Levensverhalen (pagina 595)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

stom

ik ben seriues 17 jaar en heb nog nooit een vriend gehad, ik ben lelijk dik, heb hangtieten, dikke neus alles.

mijn leven is zoo saai werkelijk al mijn vriendinnen hebben een vriend of daten vollop maar ik nooit!
ben het zo zat om steeds maar zo eenzaam te zijn
klingt allemaal kinderachtig maar dit gevoel van schaamte gaat gw niet weg

het hoeft voor mij niet meer
Datum:
29-10-2010
Naam:
emma
Leeftijd:
17
Provincie:
België

eenzaam

ik ben 19 jaar gespierd en wel knap wel klein 170 (waar ik niet blij mee ben ) maar heb eigenlijk helemaal geen vrienden en he nog nooit een vriendin gehad dat komt omdat ik altijd alleen en eenzaam ben zwaar ongelukkig omdat sinds ik mijn 13e naar cpeciale scholen moest dacht eerst wel aan zelfmoord maar nu al jaren niet omdat ik aan krachttraining doe en sterk ben en zelfmoord nutteloos is maar eigenlijk door mijn hoofd spookt om mensen kwaad te doen omdat ik ze haat omdat ik het gevoel dat niemand vrienden of vriendinnen met mij wil zijn maar ik heb eigenlijk al 5 jaar niemand kwaad omdat ik dat toch niet durf en een schtijterd ben maar ik ben altijd alleen omdat ik autist ben ondanks dat ik wel knap ben nog nooit vriendin heb gehad omdat ik me schaam een sociale angststoornis heb maar als ik dan mensen opzoek niemand kijkt dan naar je op wordt ik derpi en wil ze allemaal kapot maken ben eigenlijk schijterd durf dat nie ik weet het nie allemaal er zal waarschijnlijk toch niks veranderen ik blijf de komende jaren toch eenzaam en alleen op mijn zolderkamer!
Datum:
29-10-2010
Naam:
gorgio
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

Het houdt niet op!

Elke dag is dezelfde dag, problemen blijven zich opstapelen, altijd het gevoel hebben dat alle instanties je laten gaarkoken in je eigen zooi, net of je als een schaduw door het leven gaat, je niet gezien wordt, je toch elke dag ouder word en dat er alleen maar problemen bij komen! Lekker leven zit er niet zovaak meer bij lachen is verre te zoeken. Het word je vaak moeilijk gemaakt te moeilijk! vechten tegen de bierkaai. Je het bij het laagste van het laagste voelen. Vaak hulp gevraagd maar nooit gekregen. Elke dag te moe zijn, en contact met de buitenwereld weren, het enigste wat je hebt je familie is, dingen niet willen vertellen om dat je zelfstandig wil zijn. Ga zo maar door heeft soms het gevoel waarom ik nog leef en nog zin heeft om verder te gaan. We gaan nog even verder en anders vermeid ik alle dingen en iedereen door er toch eens serieus over na te denken om de schaduw toch in het echt te laten worden. Waarbij ik niemand in de weg zit!

Dit was/is mijn verhaal misschien kom ik nog eens op deze site en anders Tabee de groeten.
Datum:
29-10-2010
Naam:
Zijlstra
Leeftijd:
33
Provincie:
Drenthe

ik voel me steeds leger

ik voel me leeg
ik heb verdriet, verdriet om veel dingen. Ik wordt zelfs verdrietig om de kleinste dingen.
Vaak voel ik me heel gestresst, mijn hoofd is vol. Het wil geen informatie meer opnemen. Als ik te snel op sta voel ik me vaak duizelig alsof ik op het punt sta flauw te vallen. Dan voel ik dat de energie langzaam uit mijn lichaam wegtrekt, dat voelt lekker. Even helemaal nergens meer aan denken. Maar dan kom ik bij en verandert het zwart voor me ogen weer in kleur en kom ik weer met me bek terug in de realiteit.

Ik huil van binnen al heel lang.

Ik word boos dat ik er allemaal ben in getrapt. Het mooie sprookje dat ons als klein kind wordt voorgehouden.
De dromen die we hebben, kunnen we niet waarmaken. alleen voor een enkeling is dat weggelgd.Afwijzing dat is wat ik continu heb.
In de liefde, studie, op mijn werk en zelfs thuis.

