. Bij mij is het overgegaan dat gevoel en de twijfel die wordt ook minder, hoewel ik nog geregeld aan zelfmoord denk. Maar soms kan ik ook zeggen dat ik gelukkig ben en die momenten zijn er steeds vaker. Ik wens jullie heel veel sterkte. Ik leef met jullie mee.
Datum:
23-01-2009
Naam:
Franciska
Leeftijd:
26
Provincie:
Groningen

leven of zelfmoord?

M'n leven is echt doelloos. het liefst ga ik gewoon dood. Ik heb ruzie gehad met vrienden en vriendinnen, en thuis ook veel ruzie. ik heb een depressie en zit in therapie. maar het helpt allemaal niet. ik kan me snijden en/of pillen slikken, maar daar komen ze in de klas achter, en gaan ze me daar mee kutte. ik weet al tijden niet meer waar het naartoe moet met mij. M'n ouders irriteren zich ook alleen maar aan m'n gedrag en willen niet gestoord worden door mijn problemen. M'n opa is dood en m'n oma ook bijna. M'n zusje heeft ook al zelfmoord gepleegd toen ze 15 was. Ze was eigenlijk de oudste. ik ben nu ook 15. Hoe moet ik zm plegen? M'n polsen doorsnijden? Mezelf ophangen? Voor een trein springen? Het lijkt allemaal zo eng.. het is allemaal zo moeilijk. Het liefst wou ik nu gelijjk door naar de hemel. ik haal op school ook alleen nog maar 1en en verder niks. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, ik voel me lelijk, en opmaken heeft geen zin, want ik kan me 's ochtends niet uit bed krijgen, hoewel ik 's avonds niet kan slapen. M'n kleren zijn lelijk, omdat m'n ouders te arm zijn om fatsoenlijke kleding te betalen. Ik mag ook maar 1x perweek in de douche, anders kost het te veel.. wat moet ik nu doen, zm, of iets anders?
Datum:
23-01-2009
Naam:
S.
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.