Levensverhalen (pagina 960)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik wil dood

ik wil al heel lang dood . heb het ook al meerdere keeren geprobeerd .ik ben heel lang verslaafd geweest 5 jaar nou ben ik clean . al bijna 10 jaar .maar ik woon nu bij mij ouders .mijn moeder is blind mijn stief vader introfetr .mijn echte vader is al lang geleden overleden alcehol verslaving.
ik werk de hele week en als ik ik thuis kom , niet altijd , is het hell op aarde ze maakt mn vader uit voor alles wat los en vast zit .vaak is het vrijdags avonds . als dat gebeurt ga ik drinken ze helpt de helft van mijn weekend naar de klote
Datum:
15-02-2009
Naam:
germaine
Leeftijd:
31
Provincie:
Gelderland

Hoe kan ik je redden...?!

Ikzelf niet.Ik leef niet met die gedachte...
Maar mijn vriendin wel.Ja, ze leeft nog, maar voor hoe lang??Ze heeft borderline, daarmee gepaard gaande een constante stem, die zegt, ' je moet dood, het is tijd...'
Heel de dag, elke dag, die stem....ik snap dat het zo zwaar is.
Al 5 jaren hebben we nu een relatie,af en toe een up, maar voornamelijk downs...verschillende zelfmoordpogingen, soms een beetje aandacht vragen er bij...
Maar meestal concreet.Nu weer in zo'n dip.
Het was 7 maanden heel goed gegaan, zowaar voelde ik me gelukkig,maar zoals zoveel bij borderline(persoonlijkheidsstoornis) kom er dan toch weer een terugval.Ongemerkt sluipt hij binnen, totdat hij plotseling heel heftig is.Al die tijd werkte de medicatie en de DialectischeGedragsTherapie, maar als er teveel spanningen(hetzij positief, hetzij negatief) tegelijk komen, da helpt er niets aan.
Nu, elke dag, zegt ze tegen me: "Ik wil dood, ik heb er geen zin meer in,ik wil niet meer vechten"...
Dat zijn de moeilijkste woorden die tegen je gezegd kunnen worden, volgens mij.Ik doe er echt echt alles aan, maar uiteindelijk sta je machteloos.Het raakt je zo diep van binnen, je word er zelf zo leeg van.Ik sta er nog eens niet sceptisch tegenover, over haar gedachten/die stem.
Ik snap het wel,ondanks het feit dat ik het zelf niet zou willen.Zelfmoord heb ik het over.Maar je wilt blijven knokken,voor mij is dat toch anders.Ik heb geen stem in mijn hoofd.Nu komt het uiteindelijk neer op afwachten, wel blijven doen wat je kan, maar vooral hopen...
Datum:
15-02-2009
Naam:
theo
Leeftijd:
30
Provincie:
Gelderland

alles

ik will dood alles zit me tegen school thuis vrienden werk enzow ik wil gewoon geen zorgen hebben ik heb ut al eerder gedaan maar mislukt maarjah ik heb ut gevoel dat ut nixs meer is en dat ut beter is

marjah

rik
Datum:
14-02-2009
Naam:
rick
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

waarom

waarom ik in nederland woond dat was niet mij wens ik was 7 jaar geadopteerd en mijn ouders doet puur uit eigen belang waarom zei mij geadopteerd ik wou dat zei mij in kindertehuis geld stuurde dat ik later voor mezelf kon zorgen. en daar in mijn eigen land bleef, mijn cultuur mijn klimaat, in nederland ben ik altijd ziek, dat kan ik niet aan wennen , mijn toekomst is curacao is altijd warm en voorgoed daar wonen. en naar mijn moeder en zusje en de rest van mijn broers en zussen met aangetrouwde veel contakt en vaak op bezoek. dat mis ik wel.
Datum:
14-02-2009
Naam:
loes
Leeftijd:
39
Provincie:
Groningen

Van alles !

