Levensverhalen (pagina 961)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Wat doe ik fout?

Goed, de eerste stap is gezet. Ik google op het woord zelfmoord uit en krijg deze site. Misschien een goede kans om gewoon mijn verhaal te droppen!

Het klinkt misschien gek, maar het leven is niet bepaald wat ik ervan had verwacht. Dat klinkt alsof ik had verwacht dat het een groot feest zou worden, maar dat bedoel ik niet...Ik ben een fysiek gezonde meid van 20 jaar. Studeer, werk en woon al anderhalf jaar op kamers. Goede jeugd gehad, nog steeds een sterke band met mijn familie en geen financiele problemen.
Toch voel ik mezelf maar dom, achterlijk en stom. Ik weet hoe ik me behoor te gedragen in dit leven, en doe ook echt mijn best om er het beste van te maken...maar blijkbaar doe ik toch iets fout.

Ik heb het idee dat er meer uit het leven te halen is dan dat ik er nu uithaal, maar ik ben niet in de mogelijkheid dat er uit te halen. Ik doe zo hard mijn best, maar toch lukt het niet.
Moeite om de studie bij te benen, dreigende onvoldoende en \\'ontslag\\' van mijn stage. Mezelf verzuipen in het werk om bezig te zijn.

Ik woon midden in de stad in een schoon en net studenthuis met drie andere lieve huisgenotes, maar toch voel ik me elke avond weer eenzaam. Als de enige zonder vriend of best friend die dagelijks over de vloer komt ben ik elke avond veroordeeld tot alleen televisie kijken.
En ook al ben ik heel ruimdenkend en altijd in om iets leuks te doen, het lukt me maar niet om ECHTE vrienden te maken. Hier en daar wat losse, oppervlakkige contacte en daar houd het mee op. Ik ben al bijna ee half jaar niet meer uitgeweest...nu zul je denken \\' So What?\\' maar voor mij betekent het heel wat als iemand eens vraagt of ik meega om wat te gaan drinken in de stad of dat ik op een verjaardag en uitgenodigd.

Daarnaast komt nog mijn familie. Topfamilie, echt waar! maar ik zie alleen maar mensen die sterker zijn dan mij, die wat aan het bereiken zijn in hun leven.

Als ik een lijst maak met iedereen die mij zal missen kom ik naat familie en een groep vrienden van mijn ouders uit op een paar vrienden en grotendeels vage contacten.
Hoe doen al die mensen dat? die deel uitmaken van hecht groepjes vrienden, ik wil dat ook zo graag!

Hoewel mijn verhaal voor velen een beetje overdreven zielig klinkt, is het voor mij een steeds groter wordend probleem aan het worden; ik begrijp het leven, maar wat doe ik fout?
Datum:
10-02-2009
Naam:
R.
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

fobie.

Heei, ik ben een jongen van 13 jaar.
toen ik 10 was gingen mijn ouders scheiden en mijn moeder moest heel vaak huilen, ze werd verliefd op een man die al een vrouw had. Die man werd ook op haar en stapte weg bij zijn vrouw.
Die vrouw is heel boos geworden op mijn moeder en roddelde allemaal andere dingen tegen andere vrouwen. iedereen schold mijn moeder uit, van deze hele situatie was mijn moeder depresief geworden. ze was er nooid meer voor me en was altijd druk bezig en gestrest.
hiervan was ik zelf ook in een lichte depressie / ongelukkigheid beland.
Erger werd het toen ik naar een half jaar ook nog een sociaale fobie kreeg waar ik heel de dag mee werd gekonfronteerd.
ik begon er heel veel aan te denken en het werd ECHT een opseccie, nu krijg ik het niet meer uit mijn hoofd.
De fobie nam mijn leven over en ik kon nergens heen/met niemand praten, zonder eraan te denken.
Het leek of ik mijn leven niet meer vrijuit kon leven.
Nog erger werd het toen mijn vader ook nog een geheimen relatie had al 1 jaar zonder het mij te vertellen ( hij probeert het nu nog steeds geheim te houden).
Ik ben over het al gemeen ook al een erg onzekere jongen dus door al deze dingen die ik net heb verteld ben ik in een diepe depressie beland, waar ik nu al bijna 2 jaar is zit ( eerste jaar viel wel mee, nu is het uit de hand gelopen.)
ik krijg steeds vaker zelfmoord visioenen in mijn hoofd. soms wil ik ook dood.
maar ik weet dat ik op dit moment niet in staat ben om zelfmoord te plegen.
ik heb geen zin om mijn dierbare te kwetsen en iedereen die er altijd al voor me was.
maar toch denk ik er vaak overna, en over hoe ik het zou kunnen doen enzo.
Ik word gek.,


Datum:
10-02-2009
Naam:
nick
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

IK HEB NOG NOOIT IEMAND ZO ERG GEHAAT !!

