Levensverhalen (pagina 1387)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord

Aan mijn 10 jaar had ik een depressie. Vandaag gelooft niemand dat ik dat had. Waarom? IK weet het niet.... Ik wil iedere dag mijn polsen oversnijden.....
Datum:
06-06-2007
Naam:
Emolot
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

....??

iedereen thuis haat je me en ik wil zelfmoord plegen en dat ga ik ook zeker nog doen en me ouders geven me elke dag straf en slaan me heel reg hard.
Datum:
06-06-2007
Naam:
jan
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Waarom?

Ik kan me echt niet voorstellen dat mensen dit leuk vinden. Dit, dit, elke dag weer. Leven. Waarom?

Als je je totaal alleen voelt, je waarden zijn aangetast, je alles kort en klein kunt en wilt slaan, iedereen wil vermijden, je aan alles irriteert, je voortdurend denkt dat je weg wilt, maar je kunt niet weg, want waar je ook naar toegaat, het blijft hetzelfde, waarom zou je dan nog verder leven? Altij kreeg en krijg ik opstaande nekharen als er iemand heeft zelfmoord gepleegd, want ik vind het super-egocentrisch. Toch heb ik zelf de laatste jaren vaak met die gedachte gestaan. De laatste dagen vooral.

Ik heb het gevoel dat niemand me begrijpt, laat staan dat ik er met iemand over durf te praten. Ik heb ontzettend veel frustraties; op allerlei gebied. Ik heb sinds een paar maanden een heel lief vriendinnetje, die perst wel wat uit me, maar dit gaat mij een stap te ver, om hierover te praten. Eindelijk een vriendinnetje, na dertig jaar ik ook eens. Toch zalze nooit alles weten, ik laat ook haar niet te dichtbij komen.

Altijd frustraties, ook omdat ik vaak niet (meer) uit mijn woorden kan komen, omdat ze me verkeerd begrijpen of gewoon omdat mensen niet luisteren en hun eigen verhaal tussen mijn woorden persen. Of omdat ze het beter (denken te) weten. Hun verhaal gaat voor de mijne, ze laten vaak niet eens uitpraten. Geen mensen om je verhaal aan te vertellen, hoe begrijpend ze ook zijn.

Ik zit zó verrot klem tussen alles en iedereen, ik heb besloten vanavond geen telefoon aan te nemen. Als je weet dat het toch eindig is, hoe dan ook, als je weet dat het kort en oneerlijk is, als je weet dat je er niks aan kunt doen, waarom zou je adn nog verder willen leven?

Ik haat het leven!
Datum:
06-06-2007
Naam:
Bas
Leeftijd:
30
Provincie:
Utrecht

Computer!

Mij vader doet lelijk tegen me en me moeder doet irritant me zusje is lelijk tegen me mijn ouders doen er niks tegen en me ouders zeiken maar dat ik alles verkeerd doe dat ik allesstuk maak omdat ik 1 keer iets fout heb gedaan en 1 keer express maar er kon apsoluut niks gebeuren met de computer...
op school zit ik in een gestoorde klas
Zie het niet zitten het is met me zus en vader en moeder al een paar jaar zo dus meschien moet ik ze maar eens wat vertellen over zelfmoord....
Gaan ze in eens heel boos worden weet ik het zelfmoord geen ze maatregelingen nemen dan weet ik het nog niet
Gaan ze ineens heel lief doen dan zeg ik er wat van...
Mijn compter doet raar maar is beter dan die van me zus en zeg tegen me vader hij doet het niet
Me moeder en vader te keer!
Ik mag toch probelemen vertellen tegen mij EIGEN ouders... en dan moeten ze praten...
En zo niet dan ik ook niet dan is het dag en DOOD...
Datum:
06-06-2007
Naam:
Arnold
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

..

Ik zie het echt niet meer zitten.
Er zijn zoveel problemen.
Ik zou echt het liefst weg willen van hier!
Gewoon weg en alle problemen achter me laten.
Ik wil het echt.
Maar ik heb een vriend en een zusje.
En die 2 betekenen veel voor mij.
En ik ook voor hun , ik wil hun dit niet aan doen !
Maar echt als ik hun niet had was ik hier al lang niet meer geweest.
Ik voel me hele dagen depresief.
Ik kan niet Gelukkig zijn of me gelukkig voelen.
Op sommigge momenten gaat het wat beter.
Bijvoorbeeld als ik weg ben , niet thuis ben.
Maar de pijn die ik heb is egt ondraagelijk.
Ik wil dit niet ik ben 17 ik wil een normaal leven hebben net als andere van mijn leeftijd.
Ik Kan geen oplossing bedenken.
Behalve zelfmoord.
Datum:
06-06-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

teveel

ik ben marjanne en ik voel me vreselijk.Ik heb teveel van alles.Teveel drank.teveel liefdesverdriet, teveel werk, volledige baan als alleenstaande moeder met 3 kinderen. Het is me teveel!
Datum:
06-06-2007
Naam:
marjanne
Leeftijd:
45
Provincie:
Flevoland

het is te moeilijk

vele mensen denken dat kinderen zoals ij niet weten wat zo moeilijk beteknt.
nou dat weet ik dus wel.
ik heb ruzie met mijn beste vriendin.
ik ben dom.
mijn ouders houden niet van me.
en dat school van mij is een ramp.
iedereen denkt dat ik eenheel gelukkig leven heb maar dat is dus niet waar.
ik heb er genoeg van.
ik wil nou een overdosis( para.)
nemen maar ik kan het niet doen.
ik denk dan na over:
god die boos op me zal zijn.
over pijn en vedriet die ik mensen aandoe.
en misschien overleef ik het wel.
dn denkt iedereen dat ik een gek ben .
maar dat ben ik niet.
ik wil dat de pijn ophoudt.
ik ben van plan om morge of volgende week donderdag er een einde aan te maken .
het is fijn dat ik mijn
verhaal nu kwijt kan.
tegen mensen die er een eindeaan willen maken wil ik zeggen.
doe dat niet.
voor mij is het te laat maar voor jullie is er hoop.
dennk aande mensen die van jullie houden.
niemand houd van mij dus ik moet daar niet aan denken.
vergeet niet dat alsje eenmaal dood bent dat je dan nooit meer terug kan keren.
veel geluk in het leven...............


p.s ik heet geen avril
Datum:
05-06-2007
Naam:
avril
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Gewoon weg.

