Levensverhalen (pagina 730)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Genoeg

Ik heb er genoeg van.
Ik heb genoeg geleefd, gewerkt, gevochten, geliefd, genoten, gefaald, gezeurd, gewaarschuwd, gehuild, gedacht, gewogen.
Echt, ik ben moe, doodmoe. Weer een teleurstelling, de zoveelste. Mij met allemacht ingezet en dan denk je ik heb eindelijk iets dan wordt het je weer afgenomen. Ik geloof niet meer in genieten, vertrouwen, toekomst, rust, en al wat nog positief moet zijn. Ik ben het kwijt, ik wil niet meer. Bewaar je tijd voor een ander, ik geloof er niet meer in. Of beter nog ik geloof het wel, dahag. Ik ben zo verschrikkelijk moe van al die praat waarin ik de hoop niet moet opgeven. WELKE HOOP? Hoop is iets wat je opbouwt en waaruit je energie haalt. Mijn hoop is iedere keer afgebroken en er is geen kruimel meer van over.
Ik ben tevreden met de gedachte dat ik dood ga. Ik heb het hier wel gezien, een mooie wereld( de natuur) maar niet de mensen.
Ik ga niet aktief er een eind aan maken. Nee dat kan ik niet maar vechten voor mijn leven zit er echt niet in. Als het mijn pad kruist dan vecht ik er niet tegen, laat maar komen, is mijn besluit. Ik wijk niet meer uit bij een spookrijder, valt er een boom, ik kop hem wel terug.
Ik heb overal genoeg van gehad en ben tevreden als het nu over zal zijn.
Dag allemaal.
Datum:
22-03-2010
Naam:
Ron
Leeftijd:
47
Provincie:
Limburg

Genoeg is genoeg

Pfff wat is het toch zwaar. Elke dag weer naar school, druk druk druk, veel werk, leerlingenraad... Er wordt teveel van me verwacht. Ik honger mezelf uit, ik weet dat het niet goed is, maar ik kan niet meer stoppen. Ik wil niet dunner worden, maar ook niet dikker. Ik wil mezelf niet meer snijden, maar de drang is vaak zo groot. Mijn moeder heeft een nieuwe vriend. Het lijkt wel alsof ze mij niet meer kent. Mijn vader is altijd in het buitenland. Ik heb niemand. Ik wil zo graag opgeven...
Datum:
22-03-2010
Naam:
Saar.
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

Te diep

1 ik heb geen geld
2 me vriend leeft slecht met me
3 ik ben vet weeg 110 kilo
4 ik heb niet eens 10 cent
5 vriendinnen vinden me slecht
6 slechte jeugd
7 geen diploma's
8 schulden open zich op
Waarvoor leef ik eingelijk
Dit is een echte diepte punt
Datum:
21-03-2010
Naam:
Angela
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

steeds meer de gedachtens om er mee te stopppen

het uitzicht op een normaal en menselijk bestaan,raakt steeds verder van mij verwijderd,en dat maakt mijn sociale leven er niet makkelijker op en dat lijkt te overwinnen,waardoor ik mij steeds dieper en dieper voel wegzakken in dit negatieve spiraal ik loopal zes weken mee op de ggz maar zie,en voel nog geen enkele verbetering,of vooruitgang.Alstublieft help mij weer de normale richting van het leven in ,of weer om met een positieve manier met mijn leven en sociaal bestaan,om te leren gaan. vriendelijke groet ed
Datum:
21-03-2010
Naam:
eduard
Leeftijd:
45
Provincie:
Noord-holland

waarom is het leven zo kut

waarom ik nu aan zelf moord denk omdat ik een kut leven heb.
me ouders beoorden hoe ik moet leven maar dat is omdat ze zorgen maken ja ja

nou weet je ik zou blijf zijn als ik van ze af ben lekker op me zelf wonen want als ik hier langer blijf word ik hele maal gek want dan ga ik dingen doen die ik eigelijk helemaal niet wil doen ( zlefmoord misschien wel ) want ja niemans zou me missen
Datum:
21-03-2010
Naam:
anonim
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

What It Feels

Het begon allemaal 3 jaar geleden.

Hechte vriendengroep, waar ik super leuke dingen mee deed.

Op gegeven moment werd ik de groep uit gestoten omdat ik mijn eigen mening had, en niet bij de kudde wilde bijhoren van wat zij leuk vonden moest je ook leuk vinden en wat zij vonden wat je moest doen en dragen, moest je ook doen...

Nou, hele ruzie's gehad, ben ik veder alleen gegaan.

De grap van alles is,
Wie ik ook ontmoet, die ex-vriendengroep liegt dan over mij tegen die persoon zodat die persoon de rug omkeerd naar mij...

Kinderachtig.. Zwaar kinderachtig.

Ze vertellen ook leugens over mij tegen mensen die ik nieteens ken zodat ze me allemaal boos aankijken en niks met me te maken willen hebben.
Waar ik ook kom in mijn buurd, zelfs vertellen ze het tegen andere mensen in heel Nederland die ze kennen om bij een concert ook weer boos naar me te kijken en me uitlachen...

Triest tog?
Waarom?
Heb het ze gevraagd en ze geven niet normaal antwoord...

3Maanden terug ontmoette ik een meisje, prachtige vrouw en heel leuk.
Alles ging 2 maanden goed totdat 1 maand geleden ze contackt kreeg met een jongen van dat ex-vriendengroepje.

Die heeft allemaal leugens over mij tegen haar verteld, dat ik vreemd zou gaan, dat ik kinderachtig was, etc etc.

