Levensverhalen (pagina 531)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waarom?

Waarom zou het leven nog zin hebben als je weet dat het leven na de dood zo veel meer te bieden heeft?

Ik ben de mensen zo zat. ik bende maatschappij zo zat. Om een voorbeeld te noemen:

ik heb een ongeluk gehad 3 jaar geleden en daarom een goede toekomst ben verloren. (het ongeluk is gebeurt door een ex baas van mij, Zijn schuld en toegegeven) Ik zou een promotie maken en een gouden toekomst hebben. ik heb de last van mijn vrouw op mijn schouders die ook te maken heeft met een erge ziekte. Ik moet meer verdienen en heb deze kans nu vergooit door mij op een afscheidsfeest in de vijver te laten duwen door mijn ex-baas voor 100de collega’s. Nu ben ik bezig met en ellenlange rechtspraak en letselschade. Maar die doen moeilijk en pushen mij om te presteren door een nieuwe baan te zoeken. Mijn vrouw verliest nu haar baan waardoor ik nog sneller een gelijk betaalde baan moet vinden. Mijn arbeidspecialist wil dat ik solliciteer voor een baan en vind nikst goed genoeg. Ik zelf vind stuit steeds maar weer op tegenstand van de maatschappijen omdat ik niet genoeg "ervaring" zou hebben. De psychologen die mij hebben gezien die weten blijkbaar ook niet wat ze met mij moeten.

Ik ratel aan een stuk door nu en excuseer mij daarvoor maar weet gewoon even niet wat ik moet.

Het leven na de door lijkt nu mooier dan het leven zelf en mijn gedachten zij daar te vaak om convertibel the kunnen leven.

Zal ik mij eigen leven nemen? Nee, Ik moet blojven leven om de mensen die mij nodig hebben te onderhouden zo goed als ik kan. Heb ik zin om te leven... nee.. als ik nu aan een dodelijke ziekte zou lijden zou ik eerder blij zijn dan verdrietig omdat ik dan weet dat ik niet meer zo lang hoef.

ik heb een ongeluk gehad 3 jaar geleden en daarom een goede toekomts ben verloren. (het ongeluk is gebeurt door een ex baas van mij, Zijn schult en toegegeven) Ik zou een promoie maken en een goude toekomst hebben. ik heb de last van mijn vrouw op mijn schouders die ook te maken heeft met een erge ziekte. Ik moet meer verdienen en heb deze kans nu vergooit door mij op een afschijtsfeest in de vijver te laten duwen door mijn exbaas voor 100de colegas's. Nu ben ik bezig met en ellelange rechtspraak en letselschade. Maar die doen moeilijk en puschen mij om te presteren door een nieuwe baan te zoeken. Mijn vrouw verliest nu haar baan waardoor ik nog sneller een gelijk betaalde baan moet vinden. Mijn arbeidspecialist wil dat ik soliciteer voor een baan en vind nikst goed genoeg. Ik zelf vind stuit steeds maar weer op tegenstand van de maatschapijn omdat ik niet genoeg "ervaring" zou hebben. De psygologen die mij hebben gezien die wtene bijkbaar ook niet wat ze met mij moeten.

Im ratel aan een stuk door nu en excuseer mij daarvoor maar weet gewoon even niet wat ik moet.

Het leven na de door lijkt nu mooier dan het leven zelf en mijn gedachten zij daar te vaak om convertable the kunnen leven.

Zal ik mij eigen leven nemen? Nee, Ik moet blojven leven om de mensen die mij nodig hebben te onderhouden zo goed als ik kan. Heb ik zin om te leven... nee.. als ik nu aan een dodelijke ziete zou lijden zou ik eerder blij zijn dan verdrietig omdat ik dan weet dat ik neit meer zo lang hoef.
Datum:
06-03-2011
Naam:
Sebastiaan
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-brabant

Is dit leven?

