Levensverhalen (pagina 618)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Soms is het leven erg vermoeiend

Ik wil dood

al 19 jaar lang
Datum:
01-10-2010
Naam:
Beer19
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

STOP

Ik wilde beginnen met hallo. Maar toen bedacht ik me dat we allemaal zijn waar ik ben. Dus als vrienden die hetzelfde doormaken zeg ik STOP. Wat maakt het uit dat je niet populair bent? Niets, eigenwaarde verdien je voor jezelf! Ik ben jarenlang gepest. Er zijn brandende dingen naar me gegooid (tijdens de les). Wat maakt het uit dat je er misschien niet uitziet als een supermodel? Helemaal NIETS. Heb je ooit een model aardig zien doen tegen andere modellen? Nee! Ik knip in mezelf omdat ik weet dat ik het verdien. Ik doe onaardig, beledig mensen. Maar ik wil het helemaal niet doen. Mijn gedachte achter het beledigen van andere mensen is dit: (ik ben er pas later achtergekomen waarom ik het deed) ik ben bang om gekwetst te worden. Dus, als ik anderen eerst kwets, weten ze dat ik niet over me heen laat lopen. Op internet hoop ik altijd mensen te vinden die hetzelfde voelen. En vaak, als ik even door de andere situatie heenkijk, zie ik een evenbeeld van mezelf. Ik heb mezelf drie keer proberen te verdrinken, maar zoals jullie merken, niet gelukt. Ik kan gaan vertellen waarom ik ongelukkig ben en denk aan zelfmoord. Maar niemand heeft er wat aan. Misschien een extra overtuiging om je zelf van kant te maken. Niemand weet dat ik stiekem drink en ik mezelf snij. Maar nu ik het jullie vertel voelt het als een bevrijding. Een zware last die van mijn schouders valt. Mijn vriendinnen (die ik heb) zijn allemaal heel erg aardig. Ik heb medelijden met ze allemaal. Maar geen van hen heb ik iets verteld over mijn pogingen. Ik doe illegale dingen. Dat heb ik ze wel verteld. Een vriendin doet mee in drinken en illegale zaakjes. Maar ik schaam me zo als ik vertel dat ik.. nou ja zelfmoord wil plegen. Ik vind dat ik dat niet kan maken tegen over mijn ouders--> hoe kan ik ze dat aandoen? ze hebben me heel erg lang verzorgt. Met alles ziekte, ongelukken, school, pesten, psychologen noem maar op. En toch weet ik meer redenen om mezelf van kant te maken. Ik voel me schuldig aan de mensen van wie ik hou. Maar aan de andere kant doe ik ze een plezier. Geen last van een dikke, moddervette tiener die super onzeker is. een extra kamer voor mijn familie. Ik zou iets haatdragends willen zeggen. maar omdat ik jullie graag mijn verhaal wil vertellen zal ik dat niet doen (omdat het anders niet wordt gepost; zoals jullie waarschijnlijk zelf ook wel weten). Als ik nu in de klas zit kan ik niet wachten om 's avonds naar buiten te gaan en te gaan creepen. Echt niet. ik zit altijd op mijn kamer met de deur dicht. en anders ben ik buiten. Nu ben ik ziek in mijn hoofd (letterlijk en figuurlijk) en weet ik even niet meer wat te doen. Wel of niet snijden, iemand in vetrouwen nemen of niet. Knippen tot het te laat is, (terwijl ik hoop dat iemad zoveel om me geeft dat die me stopt) (maar hoe kan dat? als niemand iets weet? oh ja, omdat niemand zich in me interesseerd) of wachten totdat ik me beter kan voelen?
Ik begrijp dat het erg verwarrend zal zijn voor iedereen die dit leest maar zo voel ik me. En nog heel veel meer. Ik weet het echt niet. Zoveel keuzes, klaar om gemaakt te worden.
En zoveel pijn, bijna niet te omvatten, die kwellingen die me steken. Alles dat pijn doet. Maar al mijn gebroken botten bij elkaar doen lang niet zo'n zeer om de geestelijke pijn te overstemmen. (en ik kan jullie verzekeren dat ik veel gebroken botten heb gehad.) Ik wil mezelf echt vermoorden, maar ik denk niet dat ik sterk genoeg ben (of juist wel dat ik het niet doe). Maar ik ben over heel veel dingen in de war. Goed en kwaad. Ik doe mee aan illegale activiteiten (die ik persoonlijk èrg onschuldig vind) maar goed ze zijn illegaal voor de wet. En als ik meedoe aan die dingen, voel ik me levend. De persoon die ik wil zijn. Ik zou graag willen dat iemand voor mij kiest. Wel of niet?
Op school doe ik mijn best. Ik wil dokter worden. Maar ik hoop (of niet, ik weet het niet) dat ik die keuze dan al lang niet meer hoef te maken. De titel is misschien een beetje ongepast maar ik laat het lekker staan. Ik probeer me altijd voor te houden dat ik gewoon moet blijven vechten met alles waar ik voor sta. Maar voor je het weet ben je in oorlog met jezelf. Ik heb veel haatdragende gedachten/gedachtes (niet dat spelling nou echt belangrijk is als je je afvraagt of je moet blijven leven of niet maar dat terzijde) die ik graag wil uiten. Ik wil niemand tot moord aanzetten dus laat ik die achterwege. Ik hoop alleen dat geen van jullie allen, zich ooit probeert van kant te maken. en als ik voor mijn wijlen ik mag spreken: het is geen aanrader.
Dit verhaal is alweer lang genoeg. Ik ben blij het van me afgeschreven te hebben.
Liefs, want iedereen verdient al het goede in de wereld (behalve ik misschien).
Datum:
01-10-2010
Naam:
Amore
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