Ik heb geen doel meer. Ik weet niet waarom ik besta. Als ik al deze leegte en afgunst naar het leven zo beleef, waarom leef ik dan!!!Het wordt alleen maar erger de pijn van binnen alsof me hart al langzamer begint te kloppen.

vandaag google ik '' zelfmoord'' 20 jaar en het nu al zat. Dit gaat alleen nog maar bergafwaarts.

ik wil niet meer, ik wil dood.
Datum:
28-10-2010
Naam:
anne
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

Ik

In mijn Leven is al veel gebeurd en ik zie het niet meer zitten, voor wie besta ik nou eigenlijk?
Voor mezelf? Nee

Er zijn geen woorden voor om het uit te leggen. Ik zal het toch proberen en zo "mijn" gevoelens op papier te zetten.

Het begon op de bassischool, ik werd gepest en kwam elke dag huilend thuis, ze scholden, trapten en hebben me zelfs een keer in de sloot gegooid.
Ik heb en had geen zelf waarde en dat is nog steeds moeilijk als ze iets rakend tegen mij zeggen om dan iets terug te zeggen.
Ik heb aan mij basisschool " diepe wonden" in mijn hart aan over gehouden.

Dit kan en mag toch geen reden zijn? Nee dat is het ook niet. In mijn leven ben ik al veel mensen kwijt geraakt familie en vrienden.
De depressie van mij vader en de constante ruzie tussen mijn ouders doen de emmer overlopen. Ik heb om de haverklap wel weer een diepte punt. En kan ik van mezelf walgen dat rare gezicht die buik!
Ik heb vorig jaar geprobeerd om een over dosis medischijnen te gebruiken maar dat heeft niet geholpen, het resultaat dat ik naar een pakje flauw viel.

Ik durf er niet over te praten met mijn ouders en vooral nu omdat ze het zo moeilijk hebben . Ik hoop niet dat het nog een keer zo ver komt als vorig jaar.

Ik ben moe,
Ik ben op,
Me leven zit er op,
Ik wil dit niet, ik wil niet meer,
Maar hoe kom ik er boven op

Groetjes, ik
Datum:
28-10-2010
Naam:
Ik
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

ADD sucks

Ik ben te hoogbegaafd voor deze wereld,mensen begrijpen mij niet en ik hun niet.
Ik moet elke dag werken voor mijn klote geld maar kan het niet omdat ik ADD heb.Maar dat is natuurlijk fysiek niet te zien dus zal ik me mijn leven lang aan moeten passen aan deze klote maatschappij enz enz.Ik kan mijn gedachten niet stopzetten en draai helemaal door,maar het is niet uit te leggen aan wie dan ook.
Samengevat:waarom in godsnaam (niet dat ik in god geloof) in GODSNAAM zal ik afwachten in diepe innerlijke pijn totdat ik ervan verlost word,terwijl ik het zelf ook kan.
En geloof mij:ik heb er alles maar dan ook alles aan gedan om te proberen een robot van de maatschappij te worden maar het zit niet in me.Het enige wat me gek genoeg op de been houdt is het feit dat ik er uit kan stappen en dat daadwerkelijk besef,maar ik voel steeds meer dat ik er klaar voor ben.
Datum:
28-10-2010
Naam:
Jarno
Leeftijd:
25
Provincie:
Drenthe

tjaa ik zal het niet weten

mijn moeder is nu een jaar en een maand overleden sindsdien heet m'n vader een nieuwe vriendin ik kan het gwn niet hebben hij is zowat elke zaterdag weg en ik weet niet ik ben ook geadopteerd en als ik het soms zo moet zeggen is het voor mijn geen vader!!
het liefst pleeg ik zelfmoord !
maar ik kan het niet wegen 3 fantastiche vrienidnnen ik wil ze gwn niet achterlaten enzo ja ik wil dat ze weten dat ik egt focktopveel van hun hou!



Datum:
28-10-2010
Naam:
ayla
Leeftijd:
13
Provincie:
Groningen

pesten

ik ben nog een jong kind en word door iedereen gepest zelfs door mijn broers ik denk heel erg vaak waarom heb ik dit tyvus leven enzo maar ik kan er niks aan doen alleen zelfmoord maar dat wil ik ook weer niet omdat ik dan telkens aan mijn ouders en mijn vrienden (die mij niet pesten moet denken) maar een keer was het zo erg dat ik uit huis weg liep en op straat wou slapen en mijn ouders hadden mij niet eens gezocht toen naar een paar uur (het was toen 1 uur middernacht) terug naar huis gelopen want het werd te koud of op school gooien ze telkens prullenbakken en andere dingen naar mij en nu begin ik het leven toch wel moet te worden.
Datum:
28-10-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