Ik kan er niet meer tegen. IK HEB NOG NOOIT IEMAND ZO ERG GEHAAT!! mijn broer moet echt paus worden. Hij geeft alles en iedereen de schuld. HIJ IS HET TOPPUNT VAN ZIELIGHEID!! Iedereen betutteld hem terwijl ik hetzelfde heb meegemaakt, maar dat is iedereen vergeten. Ik kan geen goed wordt over hem meer verdragen. Ik word er misselijk van, dat is omdat ik beter weet!! Het is een profiteur en een opgever, als iets te moeilijk is geeft hij gewoon op. Dat ben ik toch al gewoon!! Als ik goede punten heb dat is dat vanzelfsprekend, maar als hij 51% heeft is iedereen in feest stemming, volgens mij staat niemand erbij stil dat ik moet vechten voor mijn punten. Ik ben normaal een doorzetter, maar ik hou het niet langer. Ik weet niet hoelang ik het nog kan volhouden. Ik ben altijd al gepest geweest en ik heb het gevoel dat ik daar nooit meer van af geraak. IK WOU DAT IK NOOIT GEBOREN WAS!! Niemand begrijpt mij!!
Datum:
10-02-2009
Naam:
Isabelle
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

het is genoeg geweest!!!

Direct na de geboorte van mijn zoon(inmiddels 21)ging het niet goed met mij.
Hij was me tweede kind en erg welkom,en gelukkig nog gezond ook.
Ik had toen al een dochter van 3 en half,dus wat wil je nog meer?
Ja gelukkig zijn met hun en geen depressies hebben.
Dat was mij dus niet gegund,ik loop al 21 jaar bij de gezondheidszorg,spreek al 21 jaar met hulpverleners,ben 2 keer opgenomen geweest,heb therapie gevolgd.
En tuurlijk waren er gelukkig ook periodes dat het beter ging,anders had ik zeker weten al niet meer geweest.
Heb 3 weken geleden een zelfmoordpoging gedaan die helaas mislukt is(pillen)
Het rare is heb 2kids en een leuke kleinzoon van 18mnd,en nog een lieve hond,geen geldproblemen ben redelijk gezond,maar het is te weinig voor me om door te gaan. De kinderen hebben hun eigen leven en zo hoort het ook.
Ik ben bezig een andere manier dan met pillen te vinden. Geen bloederig iets,zoek meer iets waardoor ik bv inslaap en dan niet meer wakker wordt.
Heb morgen een gesprek met mijn behandelaar en zal dit zeker aangeven.
85% van mij zeg ik heb het gehad,ga allemaal maar verder zonder mij.15% wil eventueel nog een poging wagen.
Maar er hoeft niet veel meer te gebeuren of die 15% is ook weg.
En het verdriet is niet alleen om depressies,maar ook om mijn scheiding die ikzelf wilde,relatie uit,opgelicht door een persoon,me overleden zeer geliefde moeder.
En nog meer.
Maar het ergste is het gevoel van eezaamheid,al heb ik mensen om me heen,
Probeer veel te slapen omdat rotgevoel niet te voelen.
Dit was het in een korte versie.
Datum:
10-02-2009
Naam:
anja
Leeftijd:
48
Provincie:
Zuid-holland

snel hulp gezocht

En ik woon 9 hoor, maar van het balkon springen, dsan heb ik weer het geluk om in de kreukeld in een rolstoel te komen meer niet. Zo gelukkig ben ik nu enmaal, kilo's pillen helpen niet, al geprobeert.
Datum:
10-02-2009
Naam:
Helga
Leeftijd:
58
Provincie:
Gelderland

