Levensverhalen (pagina 1151)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn kut leven

vanaf mijn 5e ben ik geslagen door mijn vader. Omdat ik moest werken, boeken lezen. Om zogenaamd hoog te scoren op school, ik ben jarenlang ingebracht dat ik naar het categoriaal gymnasium moest. Mijn vader heeft me elke dag uren laten lezen in duitse boeken, Engelse boeken toen ik 7-10 was. Als ik dat niet deed, had hij een rieten bamboe stok waarmee hij mij sloeg, na een tijdje heb ik die met mijn zusje stukgemaakt.

Situatie: Ik moest boeken lezen maar ik wil niet:
Ik werd achterna gezeten in het hele huis, word hij duwt de eettafel tegen mij aan tegen de muur waar ik geen kant op kan. pakt me beet en zet me op een stoel om te lezen. Hij heeft een Chinees eetstokje en daarmij stak hij me tussen mijn ribben als ik niet deed wat hij zei, elke dag als ik vervelend deed gingen we 2 uur lopen in het bos alleen voor lichaamsbeweging en omdat ik niet gehoorzaam was geweest.

Als kind heb ik op verschillende sporten gezeten, hij had er totaal geen interesse voor en alleen mijn moeder keek naar mijn wedstrijden. Mijn moeder wist van alles maar kon er niks aan doen, we waren immers christelijk. Maar ik zat ook op een niet christelijke school. Ik had ooit een verjaardag op zondag waar ik heen wou maar het mocht toch niet dus het was stiekem, ik had al een cadeautje gekocht maar toen mijn vader er achter kwam pakte hij het cadeautje en schuurde het aan stukken. Ik liep ongeveer 10x per jaar weg van huis en toen ik klein was dacht je nog niet echt aan zelfmoord, dus je komt gewoon na 2 - 3 uur terug omdat me moeder me ophaalt, die wel altijd lief voor me is geweest. Elke nacht als ik in bed lag en me moeder kwam langs en mijn vader lag al in bed vroeg ik aan mijn moeder: waneer gaan we scheiden?, dat was een grote stap omdat we toch christelijk waren, maar ik kon niet met die gek leven.
Soms moesten we zelfs voor 2 dagen uit huis vluchten voor mijn vader, bij een vriendin van mijn moeder logeren. Nu zijn we al 2 - 3 jaar gescheiden, mijn moeder wou me weg van school hebben voordat ik
op de middelbare school zat, ik ben toen verhuist naar een andere provincie en moest elke dag 1.5 uur reizen naar school, omdat ik zo een aversie had opgebouwd voor het leren voor school heb ik nooit echt goed kunnen leren, alles is voor mij door mijn vader voorgekauwd, dus ik kwam met alles onvoldoende van het gymnasium af en moest blijven zitten in de 1e klas..., dus ik ging weer naar een andere school en ondertussen weer verhuist naar een betere plek (gelukkig had mijn moeder een beetje een goede baan anders was dit nooit gelukt) en kwam ik op een andere school, en deed atheneum, dat heb ik nu over gedaan en met moeite overgegaan naar 2atheneum, wegens gebeurtenissen in dat jaar (verdriet, zelfmoord) en zit ik in 3 atheneum en ik denk er altijd wel over na om zelfmoord te plegen ik heb het meerdere keren geprobeerd
Datum:
11-03-2008
Naam:
blabla
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

ik maak iedereen gek

Hoi, ik ben zeer intelligent, iedereen om mij heen waar ik om geef wordt knettergek van mij, ik leef in zo'n hoog tempo dat niemand mij bij kan houden, ik kan niet langzamer, ik ben get gezeur van iedereen helemaal zat
Datum:
11-03-2008
Naam:
vertel ik liever niet
Leeftijd:
49
Provincie:
Gelderland

