Levensverhalen (pagina 633)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik wil dood

Ik ben emo en ik snijd mezelf mensen haten me omdat ik anders ben, ze vinden dat ik aandacht probeer te trekken ,imaar ik doe het echt niet voor de lol. mijn leven is gewoon waardeloos en ik leef nu alleen nog voor anderen en niet meer voor mezelf. Ik heb het nu al een paar keer geprobeert maar het lukt niet. gelukkig heb ik nog wel vrienden maar die doen hetzelfde als ik en willen ook dood.
Ik denk dat ik mijn polsen maar een keer ga door snijden...
Datum:
04-09-2010
Naam:
Esmay
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

ruzie

mijn lief bedriegt mij met een andere jongen. wel te verstaan op mijn kamer. mijn moeder zegt dat ik fout ben en dat ik met haar is moet oefenen ik weet niet wat te doen...... ik deng dat het einde in zicht is. een lichtpunt in de donkere
Datum:
04-09-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Ik was militair ooit en jong

7 jaar lang ben ik militair geweest. 7 jaar lang ben ik getraind om om te kunnen gaan met alles wat deze wrede wereld voor me in petto zou kunnen hebben, en geloof me een aantal van die dingen heb ik meegemaakt.

4 jaar lang leerde men mij en 3 jaar lang leerde ik hen hoe men militair moest zijn, hoe men moest vechten in bossen en oorden, patrouilles, observaties and the like.
7 jaar lang kameraadschap uit de grond van ons hart. Leren omgaan met teleurstellingen en vertrouwen op elkaar.

Wat ze ons echter niet leerden is hoe je verder gaat in een leven na het leger. Jaren lang wist ik wat men van me verwachtte en waren mijn maten aan mijn zij voor die momenten dat we elkaar nodig hadden.

Niemand leerde me wat ik moest doen zonder mijn maatjes, zonder bevel, zonder het avontuur zonder drills en skills.

Nu ben ik 5 jaar de dienst uit en hoopte dat het wel zou wennen dat ik het uit 'ervaring' wel zou leren.
Niet dus, hulpeloos en doellozer dan ooit ren ik rond niet wetend waar ik heen moet en niet wetend waar ik vandaan kom.
Ik ben een zoeker die niet vind wat hij zoekt, ik weet niet eens wat ik zoek. Niets kan de leegte van mijn oude leven vullen, wat ik ook doe, het vaccuum blijft.
Als ik sterf mag ik niet begraven worden op een militaire begraafplaats.
Zelfs de dood gunt mij geen terugkeer naar mijn kudde.

Men zegt dat een leven als militair zwaar is.
Ik kan niet anders zeggen dat een leven als 'burger' me veel zwaarder valt.

Ik mis mijn maten, ik mis het kruipen door de modder, ik mis de uitzendingen, de missies en oefeningen, slapen in de open lucht, onderhoud, sport, 's avonds naar de bar, schietbaan, zelfs het knokken in de kroeg omdat iemand aan de vriendin van je maat zat heeft nu zijn charmes.

Ik was militair ooit...en jong
Datum:
04-09-2010
Naam:
J.
Leeftijd:
34
Provincie:
Anders

IK KAN NIET MEER

IK WIL NIET MEER LEVEN
Datum:
03-09-2010
Naam:
ge
Leeftijd:
33
Provincie:
België

niets waard

leven is hard wie anders beweerd liegt.
Datum:
03-09-2010
Naam:
poeli
Leeftijd:
27
Provincie:
Zuid-holland

ik wil niet meer

ik ben er al jaren klaar mee, alleen de honden houden mij bij de tijd....
ik ben moe, ik heb pijn ik wil niet meer...
gekweld in jeugd en door werk, ik trek het niet dat de hele wereld van alles verlangt..

ik ben ik... that's it....
Datum:
03-09-2010
Naam:
alive roger
Leeftijd:
45
Provincie:
Gelderland

Ik zie het niet meer zitten.

Hallo ik ben Petra en ik ben 13 jaar en ik zie het leven niet meer zitten. Ik heb geen vrienden, elke dag kom ik huilend thuis van school, en ik wordt ook gepest omdat ik dik ben. Ik vindt mezelf lelijk en ik heb nog nooit een vriendje gehad. Hierdoor ben ik agresief en snijd ik in mezelf. Eerst alleen nog maar streepjes, daarna hele woorden en teksten.
Eigelijk ben ik het leven gewoon KANKER zat. ikweet dat het zo niet mag zeggen, maaar ik voel het zo. Jongens vinden me lelijk, en ik wil een vriendje. Heeft iemand tips voor een snelle dood? groetjes ! petra
Datum:
03-09-2010
Naam:
Petra
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

ik wil zelfmoord plegen

hallo mensen ik weet het niet meer wat ik moet doen. ik word elke dag bijna in elkaar geslagen door mijn kleding stijl.
ik word gespest en ik kan er niet meer tegen weten jullie nog wat ik kan doen want ik ben ten einde raad ik wil dood.
Datum:
03-09-2010
Naam:
glenn
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

dood

Ik kan het leven niet meer aan, iedereen haat me. Ik zit nu opgesloten op mijn kamer. Ik moest dat van mijn moeder, ik heb vanochtend met haar het hele huis gepoetst. En ik moet eigenlijk naar de appotheek en naar de spar. Maar omdat ik zij dat ik buikpijn had zij ze: ben je nou te beroerd om naar de spar te fietsen? de drammen altijd door. Ze vinden me dik, lelijk, stom en dom. Ze zouden willen dat ik nooit geboren zou worden of dood zal gaan. Ik wil het ook, maar ik ben te laf om zelfmoord te plegen. Ze verbieden me steeds alles. Ik zou vandaag naar mijn pony gaan maar dat mag niet omdat ik
zei dat ik buikpijn had. Ik haat ze zo, dinsdag weer naar school. Waar ik ook geen zin in hegb, allemaal slimme mooie kinderen waar hun ouders om geven. Lopp ik als enige dikke lelijkerd er tussen. Ik haat mijn leven en wil er van af.
Ik weet nog niet hoe maar ik blijf proberen.
Datum:
03-09-2010
Naam:
Kelly
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

De koek is op

Ik ben eigenlijk altijd al een éénling geweest. Nooit veel vrienden gehad. Ook een echte relatie is er nooit geweest. Nadat ik vorig jaar een enorm traumatische ervaring heb meegemaakt, heb ik eindelijk iemand gevonden die om me lijkt te geven, maar sinds de laatste paar weken is er alleen nog maar ruzie. Mijn familieleden hebben allemaal een beperking en ik heb heel lang de zorg voor ze op me genomen. Maar ik kan het niet meer. Ik lijk de laatste tijd alleen nog maar negatief te zijn, waardoor ik het enige mooie dat er nog is vreselijk aan het verpesten ben.

Als dat laatste beetje moois ook nog wegvalt, dan trek ik het niet langer. Het voelt alsof mij geen geluk is gegund, al lijkt het voor de buitenwereld dat ik alles heb.

Een mooie baan, een uitzonderlijk mooie hobby, een mooi huis. Wat wil een mens nog meer. Maar alles mag me worden afgenomen, als ik daar een beetje geluk voor in de plaats kreeg. Het beetje geluk dat ik nu nog heb, ebt langzaam weg. Als ook dat beetje weg is, is de koek echt op...
Vraag ik teveel? Stel ik te hoge eisen aan mezelf? Of aan het leven? Waarom lijkt iedereen om mij heen gelukkig?

Ik weet het niet! Help!
Datum:
02-09-2010
Naam:
@@pje
Leeftijd:
41
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.