Levensverhalen (pagina 973)

Ik ben al en tijd bezig met mijn eigen einde.

Door enorme tegenvallers zo'n beetje heel mijn leven, en zelfs het leven dat ik mijn kinderen geschonken heb gaat niet vlekkeloos, nee sterker nog het gaat slecht.

Ik heb knetterherd mijn best gedaan er toch iets van te maken en ben van mening dat zelfmoord geen oplossing kan zijn, maar kan mij wel voorstellen dat anderen dit wel doen.

Ik ben bang , erg bang wat hierna komt, het geeft echter een veilig gevoel , er niet meer te zijn, zonder egoistisch te zijn.

je zal je wel afvragen hoe het komt dat een jong meisje als ik aan zelfmoord denkt?het antwoord is heel simpel.ik haat mijn leven.ik wil rust,wil niet meer al die kwetsende opmerkingen,wil me niet meer snijden,wil niet meer elke nacht huilend in slaap vallen..en daar zie ik maar 1 oplossing voor maar ik wil mijn vriendin niet achterlaten.zij is de enigste reden waarom ik hier nog ben.familie boeit me al lang niet meer.zij zijn juist het probleem van mijn drang naar zelfmoord.een drang die elke dag maar sterker word..de details waarom ik mijn leven zo haat zal ik jullie maar besparen,de meesten hier hebben zelf al problemen genoeg..

Al vanaf t begin dat ik mij kan herinneren ben ik negatief in gesteld. voelde me altijd verdrietig en kut.. hoe klein ik ook was me pa dronk heel veel ..en na en lange tijd gingen mijn ouders uit elkaar. Ik besloot toen die tijd rond mijn 11e jaar om bij mij oma tegaan wonen..nu ik ouder en ouder word is dit mijn grootste angst geworden een haat liefde verhouding met mijn oma maar de angst dat zij er niet meer is.. ik op straat sta en compleet niks meer heb maakt mij gek.. al jaren.... ik heb altijd al een moeilijke jeugd gehad en was geen makkelijke jongen heb alles gedaan wat god verboden heeft maar heb nu een goed lopende baan t enige wat goed gaat want ik drink een liter whisky perdag .. en gelukkig? ik ben t verre van dat.......

Waarvoor ik zo graag dood wil? Ik zal het jullie vertellen!!

Ik ben ben 20 jaar. Ik heb een redelijk goeie jeugd gehad, Basisschool ging goed af en toe had je is een x zo'n kleine ruzie maar dat was niks. Middelbare school ging ook goed alleen in het 3de jaar van vmbo ging het minder ik kwam bij mensen in de klas die mij niet mochten vanwege hoe ik eruit zag. Ik was toen een dik verlegen jongetje. Heel veel mensen die mij toen zagen hadden altijd medelijden met mij dat ik er zo uitzag. Heel veel meiden hadden medelijden met mij. Ik ben in dat jaar 5x in het ziekenhuis geweest door gebroken neus, 5 ribben gebroken, arm en pols gebroken, oogkas gebroken & elleboog gebroken. Je zou je wel afvragen hoe dat gekomen is. Mensen die konden niet met mij leven in de klas ze hebben me toen die tijd met de dood bedreigt ik had toen een hele sterke wil om gewoon te leven mijn ouders steunde me daarin mijn zus steunde me daarin. Ze hebben me toen zovaak in elkaar geslagen met een groepje van 5 a 6 man dat ik zo helemaal kapot was van buiten en binnen. Mijn ouders zijn er op het laatste moment achter gekomen wat er precies aan de hand was op school ik heb altijd verteld toen ik dat kapot had gekregen dat ik was gevallen of dat ik ergens vanaf was gevallen. Vreemd genoeg geloofde me ouders me altijd daarin. Totdat op de laaste week van het schooljaar waarin mijn vader me opzou halen van school vanwege dat mijn fiets helemaal kapot was gemaakt door die jongens ik had verteld dat een auto over me fiets was heen gereden maar niet het niet had gezien. Mijn vader haalde me op van school toen hij stond al 10 minuten op de parkeerplaats in de auto te wachten. Ik wist waar hij stond dus rechtstreeks uit de les rende ik na de auto toe maar die jongens waren veel sneller als mij en haalde mij in (hun wisten niet dat mijn vader er stond) en sloegen schopten mij tegen de vlakte weer zoals gewoonlijk mijn vader zag dit gebeuren en rende vervolgens meteen naar mij toe om te helpen maar toen mijn vader na me toe kwam gerent waren hun allemaal vlug weg gerent. Maar ik lag wel weer op de grond helemaal kapot geslagen en geschopt weer. Ik heb toen alles diezelfde avond aan mijn ouders verteld politie en van directie school. Politie kon er niks meer aan doen aan die gebeurtenissen daar vooraf toen ze me gebroken ribben neus en alles had gegeven. Vanwege dat dat te lang heeft geduurd al voordat ik aangifte had gedaan. School kon er ook niks meer aan doen alleen aan wat er voor school is gebeurd. Mijn ouders hebben meteen mij daar van school afgehaald en mij ergens anders op gezet. Ik heb toen de rest van mijn vmbo opleiding afgerond 75 km per dag reizen om niet weer in elkaar geslagen te worden. Waarvoor ik toen niet de neiging had om zelfmoord te plegen had snap ik nog steeds niet.