Ik denk zo vaak aan zelfmoord, en dan met een reden. Op school ging het slecht met mij. Hoe ik ook probeerde om m'n best te doen, nooit kreeg ik complimentjes. Áltijd weer werd mij gezegd dat ik niet hard genoeg mijn best deed, dat ik lui was. Ik heb zelfs vaak genoeg te horen gekregen dat ik dom was. Ook leraren zeiden deze dingen tegen mij. Ze zeiden nooit iets om mij te stimuleren, altijd was het iets dat mij verder de grond in duwde. Er was zelfs een lerares die mij óveral volgde, alles checkte, alles vroeg. En geloof me, dan deed ze het níet uit bezorgdheid, want deze lerares stond bekend als gemeenste en humorlooste lerares van onze school. Op een avond had ze m'n ouders opgebeld, en gezegd dat het beter voor me was als ik ergens van afging (ik zat op dansen en op muziekles, en beiden zijn me erg dierbaar). Toen ik dat te horen kreeg heb ik me nog nooit zo verslagen gevoelt, iemand wou mijn leven kapot maken. Opnieuw en opnieuw stond ik in de bespreking, of ik wel of niet over zou moeten gaan. Toen was er nog muziekles. Ook altijd en altijd maar weer kreeg ik van mijn ouders te horen dat ik niet goed genoeg mijn best deed, dat ik het wel kón maar dat ik het niet deed. Ze wilden mij het leifst overal vanaf halen, zeiden ze. Alsof ik niets waard was. Ik heb een tweelingzus, en zij is juist het tegendeel van mij. Zij krijgt áltijd complimentjes, haalt áltijd hogere cijfers dan mij, doet altijd alles goed. En als ik dan in de buurt ben krijgt ze extra meer aandacht en extra veel complimentjes (en die geven ze dan met nadruk om vervolgens een blik op mij te werpen, of ik het wel gehoord heb) om mij te treiteren. Dan is er nog een jongen. Ik ben al lang onzeker geweest over ons leeftijd verschil, hij is 17 en ik ben 14. We kunnen het zó goed met elkaar vinden, hij praatte altijd tegen mij op msn en ik ook tegen hem. Ik ben verliefd op hem. Maar steeds minder zei hij tegen mij, en gaf hij me het gevoel alsof ik niets waards was, gewoon een kennis, iemand die hem niet dierbaar was, die hem verveelde en ophield. Echt, zo kwamen zijn gesprekken op mij over. Maar ik ben zo verliefd op hem. En geloof me, ik heb zoveel in mijn leven meegemaakt, ik weet wel wanneer je écht verliefd bent, en niet zomaar een handjesvasthoudtverliefdheid. Ik kom er maar niet overheen, en ik kan uren en uren naar zijn naam staren (op msn). Hij heeft gemaakt dat ik verliefd op hem ben en nu gooit hij mij, net als alle anderen bij het oud vuil. Ik voel me zo vernederd, en nergens goed in. Ik heb niemand om mee te praten, niemand begrijpt mij. Ik weet het echt niet meer. Ik wil er gewoon niet meer zijn. Dan zou ik niet naar school hoeven, of naar muziekles, geen hopeloze verliefdheid meer, geen minderwaardigheidscomplex en ga zo maar door.
Datum:
05-06-2007
Naam:
Monique
Leeftijd:
14
Provincie:
Drenthe

Mijn leven is voorbij

Sinds twee jaar heb ik nu hiv... Een chronische ziekte, zegt men. Dat zal voor veel hiv-patiënten wel min of meer kloppen, maar niet voor degene die de pech heeft een neurologische aandoening erbij te krijgen. Ik heb die pech om al tijdens de seroconversie getroffen te worden door vacuolaire myelopathe. Bij deze ziekte veroorzaakt het hiv-virus, hoe weet men nog niet, een ontsteking in het ruggenmerg, waardoor de bescherming van de zenuwbanen, myeline, aangetast wordt. Het gevolg: je benen willen niet meer, je komt in een rolstoel terecht, je wordt incontinent of nog erger... Genezing is niet mogelijk, ook antiretrovirale therapie haalt weinig tot niet uit. De dood ligt in het verschiet. Mijn vooruitzichten zijn een leven lang in een verpleeghuis of aanleunwoning met een verpleegster die me eens per dag komt wassen. Ik heb hier geen zin in en vraag me nu alleen nog af hoe ik er zo snel en pijnloos mogelijk een eind aan kan maken.
Datum:
05-06-2007
Naam:
Gerard
Leeftijd:
48
Provincie:
Noord-brabant

dood

Ik ga 1 van deze dagen zelfmoord plegen ,omdat ik mijn familie haat en iedereeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeennnnnnnnnnnn.
Als er iets met me gebeurt dan weten jullie het
Datum:
05-06-2007
Naam:
ssylvia
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.