Ik, een meisje van 16 jaar nog piepjong en toch al zoveel slechte kanten van het leven gezien. Mishandeling, aanranding, in de steek gelaten door je beste vriendinnen&mijn vriend. bedrog, niet geloofd worden, automutilatie, paracetamol verslavingen.. zelfmoordneigingen. Binnenkort wordt ik opgenomen in een kliniek.. omdat ik het niet meer aankan. Ik moet nog volhouden tot donderdag en dan is het zeker of ik wordt opgenomen. Ik wil mezelf zó graag iets aandoen.. ik heb het gevoel van: ik MOET zelfmoord plegen ik kan deze gevoelens niet meer aan.. en als ik dan verlaten en alleen bij het treinspoor sta en er een aantal keer overheen loop. besluit ik toch om weer weg te gaan omdat er nog íemand is die op mij wacht, íemand die nog om me geeft.. als dat niet meer zo is zal ik eindelijk kunnen ophouden met dit circus ophouden en me eindelijk van kant maken..

Voor de mensen die hier de verhalen lezen wil ik zeggen: je bent niet alleen. Ik weet welke pijn je voelt, maar je moet pas zelfmoord plegen als je er 100% zeker van bent.
Datum:
05-03-2011
Naam:
Maartje
Leeftijd:
16
Provincie:
Anders

onrust

ik heb heel veel onrust in mn lichaam zitten... ik ben gepest, maar daar heeft het niets mee te maken, want ik kwam er doorheen, dankzijn mijn vader. tot ie overleed en ik stukje bij beetje mezelf verloor... mijn moeder kijkt niet naar me om. ik had eens heel erg hulp nodig maar ze was er niet voor me... toen fietste ik naar het spoor, een vriendin zag me en zei als jij gaat ga ik met je mee. dus mar niet doen want ik wou dood en niet zij!! als mensen mij in mn ogen kijken zien ze agressie, woede en onmacht. dus nee niemand gaat met plezier met me om. mensen lopen bij me vandaan, want ik ben echt sterk als ik boos ben, ik trap gaten in deuren, sla glazen stuk tegen de muur, vlieg mn man aan naar de keel toe en ik sla ook deuken in de deuren. ik heb eens iemand zn neus gebroken, iemand het ziekenhuis ingeslagen... noem maar op, een deur eruit getrapt ook... ik ben er niet trots op maar zo ben ik, en daarom loop ik met die gedachten rond van niemand zal me missen ze zullen juist opgelucht zijn! mijn man hoeft niets meer te vrezen en mijn familie? och die zullen juist blij zijn want wat moet je met zon aggresief persoon aan... zo kan ik geen baan behouden, want ik heb die aggresieve blik in mn ogen ook al doe ik niks!! ik hoef maar te kijken en mensen gruwelen... toch, heel heel ver weg zie ik een lichtpuntje, ik zie God... gelukkig maar dat Hij van iedereen houd dus ook van mij... ik weet het stiekem al, ik moet van die woede af!! maar hoe!? ik bid elke dag maar die woede blijft!! ik voel zon gigantische borrelende vulkaan in mij... ik sla er zo in om, ik wordt ZO BOOS elke keer....!! ook als ik iemand tegenkom van vroeger, ik weet het zeker, diegene gaat eraan!! help me!! ik wil niet de bak in en ik wil niet dood, ook al had ik die gedachten wel een tijd heel erg ik verdrink alleen in die woede en ben bang dat ik ooit in zon vlaag mn auto pak en een boom opzoek om er een eind aan te maken....
Datum:
05-03-2011
Naam:
friezin25
Leeftijd:
24
Provincie:
Friesland

Af en toe ..

