Levensverhalen (pagina 624)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

waarom altijd ik .. wat stel ik voor dit leven ? waarom leef ik

ten eerste was ik heel erg veel gepest op school. ik weet niet waarom ik ben een heel verlegen meisje ik durf nooit op te komen voor me zelf en ben vaak stil nu heb ik een leuke klas gelukkig. thuis heb ik altijd ruzie, met mijn ouders die zeiken altijd ik krijg ook nog een daarop klappen. ik voelde mijn nergens thuis echt nerrgens.. ik ben ook een heel gevoellig persoon, moet snel huilen en gooi alles binnen. ik durf niks te vertellen aan iemand. ik ging elke dag huilen en denken . ik kon niet slapen elke nacht zat ik onder mijn deken te denken en denken wat moet ik doen. wat is dit voor leven ik wil gwn dood dacht ik. ik had een keer geprobeerd om van huis weg te lopen.. maar ik ben helemaal alleen, en ik wil niet het verkeerde pad op gaan.

paar maanden later was ik verliefd op een jongen. ik was echt smoorverliefd houde echt super veel van hem. maar toen bleek het dat hij terug moest keren naar de eigenland, en hij kwam nooit meer terug in nederland en dus ik kon hem dan nooit meer zien nooit meer, en alsof hij gwn dood is. dus die verdriet die pijn dat kon ik niet aan. ik wilde liever dood dan dat hij weg ging. ik kan zonder hem niet leven. ik had dit verteld aan hem, hij zei schijt aan en schijt aan als je dood gaat en heel veel dingen waarvan ik echt dood ben van binnen. ik heb zo pijn van binnen, niemand begrijpt mij. ik denk hele tijd deze wereld is gwn een spel en ik heb verloren, ik wil dood. ik begrijp het niet waarom is deze leven deze wereld ook zo oneerlijk? ik wou dat ik gwn niet bestond. iedereen laat me toch zitten, zelfs mijn echte ouders die zo erg zijn. ik snap het niet meer.. ik probeer nog steeds maar heb weinig kracht. moordplegen ga ik niet doen... ik probeer voor uit te kijken en nieuwe start te maken, maar ik weet niet of dat mij gaat lukken .... groetjesxxx

doe geen moordplegen is zonde voor je leven, probeer vooruit te kijken, ik ga het ook proberen, probeer een nieuwe start nieuw begin te maken. het leven heeft ook goeie kanten.. als het nog steeds niet lukt ga dan naar de dokter en vraag om een depressie pil. dat zou miss wel beetje helpen xxxx succes.
Datum:
22-09-2010
Naam:
dood11
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

de kids

Ik ben 56 jaar getrouwd met een schat van een vrouw en vader van 4 lieve kinderen en ook nog opa van 2 kleinzonen.
Maar ondanks dat ben ik niet gelukkig, ik voel mij diep ongelukkig en zit er met ernst aan te denken om zeer binnenkort uit het leven te stappen. Mijn hoofd zit helemaal vol en staat op knappen. Ik wil totale rust in mijn hoofd hebben.
In het verleden te weten 15 oktober 1989 heb ik mijn eerste zelfmoordpoging gedaan, na 130 pillen te hebben geslikt kwam ik de volgende dag bij in het ziekenhuis. Ik was nog nooit zo kwaad geweest, en wel om de reden dat ik nog leefde. Daarna heb ik maar weer geleefd tot weer 15 oktober 1997 toen heb ik voor de 2e maal een poging gedaan maar helaas is het bij een poging gebleven. Ik zou mezelf ophangen aan een grote tak van een boom, maar was te moe om het touw om de tak te hangen. Nu weer jaren later begint het weer te groeien de doodverlangens en ik denk zeker dat het me deze keer wel gaat lukken. Weet het bijna wel zeker. Ik voel me de laatste tijd weer zeer depressief en heb totaal geen zin meer in het leven. Wel heb ik een droom verwezelijkt ik heb nl een mooie boot gekocht. Nou zou dit het gevoel van zelfmoord moeten wegnemen, zo gelukkig zou ik moeten zijn, mar helaas ik vind het fijn dat ik hem heb maar voel me totaal niet gelukkiger. Het doodsverlangen blijft.
Datum:
22-09-2010
Naam:
Schipper
Leeftijd:
56
Provincie:
Utrecht

