Levensverhalen (pagina 624)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

nutteloos

Al van kleins af aan heb ik het gevoel wat doe ik hier..en dat gevoel werd alsmaar erger.....iedereen laat je maar in de steek..begrijpen je niet....nu ben ik op een punt dat ik ook op ben... gedachtes gaan maar door mijn hoofd..maar iets houd mij ook weer tegen...maar ik wil zo graag rust rust in mijn leven.
Datum:
19-09-2010
Naam:
iemand
Leeftijd:
40
Provincie:
Groningen

Ik weet niet meer hoe

In januari 2009 is mijn moeder gestorven,aan borstkanker. Na 5 jaar vechten gestorven op de leeftijd van 51.
Ik was anders dan mijn ''gezin'' , ik huilde na een tijdje niet meer , ik rouwde anders. mijn moeder was het belangerijkste in mijn leven ,dat zie ik nu, maar wel te laat. ik houd zo veel van haar,maar ze is weg,ik kan niet merr met haar praten ,terwijl ik nu echt hulp nodig heb.

Mijn broer is toen hij klein was getest op autisme, waarbij bleek dat hij PddNos heeft. Hij is vaak moeilijk in omgang,je moet altijd op je teentjes lopen..., dan komt er ook nog bij dat hij de sterkste persoon is die ik ken (van buiten dan). ik heb al vaak aanvaringen gehad met zijn vuisten,zijn gescheld. bij hem voel ik me altijd minder,hij schold me al uit toen ik klein was, ik was altijd maar de ''brillenjood'', het ''sukkeltje'' , de ''vriendloose''.

Nu denk ik ook dat mijn vader autistisch is, hij is erg kinderachtig soms, en dat bedoel ik dus niet met poppen ofzo,. Hij wilt nooit inzien dat hij ook soms fouten maakt,hij kan niet op een normale toon tegen me praten. hij gedraagt zich alsof hij mijn ''baas'' is, en dat ik alles moet accepteren wat hij doet. sommige dingen begrijpt hij gewoon niet :: Bijv. als ik zeg dat ik een uitvoering heb over 5 minuten en dan wegga, dat hij mij vervolgens 10 minuten later belt dat hij wilt komen kijken. toen ik vroeger klein was ,en ik ruzie had met mijn vader, kon hij zich vaak niet inhouden,en sloeg hij me,en dan bedoel ik dus niet gewoon 1 x. hij doet dit nu niet meer zo, dit komt denk ik omdat ik ondertussen sportief ben geworden, en hem dan ook echt iets aan kan doen..

En dan denk ik nu ook over het leven, ik ''vernaai'' mijn leven maar, het liefste was ik dood, en kon ik mijn leven geven aan iemand die het wel nodig heeft,die er iets mee kan doen. Ik ben van het mensenras. het ras dat hun eigen wereld aan het vernietigen is, waar we al meer dan 2010 jaar op leven. wij waren niet de eerste hier, maar we hebben onzelf wel geroepen tot god, . terwijl we eigenlijk de duivel zijn,satan. wij maken onze wereld niet beter, we vernietigen het alleen maar.

Ik haat mezelf daarom,. ik ben van het mensenras, ik kan geen manier vinden om gelukkig te zijn, de donkere delen wegen meer dan de lichtere delen. ik ben niet in balans, en ik tast nu in het duister , ik zie alleen maar mijn handen, want het licht is niet groot genoeg om de dingen waarnaar ik tast te verlichten.
Na alles verlang ik naar het einde. ik ben niet bang voor de dood. ik weet dat ik eigenlijk niet aan de dood moet denken op mijn leeftijd, maar ik kan er niks aan doen, ik zie niet hoe ik er uitkom. ik ben moe, van elke dag weer opstaan. het is niet zo dat ik geen leuke dingen doen, de rest van mijn familie is heel lief ,aardig. en ik weet als ik mijn vriendinnen, en de rest van mijn familie niet had gehad dat ik al veel eerder een ''gun'' tegen me gezicht had gezet.