betrayed

3 jaar geleden had ik een relatie van 1,5 jaar . In die tijd was ik stewardess en vaak weg van huis. Op een dag besloot ik mijn vriend te verrassen en hem niet te vertellen dat ik thuis zou komen. Helaas betrapte ik mijn vriend met een ander meisje in bed. Een meisje waarvan ik een half jaar daarvoor al had gezegd. dat ik me onzeker voelde door haar. Omdat ze telkens bij hem wilde zijn en ze teveel contact hadden met elkaar. Ik besloot verder te gaan met leven. het deed pijn maar ik was er sterk genoeg voor. Ik focusde me zelf totaal op freestyle snowboarden. Daar ontmoete ik al snel een andere jongen. Voor mij was hij als een soort engel . Een brok positiviteit . De dag dat ik hem zag was ik direct helemaal weg van hem. Hij was echt de liefde van me leven en laten we zeggen dat is ie nog steeds. Maar naar een jaar een relatie te hebben gehad met hem veranderde ineens alles. Hij zag me niet echt meer staan en communiceren deden we ookal niet. Tijdens het snowboarden zag ik een meisje en het gaf met vanaf het begin direct een slecht gevoel. Toen we naar huis reden begon hij ook direct over het meisje hoe dom ze wel niet was en een aandachtstrekker. Een maand later besloot meneer naar een andere baan te gaan om te gaan boarden zoals gewoonlijk mocht ik niet mee hij wilde rust. S'avonds zat ik op msn en hoorde ik al direct het goede nieuws van 1 van mijn vrienden. Mijn vriend had namelijk de gehele avond met het meisje samen op een muurtje gezeten zitten praten. De daarop volgende dagen vlogen de hyves berichten over en weer . Msn gesprekken tot diep in de nacht. Toen ik hem ermee confronteerde lag het zogenaamd allemaal aan mij. En op een avond ging hij uit ik belde hem op en om 5 uur snachts vond hij het wel zo toepasselijk om de relatie te vebreken via msn. Het brak mijn hart en ik was er serieus goed kapot van. Weken huilde ik in mijn bed. Maar ik besloot als vrienden met hem verder te gaan en zelfs het meisje te accepteren ik zette me beste beentje voort in de kut situatie. Tot dat ze voor mijn neus gingen staan zoenen op een snowboard wedstrijd de lijn was niet te hard ik gooide mezelf over de schans in de hoop me nek te breken helaas bleef het bij mijn pols. Meneer begreep wat ie had veroorzaakt en besloot het bij te leggen. De avond dat dat gebeurde bleken we toch nog veel voor elkaar te voelen belande we bij elkaar in bed en was alles were koek en ei. Natuurlijk bleef ik zitten met een enorme onzekerheid. toen we weer samen waren en het meisje erachter kwam , ging ze lopen stoken en zorgde ze ervoor dat hij de relatie wederom verbrak gelukkig duurde dit maar 2 dagen, Want meneer begreep eindelijk dat ze liep te stoken. Maar goed aantal maanden later verander zijn status op facebook , hyves na een feestje bij een vriendin te hebben gehad weer in onbekend en van onbekend in single. Weer werd ik aan de kant gezet . Voor nu weer een meisje dat vroeger in zijn klas zat. dit keer had ik zoiets we gaan als vrienden uit elkaar en laat het maar lekker varen. Het deed pijn en besloot dan ook om geen contact meer met hem te hebben tenzij we elkara tegenkwamen met snowboarden gewoon normaal te doen tegen elkaar. voor 4 maanden sprak ik hem niet en eigenlijk beviel het me prima ik was een soort van over hem heen. ik had lol met me vrienden en vermaakte me prima. Tot dat meneer weer op de stoep stond met een bos bloemen en vrienden met me wilde worden. Ik niet wetende dat hij belazert was door het enne meisje en dus eigenlijk meer een soort tweede keus was. Maar uiteindelijk kwam ik daar achter maar ik was dus blijkbaar nog zo gek op hem dat ik genoegen nam met tweede keus. de relatie ging uiteindelijke cht prima zolang het verborgen was voor al onze vrienden. Wat ik jammer vond mar het liep daardoor wel goed. We besloten uiteindelijk samen te gaan wonen. Door dat we samenwoonde wilde hij buiten het huis niets meer met mij doen overal waar hij heen ging mocht ik niet mee, Wat mij het onzekere gevoel geeft dat ik weer achter me rug om word belazerd. Sinds vandaag is zijn status op facebook en hyves weer veranderd in onbekend voor mij een reden om te denken dat hij zich weer uitgeeeft alsof hij single is. het is niet de aller knapste jongen om te zien. Maar hij werkt voor een snowboard merk wat veel meisjes toch wel aantrekt. Aangezien hij were veel weg is om te werken . Komt mijn onzekerheid terug. Ik wilde pijn niet nogmaals mee maken om weer voor een ander te worden verlaten. Ik heb al vaker op het punt gestaan afscheid te nemen van alles en iedereen. Dit keer zijn mijn afscheidsbrieven geschreven. Ik zie het leven echt niet meer zitten . De sterkte persoon die ik vroeger was is nu vooral weak heel weak. Hij was mijn ware liefde en wederom word hij me ontnomen
Datum:
28-10-2010
Naam:
sabine
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-brabant