* M'n ouders vertrouwen me niet ze geloven eerder andere mensen dan wat ik zeg ! Heb ontslag moeten nemen van m'n werk zodat ik niet uit huis kan. Ik voel me net alsof ik in een gevangenis leef. Nou ja, leven? Voel me net een zombie ! Ik heb geen vrijheid meer geen sociale contacten heb zelfs geprobeerd om van huis weg te lopen maar werd op t station betrapt.
Datum:
14-02-2009
Naam:
Ppff
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

..

Ik voel me best vaak in de steek gelaten vooral door m'n moeder en zussen, soms denk ik dat ik beter dood zou kunnen zijn omdat toch niemand mij zou missen, ik vind het best een slecht beeld van mezelf, maar ik zie het leven niet meer zitten, het enigste waar ik nog voor leef zijn mijn vrienden, maar voor mezelf hoeft het niet meer.
Datum:
13-02-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Vrienden...

Het begon allemaal in de brugklas. Ik had twee lieve vriendinnen die ik al vanaf de basisschool kende. Er was Kermis die dag, en ging met me vriendinnen mee. Maar wat ze al heel het jaar deden was mij een beetje buitensluiten, alleen op de Kermis liep ik lettelrijk alleen...IK was naar huis gegaan met tranen in mijn ogen. Ging naar bed die avond, nog geen berichtje of een belletje van "waar ben je of waar was je" helemaal niks... Volgende ochtend om 8 uur werd ik huilend wakker. Ik dacht bij mezelf"Nu ben ik het echt zat!" Maakte een brief met daarop dat ik het zat was dat ze mij buitensluitte en om mijn rug praten. Bleef wachten voor een huis met mijn capachon op mijn hoofd, en er gleden langzaam een paar traantjes naar beneden. Die middag werd ik opgebeld, ik was alleen thuis, t'was mijn vriendin. Ik dacht ow, nu zegt ze sorry. Nee hoor ik kreeg een grote bek... Na 2 uur aan de telefoon gezeten en overal de schuld van gekregen zei ik uit stomheid en ontwetend: "Morgen ben ik er niet meer!" en ik hing op. En klasgenootje beldde, en probeerde mij over te halen. Gelukkig deed ik het niet. En zij heeft mij heel het jaar geholpen en bijgestaan. Tweede jaar, was een leuk en goed jaar. Ik zat niet meer bij die meiden in de klas. Derde jaar, nu dus, is een ware hel! Ik beleef alles nog een keer. Weer word ik buitengesloten, maar niet door die "vriendinnen"nee. Door het meisje die mij geholpen heeft en haar andere vriendin. Ze doen er alles aan om mij te vernedern lijkt t wel. Loop nu elke dag met de vraag "Wat heb ik verkeerd gezegd of gedaan?" En met zelfmoordneigingen in mijn hoofd. Ik heb het idee dat dit ook mijn ouders pijn doet. Ik vind het zo zielig...en probeer altijd maar vrolijk thuis te zijn. Elke avond in mijn bed laat ik tranen, mijn kussen is bijna zwart van alle mascara, van alle tranen die ik al gelaten heb. Zit elke dag alleen, loop elke dag alleen. Één ding is mij duidelijk, het geluk heeft zijn rug naar mij toegekeerd, en is naar mijn "vijanden" overgelopen. Ik heb nooit mijn hele verhaal ergens kwijt gekunt. Ik hoop dat iemand mijn verhaal ziet of leest en die alsjeblieft reageert. Ik ben gewoon radeloos...

Onbekend Meisje...
Datum:
12-02-2009
Naam:
Onbekend Meisje
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