na 5 jaar pijn, heeft degene die mijn dag maakte ons verlaten. en ik wil haar achterna gaan.
Datum:
19-09-2010
Naam:
S, Psyche
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

ikke

Ik heb een fout gemaakt, en dat weet ik. maar ondanks dat heeft hij het me vergeven en zijn we verder gegaan met gelukkig zij. We hebben elkaar beloofd om eerlijk tegen elkaar te zijn. Maar hij liegt over kleine dingen en over grote dingen. Ik zie het in zijn gezicht en de verhalen kloppen niet die hij me verteld. De ene keer zegt hij dit en de andere keer dat. Nu wilt hij afspreken met een andere dame. Hij ontkent.....Hij liegt erover... De reden dat ik het weet is omdat hij een keer perongeluk info daarover heeft achter gelaten, die ik zo kon lezen. Als ik hem vraag hoe het zit. Dan zegt hij wat anders.....terwijl ik weet wat de waarheid is. Als ik hem vertel hoe ik me voel.....dan brengt hij het verleden - mijn gemaakte fout- weer terug.
Ik wil hem laten weten hoe ik me voel - ik ben depressief aangelegd, kan er niets aan doen,,,, Maar als ik hem probeer te vertellen hoe ik me voel lijkt het alsof hij niet naar me luisterd.
Ik voel me alleen, niet belangrijk vooral. Want als we elkaar beloofd hebben om eerlijk te zijn, waarom is hij dat dan niet? Waarom liegen erover?? Ik probeer zo open mogelijk te zijn en alles te vertellen. Maar het is niet wederzijds, vooral omdat het leugens zijn, is het voor mij hem moeilijk te vertrouwen. Hoe kan ik iemand vertrouwen die liegt???!!!
IK WORDT GEK! Ik hou zielsveel van hem... Maar voel me vooral niet begrepen...
Luister nou toch naar wat ik voel - wijs me nou niet steeds over die fout die ik heb gemaakt, want ik kan het niet meer aan! Steeds maar het verleden naar boven halen. Als hij het niet kan accepteren dan waarom is hij er nog....Ik wil ook niet dat hij weg gaat, maar waarom luisterd hij niet. Nu zit ik hier weer alleen. verdrietig, want ben ik hier nou de schuldige, overdrijf ik, wat is nu goed en wat is nu fout..... Het wordt me gewoon teveel.
Ik probeer alleen maar gehoord te worden, maar steeds word ik weggeduwd en zak ik in het donkere gat.
Ik wil gewoon echt niet meer!!!! Ik wil geen pijn!!! Ik wil gewoon dat hij luisterd naar me en eerlijk is. Maar dit is een onmogelijke taak, hoe graag ik ook bij me bent. Ik kan niet normaal verder leven als dit probleem niet opgelost wordt... Ik wil dood! echt!
Datum:
19-09-2010
Naam:
Em
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

kweet t niet meer

Ik heb hier al een maand geleden mijn verhaal ; mijn mama was gestorven en papa kijkt niet meer naar me om , ik had nog een vriend , na 10 maand en 8 dagen is het uit , hij heeft duizend maal sorry gezegd maar wat ben ik daar mee. Ik leefde echt nog voor hem... nu heb ik niks meer, ik zit aan de drugs en k verstop wodka op mijn kamer, ik heb mezelf al gesneden en al vaak overgestoken over straat zonder te kijken hopend dat ik zou aangereden worden, ik weet niet wat ik wil doen maar ik weet wel dat ik niet kan leven in deze wereld...
Datum:
19-09-2010
Naam:
Lieselotte
Leeftijd:
15
Provincie:
België

ik stop

ik zit momenteel zo erg in de put dat ik maar 1 uitweg zie, heb alles verloren wat er te verliezen valt, mijn ouders leven nog, maar heb geen contact meer met ze, heb m´n broer verloren toen hij 20 jaar was, familie heb ik wel maar ook hun zie ik niet meer
ben getrouwd geweest, heb kinderen, maar ook die zie ik niet meer, m´n beste vriendin, is het enige wat ik nog heb, maar die heeft tijd voor haar zelf nodig, durf haar dit ook niet te vertellen, want zij heeft al ellende genoeg mee gemaakt, heb dar naast ook nog een schuld, doordat ik ben opgelicht, kortom ik heb hier niks meer te zoeken
Datum:
19-09-2010
Naam:
hvdb
Leeftijd:
38
Provincie:
Gelderland

