Levensverhalen (pagina 548)

Na jaren van voorspoed, een geweldige partner, getrouwd, huis gekocht, voorspoedige carriëre, had ik en ook mijn partner zoiets van hoe lang kan dit nog goed gaan? Er moet toch een kentering komen na al dit succes. Vorig jaar kwam ineens de omslag. Allereerst raakte ik mijn baan kwijt, mijn partner begon zich aan me te ergeren vanwege mijn werkloosheid en vond dat ik te weinig deed, zag het als verlies van status en besloot me te verlaten. Nu zit ik met een koophuis, zonder werk, in een scheiding. Ja dan realiseer je je dat je leven echt van piek naar dal gaat terwijl ik liever een stabielere lijn heb in mijn leven.
Nu kreeg ik gedachtes over zelfmoord. Het is niet dat ik niet van het leven hou, integendeel maar ik kan niet meer tegen de tegenslagen opboksen. Elke keer die extreme pieken en extreme dalen. Het is als een helling vol zeepsop, elke keer wanneer je bijna bereikt wat je wil, glij je terug naar waar je begon. Hoe vaak moet mij dit nog gebeuren? Als ik een knop had om mijn leven pijnloos te eindigen dan had ik hem ingedrukt. Ik wil gewoon niet meer nu.

Ik denk vaak aan zelfmoord gewoon omdat ik me lelijk vind, ik weet niet hoe het komt maar als ik samen met men vrienden ben probeer ik dat zoveel mogelijk achter me te laten en het te verstoppen voor de mensen waarvan ik hou zodat ze zich geen zorgen moeten maken en ik schrijf het allemaal in men dagboek als het me een beetje teveel word. Maar het altijd in men dagboek opschrijven is niet erg goed hierdoor schrijf ik men problemen van mij weg, ik heb nog niet geprobeerd om zelfmoord te plegen maar ik zit er wel mee in men hoofd, de enige reden waarom ik het niet doe is omdat als ik het verkeerd doe en ik krijg erge verwondingen dan zou ik pijn lijden en dat wil ik niet.

In gr8 kreeg ik ruzie met mijn beste vriendin, IK had niemand meer ik kwam er achter dat mijn vriendje mijn bedroog . Ik was blij de middelbare betekend een nieuwe start. Ik kwam mijn vriendje tegen maar op 1 jan 2011 dumpte hij me keihard en een dag later had hij met een ander toen begon ik te snijden want zo raakte ik de pijn kwijt . Het doet pijn om te zien . Allee zijn beste vriend weet dat ik me snij en dat ik aan zmoord denk . In mijn klas loopt het niet lekker ik vind me ook te dik en probeer aftevallen maar op een slechte manier



DAAROM DENK IK AAN ZELFMOORD!!!

Hoi lieve jongens en meisjes en dames en heren. wat ik lees hier allemaal schrik ik zooo erg van allemaal Ik heb zelf ook met zelfmoord ideeën gelopen. maar het lost echt niks op.

ik ben ook nog eens gelovig in God en in Zijn Zoon Jezus Christus.

Jezus Christus houd van je wie je ook bent en wat je ook gedaan hebt en wat je ook doet dat maakt niet uit.

Je hoeft maar 1 ding te doen en dat is Jezus in je leven te aanvaarden. en te bidden (bidden=praten met GOD) en zeg tegen Hem dat je je leven aan de Here God wil geven in Jezus christus naam.

Zelfmoord ideeën komt van de boze af de duivel zogezegd dan heb je het eeuwige pijn en verdriet Kom tot Jezus en je zou gaan bloeien.



Lieve groetjes

Jacob.

ik had eindelijk eens een intieme leuke relatie met N. We deden veel leuke dingen en hadden veel leuke dingen voor elkaar over. Maar op haar vejaardag 1 dec 2009 kwam de gedachte ''dit kan wel eens haar laatste verjaardag worden''Toen half december een (achteraf gezien) voorspellende nachtmerrie, dat ze op een bepaalde weg in levensgevaar kwam. do 28 jan 's-ochtends een heel naar gevoel: het gaat fout met haar op die weg. Ik wist de weg niet en durfde voor eigen risico niet. Ze kreeg een nog onduidelijk ongeluk daar en naar 6 dagen IC overleed ze.
Door gebeurtenis heeft mijn leven geen glans meer: wat ben ik nu voor persoon; ik had er gewoon heen moeten gaan. Ik heb vaak gebid dat N, God, Jezus mij kan ophalen desnoods met lijden, zonder resultaat. Ja ik heb een plan maar die is wel heftig, ik probeer het te voorkomen, al is het voor mijn geliefden. Ook al hulp gezocht dat is nog bezig.