waarom

hallo ik ben normaal een levenslustige meid,maar heb sinds laatste maanden veel verdriet te verduren.Ksta er niet alleen voor want krijg steun van ouders en vrienden.Ik weet dat ze het goed bedoelen maar ik geraak er niet uit met mezelf.Die nare gedachten van er niet meer willen zijn worden groter en ben bang dat het eens fataal zal zijn...mijn verlies van mijn grote geliefde en miskraam kan ik niet meer verwerken.Die klik kunnen maken zit er precies niet in en zou het graag willen maar ben te zwak.Khad nooit gedacht dat het mij kon overkomen maar dat heb je niet voor het kiezen...jammer ik mis hem zo kan niet slapen zit vol met schuldgevoelens en vragen waar ik faalde Hoe moet ik nu verder????Ben zo bang.
Datum:
10-02-2009
Naam:
sofie
Leeftijd:
32
Provincie:
België

Dood is beter dan leven

Ik ben een jongen van 20 jaar. Ik doe nu een opleiding, woon nog bij mijn ouders, het standaardleven dus. Ik ben er achter gekomen dat mijn leven voorbij is. Ten eerst omdat ik kaal wordt. Daardoor zal ik dus de rest van mijn leven voor schut staan. Ten tweede, ik heb weinig vrienden en doordat ik kaal aan het worden ben zal ik nooit een vriendin krijgen. Ten derde, omdat het geen zin heeft om door te gaan. Het is zinloos. Als ik nu doodga bespaar ik mijzelf een lijdensweg. Dat is het enige verschil met leven of doodgaan.
Datum:
09-02-2009
Naam:
tim
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

T is zo moeilijk

Ik ben in mijn 3e jaar van de middelbare school al overspannen geraken voor me examen en alle andere dingen er omheen. Het werd maar erger. Uiteindelijk geslaagd, maar precies zoals ik dacht ''op het nippertje''. terwijl ik hele goede rapportcijfers had. Ik had vaak gesprekken met mijn mentor. Ze zei ooit eens een keer tegen mij '' je hebt nu stres om je examen maar na het examen is het weer iets anders waar je je druk om maakt''. Ik dacht van niet. Maar ze heeft gelijk. Ik zit nu in mijn eerste jaar van de hogeschool. Ik doe de opleiding ''fotografie''. Het is echt hartstikke leuk en leuke mensen om me heen. Maar Ik heb zulke lange schooltijden en veel huiswerk. En heb nu een baantje voor het weekend. Waar ik heel lang over heb zitten twijfelen of ik het wel zou doen omdat ik het wel me weekend kost, maar ik had gewoon geld nodig. Uiteindelijk werk ik bij schuurman-schoenen. Het enige waar ik de hele week naar verlang is ''zondag'' die 12 uurtjes rust die ik kan hebben. Ik zie me vrienden bijna nooit meer. Zondag wil ik het liefst slapen. Alles er uit gooien. Maar dat lukt niet want, dan denk ik weer aan maandag. Ik slik ook elke nacht slaappillen dan kom ik tenminste in slaap. Ik denk nu gewoon vaak aan de dood het schijnt heel mooi te zijn. Ik wou dat iemand me kon komen halen. Ik wil het niet zelf doen, dat kan ik ook niet, en doe ik ook niet. Ik zit elke dag met tranen in me ogen, met een draaiende maag (misselijk) en ernstige hoofdpijn. Mijn spanning zou nooit meer over gaan. Soms hoop ik gewoon dat ik dood ga van de stres. Dat ik zo ; ''plots, boem'' wegzak. Dat er tenminste een reden is om te sterven.


xx Het ga je goed
Datum:
09-02-2009
Naam:
Letje
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

ik word gek

ik ben 11 jaar en me leven is fuckin vergalt ik kan niet meer leven plz help me ik wil nie dood, ik heb al 20 keer een mes in me handen gehad iedereen doet negatief tegen me ik word gwn gek me vriendin denkt dat ik vreemdga en iedereen haat en drm denk ik dat zelfmoord het best is
Datum:
09-02-2009
Naam:
timo
Leeftijd:
11
Provincie:
Zuid-holland

:(

alles zit tegen ik wil echt niet meer..
er is niks moois meer :(
Datum:
09-02-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.