Hoop in het licht van de wereld.

Jezus Christus, Zoon van de Levende God.

'' Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven.
Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart.
Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht. '' ( Matteus 11:28 )

God houdt zo overstelpent veel van JOU en wilt jou overladen met zijn LIEFDE!
Sluit je aan bij de familie van God en geef je leven aan Jezus Christus, kom ook onder de hoede van Jezus de goede herder:

'' Ik ben de goede herder. Ik ken mijn schapen en mijn schapen kennen mij, zoals de Vader mij kent en ik de Vader ken. Ik geef mijn leven voor de schapen. '' ( Johannes 10:14 )

Veel sterkte, houd moed en geef nooit op, pleeg nooit zelfmoord hoe erg je situatie ook is want dat bied nooit uitkomst, dat weet je.
Datum:
19-09-2010
Naam:
Tom
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

verdried en pijn

Ik ben een meisje van 13 jaar en ik wordt overal buiten gesloten. Mijn ouders willen mijn vermoorden wat moet ik doen??

xx anoniem
Datum:
19-09-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

tja

Ik ben na mijn gevoelens over zelfmoord op internet gaan zoeken of er iets mij kon helpen. Maar naar het lezen van de eerste paar verhalen hier heb ik eerder het idee gekregen dat ik maar beter wel zelfmoord kan plegen. het is voor mij geen vluchten of een schreeuw om aandacht, maar gewoon een manier om wakker te kunnen worden uit de eeuwige droom die "mijn leven" genoemd wordt. het klinkt misschien hypocriet wanneer ik de rest van de verhalen wel een aandachtskreet of puberaal gedrag vind. maar ja mijn visie op de werkelijkheid is waarschijnlijk ook geheel anders. de rede dat ik nog niet in aktie ben gekomen om het echt te doen is omdat ik er 1 niet zeker van ben dat ik zo mijn doel bereik en 2 omdat ik nog niet sterk genoeg ben om mezelf fysiek pijn te doen. Ik hoopte stiekem hier een rede te vinden om het niet te doen maar die heb ik helaas niet gevonden. vanwege eerder opgenoemde redenen heb ik nog wel wat tijd om te zoeken naar tegenspraak. En voor wanneer ik dit niet tijdig zal vinden, vaarwel voor ieder die het interesseert. ps even voor alle andere, het kan echt nog veel erger hoor.
Datum:
19-09-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
28
Provincie:
Anders

broken heart

Ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik ben best een onzeker meisje, eigenlijk al van jongs af aan. Ik had de liefde van me leven. Was een korte relatie, maar intens. Ik heb nooit echt liefde gekend, wilde alles perfect doen. Wilde niet net me ma een man die vreemd gaat maar nog bij haar in huis blijft wonen. Wilde niet net familie leden kinderen van verschillende vaders. Maar me ex was perfect. Lief leuk steunde me met alles. Ik zag een roze toekomst voor me. Heb ik hem dan eindelijk mister right. Maar toen sloeg het in 1 keer om. We hielden/houden van elkaar maar botsen vaak. Ik wilde ondanks het uit is voor hem vechten. Want hij was alles dat ik nog had. Geen huis, geen moeder die voor me klaar staat. Alleen hij en nu is hij uit me leven. Ik zit nog steeds met veel pijn en verdriet. Ze zeggen je komt erover heen, maar dit doet zo pijn. Iedere x heb ik me hart weggegeven en er is er letterlijk op gestampt. En ik hoopte dat deze voor de rest van me leven, bij me zou blijven...ik weet het niet meer...zucht
Datum:
19-09-2010
Naam:
derby
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

..