Daar gaan we weer, voor de zoveelste keer.

De roes van de overwinning
Borrelen na de strijd
Winst zonder verdienste
Verlies zonder weet

Zo jong, en ik wil nu al sterven! En dat allemaal om een jongen, we zaten bij elkaar op school hij in de 3e en ik pas in de 1e, ik werd meteen verliefd alleen wist ik totaal niet hoe hij in elkaar zat en met me deed. In het begin kocht hij allerlei mooie dingen voor me, hij noemde me z'n princes en we gingen vaak samen uit eten, hij stelde me zelfs voor aan zijn ouders! Ik dacht dat alles oke was, tot dat ik een keer bij hem logeerde en hij me dronken en stoned voerde, ik wist niet wat er gebeurde we waren met al z'n vrienden ( stuk of 9) en allemaal misbruikte ze me zonder dat ik iets kon doen.. Het was mijn eerste keer, de volgende ochtend begon ik heel erg te bloeden en had ik ontzettende blaas en koppijn ik ging naar huis zonder dat hij het wist. Ik belde gelijk de dokter op en wat bleek in het ziekenhuis dat er 10 verschillende spermacellen in me zaten!! En ze vonden drank en drugs in mijn bloed. Toen ik wat beter werd zetten mijn ouders me de straat op, ze wouden geen vies ontmaagd junkie als dochter zeiden ze. Ik wist niks te doen, sliep 3 dagen op straat tot ik in een kroeg 1 van die jongens tegenkwam hij deed zo lief en gaf me wat te eten en bracht me naar zijn huis, waar ik een dag mocht slapen, toen ik weigerde met hem te vrijen dreigde hij me buiten te zetten dus deed ik het. Toen ik weer voor controle naar het ziekenhuis moest bleek dus ook dat ik nooit kinderen kan krijgen, ik probeer nog zo vaak contact op te zoeken met mijn ouders maar ze weigeren het, ik woon nu bij een vriendin thuis en heb nog elke dag nachtmerries het liefst hang ik me nu meteen op of snij ik me strot door..

Het is allemaal zo vervloekt.. zo fake..
Ik vraag me alleen nog maar af wat ik hier moet vanaf me 10de kreeg ik klappen thuis met mijn broer waar ik allemaal bepaalde herinderingen nog aan heb,
en ik ontmoete een paar mensen die er echt voor mijw aren mij begrepen we deelde alles, ik zag ze als mijn ²e familie,
maar langzamer hand is de slaanpartij uit het huis vertrokken alleen nog schreeuwde mams maar dat doet me ook pijn, alsof niemand om me geeft,
mjn mensen die ik als 2e familie zag hebben bijna allemaal contact gebroken ik weet niet waarom en dat maakt me gek
1 groot vraagteken in me hoofd,alles zit nog in me hoofd van toen naar nu het lijkt alsof er geen einde aan komt zonder Hulp
Kijk misschien zijn er mensen die wel om me geven maar die vergeten het toch wel na een paar weekjes,
Wanneer ik er niet meer zou zijn,
k weet dat ik de sterke mensen alleen zou laten die kunnen doorgaan en strijden waar ik zou ophouden.
mijn school leid hier ook onder dus waarschijnlijk ga ik niet eens over na het examen jaar, het voelt zwaar kloote so geef me 1 reden wat ik heir nog moet als mijn pijn grens al overstroomt is ?

ik heb geen vrienden .
en heb geen familie die om me geeft ze kijekn nooit naar me om alleen me balachelijke ouders die maar stom doen maar die geven ook niet om me en me broer die me maar blijft slaan op school altijd maar gepest worden in elkaar geslagen en er wordt niks aan gedaan ik heb een vriendje van 18 die om me geeft mar verder ook niemand ...
me hele leven wordt ewr maar niet naar em om gekeken wordt zelf door me eigen vander vanalles uitgemaakt telkens weer eebn klap van me broer krijgen steeds maar weer ruzie met iedereen me vriend zie ik haast nooit we wonen best ver van elkaar dus ...
ik doe volgens mensen nooit iets goeds
ik heb eerder ene mes in me pols gestoken deed pijn en over leef het hellaas ik loop maar syeeds weg maar wordt dsn gevoinden en wordt weer vast gezet ik wil dood maar ben te bang uit het raam te springen maar bem het echt zat nu heb er geen zin meer in iedereen haat me lacht me maar uit ik wil super graag dood heb geen zin meer in het leven en ben toch niet nuttig !....