mijn verhaal

mijn verhaal lijkt niet zo erg maar het kwam heel hard aan allemaal. in groep 4 bleef mijn hardsvriendin zitten en sins die tijd was ik alleen... bij groep 5 zat ik bij een leraar die mij vreselijk behandelde ze gaf me straf en liet me dingen doen die in niet wou! aan het einde van het jaar dacht ik ''jes verlost van die juf'' maar nee ik kreeg haar in groep 6 7 ook nog. dat waren sowieso de ergste dagen van mijn leven. de juf liet me echt dingen doen zoal voor de klas een lied zingen dat moes dan. toen ik aan de juf vertelde dat ik echt zelfmoord wou plegen zij ze heel onserieus haha pleeg maar zelfmoord. daar was ik heel erg van geschrokken. in groep 8 waar ik nu nog op zit kwam er een meisje in de klas Marieke heet ze zij werd goed bevriend met mijn hardsvriendin en karlijn mij vriendin stelde voor om met z'n drieen een kettingkje te gaan kopen ik vond het best hoor ik dacht die vreselijke tijd is voorbij. dat was ook zo teminste voor een klein tijdje al gou toonde marieke jaloers gedrag en begon internet pesten tegen mij en had een clubje tegen mij ze schelden me uit op msn en in briefjes. ze zij de dag daarna dat ze dat niet had gedaan. maar ze wist zelf ook wel wat er aan de hand was. sins dien ben ik gothic en hou van tokio hotel een band. ik word daar heel erg mee gepest. en karlijn gaat niet een bij mij staan! maar bij die marieke. gisteren kreeg ik een briefje met ' hoi marit kutwijf als jij met karlijn beste vriendinnen wilt zijn nou best dan wil ik niets meer met je temaken hebben' dat was niet het enige hoor ik kreeg vandaag een e-mail gekregen van marieke met daar in getypt ' waarom leef je nog je wilt tog zelfmoord plegen kutwijf. ga ALSJEBLIEFT zelfmoord plegen. snij jezelf open met een mes of hang jezelf op ALS-JE-BLIEFT!!!!!!!! doe het snel!!!!'
van marieke. dat stond er in die brief. ik reageerde niet en ben nu blij met een jongen die mij vriend is we hebben lol maar ik zit niet bij hem in het groepje helaas.

dit was mijn verhaal
groeten marit
Datum:
11-03-2008
Naam:
marit kuijten
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-holland

de dood lijkt me sow mooi!WANT IK ben op


de dood?ik wil niet meer verder leven!wantme vriend heeft het uit gemaAkt op msn alleen dat ie sexwou ik niet ja da n zegt die dan neem ik een ander!ik zei ben jij nouw dom hey IK HOUW VAN JOUW HOOR KOM OP!en toen later weet ik ff niet meer.ma we zeidden iets en t oen later zei ik neem ma een ander ja ik ben niet goed gengoeg meer h?ma ik zie het leven ook niet meer ziten om dat ik te lelijk ben!en ik werd veel gepest vroeger en da denk ik wellis aan trug tuurlijk en ik ben niet mooi nee!ik heb me ook al me polsen open door gesneden!alleen nu wil ikniet meer doen!een vriend vanmij wil me niet kwijd raken!
ma ik wil wel dood hoe dan ook!niemand mag me!gewoon weetjuh DA HEB T IEMAND LAAST zelfs gezegt!en nu wil ik helemaal dood gaan!da die gene dat heeft gezegt vind ik laf hoor!je moet mijn leve weten!niet leuk!want sinds kort weet ik ook mijn achtergrond na 23 jaar w8n!en nu moet ik allemaal onderzoekken gaandoen nouw leuk niet dusznee!