de slechste oplossing is misschien wel de beste voor mij

ik zit nu al heel lang met zelfmoord in me hoofd en heb het al 2 keer geprobeerd maar mijn beste vriendin stopte me, nogsteeds wil ik het, ik kan er gewoon niet meer tegen, al dat gepest, in elkaar geslagen worden, uitgescholden worden, dom worden genoemd omdat ik dyslectie heb, zelfs me eigen ouders en beste vrienden schuilden me uit, elk moment dat ik alleen ben zit ik met neigingen in me hoofd en denkend dat het de beste oplossing voor me is. mijn beste vriendin die het weet en me wel steunt zegt dat het allemaal wel goed komt maar ik weet het niet.
Datum:
30-09-2010
Naam:
michael
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Ik doe alles verkeerd..

Ik heb het gevoel dat ik alles, maar dan ook alles verkeer doe. Toen ik nog op de basisschool zat behandelde ze mij niet gelijk als andere mensen. Vanaf toen had ik al heel weinig zelfvertrouwen. Vorigjaar heb ik zovaak gedacht om er een eind aan te maken.. ik heb zoveel ruzie gehad met mijn ouders, en met mijn exen.. mijn exen behandelde me volgensmij gewoon alsof ik niets was. Bij een van mijn exen moest ik doen wat hij zei anders schold hij mij voor vanalles uit. Die woorden hebben mij toen zoveel pijn gedaan, dat ik vanalles mezelf aangedaan heb. Ik keek elke dag in de spiegel en vroeg me af wat er mis met mij was. ik ben minder gaan eten, zo weinig tot ik gewoon elke week wel eens flauwviel en een keer was ik bewusteloos en kon niet meer opstaan. wel wist ik toen dat mijn ouders zich zorgen maakte, ik heb al zovaak gezegd tegen mijn ouders dat ik naar school ging maar gewoon niet gegaan was omdat ik mij kut voelde ik heb zovaak gezegd dat ik de bus pak en niet meer thuis kom en mezelf wel wat aan kon doen. Ik voel me slecht.. echt slecht, ik heb geen goed zelfbeeld van mezelf. Ik heb nu een hele lieve vriend, waar ik ook heel erg vaak ben.. ik hou zo veel van hem.. hij doet mij teminste geen pijn, hij is er voor mij en is niet zoals al mijn andere exen alleen ik moet weer altijd iets fout doen.. ik word dan zo gek en ga vanalles kapot maken wat ik bij me heb en probeer me zelf pijn te doen en te straffen. laatst heb ik geprobeerd om pillen te pakken maar toen kwam een vriendin naar me toe. En heb me al eens in me arm gesneden.. ik wil hulp, ik wil weten hoe ik mijn zelfbeeld beter kan maken en snel.. want ik word met de dag gekker van mezelf en ben echt bang dat als ik er snel niet iets aan doe gewoon mezelf kapot maak..
Datum:
30-09-2010
Naam:
anoniem meisje
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

