Levensverhalen (pagina 1413)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

HELP!

Hoi, Nou ik wil echt zelfmoord plegen maar toen heeft een vriendin van mij gezegdt dat ik het niet moest doen! heb ik dus gedaaan maar nu wil ik het weer.
Mijn ouders maken me leve kapot.. Me moeder zit alles tegen me vader te zegge wat ik heb gedaan . omdat me vader altijd weg is.. en me moeder die verraardt dus alles en daar wordt ik echt ongelukkig van!
De enigste mense die me kunne helpen is me zus en me beste vriend. me beste vriend heeft dit ook gehad. dus daar kan ik makkelijk over praten.. maar toch ik wordt gewoon maar niet verlost van die ouders.. ik rook ook al door hun en ik heb al een paar keer in me armen gesnede..
S'avonds lig ik te krijsen in me bed om hulp.. dit gaat al een maand door.. maar ik wil der af! of iik wil gewoon niet meer leve HELP ME!!!
Datum:
09-05-2007
Naam:
Meisje
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

precies 1 jaar geleden

Hallo allemaal,

Het is vandaag precies 1jaar geleden dat ik doormiddel van een antidepresiva een einde aan me leven wilde maken.Dit wilde ik omdat mijn relatie naar 4jaar lang waarvan 2jaar samen gewoond op de klippen liep.In het eerste jaar dat we elkaar kende ontdekte ik dat ik zwanger was en in een vlaas van verstands verbijstering heb we besloten om het weg te laten halen.Na 4jaar toen het uit ging kwam alles weer terug van de abortus en ik raakte in een diepe put.op 9 mei was ik naar de huisarts gegaan en vertelde dat ik me rot en ellendig voelde hij gaf me medicatie en ik zag me kans schoon.Helaas is de poging mislukt en moest ik me leven weer opbouwen.Dat lukte toen ik nieuwe jongen leerde kennen die mij ook wel leuk vond.Helaas na 5 maanden ging dat ook weer uit en nu zit ik hier helemaal in me uppie en denk vandaag veel terug aan vorig jaar mei.Was het maar gelukt,was ik maar dood,geen verdriet,pijn en ellende meer.Eindelijk RUST.Ik wil RUST geen gezeur,pijn,angst en verdriet.Ik blijf maar malen waar het iedere keer fout gaat en zoek de schuld vooral bij mezelf.HELP ik wil niet meer leven
Datum:
09-05-2007
Naam:
alleen
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-brabant

ongelovelijk....

'k wil ook niet meer leven

voor diegene.. probeer niet al teveel te denken... emoties en tranen barsten uit.. vooral niet als j onder invloed ben van slaappillen... of drank... het maak jezelf alleen maar gek..

dit is het leven nou eenmaal.. 'k heb ook zitten nadenken waarom ik ben geboren... geboren voor lucht... veel moeten lijden.. het is gwoon klote
Datum:
09-05-2007
Naam:
H.
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

Verslaafd

Heb een relatie achter de rug van 9 maanden en een week. Toen ik mijn vriend nog niet leerde kennen was er nog niets aan de hand, tot enkele maanden later. Hij ging om met de verkeerde vrienden en raakte al snel verslaafd aan heroïne. Het was gewoon een hel, ik durfde het niet aan men ouders te vertellen. Ik had er eens met een vriend van mij over gepraat, op een dag is die alles gaan vertellen tegen men ouders. Hij kon men iet langer kapot zien gaan zei hij. Mijn ouders hebben alles geprobeert om hem te helpen van het ene centrum naar het andere. Uiteindelijk was hij er van af. Op een dag ging het slecht tussen ons. Volgende morge reden mijn ouders voorbij zen huis. Lag dealer in zen auto, iemand waarmee hij vroeger elke dag optrok. Opnieuw werden men dromen weggenomen. Nu mag ik hem van men ouders niet meer zien enzo. Ik ben ten einde raad. Niemand weet wat ik voel, hoeveel liefde ik voor die jonge voel. Hij zegt dat hij niet meer gebruikt, da die dealer geen slaapplaats had en da hij weet hoe het is om op straat te staan. Daarom liet hij hem in zen auto slapen. Ik kan dit harde leven niet meer aan. Ben ten einde raad. Ben in een zware depressie verzeilt geraakt gewoon door het feit hem nimeer te mogen zien, hem niet meer mogen te horen. Ik sterf binnenin. Men ouders merken gewoon niet dat ik kapot ga. Elke avond lig ik te wenen van verdriet, terwijl niemand het ziet. Wa moet ik gvd met men leven aanvangen zonder hem. Zo kan ik niet verder met men leven. Ik heb veel gevochten naar moed om verder te gaan met men leven. Ik kan niet meer.
Datum:
09-05-2007
Naam:
...
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