ma ja ik wou dit gewoon kwijd want ik zie het niet meer zitten egt nieteen meid die het leven niet meer aan kan!sorry pa en ma en e!het spijd mesow!ik heb veel vrienden ik mag niet klagen nee!ma ik wil iemandvan msn hbbn ma da gaat niet ik wil ze allemaal wel!mad a gaat niet wat moet ik doen!?hel p me!i need hulp
Datum:
11-03-2008
Naam:
eline
Leeftijd:
23
Provincie:
Gelderland

waarom

waarom heb ik zo vaak de neiging mezelf iets aante doen?
ik heb wel vrienden die om mij geven maar waarom is er niemand die van mij houd zoals ik van andere zo graag wil houden???
ik ben ook maar een mens en heb liefde nodig waarom lijkt niemand dat te snappen?
ik ben een mens met zo veel gevoelens en zo veel shit wat ik graag met mensen wil delen maar als ik dat soms probeer begrijpt niemand mij.
ik voel me vaak zo ongelieft!!!!!
voor de buitenwereld heb ik altijd een masker op kunnen houden maar ik begin dat langzamerhand zat te worden, en denk dan waarom ben ik hier nog als niemand mij wil zien zoals ik ben...
iemand met een heel groot hart en veel liefde maar het niet kan geven omdat als ik dat doe ik mezelf als zo vaak bedrogen heb uit zien komen en dan zit ik voor de zoveelste keer met zo veel pijn in mij dat ik niet meer wil.
Datum:
11-03-2008
Naam:
reus
Leeftijd:
22
Provincie:
Gelderland

levenloos

het leven boeit mij nietmeer. ik heb in mijn leven niks kunnen bereiken.hoe graag ik dat wou.wat ik ook probeerde;mislukte'.alles is vanme afgepakt.ik wil uit het levenstappen.ik wil voor goet naar huis.waar geen pijn is.kan iemand mijn helpen.
Datum:
10-03-2008
Naam:
chandra
Leeftijd:
50
Provincie:
Zuid-holland

verlaten

Hallo ik heb al van af mijn 12 in mijn hoofd gedacht om niet meer te zijn,maar zo erg was het toen niet,ik heb in mijn jeugd veel kansen gemist,mijn gedachten,gevoel zeggen nu ik wil er niet meer zijn ik verlangd om weg te gaan,het leven heeft geen zien meer in.Ik mist eigenlijk hier niemand behalve mijn zus en haar dochtertje.Mijn gevoel wordt nog erge om te gaan.Maar nu heb ik een vraag stel als ik het toch doet,waar kom ik dan terecht of kom ik in mijn volgende leven, weer het zelfde verhaal. Ik hoop dat jullie een goed antwoord kunt sturen.
Datum:
10-03-2008
Naam:
sandra
Leeftijd:
30
Provincie:
Zuid-holland

help

ik word langzamerhand GEK!
begin stemmetjes in mijn hoofd te horen
slaap weinig en slecht werk 4 uur per dag en ga naar school doordeweeks moet voor mijn zusje en broertje opassen ben al 4 maanden opzoek naar een opleiding maar vind niks ben al een keer geweigerd bij een opleiding en daardoor stress ik meer ik heb het gehad
Datum:
10-03-2008
Naam:
zucht
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

MIjn leven

Tot vandaag was alles goed.
Maar ik en mijn ouders kregen ruzie niet erg denk je maar ik heb ze nu juist nodig.
Ik heb problemen op school.
EN niks om naar uit tekijken.
Ik dacht bij mezelf waarom leef ik eigenlijk nog?
Datum:
10-03-2008
Naam:
Ginger
Leeftijd:
11
Provincie:
Zuid-holland