mijn verhaal

hallo,
ik wil graag mijn verhaal vertellen.
ik kan er gewoon niet meer tegen me vriendin heb ik constant ruzie mee en me moeder ook en vrienden voel ik me net in de steek gelaten ik kan er gewoon niet meer tegen heb veel stress aan me kop met huiswerk en dergelijke mijn moeder heeft zeg maar een geld crisis ik kan er gewoon niet meer tegen
Datum:
30-09-2010
Naam:
paul
Leeftijd:
23
Provincie:
Groningen

Lieve mama

Ik ben Ratna,

Dochter van een hele lieve moeder.
Helaas heeft zij in Februari 2008 zichzelf van het leven beroofd.
Vanaf 2006 was zij al suicudaal.
Ze was opgenomen.
Maar mensen begrepen haar niet.
Gelukkig begreep ik haar wel.
Ik ben dus ook niet boos op haar dat zij mij heeft achter gelaten.
Ik heb altijd tegen der gezegt dat ik van haar houd en dat ik achter haar keuze sta.
Ik begrijp waarom ze het heeft gedaan, er is haar onterecht zoveel verdriet aangedaan, ze kropte het op en mocht nooit boos zijn van der zelf.
Op een gegeven moment kon ze niet meer. Ze had geen controle over der zelf.
Ze was boos en ze zat vol met een grote kast met allemaal laatjes vol met emoties.
Laat je horen!!
Zeg wat je dwars zit! Trek gewoon aan de bel!
Waarom zou je dat niet doen?
Omdat je een ander dan lastig valt?
Wat een onzin, andere mensen mogen dat zeker wel bij jou doen.
Dat is wat mijn moeder altijd deed.
Ze was er altijd voor anderen, ze loog nooit, en deed haar zelf te kort.
Voor mijn moeder ben ik blij dat ze er niet meer is, omdat ze dat zelf niet meer wilde.
Het gene wat ik jammer vind is dat ze haar eigen verloor.
Het is indd niet eerlijk dat andere mensen haar zo veel verdriet aan hebben gedaan, maar wat ik jammer vind is dat ze niet de kracht had om te bedenken.
Boeie laat die andere mensen toch, wat kan mij het schelen.
Ik ga lekker doen wat ik zelf wil.
Leuke dingen doen enz.
Ik zeg altijd: ik hou van mijn moeder en mis haar ziels veel, maar helaas mist mijn moeder nog meer.
Ik wilde bij haar zijn toen ik haar niet meer had.
Soms denk ik dat nog wel eens omdat ik dan verdrietig ben.
Het is nu namelijk bijna 3 jaar later en nog ben ik bezig om dingen uit te zoeken.
Voor het laatst heeft de politie me eindelijk meegenomen naar de plek in het bos waar ze is gevonden, eindelijk mocht ik in de papieren kijken.
Nu nog Meerkanten in Ermelo, daar ben ik ook mee bezig.
Alleen willen ze me helaas nog niet te woord staan.
Maar ik ga geduldig net zo lang door tot dat zij mijn vragen beantwoorden.
Dan kan ik eindelijk verder met mijn leven.
Ik woon samen met mijn vriend en heb een lieve hond en kat.
Ben sinds kort weer aan het werk.
Alles op zijn tijd.
Ik ben namelijk degene die ervoor kan zorgen dat ik een gelukkig leven lijdt.
Dat heeft niemand anders in de hand behalve ik!!
1 ding wat zeker is, ik zal heus nog wel eens vallen en opstaan!
En heus zal ik nog vaker verdriet krijgen, maar mijn geluk laat ik me niet meer afpakken!!
Mijn moeder kom ik wel weer tegen, maar eerst een gelukkig leven lijden.

