Levensverhalen (pagina 1384)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

gepest

ik ben al van mijn zesde leerjaar gepest tot nu dus dat is al 2 jaar.
ik wil dood....en ik meen het!!
ik ben vorig jaar door héél de klas gepest (20 leerlingen)en had nog 3 meisjes waarmee ik een beetje kon praten.eigenlijk was er 1 leerling die heel de klas opstookte en daarom werd ik gepest(omdat die leerlinge 1 jaar ouder was).
nu ben ik gepest door een van mijn beste vriendinnen en nog een vriendinT van mij(ik zit nu in het 1 ste middelbaar).ik zat daart-straks te chatten met een leuke meid(J),maar die leuke meid is veranderd in een gemeen meisje!!want T geeft ze opgestookt en nu geeft J MenN en al opgestookt en nu ben ik gepest en ook door een bende pesters en zo.
ik heb nu niemand meer...en als ik mijn bus moet nemen dan moet ik altijd voorbij die pesters gaan.
ik wil niet meer leven!!
Datum:
09-06-2007
Naam:
anoniem(L)
Leeftijd:
13
Provincie:
Drenthe

Zelfmoord eeuwige rust? Ik hoop het.

Ik ben nu zelf 25 en heb al sinds mijn 14'de/ 15'de zelfmoord gedachten en dit door gepest op de basisschool en middelbare. Het pesten is nu 6 jaar verleden tijd maar de gevolgen zijn bijna dagelijks nog voelbaar. Ik zou graag zelfmoord willen plegen maar ben uiteindelijk te scheiterig om het uit tevoeren.
Datum:
09-06-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
25
Provincie:
Overijssel

WAAROM VERDER

IK VERLIES IEDEREEN AAN HET LEVEN HEB MAAR 1 VRIEND WAAR IK OOK RUSIE MEE HEB HET GAAT GWOON NIET MEER IK HEB AL PILLEN GKOCHT VOOR VANAVOND DAN BEN IK ER NIET MEER IEDEREEN DIE DIT LEEST HEB IS SO JE HEBT NIKS AAN HET LEVEN IEDEREEN MAAKT HEBT KAPOT
Datum:
09-06-2007
Naam:
ANONIEM
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

Alles is nutloos

Als je op straat loopt je kijkt om je heen..op straat zie je iedereen lachen. Denk je dan soms niet bij jezelf, was ik maar ook zo gelukkig. Ik weet ieder huis heeft z'n eigen kruis. Maar wie wilt nou leven als er nooit mooie prachtige licht in hetleven komt. Waarom altijd in donker blijven? Vroeger als kind zijnde heb ik thuis problemen gehad. Er was altijd wel iets thuis aan de hand, als je ouder wordt ga je andere dingen in het leven aan zien. Door alle ruzies thuis wordt ik ziek. Ze zeggen dat het me eigen schuld is. Totdat ik dacht er komt eindelijk wat warmte in me leven...ik kende iemand...hield zo veel van hem...alleen voor mannelijke behoefte had hij me nodig...en dumpte mij. Dat is erg, want als je thuis zoveel dingen aan je hoofd hebt, school gaat voor geen meter en je wordt door de zoveelste persoon laten vallen...weet je soms geen uitweg te vinden. Het eerst wat je in je opkomt is...z....d

Ik voel me ontzettend schuldig, lelijk, dom en minderwaardig.

Ik ben hulp aan het zoeken...of dat gaat werken weet ik niet....ik hoop dat alles goed komt.
Datum:
09-06-2007
Naam:
janoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Waarom..

