Lieve lieve mensen,
Ik ken jullie niet maar ik wil jullie allemaal laten weten hoe ik een bepaalde periode in mijn leven heb doorgemaakt.
Ja, ik stond op het punt om van de flat te springen en nee ik heb het NIET gedaan.
Ik heb het niet gedaan omdat en stemmetje in m'n hoofd me op het laatste moment tegen hield.
Het was nog niet mijn tijd en de persoon van het stemmetje zou mij missen.
Zelfs al horen jullie geen stemmetje, mensen gaan je missen.
Demy, ik heb een stukje gelezen van jouw verhaal. Ik ken het, heb het zelfde meegemaakt.
MAAR!!! Nu ben ik gelukkig getrouwd, Heb 3 geweldige katten en woon vanaf m'n 18e niet meer thuis.
Mijn jeugd in het kort:
M'n vader en moeder gingen scheiden toen ik 7 was na vele avonden van ruzies.
Mijn moeder bleek ook nog eens op vrouwen te vallen dus opeens had ik een stiefmoeder.
Toen ik net 13 was vond ik haar in de woonkamer, ze was dood!
Zelfs tot op de dag van vandaag heb ik het idee dat m'n moeder dood is gegaan. Aangezien m'n echte moeder nooit tijd voor me heeft gemaakt. Altijd was het mijn broertje die belangrijker was.
Na een half jaar kreeg m'n moeder een nieuwe vriendin. Dankzij haar zag ik een half jaar later m'n grote (stief) broers niet meer en waren alle vrienden ook opeens verdwenen. Ik heb 3 jaar lang elke dag ruzie gehad met haar en zij vertelde m'n moeder even leuk dat ik dingen had geroepen en gedaan die niet waar waren.
In diezelfde periode ging het slecht met m'n broertje. Onhandelbaar, neo nazi, drugs diefstal en vervolgens 3 maanden gevangenis en het huis uit.
Niet dat m'n moeder toen wel voor me klaarstond. Heeft ze nooit meer gedaan.
Op m'n 15e ben ik verkracht door de man van m'n nicht. Ik "logeerde" er 3 weken en behalve dat ik voor m'n neefje van 1,5 jaar zorgde en voor het huishouden moest ik dus ook nog de vrouw uithangen voor hem.
Toen ik 17 was trok ik het niet meer.
We hadden op school net een meisje verloren uit hetzelfde jaar en ik was erg depressief.
Dat was het moment dat ik zelfmoord wilde plegen.
M'n moeder zei toen dat ik het maar moest doen want ik deed het toch niet.
Ik moest me niet zo aanstellen en hulp zoeken.
Vervolgens veel britse darters gelukkig gemaakt met m'n lichaam om zelfvertrouwen te krijgen.
Zelfs na een anorexia periode werkte dit niet.
Ook nu heb ik nog weinig zelfvertrouwen en af en toe val ik terug in het verleden.
Ik trek me terug in een kamer en zit dan uren achter elkaar m'n ogen uit m'n hoofd te janken. Gelukkig heb ik m'n soulmate gevonden die mij onvoorwaardelijk steunt en er altijd voor me is.
Hij was ooit m'n stiefbroer...
Toen we een realtie kregen konden we niet zonder elkaar dus we woonden binnen een week samen.
2 weken later was m'n slaapkamer in het ouderlijk huis weggegeven aan m'n broertje en kon ik niet meer terug als het fout zou gaan. Dit was allemaal eind november.
In januari van het nieuwe jaar ben ik de hele maand ziek geweest.
Ik belde m'n moeder op of ze zin had om op ziekenbezoek te komen.
"Ja, we komen wel ff een bakkie doen"
Ik deed de deur open en daar stonden ze met 3 vuilniszakken met kleren!!!
Wat ik hier mee wil zeggen is dat je nog zo depressief kan zijn en zo veel pijn hebt dat je denkt dat er geen weg terug is.
JA, het is onwijs knokken en je moet erg sterk zijn. Maar je hebt die kracht! Ga dromen en fantaseren over leuke dingen die je wilt gaan doen. Denk aan de toekomst, ver weg van je problemen zoals ze nu zijn!
Geloof mij, het komt goed. Het is geen onzin verhaal!
En als je dan ooit terugkijkt naar deze periode dan ben je trots! TROTS omdat je het hebt overleeft! Want het is een enorme strijd maar het is het waard!
Ik ben zo onwijs blij dat ik het toen niet heb gedaan!
Ik hoop dat ik jullie heb kunnen helpen want al ken ik jullie niet, ik wil niet dat jullie ophouden met leven! Geef het niet op! Het komt echt goed!!
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.