Ik hoop jullie ook!!
Datum:
30-09-2010
Naam:
ratna
Leeftijd:
24
Provincie:
Gelderland

.

Ik ben Melissa 14 jaar.
En net als de meesten van jullie op deze site zit ik ook wel is met zelfmoord gedachten.
Maar ik weet dat ik dat niet moet doen.
Ik loop met mijn 10e al met zelfmoord gedachten rond. Ik weet het, veelste jong en de meesten van jullie zullen vast denken. Dat meisje heeft aandacht te kort.
Ach ja. Ik weet beter.
Ik ben met mijn 11e begonnen mij zelf te snijden. Het was een hele opluchting. Tot op een gegeven moment mijn moeder iets op viel en ik daardoor bang werd.
Ik heb het toen tegen mijn beste vriendin verteld.
Zij was er voor mij. Ze steunde mij om mij erdoor heen te slepen. Ik ben haar nog steeds dankbaar.
Want het was echt geen goed idee.
Want ik heb nu nog hele nare littekens op mijn armen/polsen.
Sinds mijn 12e drink ik. Niet zeer veel maar wel 1/2 hele glazen per week.
Ik ben daar ook mee gestopt.
op mijn 13e kreeg ik een vriendje.
Ik was helemaal verliefd.
Maar ik heb ook hierbij fouten gemaakt.
Fouten die ik liever Nooit had gedaan.
Ik vond hem zo lief.
En hij wou graag veder gaan dan zoenen.
Naar lang twijfelen zijn we toch veder gegaan.
Achteraf kreeg ik spijt.
Hij vertelde tegen zijn vrienden wat wij hadden gedaan. Ik voelde mij een slet. En dit ging dus al snel de school rond.
Al snel werd ik niet meer gezien als dat verlegen dikke meisje. Nee ik was nu die'slet'
een maand later heb ik het uit gemaakt.
Ik weet zelf nog steeds niet waarom.
Hij was erg boos op mij. en begreep mij niet.
Hij was zo boos op mij, dat hij al mijn geheimen vertelde aan zijn vrienden.
Dat ging dus ook al snel de school rond.
Nu was ik het 'snijdende slet.'
Ik was zo ontzettend boos op hem.
Ik durfde niet meer naar school. Ik schaamde mij.
Ik dacht continu aan zelfmoord.
Maar ik zette door.
Toen ik naar de zomervakantie ik klas 2 kwam. Zag ik mijn ex weer. en ik was op een slag weer verliefd.
Ik was smoorverliefd, misschien wel meer dan dat ik ooit van hem heb gehouden.
Ik heb dit nooit durfen te vertellen aan iemand.
Mijn vriendin is ook dat jaar naar een andere school gegaan, en ik was radeloos.
Ik had nog een vriendin in mijn klas.
ik mocht haar niet echt,
Ze liet mij ook volkomen vallen.
Dat jaar ging alles redelijk goed.
Tot dat ik in het 3e jaar terecht kwam.
En alles ging weer berg afwaars.
Mijn cijfers gingen in razend hoog tempo omlaag. Mijn vader was ontzettend boos op mij, Als ik weer met een 4 thuis kwam.
Ik durfde niks meer tegen mijn vader te zeggen. In thuis was de sfeer echt om te snijden. Ik bleef dan graag bij iemand eten of logeren.
Sinds vorige week heb ik er ook nog is dislexie bij.
Ik vind mezelf nu steeds dikker. Ik eet niet meer. Ben aan de laxeermiddelen.
Ik wil geen zelfmoord plegen.
Daarom probeer ik maar het beste eruit te halen.
Ik ben in 2 weken al 8 kilo afgevallen,
Maar vind me nog steeds dik.
Ik zie er niet meer uit, door dat ik niks meer eet zie ik er lijkbleek uit, en heb ik echt hele erge wallen onder mijn ogen.
Ik wil zo graag afvallen dat als ik ook maar iets eet ik mezelf weer snijd.
Niemand weet hiet nog wat van, en dat wil ik ook graag zo laten.