SMOKEY

Meisje van 17 .. smokey ik begon je verhaal te lezen en het was het enige verhaal hier wat echt me aandacht trok 95% van wat je gezegt hebt vond ik terug in mezelf.
ik kwam hier eigenlijk op de site om te kijken hoe je gewoon pijnloos zelfmoord kan plegen.(wat er toch niet staat maar ik googlede het)
want ik heb er echt geen zin meer in.
maar de ged8e aan de pijn en de ged8e aan dat ik er dan niet meer ben en het ook niet terug kan draaien zijn de enige redenen die me echt tegen hebben gehouden.
en ben ik het vertrouwen in de mens helemaal verloren
bijvoorbeeld wat je zei dat je vrienden had waar je elkedag mee om ging en die bijna niet meer ziet dat doet gewoon iets met je je hebt altijd het gevoel gehad van dat zijn men vrienden en die staan altijd voor je klaar maar op een gegeven moment wanneer het echt moeilijk word is er niemand te zien. ja mischien 1 of 2.
maar ookal lees je dit waarschijnlijk niet ik wou je toch bedanken je hebt echt enorm rustig gemaakt dankzij jou weet ik gewoon dat er iemand is die mij snapt ookal ken je me niet
ik weet het niet het klinkt echt raar.
toch hoop ik ergens stiekem dat je dit leest en weet dat ik jou ook snap
ook dat gedeelte van het blowen en geld vragen aan ouders om te blowe et klopt gewoon precies nou ben ik zelf een jongen die bij me moeder woont in plaats van bij me vader maarja het komt op hetzelfde neer weetje
in iedergeval als je dit leest ik merk gewoon dat je veel goeds in je hebt en veel liefde te geven hebt et zou zonde zijn als je er niet meer bent. heel veel sterkte en ik wens je al het geluk!
Datum:
12-02-2009
Naam:
aan smokey
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

.

Ik denk al heel vaak aan zelfmoord, maar nu al helemaal.
welke ideeën zou je krijgen als je moeder tegen je zegt dat je een dom kind bent, en ik krijg dan de indruk dat ze me nooit heeft gewild. ik weet niet meer wat ik moet doen.
ik hou niet meer van men moeder, alles wat ze doet en zegt dan krijg ik meer een hekel aan der. alles ligt aan mij en zij doet niks.
ik krijg overal de schuld van, ook doet men zusje iets dan heb ik het nog gedaan.

ik heb zelf ideeën om hulp te zoeken maar dat durf ik niet, ik wil graag uit huis maar ik ben nog maar 15 dus dat kan nog niet.
als ik der niet meer ben denk ik niet eens dat ze me gaat missen.
Datum:
11-02-2009
Naam:
F
Leeftijd:
15
Provincie:
Friesland

help

hallo,
ik ben erg blij dat ik hier anoniem mn verhaal neer kan zetten. paar keer heb ik geprobeerd mezelf iets aan te doen maar steeds kwam er iemand binnen die me vond.ik ben daarna een tijdje in therapie geweest maar dat was zo duur dat we het niet konden betalen. dus moest ik ermee stoppen van mn moeder.
ik voel me iedere dag rot, schuldig, nutteloos waardeloos. ik ben niet dom en zit in het laatste jaar van middelbareschool hierna ga ik rechten studeren. en iedereen is zo trots maar ikzelf ik kan het niet. mijn motivatie is weg ik heb totaal geen doorzettingsvermogen ik ben een opgever. en als ik dan naar mn moeder kijkt een alleenstaande vrouw met 3 baantjes dan doet mijn hart zo'n pijn ik wil het haar makkelijk maken. ik stel haar zo'n teleur maar ik kan het gewoon niet meer. Mijn jeugd was over het algemeen leuk maar ook heb ik een paar traumatische dingen meegemaakt en heb ik mijn vader par 2 jaar terug leren kennen. mijn vader is een griek en hij woont ook in griekenland. ik spreek de taal niet omdat ik nooit in die cultuur ben opgegroeid. ik voel me zo alleen en het verschil is zo groot. ik vraag me af WAT IS ER NOU MET MIJ? ik ben al bijna 3/4 jaar zo bezig en ik weet niet hoe het moet stoppen, kan iemand mij advies geven. want ik denk iedere dag niet meer leven. ik doe het niet maar het lukt mij amper.
hoe krijg ik meer doorzettingsvermogen,etc. alstjeblieft geef mij tips. alvast bedankt
Datum:
11-02-2009
Naam:
J
Leeftijd:
18
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.