Er zijn hier echt zielige mensen die roepen dat ze dood willen, allemaal voor aandacht. Niemand wil dood, neem dat maar van me aan. Zelfmoord is vluchten, vluchten van problemen, en door jezelf te vermoorden maak je meer stuk dan al stuk was. Er zijn altijd mensen die om je geven, hoe naar ze ook tegen je doen. Zelfmoord willen plegen hoort ook bij de puberteit. In deze fase leer je jezelf kennen, je doelen, en wat het leven en verlies allemaal inhoudt. Mensen die overlijden, die je achterna wilt gaan, omdat het allemaal beter was toen zij er waren, zijn nu overleden. Zie dit als een les, wat een "hogere power"-God, Allah, of waar je ook in gelooft- besloten heeft, om de mensen een les te leren. Niet als straf, maar een leven kan je zien als een survivlekamp, vol met beproevingen. Zelfmoord is vluchten, het is laf. Hoe groot je problemen of verdriet ook zijn/is. Zelfmoord is nooit een verstandige keuze, en dat zal je later in je leven zien. Ik zal vertellen waarom ik dit jullie laat lezen. Ik ben Esther, 21 jaar. Ik heb 4 jaar een hele hechte vriendschap gehad met een meisje, Daniële. We waren jong en eigenlijk wilden we ons leven vieren, niets moest en alles mocht. We probeerden alles, we spijbelden, dronken, en we probeerde zelfs drugs. Iedereen weet dat dit dom is, en dat was het ook. Daniële kreeg problemen thuis en werd eruit geknikkerd. Ik ben van huis weggelopen om haar niet alleen te laten, want mijn ouders wilden niet dat ze bij ons kwam wonen. We gingen verder op straat en raakten afhankelijk van de drugs. Na een hevige ruzie - we woonden toen 2.5 maanden op straat- besloten we dat we ons leven aan het verspillen waren. We gingen beide weer terug naar huis. Mijn ouders ontvingen me met open armen. Daniële's moeder helaas niet. Haar moeder bleek achteraf een alcohliste te zijn. Daniële ging al lang niet meer naar school, en zonder huis, moeder of vader, geld, en met een drugsverslaving vond dat ze mijn leven te erg negatief beïnvloedde en vond ook dat zij haar leven grondig had verwoest. Ik vond van niet, maar ik kon haar niet overtuigen. Daniële is toen 4 maanden vermiist geweest, uiteindelijk vond ik haar bij haar moeders vakantiehuisje. Ze bungelde aan een boom. Het heeft mij 3 jaar gekost om haar dood te accepteren en in te zien wat ik heb geleerd. Ik werk nu in de hulpverlening, dit werk, mensen helpen, helpt mijzelf ook erg goed. je leven beëindigen is voor de een vluchten, en een zwakke poging is snel een kreet voor aandacht, ipv echt dood te willen. De puberteit is hier een grote factor in, maar ook op latere leeftijden kan zelfmoord een kreet zijn voor hulp of aandacht.
Wat ik jullie wil zeggen is, zelfmoord is niet de oplossing. Mocht je een probleem hebben, kan je er beter van weglopen, afstand nemen, of juist het probleem te confronteren. Maar echt mensen, zelfmoord is echt de oplossing niet.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.