Ik vertel dit verhaal omdat ik het graag kwijt wou.
Maar iedereen die overweegt om zelfmoord te plegen,
Denk er asjeblieft goed overna.
Er zijn nog zo veel mensen die van jou houden.
Er zijn nog zo veel leuke dingen in het leven die nog komen moeten.
Datum:
30-09-2010
Naam:
Melissa
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

ademloos

loop al maanden met hyperventilatie,hierdoor heb ik voordurend geen adem.Ik heb sinds een maand zowat de strijd opgegeven om hier tegen te vechten.Ik ben het moe om iedere dag deze strijd te moeten leveren en ik denk nu liever rust in mijn leven.Voel me ook helemaal alleen met dit probleem.de tijd is ook gekomen om het waardeloze leven dat ik nu leid te beindigen.Ik bener klaar voor eindelijk rust!!!
Datum:
30-09-2010
Naam:
sam
Leeftijd:
45
Provincie:
België

hoe nu verder?

Het laatste jaar is zeer heftig geweest met o.a. scheiding en veel agressie tegen mij als persoon. Heb in het buitenland in de oorlog gewerkt als journalist.
Nu heb ik alles verloren van 600 m2 naar 45 m2 huurflat.
Financieel gaat het slecht en zelfs mijn grote liefde die ver weg in een ander Europees land woont wil de relatie beëindigen omdat mijn depressie blijft en zij niet meer geniet om samen te zijn.
Ik heb al jaren geen zin in leven en heb al serieus stappen genomen om aan een vroegtijdig einde te komen, maar dit is helaas niet gelukt.
Mijn vader was een pedofiel en heeft zelfs met zijn kleinkinderen dit gedaan, ook dit laat me niet meer los. Twee van mijn dochters willen geen contact meer met me en communicatie van mijn kant is slecht en ik voel me geblokkeerd.
Ver weg zit ik nu buiten Nederland dit te schrijven met als hoop voor een alternatief..
Elke morgen vind ik het weer naar om wakker te worden en voor de slaap bid ik om de dood.

Loop bij een psycholoog zo een maal per week maar ook dit bied eigenlijk geen alternatieven omdat ik in de zelfde kuil blijf vallen. Tijdelijk probeer ik mijn fouten te verbeteren maar blijf in de donkere kamer rondlopen.
Ik wil graag dood en nooit meer wakker worden en zoek al tijden op het internet een manier om dit mogelijk te maken.
Maar ik heb kinderen en een jonge kat, hoe kan ik dit het beste regelen, een testament? Een afscheidsbrief?
Ik hoop dat u mij kan informeren hoe nu verder? Hoe kan ik alles wettelijk regelen om mijn bezittingen te kunnen achterlaten en een zo goed als mogelijk afscheidsbrief te schrijven?
Alvast bedankt voor uw advies, Peter
Datum:
30-09-2010
Naam:
Peter
Leeftijd:
58
Provincie:
Anders

ik

hello
ik wordt al de hele week gepest enzu en men vriendin doet er niks aan ik slaap nimeer en ik denk de ele tijd aan zelfmoord ik kan het gewoon niemeer aan
Datum:
30-09-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.