Levensverhalen (pagina 561)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zin in leven verdwenen

ik stel me zoveel vragen,en steeds luidt het antwoord hetzelfde.
mijn man werd ernstig ziek,en elke energie en liefde heb ik hem zoveel mogelijk verzorgd omdat hij dit zo wilde,alsof hij me nooit wilde loslaten.
maar hij vocht zo hard om te mogen blijven.
toen onze dochter van 20 lentes jong plots is overleden,autopsie wees niets uit van haar doodsoorzaak.
mijn man vocht niet meer en vier weken na onze dochter overleed hij ten gevolgen van kanker(van pijn en verdriet).
mijn oudste dochter keerde me de rug toe twee jaar na hun overlijden alsook mijn zoon loopt me voorbij.
ik denk dat ik alleen nog overleefde voor de jongste dochter van 15 jaar,terwijl zij zo scheef loopt,het gevoel dat ik nodig ben om te geven maar niets terug te krijgen.steeds heb ik haar kansen gegeven,doch niets wat lukt,vaak lijkt het me beter dat ze geplaatst wordt.
mijn twee kleinkinderen mag ik al mee,waar ik aan kapot ga ,zij waren voor mij en mijn man oogappeltjes.
en nergens waar ik begrepen wordt,je krijgt een antwoord ,laat het los en leid je eigen leven.
ik voel me hier zo eenzaam en alleen;ik overleef en hoelang ik dit volhou weet ik niet.
ben op gesprekken geweest maar helaas duwde me dit nog dieper.
ik wil alleen nog bij mijn man en kind zijn.
c
Datum:
15-12-2010
Naam:
c
Leeftijd:
53
Provincie:
Limburg

Soms Hoopte Ik Dat Ik Nooit Geboren Was....

soms hoopte ik dat ik nooit geboren was,, ik voel aleen maar pijn, en alles... me ouders zijn er altijd voor me,, maar wat geeft ik terug, niks.. ik maak ze aleen maar boos,, mijn vriendin wil me niet meer,, en ik word elke dag weer boos op mijn beste vriend,, omdat ik gewoon hoopte dat ik nooit geboren was,, soms denk ik,, ik wil zelfmoord plegen,, maar heeft dat nut ?? ik doe mijn ouders er nog meer pijn mee,, nee denk ik dan,, dat doe ik niet,, ik leef wel gewoon verder met pijn en alles,, die pijn die ik nu voel, wens ik egt niet aan iemand anders,, ik wil zelfmoord plegene,, maar mijn ouders zijn te belangrijk
Datum:
14-12-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Drenthe

het vuur is gedoofd in me.

Wat hield ik van sporten, bezig zijn, mezelf lichamelijk uitputten, en trots zijn op het resultaat.
ik had dromen, zo groot, en onbereikbaar, maar toch wist ik zeker dat het allemaal mogelijk was, Omdat ik dat zelf in de hand had.
Ik wou wat van de wereld zien, er op uit in me eentje, zo ver weg, en van alles zien.
ik wou vechten voor alles, voor mezelf, mijn famillie, mijn vrienden, hard werken voor mijn centjes. En iets moois opbouwen.
Als ik nu in de spiegel kijk, zie ik een dood vermoeid gezicht. En sterker nog, een gezicht wat ik niet meer wil zien of herkennen. dit ben ik niet, dit kan ik niet zijn.. Elke ochtend als ik wakker word, denk ik shit. waarom? het heeft toch allemaal geen zin meer.
ik heb nog nooit zoveel verdriet gevoeld.
zoveel verdriet, dat ik er van moet overgeven, dat mijn hoofd er van ontploft.
Ik kijk naar mijn rode wijntje,
hij smaakt niet eens lekker, maar het is het enige warme gevoel wat ik nog ken als hij op is.
en me lichaam vraagt naar meer warmte,
maar ik weet donders goed dat de wijn het niet vult.
ook de sigaretten niet, net zoals de joints niet.
dus ook daar is geen uitweg meer in te vinden.
het gevoel van constante onrust, het gevoel dat ik met geen woord kan beschrijven, en wat ik ook doe, het gaat niet weg, ik haal nergens meer voldoening uit. Dat vuur wat ik had in me, die wilskracht in me, en dat doorzettingsvermogen, is zo ver te zoeken. Het word alleen maar zwarter en zwarter om me heen, en de muren in me eigen thuis komen op me af, ze schreeuwen dat ik weg moet, weg van hier, weg van alles.
Mijn vriend zucht, draait zich voor de zoveelste keer om, Ook hij is dit zat.
het gehuil, het geschreeuw, de vieze walm van rook om me heen..
Het maakt me niet eens meer uit hoe ik er uit zie. Me haar leuk doen, lekker fris ruiken, het boeit me niet meer.
Het enige wat door me hoofd speelt, is: hoe en wanneer kan ik er van af zijn.
Van me zelf, mijn verdriet en onrust,
ik wil me ogen dicht doen, in slaap vallen, en niet meer wakker worden.
de twinkeling in me ogen, die brede grijns op me gezicht, ik kan me niet eens meer herinneren wanneer dat er was.
me batterij raakt op, en het gevoel, dat het allemaal wel weer goed komt, is ver te zoeken.
Het voelt alsof de duivel me een zetje geeft, een zetje nog iets meer naar de afgrond, waar ik toch al half in hang,