hallow, mijn naam is joshua en ik wil mijn verhaal vertellen hoe het is gekomen dat ik het leven niet meer zie zitten.
Het is al vroeg begonne met t jaar 4 mijn moeder trouwde met een man, die laterna mij heeft mishandelt, en mijn moeder en zus. Ik heb altijd gezien hoe mijn moeder werd verkracht, geslagen, bedreigt werd met de dood. En dan wendde hij zich op mij om mij weer te pakken. Hij vertelde me altijd om zo vrouwen te behandelen als ik ouder werd.
Dat is 2 jaar zo doorgegaan toen zijn we gevlucht naar een ''blijf van mijn lijf huis'' maar daar moesten we weg omdat je daar maar 1 dag kon blijven. Dus waren we naar een ander dorp verhuist om daar te schuilen in de hoop dat hij ons niet vond.
Maar helaas hij vond ons, hij wilde mijn zus en mij vermoorde in de maas, en hij vertrok.
De dag erna liep mijn beste maatje en ik naar de school toen zat ik in groep 1, enja hoor hij was er weer om mij mee te nemen, hij stond bij de school tege de ruit te kloppen, hij wou de school binnenkomen maar de leraren hielde hem tegen. Dus hij vertrok dachtte we tenminste. Na schooltijd liepe mijn beste maatje en ik na huis met mijn moeder samen, Totdat we een witte busje zage scheuren richting ons. Hij stapte uit en wij rende weg, We zaten in de val na een tijdje er was geen uitweg meer. Hij wou mijn beste maatje en ik ontvoeren om laterna mijn maatje te dumpe en mij om te brengen. Maar mijn moeder riep om hulp bij de snelweg zwaaide naar iedereen zodat ze ons zoude helpe, gelukkig kwam er iemand ten hulp en wij konde alweer verhuizen. Toen zijn we verhuist naar de camping bij het dorpje, Na 1 jaar lang verborgen geleefd te hebben. Had de therapeut van die man onze locatie verraden, Want hij zei tege de therapeut van hem dat hij alleen wou praatte met ons. Wat een domme fout!, toen hij aankwam bij ons huisje waren wij doodsbang..hij had ons gevonden en dat gingen we merken.. Want de dag erna rond 8/9 uur in de ochtend hoorde wij een auto hard remmen. Hij had een bosje bloemen in de hande en een brief. Hij wou mijn moeder spreken. Wij niet open gedaan ik snel naar mijn moeders kamer om haar wakker te make dat hij er was, Dat ze gauw moest bellen..Maar het was te laat..Ik probeerde de deur tege de houde maar hij had de deur aan gort geschopt.. en kwam binnen..
Hij gaf me moeder een bosje bloemen en pakte een groot mes..En zei dat me moeder het moest leven, Anders zou iedereen het bezuren..Na pakweg een uur of 2 in angst geleeft te hebbe kreeg me moeder hem zover om even afscheid te nemen bij vrienden..Maar ze belde de moeder van mijn beste maatje op zijn vader was politie agent dus..mijn moeder op begeve moment geschreeuwt voor politie hulp..En hij had de telefoon kapot gemaakt..We zouden het mischien redden want nu werd hij gek..
Er was gebelt wat nu.. Dus hij ging zich zitten en vertelde dat zijn dood onze schuld zou zijn.. en hij sneed zijn polsen door..
de politie sirene op de achtergrond het zou goedkomen..terwijl hij daar lag te bloedde hij zat al in een groot plas bloed..ik ben nog nooit zo blij geweest met politie.. maar goed.. Het leve begon beetje positief iedereen beschadigt.. van 1994 tot 1998 in zware ellende geleeft.. het was over totdat mijn oma stierf in 2000 de pijn van vroeger heeft nooit een plek gekregen en dit erbij viel als een baksteen...net paar dagen voor mijn verjaardag.. Mjin moeder leerde een man kenne in 2001 en het leek goed te gaan totdat hij losse hande kreeg en haar sloeg. De geschiedenis herhaalde zich..hij stal de erfenis van mijn oma om accordions te kopen..Wij wiste dertijds nog van nix..zijn we in 2005/06 achter gekomen.