Ik heb na de middelbare school ICT gedaan in zwolle. Iedereen vond mij daar al apart ik was dik jongetje die niks goed kon die onder de littekens zat. Ik had liever dat ik elke x in elkaar werd geslagen dat deed alleen fysiek maar pijn want ze zeiden voor de rest nooit wat tegen me. Maar dit deed geestelijk zoveel pijn dat ik haast niet meer na school durfde. Ik heb toen ook na 1 jaar de opleiding verlaten en heb toen in goed overleg met mijn ouders besloten dat ik er een tijdje tussen uit moest. Ik ben toen 1 maand lang rond gereisd door europa daar heb ik veel geleerd in wat ik wilde en wat ik neit wilde. Ik woog toen die tijd 105 kilo en was 1,68 lang. Ik heb in die maand tijd dat ik weg was mijn lichaam zo veranderd dat ik van 105 kilo na 73 kilo ben gegaan. Als je mij nu zou zien en foto's van vroeger zou je me niet meer herkennen.

Ik ben na die tijd een half jaar gaan werken full time bij mijn vader op de zaak. Om we weer op te laten geld te verdienen en vrienden te zoeken. Ik heb in die tijd 6 hele goeie vrienden leren kennen. Ik heb toen de opleiding van Internationale hotel gekozen. Ik heb in de maand tijd dat ik weg was van huis alleen maar in hotels gezeten. En dat sprak mij heel erg aan.

Ik doe de opleiding nu bijna 2 jaar. Mijn vrienden zijn in die tijd mijn beste vrienden geworden. Ik dacht mijn leven komt weer op de rails. Maar dat heb ik verkeerd gedacht. Ik kreeg een week geleden verkering met een hele mooie lieve meid. 1 van mijn beste vrienden was harstikke jarloers en die heeft in die week tijd mijn hele relatie samen met 4 andere van mijn vrienden groep mij helemaal kapot gemaakt. Mijn auto gesloopt mijn vriendin afgepakt. Mijn leven om het zomaar te zeggen wat ik net weer beetje heb proberen op te bouwen weer helemaal kapot gemaakt. Ik liep vandaag zelfs over straat heen kwam ik ze tegen hebben ze gewoon 5 sigaretten op mijn borstkas uitgedrukt. Die andere goeie vriend die ik heb die kan het niet meer aan zien wat ze met mij hebben gedaan. Die heeft alles tegen mijn ouders verteld wat er allemaal gedaan is tegen mij.