Maar iets in mij schreeuwt, schreeuwt zo hard dat ik er doof van word,
Je moet, kan , wil niet op geven.
Want je bent het waard om te leven..
Het lijkt allemaal zo ver weg,
maar op een dag weet ik gewoon,
dat het allemaal op zijn pootjes terecht komt.
Dus langzaam vecht ik, tegen de duivel die me wil duwen, Want ik weet dat ik naar me zelf moet luisteren, en naar al het goede in me.. Hoe dan ook , het komt wel, ooit eens.. dan kijk ik in de spiegel, zie ik die frisse kop weer, werk ik me weer te pletter 5 dagen in de week, sport ik weer op de avonden, en stap ik zaterdag ochtend uit bed, om die wedstrijd te spelen. Ooit, op een dag, kan ik me vriend recht in de ogen aan kijken,
en kan ik zeggen, dat ik gelukkig ben,
met hoe ik ben, wat ik ben, wie ik ben.
en me brede grijns komt terug,
en het straalt van me ogen af, hoe blij ik ben.. Echt.. ooit op een dag.. word alles weer rustig....


ik wil iedereen hier ook heel veel sterkte wensen, En ik hoop dat we ooit op een dag, samen kunnen zeggen dat we de brede grijns terug hebben, en dat we de zin in het leven weer terug hebben gevonden..

groetjes,
Datum:
14-12-2010
Naam:
isabel
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

zelfmoord

ik heb zelfmoordgedachten hoe kom ik ervan af?
Datum:
13-12-2010
Naam:
steffi
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Ik zie het leven niet meer zitten.

Hoi, ik ben het leven kotsbeu.
Ik zie het niet zitten om een diploma te halen en daarna nog eens te gaan werken tot men 65.Ik denk dat ik ziek ben.
Liefst van al zou ik een gelukkig leven willen lijden.Een vrouw,2kindjes een woning.Maar dit is onhaalbaar voor mij aangezien ik het niet zie zitten om school af te maken.
Ik ben reeds 2keer blijven zitten en leren is echt niet aan mij besteed.
Wat kan ik doen? Ik wil later geen financieele problemen hebben.Alles lijkt veel simpeler om er gewoon een eind aan te maken.
Help mij alstublieft.Dit is men laatste hoop.
Datum:
13-12-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
België

mijn verhaal

Al een hele tijd zit ik aan zelf moord te denken. Ik heb de laatste tijd vaak problemen, en ze worden steeds erger. Ik kan er soms niet meer tegen. Ik heb wel hele leuke vrienden, maar steeds meer gaan er weg. Ik heb steeds meer een depressie aanval, of een agressie aanval laat maar zo zeggen. Op school gaat een verhaal rond dat in anorexia heb, maar dat heb ik helemaal niet. Vroeger had ik ook allemaal zm pogingen gedaan..
het lukte alleen niet.

Ik wil alleeen zeggen.. zelfmoord willen plegen,, moet je niet doen. Denk maar aan de mensen die je zo gaan missen. En probeer met die problemen om te gaan. Probeer ze opte lossen ! Dat helpt.
nouja
hopelijk hebben jullie hieriets aan
xx'
Datum:
12-12-2010
Naam:
N.
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

ruzie

waarom schelden ze me uit?
bij de gedachten al krijg ik tranen..
mijn beste vriendin
heb ik niet meer
die heeft andere vreindinnen en liet mij stikken..
mijn andere beste vriendin
heb ik ruzie mee
dankzij hem!
ik zie t allemaal niet meer zitten!
dankzij hem..
hij is 15 en een downer,
ik stelde me voor om me er niets van aan te trekken
maar ik word alleen maaruitgescholden voor
dikke ..terwijl ik dat niet ben
moet ik afvallen of niet?
t raakt me enorm
ik haat me leven ):
over een maand zullen ze niet meer zo zijn
ik gooi al me eten weg... zodat ik eindelijk niet meer dikke word genoemt..
l. meisje ik mis je zo !:(
Datum:
12-12-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

ikke dan?

mijn moeder heeft 3 dagen gelden noch zelfmoord gepleegd.
nu is ze dood, ze had al psychishe problemen maar nu is ze echt dood.
ik vind het echt k*t,
ik bedoel ik was er nog.
mijn broertje van acht huilt ook de hele dag.
zó gemeen, er zijn hier nog genoeg mensen mama die van jou houden, maar dat zag jij niet en nu ben je dood.
:(
Datum:
12-12-2010
Naam:
Flora
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

dood gaan

ik wil graag dood gaan omdat mijn ouders niet om me geven niemand geeft om me. ik heb een zusje als ik altijd hooge cijfers op school haal zeg ik kijk ik heb een 10. hun reageren dan heel stom als of ze me niet belangrijk vinden. mijn zusje haalt een 10 en de hele dag zegen mij ouders oo wat ben jij goed op school enz ik heb bijna geen vrienden. en niemand geeft om me dus ik wil misschien voor een trein springen
Datum:
12-12-2010
Naam:
gaat je niet aan
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

blijf leven

denk eens aan de mooie dingen in het leven.
bekijk niet alles negatief.
kijk vooruit naar de toekomst en de goede dingen die komen gaan.
laat het verleden achter je en blijf met je hoofd erbij en alles komt uiteindelijk goed.
want wat je zelf denkt is meestal niet zo, kijk altijd na een 2e oplossing voordat je besluit je leven te beindigen want je leven beindigen kan 1x een andere oplossing zoeken kan je altijd.
Datum:
12-12-2010
Naam:
Gert johannes
Leeftijd:
94
Provincie:
Anders

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.