Nu is de maat vol.
Waar ik ook kom kennen ze me van leugens die hun over me hebben verteld...

Elk concert kijken mensen boos naar me en lachen ze me uit omdat ze leugens van hun hebben gehoord.

Waarom zou ik dan nog veder willen leven als ik tog niet normaal contackt met iemand kan opbouwen?
Die ex-vrienden verneuken het dan tog weer...

Kan je nagaan dat het nog zo diep bij hun ligt...

Datum:
21-03-2010
Naam:
No Longer Human
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

Maakt het wel uit

Vroeger werd ik gepest, erg vaak. Soms ging het zover dat ik 2 tot 3 weken ziek was. Dit ging van de kleuterklas tot en met het zesde leerjaar. In het middelbaar stelde ik me anders voor. Ik toonde wie ik was en paste mijn karakter aan. Ik werd niet meer gepest, ik dacht: 'kijk nou, alles komt toch nog goed..' Maar, dat heb ik fout gedacht. Mijn eerste verliefdheid ging zo ongelooflijk fout, dat ik begon te snijden.. Dit ging tot nu toe door.. Ik was zes maanden gestopt maar, ik ben hervallen.. Thuis ging het dan ook steeds slechter & ik moet zeggen dat het er niet bepaald op verbeterd. Deze zomer hadden mijn ouders zo'n ruzie, dat ze 3 weken niet met elkaar spraken.. Het meisje dat mij rechthield, het meisje waar ik nog steeds vreselijk verliefd op ben, ben ik nu ook kwijt. Ze zag onze relatie niet meer zitten zei ze. Er was teveel ruzie.. 3 dagen na dat besluit kwam ik dan te weten dat ze een erg goede vriendin van me wou, tja, teleurstelling, alweer. Na 3 weken is de pijn alleen nog maar erger geworden, ik hield zo van haar & dat doe ik nog steeds. Op school wordt er verwacht dat ik steeds die hoge resultaten blijf behalen, het wordt erg zwaar. Thuis word'k gewoon genegeerd.. Als ik iets wil vertellen onder het eten ofzo, word ik onderbroken, genegeerd & wordt er gezegd; zwijg nu toch is, 't is nieuws.. Ik vraag me af; heeft het nog wel zin door te gaan? Ik snap mezelf niet & ik word blijkbaar toch niet aanvaard. Heeft het nog wel zin?
Datum:
21-03-2010
Naam:
Het kleine meisje
Leeftijd:
14
Provincie:
België

ach mijn verhaal

alles zit tegen financieel,lichaamelijk,en ook geestelijk.
ik denk al jaren over zelfdoding.
maar het enigste wat we tegen houd is mijn gezin.
wat zal er gebeuren met hun als ik er niet meer ben.
financieel bedoel ik,dat ze verdrietig zijn snap ik wel.
maar hun verdienen mij niet ik maak alles kapot,geef hun veel verdriet,en waarom tja het gebeurt gewoon.
ik vraag er niet om maar het gebeurt telkens weer.
ik heb er gewoon geen zin meer in
Datum:
21-03-2010
Naam:
jan
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-holland

ongelukkig

mijn naam is rob.

ik ben 41 jaar bijna 12,5 jaar getrouwd en heb twee dochters van 11 en 14jaar.
ik kom hier op dit forum terrecht omdat ik het leven niet meer zie zitten.
in het begin van mijn huwelijk zat alles wel goed,we knuffelden veel en hadden veel tijd voor elkaar.
mijn vrouw is 34jaar ,knap en aantrekkelijk.als ik huwelijken rond mij zag stranden dacht ik bij mij zit het wel goed ...dat zal mij nooit overkomen.
door financiële problemen heb ik elke maand moeite om rond te komen.ik wil mn gezin zoveel geven maar heb het gewoon niet.door deze financiële problemen ben ik niet de gezelligste in huis en ontstaat er een gespannen sfeer.mijn vrouw heeft geen tijd voor mij en knuffelen en vrijen is in de laatste 8maanden ook niet meer voorgekomen.ik hoop steeds op een arm van mn vrouw of een aai over mn bol,van rob maak je niet zon zorgen ..het komt wel goed.ik mis het intiem contact en kan hier niet meer mee omgaan.ik mis warmte,liefde en kan op dit moment niet genieten.ik heb alle zorgen en mn vrouw niet.ik ben zo moe van het vechten...zo moe.alles wat ik doe om mn huwelijk te redden gaat fout.als ik geforceerd doe en haar aandacht probeer te geven is het niet goed.als ik afstand neem veranderd er ook niets.vrijdag moet ik naar een life couch ...maar ben bang dat ik dat niet meer ga halen.ik vind het zo erg dat ik ,als ik zelfmoord pleeg mn kinderen hier erg pijn mee doe.maar ik ben zo ongelukkig,en wil op deze mannier niet meer verder.als ik zou gaan scheiden,dan ga ik scheiden terwijl ik nog van haar hou.ik kan niet allen leven,en wil niet weer helemaal opnieuw beginnen.

rob.
Datum:
21-03-2010
Naam:
rob
Leeftijd:
41
Provincie:
Zuid-holland

Genoeg van het leven

Ik kreeg in groep 7 een bril en een beugel sindsdien ben ik elke dag geslagen en geschopt tot de tweede klas van de middelbare school maar zo zijn er nog veel meer dingen mijn oma is overleden en mijn moeder schreewt altijd tegen mij. Dus als ik niet overga naar de derde dan hoeft het voor mij ook niet meer
Datum:
20-03-2010
Naam:
Jerry
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.