Ik heb vandaag aan mijn ouders obgebiecht dat ik zelfmoord wil plegen na alles wat ik heb mee gemaakt kan ik niet meer leven ik ben kapot geslagen kapot gemaakt van binnen. Ik voel me zo dood van binnen. Ik houd zielsveel van me ouders en van me Zus. Maar ik kan niet verder leven zo. Mijn ouders willen eerst dat ik ga praten met een proffesional. Ik weet zkr dat dat niks gaat uitmaken ik ben te vaak gebroken nu. Het enige wanneer ik mij goed voel is als ik dronken ben en stoned. Mijn ouders laten mij niet meer alleen zelfs niet na de wc toe dan staat er gewoon eentje net erbuiten deur mag niet op slot. Alles waar ik dood door kan gaan wordt weg gehaald. Wat ze niet weten is dat ik al dood ben van binnen allen dat mijn hart nu nog klopt voor hun en niet voor mij. Ik ben niet gelovig maar ik bid wel dat ik snel mijn oma weer zie waar ik zielsveel van houd. Het leven heeft geen zin meer voor mij ik zit alleen nog maar te kijken hoe ik wil gaan. Ik wil niet gaan door voor trein te springen. Waarvoor niet ik wil andere mensen tot last zijn daarmee dat ze vertraagd wordne met hun reis of mensen een trauma geven. Het liefst ga ik met een boot de zee op betonnen blok aan mijn benen en dan in het water verdrinken zo hebben mijn ouders geen kosten aan de begrafenis en heeft niemand erg in mij dat ze zich storen aan mijn grafsteen. (want die wordt toch wel dan gesloopt.) Ik vraag altijd nog af wat doe ik op deze wereld waarvoor ben ik hier gekomen. Waarvoor ben ik zo gekomen op deze wereld waarvoor mocht ik niet zo zijn als mijn opa en oma rustig leven geleefd nooit problemen gehad. En ik moest dit leven hebben. Maar 1 ding is altijd zkr geweest mijn familie heeft van me gehouden altijd. Miss ook wel uit medelijden. Mijn testament is al opgemaakt alles wat ik bezit (niet veel meer) gaat naar goeie doelen. Alleen 1 oude foto van vroeger waar ik nog gelukkig op was heb ik ingelijst en krijgen mijn ouders op de dag dat ik een eind maak aan mijn leven. Zodat ze altijd een herinnering aan mij hebben toen ik gelukkig was 1 van de zeldzame tijden.

Hoe voel ik me nu beetje opgelucht ik heb mijn verhaal kunnen doen. Maar de drang na de dood wordt steeds erger. De pijn van nu de pijn van vroeger maken me kapot nog steeds. De trauma's de bot breuken die ik had die pijn voel je altijd.

Voor al die mensen die de neigingen hebben die dood willen ik weet wat jullie voelen.

Ik spreek jullie nog wel eens weer. Misschien over 2 dagen wel in de bar in heaven. Zoek je me dan zoek dan na de jongen met het litteken op de rug dat lijkt op een kruis of zoek dan de jongen met de brandwonden op zijn borstkas.

Iedereen sterkte...

Hallo allemaal,

Ik ben een doodnormaal meisje van 15; Ik heb een hechte vriendenkring en alles gaat goed op school. Nu denk je vast; "En wat is jou probleem dan?" Ik zal het je vertellen.

Tot een jaar geleden hadden ik, mijn 2 broertjes en me vader en moeder een normale relatie met elkaar.
Opeens begon mijn oudste broertje zich steeds haatdragender tegenover mij en mijn familie te gedragen.
Het is zelfs zo ver gekomen dat hij nu bij een psychiater zit, en dat het gezin elke dag in de knallende ruzie zit door hem.
Dit zijn niet van die ruzies waarvan je denkt; "ooh, het gaat wel weer over." Nee... hij is agressief en mijn moeder is nu overspannen.
Elke dag zitten we in de ruzie, elke dag loopt me broertje de boel weer eens te verstieren, elke dag zie ik me moeder weer eens huilen doorwat hij heeft gedaan, elke dag zie ik het gezin meer en meer lijden...
Op school en bij vrienden gedraag ik me normaal; Het altijd vrolijke meisje dat overal om moet lachen.
Maar eenmaal thuis weet ik dat ik dit niet meer ben. Ik sluit mezelf op in me kamer, waardoor ik het gezeur krijg van, "En je zit alleen maar op je kamer." Nee, gek he?
Weekeind? Ik ben blij als school weer begint op maandag! Vakantie? Ik ben blij wanneer het is afgelopen!!
Mijn vriendinnen weten niet in wat voor situatie ik mij bevind en ik schaam me ervoor om ze het te vertellen. Zij weten wel dat mij broertje bij jeugdzorg zit, maar over hoe het er thuis aan toegaat, dank je feestelijk....

Ik trek dit niet meer... Ik lig uren te denken of ik mijn leven zal beindigen en hoe... misschien overdrijf ik wel een beetje, maar ik kan niet meer tegen de stress die dit met zich meebrengt...