de anderen

Een held op sokken...zo ben ik denk ik te omschrijven. In mijn eentje ben ik zo kwetsbaar als het maar zijn kan, en denk ik over vanalles na. Ik pieker 24 uur per dag als dat mogelijk is. Over de domste dingen: moet ik een glas sinas pakken of een glas cola? Pak ik de sinas, dan is het zielig voor de cola. Pak ik de cola, dan is het zielig voor sinas...Naast dat piekeren over dingen, pieker ik ook erg veel over mezelf. Ben ik te dik? Ben ik lelijk? Daarbij komt het nog dat ik tegenwoordig veel vaker strontzat ben. Dan heb ik mezelf niet in de hand en doe ik de raarste dingen. Nu kan ik er ff helemaal niet mee omgaan. Dat gebeurd vaker, maar het ging juist zo goed de laatste tijd. De school ging stukken beter, ik was wat vrolijker. Maar nu dus weer het enorme klote-gevoel! Voor mezelf vind ik dit niet erg, ik doe het mezelf immers aan! Maar voor de mensen om me heen....wat moeten die wel niet denken!? Soms denk ik er over om er uit te stappen...dan hebben de mensen om me heen geen last meer van mij. Maar dan denk ik meteen zo van: ja, maar dan gaan hun denken dat ze iets fout hebben gedaan, terwijl dat helemaal niet zo is. Kan me echt niet voorstellen hoe het nu moet...ben echt hopeloos...
Datum:
09-05-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

This Is The Story Of My Life

Tot ongeveer m'n 10e heb ik een zwaar leven gehad op school en thuis, in ieder geval heftiger dan de meesten. Daarna werd m'n leven wat meer normaal, maar sinds een halfjaar zit ik weer in de put, alles is me teveel geworden. Vroeger kon ik me niet voorstellen dat mensen zelfmoord willen plegen, maar sinds een paar maandjes kras ik mezelf wel eens. Echt snijden ofzo zal ik niet echt durven, maar ik vind pijn hebben niet erg meer en dood gaan ook niet..
Datum:
09-05-2007
Naam:
Kaulitz
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

weet het niet meer..

vele jaren heb ik geknokt om teoverleven mijn ex man kwam er na 12 jaar dat ik sexueel misbruikt was door mijn oudere broer 10 jaar lang. ik kreeg verschillende symptomen waar hij niet meer tegen kon hij liet me opnemen en dat is het begin van de ene opname na de andere opname. nu 2007 ben ik net weer ontslagen van 15mnd opname ik ben thuis maar ik voel me heel slecht en voel me schuldig dat ik nog leef, ik heb zoveel anderen pijn en verdriet aangedaan dat ik niet meer weet wat ik eraan moet doen. ik ben nog erg depressief maar ik wil geen medici hulp meer ik heb er nu genoeg ervan. ik leef van de drie kinderen we hebben komt de jongste door de week nog wel eens bijme maar die andere twee die hebben mij de rug toe gekeerd. ik voel me intens heel eenzaam en verdrietig heb veel pijn zowel lichaamlijk als geestelijk ze hebben me een diagnose geven dat ik borderline persoonlijksheidsstoornis heb met PTTS. Ik kan er daar niet bij neerleggen ik heb verschillende stemmingswisselingen waar ik nog niet goed meer overweg kan. Ja ik weet het niet meer heb zoveel gedaan en zo hard moeten werken om alles nog teoverleven ik kan niet meer vechten ik weet niet meer denk alleen nog maar aan de dood. Mijn nabestaanden wil ik zomin mogelijk tot last zijn dus van tevoren dingen regelen. Ik ben erg moe maar ik kan hier met niemand over praten als ik met mijn zorcoordinator praat laat hij me meteen weer opnemen en dat wil ik niet omdat ik er echt niks mee opschiet ik krijg daar geen goede begeleiding en ze helpen me daar ook niet bij om goede begeleiding tegaan zoeken. Ik voel me onbegrepen en alleen en eenzaam zoals ik het al eerder genoemd heb. Mijn familie heb ik ook niet veel aan die begrijpen me niet, het einige wat ze kunnen zeggen is laat het verleden verleden ik wou dat ik dat kon heb al jaren last van angsten en lichamelijke pijnen. Ach alles ja echt alles is mijn eigen schuld sorry dat ik me zo uitlaat ik weet ook niet meer.....
renpaardje
Datum:
09-05-2007
Naam:
renpaardje
Leeftijd:
45
Provincie:
Overijssel

..

mijn leven kent alleen maar tegenslagen
ik zal er een paar vertellen..