Overtuiging

Er wordt dikwijls gezegd dat het leven is wat je er zelf van maakt. Vaak vergeet men dat we niet allemaal dezelfde start krijgen om van het leven iets te maken. Ik streef niet naar een onbereikbaar ideaal. De waarheid gebied mij te zeggen dat de definitie voor succes in het leven steeds vaker in een kader wordt geplaatst waarin de minder bedeelden zich niet thuis kunnen voelen. Mensen die zeggen dat de natuur geen onderscheid maakt vergissen zich. Ik zie niets anders. Natuurlijk brengt inzet je verder in het leven. Daar twijfel ik geen moment aan. Als die inzet negatief wordt beantwoord met vele mislukkingen omdat je simpelweg een product bent van het genetisch lot dat zich in mijn geval de diagnose van Asperger laat noemen, is het leven een onrechtvaardige weg waarin je per definitie de gedoodverfde verliezer bent. Ik ben zeker niet de enige die vaak zit in de hoek waar de klappen vallen. Maar geloof me dat het leven een stuk aangenamer wordt als je een knappe kop hebt en een goed stel hersens. Feit is dat mensen met een mooi uiterlijk beter worden betaald. Waarom? Speling van het lot! Rechtvaardig nee, er aan toegeven nooit. Ik heb vaak nagedacht wat de reden is waarom sommige mensen zoveel geluk hebben en anderen niet. Ik wil niet zeggen dat een knappe kop garantie biedt voor levensgeluk, maar het maakt een hoop goed als mensen je graag zien. Dat kan niemand ontkennen. Ik denk dat ieder mens diep in zijn hart de wens heeft om geliefd te worden en de wereld te laten zien wie je bent en dat je bestaat. Waarom dan toch zoveel onderscheid? Als de natuur een spel is van de sterkste overleefd wat heeft het dan voor zin om je bewust te zijn van een leven waarin vaak winnaars en verliezers zijn. Welk recht geeft het leven om iemand een bewustzijn te geven van een rotleven waarin alles fout lijkt te gaan? Het enige wat mij op dit moment op de been houd is om mezelf nooit als verliezer uit deze strijd te laten komen door er een eind aan te maken. Zolang ik die strijd niet opgeef win ik iedere dag een stukje meer in het leven. Ik laat me niet gek maken door waangedachten in mijn hoofd. Ik heb het geluk gevonden om daar afstand van te doen puur vanwege het feit dat ik geloof in rechtvaardigheid. Wat heeft bewustwording van goed en kwaad voor zin als het geen fuck uitmaakt wat je in het leven doet. Is dat een kwestie van overleven, misschien. Wordt dat beloond, ik hoop het. En ik hoop het voor iedereen dat we ooit ergens komen waar geen onderscheid is maar enkel en alleen liefde voor elkaar. Maakt liefde onderscheid? Ja natuurlijk, dat is het lot. Kun je daar aan ontsnappen, zeker zolang je het zelf nog kunt geven. Ik denk dat mensen die een einde willen maken aan hun leven de liefde voor het leven en het besef voor de liefde in hen zelf kwijt zijn geraakt of niet over het vermogen beschikken om het te vinden door alle ellende die ze hebben meegemaakt. Wat daar de reden voor kan zijn weet ik niet. Misschien is het ons eigen denken dat afstand wil doen van de natuur. Dat besef maakt me soms wanhopig omdat het onderscheid zo keihard kenbaar wordt gemaakt. Ik vrees ervoor dat we met zijn alle die kant op gaan en alleen nog maar denken.. pech gehad! Zolang ik het maar niet ben. Dat is niet het leed van de wereld, dat is de realiteit waarin steeds meer mensen zijn gaan leven. Ik maak me grote zorgen en blijf hopen op een beter besef voor ons allemaal.
Datum:
28-10-2010
Naam:
Michiel
Leeftijd:
33
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.