waarom ik

Mijn leven is 1 groot drama zolang ik mij al kan herinneren.
Het is voor mij zo rond mijn 4e jaar begonnen ik kreeg last van een ernstige en ongeneeselijke huidziekte.
deze huidziekte zorgde voor veel negatieve aandacht richting mij van kinderen en ook volwassenen ook toen ik nog maar een klein kind was.
ik werd veel gepest en op een afstand gehouden veel vriendjes had ik niet en omdat mijn ouders ook al niet voor de huishouding zorgde ben ik opgegroeid op een vuinis belt.
ik stonk en kon geen vriendjes mee naar huis nemen of bij vriendjes op bezoek komen want ik was anders ik zag er eng uit met mijn huidziekte en mijn kleren stonken want ik had bijna nooit schone kleren.
Van goede scholing is ook nooit wat gekomen ik hoefde geen hulp van mijn ouders te verwachten en als ik huiswerk moest maken dan moest ik dat op mijn schoot doen want er was geen plek tussen het huishoudelijk afval dat door het huis verspreid lag.
later zijn mijn ouders uit elkaar gegaan en heb ik een paar jaar heen en weer gependeld.
door mijn huidziekte en wantrouwen tegen andere mensen ben ik pas laat aan een vriendin gekomen.
ben toch tot mijn eigen verbazing getrouwd en ben gaan studeren zo rond mijn dertigste had ik zo,n beetje de schade ingehaald een leuke managment functie goed salaris mooi huis in het buiten gebied alles voor elkaar zou je zeggen maar dat was van korte duur
Ik begon vreemde klachten te krijgen ik kreeg het plotseling warm dan weer koud en ik begon te zweten.
Door mijn jeugd heb ik een mentaliteit ontwikkeld die ook geen medelijden met je zelf toe stond.
ik ging dus gewoon door en dacht dat het vanzelf weer over zou gaan gewoon een beetje slechte conditie dacht ik.
maar het ging gaanderweg steeds slechter met me ik werd moe en duizelig kreeg problemen op mijn werk begon vergeet achtig te worden,ik begon ook thuis problemen te krijgen ik kon niet goed meer luisteren moest vaak vragen iets te herhalen en begon veel te vergeten.
en ik werd steed moeier ik moest mij echt naar mijn werk slepen.
ik begon echt ik paniek te raken toen ik impotent begon te worden eerst een enkele keer maar binnen een paar maanden was er van seks geen sprake meer ik was zo moe en kon hem gewoon niet meer overeind krijgen.
mijn vrouw begon ook steeds vreemder te doen ze ging steeds vaker weg en kwam ook steeds later thuis (tuurlijk wist ik wat ik er van moest vermoeden) maar je zegt niets want je voeld je zo beroerd en in de knel thuis en op het werk was het leven niet zo leuk meer.
en toen kreeg ik een hartinfarct ik was net 35 jaar.
er rolde tranen over mijn wagen toen ik de ambulance werd ingedragen.
toen besefte ik wat er aan de hand was.
toen ik uit het ziekenhuis kwam moest ik natuurlijk thuis blijven voor zeker 6 weken nou dat vond mijn vrouw maar niks en aan haar gedrag veranderde ook niks.
dus zat ik alleen thuis.
na een paar weken heb ik de knoop doorggehakt en mevrouw de vragen gesteld die er gesteld moesten worden ik heb zelfs voorgesteld opnieuw te beginnen maar nee en daarna heb ik haar niet veel meer gezien(gescheiden)
alles weg niks meer huis weg vrouw kwijt gezondheid naar de klote.
ben nog een paar jaar doorgegaan met leven maar kan niet meer opgang komen.
Niks intreseerd me meer vrienden heb ik niet echt meer ben alleen ben ook nog flink aan de drugs geraakt ben mijn baan kwijtgeraakt en sta nu voor het feit dat ik financieel ga instorten.
ik betrap mij zelf er al een paar weken op dat ik in me zelf begin te praten niet bewust maar de woorden komen ineens onverwacht mijn mond uit alsof het antwoorden zijn op gedachte de ik heb zomaar plotseling ook soms in het bijzijn van andere en nee dan heb ik niks gebruikt juist als ik gebruik heb ik er geen last van.
en nu begin ik bang te worden omdat ik schrok van de woorden": dan hou ik een pistool tegen je hoofd en dan schiet je je door je kop.
ik loop al een tijdje te denken om er mee te stoppen ik heb er geen zin meer in iedere dag is een dag verder in de problemen.
help.
Datum:
10-03-2008
Naam:
anthon
Leeftijd:
39
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.