Ik zie t gewoon niet meer zitten

iedereen om me heen heeft een heerlijk leven, en dan ben ik er nog .. altijd dat meisje dat overal maar achteraan loopt..
vroeger had ik vriendinnen maar die negeren me de laatste tijd ook steeds meer en ik denk echt gewoon wat is er zo mis met mij dat ik altijd het pispaaltje meot zijn. Eigenlijk had ik het al veel eerder willen doen maar toen bleek mijn tante zwanger te zijn en ik wou niet dat mijn nichtje geen grote nicht meer had.

Ik hou van mijn pasgeboren nichtje en ben van plan nog zo lang mogenlijk te blijven leven maar mij soort van vrienden kan ik wel een kogel door hun kop schieten. ik hoef geen vrienden ik heb familie die teminste wel van me houdt
Datum:
21-09-2010
Naam:
zeg ik niet
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Geen Zin Meer..

hallo.
ook het gevoel dat je er niet meer wilt zijn?
geweeon dood wilt zijn?
njahh.. dat heb ik dus ook.
mijn oudrs zijn gescheiden.
mijn broertje vermist.
en ik ben gewoon lucht.
niemand mag mij.
mijn ouders haten mij(en jah.. dat zeggen ze vaak..)
mijn familie wilt me niet meer kennen.
en ik ben zo lelijk dat ik niet eens een vriendje krijg..
wil gewoon echt dood..
X.
Datum:
21-09-2010
Naam:
Beauu..
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

-

ik wil heel graag zelfmoord plegen maar ik durf het niet en ik weet ook niet echt warom . en ik heb echt supervaak huil buien . en als er ook maar iets gebeurt wat ik niet leuk vind wil ik al zelfmoord plegen ,
maar steeeds maar weer durf ik het niet .
en nu weet ik niet wat ik moet doen .

xx
Datum:
20-09-2010
Naam:
geennaam
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

alone

Ik ben het zat. Zes jaar een eetstoornis, eindelijk gescheiden ouders na 17 jaar ruzie en negeren, elke dag drink ik om niet meer na te hoeven denken maar 's middags is het uitgewerkt en voel ik me kut, nog kutter dan die ochtend. Ik zit aangeschoten op school, krijg niks mee van de lessen, zit in m'n examenjaar vwo dus erg geschikt is dit ook niet.. Verdorie, ik ben het zo zat, ik kan 't gewoon niet alleen aan. En omdat ik dik ben (boulimia) krijg ik geen hulp voor mijn eetstoornis, terwijl ik nu weer op 10x braken per dag zit. Oke ik ben niet dik, ik zit op een gezond gewicht, tegen het weinige aan, maar ik voel me zo dik. En die kut-prozac werkt ook niet meer. Niks werkt. Ik wil niet dood maar ik ben bang dat ik op een morgen gewoon die hele fles whiskey leegdrink. Misschien heb ik dan eindelijk rust..
Datum:
20-09-2010
Naam:
Emily
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Moe van al dat vechten

Ik ben moe, moe van al dat vechten. Elke dag opnieuw is het een strijd om te overleven in deze maatschappij... Mijn droom, politieagente worden, hebben ze me afgepakt (ze laten me er niet door voor de ingangsexamens), de liefde van mijn leven ziet me niet staan. Voor iedereen is alles zo vanzelfsprekend, voor mij is dit echter niet zo. Ik moet krabbelen om mezelf overeind te houden, en met een beetje moed lukt het me wel, maar stilaan word ik moe, hopend dat er ooit iets beters komt...
Datum:
20-09-2010
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
20
Provincie:
België

zelfmoord..