Mijn hoofd doet, net als vroeger, weer raar. Naast alleen zijn was dat altijd mijn grootste angst, dat het ooit weer terug zou komen. Nu is het terug en ben ik de lul. De eerste jaren kon ik er niet mee omgaan, wist niet waar het vandaan kwam en hoe ik de pijn van binnen moest uiten. Daarna leerde ik een paar kleine foefjes maar die kan ik nu helaas niet meer gebruiken. Ben dit jaar begonnen met mijn droomstudie en als ik nu al niet meer naar school om weer tot mezelf te komen dan zal ik deze studie nooit af kunnen maken. Ik wil, net als iedereen, dolgraag blijven leven. Het probleem is em alleen dat de geestelijke pijn op sommige momenten te zwaar kan zijn dat het niet uit te houden is. Iedereen heeft een grens waarop hij of zij breekt. In vergelijking met vroeger is het nu nog niet zo erg, slechts een aantal keer per week tegenover het grootste gedeelte van de dag vroeger. Nu mijn grootste angsten werkelijkheid zijn geworden heb ik er dus nieuwe bij: dat ik niet sterk genoeg ben. Niet sterk genoeg om tegen de pijn in te blijven gaan, dat ik niet sterk genoeg zal zijn door te vechten. Ik mag van meneer de rechter mijn grootste troef niet meer inzetten, mag niet meer drinken. Was beter geweest als ik niet meer mocht blowen: ik mag dan van drinken wel rare dingen gaan doen, van blowen ga ik rare dingen denken. Van drinken ga ik me chill voelen, van blowen niet.
Eigenlijk moet ik ook stoppen met blowen maar dan hou ik niets meer over.
Een paar maandjes geleden ben ik gestopt met het slikken van mn dagelijkse dosis antidepressivia, vond het wel weer mooi geweest. Wenste mezelf liever op een gezonde manier ongelukkig dan op een ongezonde manier gelukkig. Haha, spraktie dapper. Be careful what you wish for. Snijden gaat hem ook niet meer worden, dat heb ik wel een beetje gehad. Zat pas te tellen en kwam verspreid over twee armen met gemak boven de honderd uit. Het mag dan wel buitegewoon effectief zijn om op deze manier geestelijke pijn om te zetten in lichamelijke pijn, maar het is geen structurele oplossing.

Ik wil nog zo veel typen maar krijg het allemaal niet in mooie zinnetjes. Het komt nu allemaal een beetje door mijn ex. Ik ben vijf jaar ontzettend depressief geweest tot ik haar ontmoette. Twee jaartjes heb ik van rust kunnen genieten maar nu is het weer chaos in de tent. We hebben een mooie tijd gehad maar het was niet bedoeld to last forever. Meisjes zijn een beetje mijn zwakke punt, ik ben een beetje te lief. Niet alleen tegen meisjes maar tegen iedereen. God antwoorde de mooiste vallende ster die ik ooit gezien had op het brengen van een glimlach. Vroeger was ik wel eens boos op God, vond het flink lullig dat hij het zover had laten komen dat een 13-jarig jochie met een kleine honderd slaappillen op en een vuilniszak over zn hoofd in het bos op zijn dood lag te wachten. Maar daarna heb ik een periode gehad dat ik besefte dat het jochie niet voor niets wakker was geworden. Tomorrow was on his way. Theoretisch gezien had ik al zo vaak dood moeten zijn, weet niet of ik nou moet blijven leven of dat dit een achterlijk idee is. Ik weet het gewoon niet zo goed meer, maar ze zeggen dat de morgen op weg is. Ik moet maar gaan slapen. Tijd is je beste vriendje, maar tussentijd is je grootste vijand.
Datum:
19-09-2010
Naam:
DD.
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.