-xxx-
D, 15 jaar.

het leven is soms zo zinloos
je werkt je gaat naar school. maar waarom leef je eigelijk. als ik na denven is k denk ik diep naaaaaa van waar gaat het leven eigelijk naar toe.

hai, ik ben een meisje van net 13{ 27 december geworden}

ik wil niet meer leven, al sinds groep 1 ben ik de mikpunt van iedereen geworden{ zit nu in de 1e} en word heel erg gepest, mn vader is overleden toen ik 2 was en mn moeder die geeft niks om me.

bij familiefeesten schoo enz doe ik gwn blij aardig, maar als ik thuis kom, 'zet ik het masker soortvan af'ga ik naar mn kamer muziek luisteren, huilen, zo elke dag. k heb zowat geen vrienden, zit altijd alleen op sgool enz, ik wil zm plegen, maar hoe, pijnloos?

x

met 6 jaar ik vroeg mamma waarom hebben jullie mij gemAAkt,nu klote rot leven,ben ik medium/single en net me rijbewijs verspeeld en zit ik vast aan een opnieuw 3 jarig contract schuld hulp verlening,wie ik ben?ik ben iemand tussen bratt pitt en die pirates of carribien

Ik wordt gek.
Ik was een lieve rustige meid..
Durfde niks..
Alles om me heen was gevaarlijk
Hield niet van vechten, Ruzies..
Op school wordt elke keer alleen ik..
Telkens weer ik
Straf, Straf, Straf
Om bullshit
Soms gewoon om niks !
Thuis heel irritant
steeds weer gezeik
maakt me gek
ziek..
ziek in mn hoofd
maar ik ben niet gek
wil gewoon rust
liep weg naar mn vriendje
volgende dag
opgepakt
dooor politie's
mag geen contact meer met mn vriendje
het is zo een lieve jongen ongeloofelijk zulke jongen vind ik nooit meer terug
hou kapotveel van hem zonder hem ben ik niks..
een nietsnut
wil rust
weg van huis
weg van de stad
weg het land
weg van de aarde
weg vooaltijd
dan val ik niemand meer lastig..
maar
dan moe ik mensen pijn
waarom?
ze vinden me toch gek
heb vrienden en vriendinnen genoeg hou van hun en
hou ook van mn moeder zusje zussen en broers..
hun zijn mijn leven
zonder hun
ben ik niks
wordt gek
maar ik ben niet gek..
haat mn vader
mn oom die me wilt zoenen
aan gerand in de bosjes..
door een soort ''buurjongen''
sexuele intimidatie in de bibliotheek
laat me gewoon met rust
kan het neit vergeten
mis mn vriendje
wil rust
gewoon
RUST
laat me leven..
Help me

Hoi Silvie.
Ik weet net als jij wat het is om een persoonlijke"verlegenheid" te hebben. Alleen ik heb er wat meer ervaring mee om het zo maar te zeggen. Die bange jongen in mij zorgde ervoor dat ik altijd alleen was. Werd ook op school nog eens gepest en dat maakte het ook niet makkelijker.Ik heb ook eigenlijk tot mijn 22e nooit vrienden gehad,dat komt omdat die verlegenheid je stil maakt vanbinnen en je bang bent.........als je hier goed over nadenkt... om niks want verlegenheid dat zit in de meeste mensen het is alleen bij ons sterker dan bij de meesten en het houd ons elke dag bezig en maakt ons ongelukkig. Belangrijk is dat je hier met iemand over praat, die echt naar je luisterd hoe moeilijk je het hiermee hebt. (ouders ooms of tantes opa of oma er is vast en zeker iemand die jij kent met wie je hiermee durft over te praten) .Je zult merken dat als je de juiste persoon hebt gevonden dat dit oplucht en je weer een beetje vertrouwen geeft. Ikzelf ben toen ik 20 was gaan biljarten in een vereneging en ben ondanks de verlegenheid elke week gagaan omdat ik het spelletje zo leuk vond en nog steeds vind en merkte dat de mensen mij toch wel leuk vonden en heb daardoor een aardige kenniskring en 2 goede vrienden gekregen. Ik heb zelfs op mijn 25e een hele leuke vriendin leren kennen.Dus hoe moeilijk het ook is ga in een vereneging die sport doen wat je leuk vind. Ook als je straks een baan vind dan zul je collega`s krijgen met wie je je minder verlegen voelt. Je zult merken dat als je jezelf de tijd geeft en je concentreert op je hobby`s of dingen die je leuk ,zoals huisdieren,muziek of wat dan ook zodat je minder bezig bent met je verlegenheid. Het is iets dat in ons zit en met de tijd zul je een bepaalde rust en vrede hiermee vinden, geloof me want ik weet precies hoe jij je voelt.