Ik voel me gewoon niks!..
Iedereen scheld me uit
niemand geeft iets om me
Ik ben geen gothic!
ze denken dat wel
Maar wat dan nog?
ik draag zwart.
Daarom ben ik toch nog geen gothic!!
En wat als ik gothic was, wat boeit jou het?
Dat is nog geen reden om me uit te schelden voot kankergothic!!!!
Datum:
09-06-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

er is hulp

heey mensen ...

ik wil heel even iets kwijt. ik ben 17 jaar kom uit noordbrabant en ben ook zwaar dipressief geweest. mensen die ook een dipressie hebben gehad kunnen er over mee praten. het is egt een leidensweg die voor heel weinig mensen vol te houden is. ik heb ook zelfmoordneigingen gehad. en heb die ook proberen uit te voeren. tot dus zo ver is dat niet gelukt. ik schreef in een boekje hoe ik me voelde en wat de aanleiding was van waarom ik me zo rot voelden. dat boekje werd gevonden net op het moment dat ik me zelf wilde verlossen van deze verschrikkelijke hersen ziekte. want dat is het ! ik ben geholpen door een psygoloog en heb antiedepressieve gekregen. en ik voel me weer beter. ik heb weer zin in het leven en kijk met volle moet naar de toekomst. wat ik wil zeggen. ik weet heel erg goed hoe de mensen zich voelen die een bericht plaatsen op deze site. de wereld ziet er hopeloos uit en de zin daarvan verdwijnt. maar geloof mij als ik jullie zeg dat er goede hulp voor is. zelfmoord is niet de oplossing maar een uitvlucht. de meest laffe uitvlucht die je je eigenlijk maar kunt bedenken. en als jullie het niet voor je zelf doen doe het dan voor je vrienden familie of ouders.

5 maande geleden was ik zwaar dipressief en nu kan ik weer lachen

grijp die kans ook !! groetjes ......
Datum:
09-06-2007
Naam:
onbekent
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

ZM!!

ik ben een meisje van 12 en ik ben het zat want nix loopt zo als ik hoop en me ouders zijn gescheiden en ik voel me zo rot op school gaat het slecht en ik moet binnekort naar de hoogeschool en dat is een school waar ik niet heen wil en nu heb ik vrienden maar daar zijn geen vrienden ze zijn niet eens aardig en nu..weet ik niet wat ik moet..al me hoop is weg maar ik wil niet dood ik heb het gevoel dat me ouders me vreselijk gaan missen..en ik weet niet wat belangrijker is..ik blijf leven en voel me zwaar kut..of ik ga dood en me ouders en familie krijgen veel pijn..niemand kan me helpen ook al heb ik een vriendin waar ik al 9 jaar bevriend mee ben maar ik weet niet of ik haar vriendin wil blijven want ze geeft alleen maar om een meisje uit haar klas en niet aan mij..en dat kan ik niet aanzien..en als ik zelfmoord zou plegen zou ze meegaan maar ik weet zeker dat ze dat niet meer doet..ik weet ik heb gelogen maar ik lieg want mijn leven is 1 grote leugen..en ik wil weer in de waarheid leven..maar dat kan niet..en ik weet ik zal nooit uit deze nachterrie komen en het word erger als mijn vriendin me laat vallen dan kan ik het allees gaan doen en daar heb ik de kracht niet voor ik sta niet stefig in me schoenen en ik val dood als het alleen maar erger

Meisje wil wel dood
Datum:
09-06-2007
Naam:
Meisje wil wel dood
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