ik heb altijd al geweten dat ik niet normaal was , ik heb namelijk beelden
gewoon beelden van alles wat je maar kan bedenken , mensen die zelfmoord plegen, mensen die ruzie maken, oorlogen , onrealistische dingen ga zo maar door, en dat is niet alleen 's nachts in mn bed, het gaat ook overdag door, in de klas,thuis,onder 't eten etc.. ( hier ben ik al voor naar psychiaters en psychologen en die shit geweest )

op mn 10de was ik al verder dan de meeste kinderen, volwassener enzo..
dus ik ging om met mensen van 17/26 , dat leiden tot problemen met criminelen zaken.. drugs, afpersing etc. ik deed er aan mee..
(ik verloor in deze periode 2 familie leden)

op mn 13de kreeg ik voor het eerst een echte relatie met een meisje(amber), het was echte liefde, in die tijd dat ik met haar had ging het steeds slechter, ik raakte verslaafd aan verschillende drugs,
ik werd gedwongen tot het dealen van drugs,mensen bedreigen,chantage etc

toen ik 14 was kreeg amber kanker, in die periode was mijn zus ook verslaafd aan drugs , het gevolg dat het thuis een hel werd.

in maart 2005 stierf amber aan kanker
ik werd zwaar depri, ik voelde me schuldig
en ik ging meer drugs gebruiken, dealen en bedreigen.
ik zat bij een soort jeugdbende die afschuwlijke dingen deden
ik werd ook verslaafd aan mezelf pijnigen,
ik voelde me altijd schuldig, ik deed meerdere pogingen tot zelfmoord

rond november 2005 verloor ik ,mn goede vriendin nicole
ze pleegde zelfmoord, door dat er niemand voor haar klaarstond
ik was haar beste vriend, maar was te verslaafd en te ego om haar te helpen
ik nam een overdosis medicijnen, maar raakte alleen bewustenloos

zomer 2006
een vriendin(melissa) van mij liep weg en was ruim 2 weken weg, toen ze terug was, sneed ze haar polsen open voor webcam, beetje aand8trekken was het wel, maar ze overleefde het.
ik voelde me zoals gewoonlijk schuldig
en nam meer drugs , sneed mezelf meer etc

najaar/winter 2006
tussen mijn ouders ging het ook slecht
mijn vader werd overspannen en ging veel drugs gebruiken, hij was vaak aggressief tegen mn moeder, zus, zusje, en mij
mn moeder begon depri te worden en ook drugs te gebruiken
mn ouders sloegen elkaar en scholden elkaar uit, het was thuis altijd maar ruzie
eind november zijn ze gescheiden
ik en mijn zus en zusje bleven hier wonen en mn pa vertrok alleen naar eindhoven

er volgde een rechtzaak over verschillende dingen tussen mn ouders
ik voelde me weer schuldig

begin 2007
ik verloor alweer iemand aan kanker, een goede vriendin die een jaar tegen kanker had gevochten.

mn ma heeft sinds 2 maanden ofzo een vriend, en die is in 1 woord klote

hij mishandelt mij , verder dan alleen slaan en schoppen
als ik dr iets over zeg tegen mensen die er wat aan kunnen doen (jeugdzorg ofzo)
gaat ie mn zusje martelen
dat heeft hij ook wel een x gedaan
toen ik hem een hersenschuding had bezorgt

hij heeft gisteren mn zus van 17 uit het huis gegooit zonder reden,
en ik krijg binnenkort raamslot en deurslot..

ik denk alleen maar aan 1 ding , aan zelfmoord

ik d8 dat ik voor 1 iemand leefde
voor een meisje wat ik via internet ken
maar dat is ook niet zo,

dus ik wil gewoon weg van alle pijn..
Datum:
09-05-2007
Naam:
Stanley
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

denk na

beste mensen,
Ik heb er ervaring mee me beste vriend en viendin wilden zelfmoordplegen.Ik heb ze gezegd dat het egoistisch is want ze denken alleen maar aan hun zelf en niet aan hun familie en vrienden en toen ginge ze erin geloven dat het niet goed was om zo te denken Ik heb gezien hoe me broer in de maas sprong toen hij 6 was en als hij op daken klom en eraf sprong en het ergste hij hangde zich op en gelukkig was ik toen 4 maar ik weet het nog wel ds denk eraan je doet je geliefden er pijn mee denk alleen aandat
Datum:
09-05-2007
Naam:
patricia
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

.. wat denk jij

wat heeft het leven eigenlijk voor zin? Waarom zouden we elke dag weer wakker worden, werken en adem halen? Waarom zouden we nog aardig doen tegen mensen die het niet verdienen? En waarom ziet niemand dat de wereld fucked up is? denk daar maar eens over
Datum:
09-05-2007
Naam:
Lara
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.