Hallo ik ben Gaby een meisje van 12 jaar en elke dag op school willen mensen mij slaan en pesten ze me met dik en met hoer en al die dingen ik vind het echt niet meer leuk en ik wil zelfmoord plegen alleen ik durf het niet
Datum:
19-09-2010
Naam:
Gaby
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

nutteloos

Al van kleins af aan heb ik het gevoel wat doe ik hier..en dat gevoel werd alsmaar erger.....iedereen laat je maar in de steek..begrijpen je niet....nu ben ik op een punt dat ik ook op ben... gedachtes gaan maar door mijn hoofd..maar iets houd mij ook weer tegen...maar ik wil zo graag rust rust in mijn leven.
Datum:
19-09-2010
Naam:
iemand
Leeftijd:
40
Provincie:
Groningen

Ik weet niet meer hoe

In januari 2009 is mijn moeder gestorven,aan borstkanker. Na 5 jaar vechten gestorven op de leeftijd van 51.
Ik was anders dan mijn ''gezin'' , ik huilde na een tijdje niet meer , ik rouwde anders. mijn moeder was het belangerijkste in mijn leven ,dat zie ik nu, maar wel te laat. ik houd zo veel van haar,maar ze is weg,ik kan niet merr met haar praten ,terwijl ik nu echt hulp nodig heb.

Mijn broer is toen hij klein was getest op autisme, waarbij bleek dat hij PddNos heeft. Hij is vaak moeilijk in omgang,je moet altijd op je teentjes lopen..., dan komt er ook nog bij dat hij de sterkste persoon is die ik ken (van buiten dan). ik heb al vaak aanvaringen gehad met zijn vuisten,zijn gescheld. bij hem voel ik me altijd minder,hij schold me al uit toen ik klein was, ik was altijd maar de ''brillenjood'', het ''sukkeltje'' , de ''vriendloose''.

Nu denk ik ook dat mijn vader autistisch is, hij is erg kinderachtig soms, en dat bedoel ik dus niet met poppen ofzo,. Hij wilt nooit inzien dat hij ook soms fouten maakt,hij kan niet op een normale toon tegen me praten. hij gedraagt zich alsof hij mijn ''baas'' is, en dat ik alles moet accepteren wat hij doet. sommige dingen begrijpt hij gewoon niet :: Bijv. als ik zeg dat ik een uitvoering heb over 5 minuten en dan wegga, dat hij mij vervolgens 10 minuten later belt dat hij wilt komen kijken. toen ik vroeger klein was ,en ik ruzie had met mijn vader, kon hij zich vaak niet inhouden,en sloeg hij me,en dan bedoel ik dus niet gewoon 1 x. hij doet dit nu niet meer zo, dit komt denk ik omdat ik ondertussen sportief ben geworden, en hem dan ook echt iets aan kan doen..

En dan denk ik nu ook over het leven, ik ''vernaai'' mijn leven maar, het liefste was ik dood, en kon ik mijn leven geven aan iemand die het wel nodig heeft,die er iets mee kan doen. Ik ben van het mensenras. het ras dat hun eigen wereld aan het vernietigen is, waar we al meer dan 2010 jaar op leven. wij waren niet de eerste hier, maar we hebben onzelf wel geroepen tot god, . terwijl we eigenlijk de duivel zijn,satan. wij maken onze wereld niet beter, we vernietigen het alleen maar.

Ik haat mezelf daarom,. ik ben van het mensenras, ik kan geen manier vinden om gelukkig te zijn, de donkere delen wegen meer dan de lichtere delen. ik ben niet in balans, en ik tast nu in het duister , ik zie alleen maar mijn handen, want het licht is niet groot genoeg om de dingen waarnaar ik tast te verlichten.
Na alles verlang ik naar het einde. ik ben niet bang voor de dood. ik weet dat ik eigenlijk niet aan de dood moet denken op mijn leeftijd, maar ik kan er niks aan doen, ik zie niet hoe ik er uitkom. ik ben moe, van elke dag weer opstaan. het is niet zo dat ik geen leuke dingen doen, de rest van mijn familie is heel lief ,aardig. en ik weet als ik mijn vriendinnen, en de rest van mijn familie niet had gehad dat ik al veel eerder een ''gun'' tegen me gezicht had gezet.

na 5 jaar pijn, heeft degene die mijn dag maakte ons verlaten. en ik wil haar achterna gaan.
Datum:
19-09-2010
Naam:
S, Psyche
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.