wil graag reactie doen op anoniem 16- noord-brabant

(kopie van het berichtje waar ik op wil reageren)
Geen aandacht.
Thuis krijg ik geen aandacht. De enige aandacht die ik krijg is "ga op tijd naar bed" "help eens mee in huis" etc. Alleen maar negatief dus. Nooit eens een welgemeende knuffel of een lief woord. Ik hoor nooit dat mijn ouders van mij houden, tenzij ik hen daaraan herinner. Sinds kort kus ik mijn moeder elke morgen voor ik naar school ga. Maar dit doet zij alleen omdat ik daarom gevraagd heb, niet uit genegenheid. Ik heb een zus van 20, die PDD NOS heeft. Zij zuigt alle aandacht naar zich toe. Een vriend [die ik wel vertrouw] heeft gezegd dat ik door de situatie thuis een vorm van ADD heb ontwikkeld, hoewel heel licht, waardoor ik aandacht nodig heb als lucht. Deze vriend is nu mijn on officieele vriend, als in verkering dus. Maar hij heeft ook zijn eigen leven, en woont in Schotland [ik hoor je denken, oh intenet verkering, maar lees gewoon maar. daarbij heb ik hem al ontmoet voordat we 'iets' kregen], en zit bij het leger. Hij is nu weg met het leger, en kan niet sms'en, niet emailen [dat doen we honderd keer per dag, normaal gesproken]. Ik ben vaak down, regelmatig zelfs, ongeveer twee keer per week. Als ik zo ben kraak ik mezelf af en zeg ik tegen mezelf dat niemand van me houdt, en geloof het ook. Hij haalt me altijd uit de put. Maar nu is hij er niet om me uit de put te halen, en denk ik steeds meer aan zelfmoord. Een jaar geleden nu heb ik het laf achtig geprobeerd, maar ik kon het niet. Nu zit ik serieus na te denken over auto's, treinen, medicijnen... Ik voel me slecht en heb moeite om te glimlachen. Nu gaan mijn buien van down zijn nog over, maar ze duren steeds langer. Over een tijdje zullen ze niet meer over gaan. Hij komt pas over een week terug, en in Augustus gaat hij een maand weg. Een maand. En ik denk NU al aan zelfmoord. Ik overleef dat niet. Ik weet dat hij full time in het leger zal gaan als ik er niet meer voor hem ben, en dat dat hem uiteindelijk zal doden, maar ik nu dan... ik voel me egoistisch maar ik wil dat hij weggaat bij het leger, dit ik overleef het niet anders.



ik snap wat je bedoelt met het geen aandacht krijgen, ik heb het ook, mijn broer heeft ook pdd-nos.. het is moeilijk, wordt ook nog gepest enzo, ik heb al eerder hier een berichtje geplaatst... ik had 1 vriend, maar die ben ik nu ook kwijt, sinds gisteravond, ik heb zo'n grote fout gemaakt, hij gelooft niet eens meer dat ik van hem hou..
ik weet niet wat ik moet zonder hem, het liefst ben ik ook dood, wat ik heb gedaan was ziekelijk, ik denk dat ik ziek ben.. ziek... ziek in mijn hoofd, het deugt niet wat ik heb gedaan en dat hij bij mij weg is, kan ik hem niet kwalijk nemen...
sterkte trouwens, maar wees er bewust van dat je niet alleen bent die dit heeft, vind het ook fijn om te lezen dat ik niet de enige ben, al klinkt dat zwaar, en hard..
Datum:
09-06-2007
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
15
Provincie:
Drenthe

ik

ik hoop dat iemand dit leest ik ben een meisje ik had liever een jongen geweest ze zijn knap kunnen meisje versieren plasen waar ze willen ze hebben veel spieren...ik ben een gespiert meisje en als ik me heb gedoucht sta ik voor de spiegel en denk warom geen jongen kijk wat een hoop spieren ? en dan toen ik naar het lager onderwijs ging peste ze met MANWIJF ;(( en gwn om dat ik jongens kleren draag en ik weet dat ik een manwijf ben ik wil gwn zelfmoord pelgen ik wil dood
Datum:
08-06-2007
Naam:
charlotte
Leeftijd:
12
Provincie:
Limburg

achter mijn moeder aan!

ruim acht jaar geleden kreeg mijn moedr te horen dat ze borstkanker had. mijn wereld stortte volledig in en wist niet wat ik moest doen. ik was pas 13 jaar dus zat volledig met mijnzelf in de knoei. school ging slecht, de relatie van mijn ouders eigenlijk ging alles slecht. nou vele chemokuren en bestralingen later ging het gelukkig wat beter. tot 2 jaar geleden...toen mijn vader er ineens niet meer tegen kon en naar een andere vrouw ging. niet alleen mijn wereld stortte voor de 2e keer in, maar ook die van mijn moeder. of mijn leven nog niet klote genoeg was, is mijn moeder vorig jaar, 18 maart 2006, overleden. en als ik heel erg eerlijk ben is het niet eens aan de kanker, maar aan het verdriet van de scheiding van mijn ouders. na dit alles te hebben mee gemaakt denk ik geregeld aan zelfmoord. het liefst zou ik mijn moeder achterna willen gaan. eindelijk weer samen!
Datum:
08-06-2007
Naam:
ame
Leeftijd:
21
Provincie:
Flevoland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.