Ik loop nu al bijna 2 jaar rond met rot gevoelens. Ben in groep 8 heel erg gepest, ook nog is door me allerbeste vriendinnen.
Sindsdien is dat blijven haken in me gedachten. Ik zit nu in de 2e bijna 3e schooljaar. Ik dacht 'Yes' naar de grotere school, weer opnieuw beginnen en alles achter me laten, Maar nee. Meteen het 1ste jaar begon het al. Kinderen uit de klas begonnen nare opmerkingen naar me te roepen. 'Hé ben jij een jongen' 'Ben je omgebouwd. Zulke dingen. Ik ben al heel erg onzeker omdat ik niet de mooiste ben, en dan zulke opmerkingen doen gewoon zo pijn, ook al zeg of doe ik iets terug. Ik ben nu al een paar keer naar maatschappelijk werk geweest, maar de gedachten en gevoelens blijven hetzelfde. Ook al praat ik wel uren met die mensen of met me ouders.
Het komt steeds terug. Ik zie het gewoon niet meer zitten, niks helpt. Heb geen vrienden. Geen zin in school. Ik kom thuis na school meteen achter de computer of op bed liggen. Gedachten om zelfmoord te plegen is al zo vaak voorbij gekomen. Wie zal me missen... ? Ja, misschien me familie. Maar ik kan dit niet meer. Alles blijft hetzelfde. Gewoon niks helpt. :x

Datum:
05-03-2011
Naam:
Ann
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

in de steek gelaten

al mijn vriendinnen haten mij, ik heb geen idee waarom. ze laten mij allemaal in de steek. ik heb niemand waarmee ik kan praten. ik ben mijn leven beu. niemand heeft medelijden me mij. :'C
Datum:
05-03-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Zelfmoord,miserie en ellende

Ik ben een 16 jarige jongen uit Antwerpen en ik haat m'n leven echt.Ik heb bijna geen vrienden en ik voel me supereenzaam.Ik heb ook autisme (maar ik vind van niet) en Mcdd.Ik heb al 3 zelfmoordpogingen gedaan maar alledrie mislukt :( Ik heb me geprobeerd op te hangen,voor de trein te springen en een overdosis gepakt.Dan ben ik uiteindelijk opgenomen geweest voor 2 weken en ben ik gestart met antidepressiva.Nu gaat het elke dag wa beter maar ik denk toch nog vaak aan zelfmoord.
Datum:
05-03-2011
Naam:
Sebastiaan
Leeftijd:
16
Provincie:
België

pffffffffffffffff

Vanaf mijn jongste herinering al angstig bang en eenzaam, geen idee waarom. Ik heb dit heel lang vol gehouden met opnames medicatie liefde van familie alles wat een mens zich maar wensen kan. Nu zit ik achter de computer te walgen van mezelf, vraag ik dan WEER om aandacht?
Ik hoop dat er iets tegen komt, voor iedereen, dit is het namelijk niet.
Datum:
04-03-2011
Naam:
ingrid
Leeftijd:
52
Provincie:
Noord-holland

Geef niet op

Het is een vlucht van mijn gedachten, me zelf van het leven beroven. Ik probeer me er tegen te verzetten en dat gaat me lukken.
Ondanks alles, ik wil de pijn voelen en er voor gaan.. ik geloof en ik geloof. Waarom ook niet?

OORLOG!!!!!!!!!!
Datum:
04-03-2011
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Groningen

tja

ja ik wil dood, er gewoon niet meer zijn, niemand mist me, aan de andere kant ben ik bang dat het mislukt en eigenlijk wil ik het ook niet vanwege geloofsovertuiging. het klinkt zo tegenstrijdig, en het is ook niet voortdurend zo, maar ik wil niet meer!
Datum:
04-03-2011
Naam:
emmetje
Leeftijd:
52
Provincie:
Utrecht

niet eerlijk

het is niet eerlijk als zelfs je moeder tegen je zegt ik haat u en als ik dan weg loop dan komt ze mij ni eens achter na komt .en als ze constand een ander voor trekt . en als iedereen tegen je zegt ik haat u en u uitmaakt en geprobeerd voor iedereen goe te doen en dan te horen te krijgen dat ze gewoon profiteren van u . ik zou zo graag eens horen van m'n moeder dat ze van me houd maar dat doet ze nooit ...
Datum:
03-03-2011
Naam:
c
Leeftijd:
15
Provincie:
België
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.