Vanaf mijn 13/14e begon ik drugs te gebruiken om het leven minder zwaar te maken. Het begon met wiet, en al gauw met speed, coke, XTC, XTC met heroine deeltjes in, MDMA, cactussen, blue 69, GHB, Ketamine, in 2006 dat was het heftigste jaar van mijn leven, was paranoide geworden, van de weken die ik wakker was.. 2006 was het jaar dat ik maximaal 5 maande heb geslape
de rest ben ik wakker gebleven op de drugs.. Ik hoorde zag dinge die er niet waren.. en hoe stom ik ook was gewoon doorgaan wedstrijdjes houde wie de meeste pille opkon, de 1 had 20 pille op
dan moest jij der 24 op hebbe ma zover kwamen we niet mijn record kwam op een zaterdag op 17 pille op te hebben en compleet van de wereld te zijn..Mijn moeder wist dertijds nog van nix , hoewel ze zich afvroeg hoe ik in 3 maande tijd zo snel was afgevalle, ik woog begin 2006 bijna 82 kg en 3 maande later woog ik maar een schrale 39,5kg, Was vel over been geworden. En ouwe gevoelens herrinneringe kwamen te boven, Toen ben ik anderhalf jaar depressief geweest.
Ik was dertijds full time hardcore luisteraar geworden..Het verdringen van emoties en verdriet door middel van drugs..En zo steeds meer de foute circuit in te gaan
Dat ik mensen leerde kennen die aan geweren konde komen, kilo's drugs, enzo..
Dat leven was op dat moment te gek omdat ik niet meer mezelf was, was net zo geworden. Ik leefde toen om mensen compleet zwart, bang te maken. Dat heb ik ook gedaan bij 1. Diegene was niet meer veilig, zelfs niet in eigen huis..K ben vaak t huis binnegestormt bij hem..Of ''kameraden'' die ff geld wouden hebbe die ook vaak bij hem binne zijn gestormt.. en geld geeist. Ik merkte na een tijd dat ik gezond verstand weer kreeg en dacht.. Waar ben ik mee bezig?..Ik ben net zo als die man vn vroeger geworden..
Ik schaamde me, haatte mezelf.. Dat ik vaak met bloederige hande thuis kwam omdat ik mezelf deed pijnigen..2009/2010 ben ik gestopt met harddrugs en softdrugs.
Omdat een kaak probleem had ontwikkeld.
het begon in 2007 toen kon ik steeds meer dele vn voedsel late liggen. Wat in 2010 erger was ..vnaf dat jaar kon ik geen vast voedsel meer eten en mijn bodybuild carriere is voorbij...ik leef nu een jaar op puree, soep, pap, en pudding ..
En mijn lijf doet pijn van het vitamiene te kort.. en mijn haat, woede, verdriet heeft nooit plaats kunne geven.. Ben te veel verloren .. Mijn oma in 2000, Mijn oom 2007 de mense waarvan ik zwaar veel vn hou !!!gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hun denk.. En mijn beste vriendin.. die overleden is in 2009.. en dat ik bang ben om me te binden aan een geliefde..Dat probleem is erger geworden vnaf 2007
ik ben nu aantal jaar single.. Omdat ik nog altijd zwaar paranoide ben ..
Om het feit dat ik bang ben dat ik zoals die man wordt... en dat ik me minderwaardig voel..mislukt.. Dat is mij al gezegt sinds 1994 tot op de dag vn vandaag.. en dat gevoel vreet mij op.. en het feit dat ik elke dag honger heb maar het niet kan stillen..
Dat is voor mij de reden dat ik denk, Dat het leven niet deugt en dat ik mezelf van kant wil maken.. Maar het nog niet kan omdat de emmer nog net niet die zet heeft gezet, als die dag komt zal ik er ook echt niet meer zjin. Luister naar mijn verhaal
Begrijp mijn verdriet, haat, pijn, angst en het feit dat de wereld kei hard is..En dat mense die andere mishandele altijd vrijuit komen, en goeie mensen in puin achterlaten om te sterven..
dit was het verhaal, van Joshua