Hallo allemaal,
op dit moment zit ik er ook serieus waar aan te denken om er mee te kappen. Nee dat doe ik niet, maar ik denk er wel aan, en dat is volgens mij net zo erg.
Ik ben me bewust van het feit dat het geen zin heeft, na regen komt zonneschijn blabla, maar op dit moment, GRR. Ik ga gewoon alles eruit gooien, is voor mezelf, dan is het er maar uit.
Ik haat mezelf op dit moment behoorlijk, omdat ik iets doe waar ik zelf helemaal niet achter sta. En het domme is, ik weet nieteens waarom ik het doe, maar toch doe ik het. Ik laat me eens in de 2 weken behandelen als stront, omdat ikw aarschijnlijk diep van binnen denk dat ik niet meer waard ben, maar als ik mijn verstand gebruik weet ik dat ik veel meer waard ben. Ik zit in strijd met mijn gevoel en het is niet makkelijk. Gevoel praat niet, het voelt alleen maar! Wat moet ik daar dan mee. Ernaar luisteren wordt er dan gezegd, alsof dat zo makkelijk is. Als ik ernaar luister moet ik andere dingen opgeven en ben ik gedwongen te geloven dat ik echt meer waard ben dan dat, en ik vind het dood en doodeng. Ik wil het niet geloven, omdat ik niet weet wat er dan gebeurd, word ik egoistisch? Word ik gelukkig? Ik heb niks te verliezen en toch voelt het alsof ik alles te verliezen heb. Mijn gevoel staat op dit moment ver buiten de realiteit en dat besef ik maar al te goed. Ik probeer realistisch te zijn, maar hoe doe ik dat als mijn gevoel me alle kanten opstuurt? Blijf gewoon eens op 1 plek gevoel! Ik eis rust, nu. Ik weet ook wel dat ik hierna weer in rustig vaarwater zal zitten en dat ik me weer fijn zal voelen, dit zijn fases, momenten, kleine processen wat 1 groot proces vormt en daar moet ik me doorheen worstelen. Eigenlijk, voel ik me gewoon kut, en weet ik niet wat ik ermee moet. Ik zou willen janken, keihard willen janken. zo slecht heb ik het nog nieteens. Ik heb een huisje, ben aan het sparen voor een ander huisje wat echt in mijn smaak is, maarja hoe lang dat nog gaat duren. Ik heb geen vriendje, omdat ik me niet open durf te stellen omdat ik bang ben dat als ik van hem ga houden, dat ie me dan verlaat. Ik heb geen vrienden, omdat ik me niet open durf te stellen, ik durf het gewoon niet meer. Dat is de realiteit. Ik ben hard bezig, maar waarmee?! Waar sta ik nu en wat ben ik eigenlijk aan het doen? Ben ik wel goed bezig? Wie zegt me dat ik op het juiste pad zit, dat ik het goed doe? Moet ik dan alles zo maar geloven wat mijn gevoel zegt? Help. Ik weet niet hoe ik dat moet doen. I'm starting to losing control now, niet over mezelf, maar over mijn gevoel. Ik heb mijn gevoel altijd in bepaalde hokjes gestopt, weggeduwt, afgeschermt. Nu kan dat niet meer, want ik moet verder. Een mens zonder gevoel is geen mens, dat weet ik nu. Ik heb me als een dooie gevoeld, een jaar lang, en nu ben ik dat gevoel spuug en spuugzat. Ik wil LEVEN. En dat ga ik ook doen. Maar ik kan dat alleen doen als ik mijn gevoel toelaat, de hokjes wegdenk en zeg 'kom maar'. Gevoel wat ben je lastig. Ik heb de neiging om te zeggen, ga weg, laat me met rust, maar dat heb ik aleens geprobeerd en dat werd hem ook niet. Er is maar 1 kant die ik op kan, en dat is de kant waar ik het meest bang voor ben, ja zeggen tegne mijn gevoel, ja zeggen tegen mezelf, ja Nies, je kan het! Ik voel vandaag dat ik een bepaalde controle verlies over mijn gevoel, ik voel ook dat het goed is, dat dat gebeurd, want het moest een keer gebeuren. Je kan je gevoel niet sturen en als je dat wel doet, tsja, of probeert eigenlijk, dan kom je nergens. Daar heb je je verstand voor, om te sturen, je gevoel moet je toelaten. Ik heb het door de war gegooid. Ik heb mijn verstand toegelaten en mijn gevoel proberen te sturen, of eerder gezegd, geprobeerd uit te bannen. Ik besef nu dat dat onmogelijk is en het voelt alsof ik verloren heb. Verloren van mezelf, verloren van mijn gevoel, gewoon verloren. Maar eigenlijk heb ik gewonnen, ben ik aan het winnen, want gevoel moet je toelaten. Ik ben alleen zo bang, bang dat mijn gevoel explosief is, of extreem, dat ik rare dingen ga doen of zeggen. Ik ben zo bang. Gadverdamme.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.