Levensverhalen (pagina 1147)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Hallo lieve mensen

Mijn naam is Olivia. Ik ben op deze site terecht gekomen, omdat ik zelf ook suicidale neigingen heb gehad. Ik heb in mijn verleden veel nare dingen meegemaakt. Ik was bang om te leven, ik kon mijn angsten niet overwinnen en ik had het gevoel dat ik er alleen voor stond en niemand kon vertrouwen. Ik heb enkele pogingen tot suicide ondernomen, maar op de een of andere manier is dit steeds mislukt: het mocht niet zo zijn, denk ik nu zelf. Mensen die de wanhoop niet kennen, denken dan vaak dat je aandacht zoekt, terwijl ik in mijn geval juist geen aandacht meer wilde en ik oprecht dood wilde omdat ik teleurgesteld was in het leven dat mij gegeven was/is. Ook heb ik vaak te horen gekregen: je hebt alles mee, je bent niet in een ontwikkelingsland geboren maar in Nederland, je hebt een goed verstand en kunt een studie volgen of gaan werken etc. Wat is nou het probleem?? Maar ik weet dat je, wanneer je zwaar depressief bent, je gevoelens niet kunt ontlopen en vaak blijft steken in ervaringen en/of herinneringen. Ik heb van alles geprobeerd om toch maar iets van mijn leven te maken. Ik heb geprobeerd niet na te denken, ik ben zelfhulpboeken gaan lezen, ik heb me verdiept in religie/spiritualiteit en dit is nog maar het topje van mijn ijsberg.
Soms voel ik mij nog depressief en onlangs ben ik genezen van een psychose. Ik probeer mijn leven nu te accepteren zoals het is. Ik probeer te denken: ik leef om bepaalde dingen te ervaren en leren. Dit klinkt misschien zweverig, maar mijn advies is: wanneer je dit vaak genoeg denkt zul je beseffen dat er ook fijne momenten zijn, ook al duren die momenten maar een kwartiertje in een week. Het is voor mij belangrijk om juist, tijdens dat kwartiertje, in het hier en nu te leven en even niet na te denken over vervelende gevoelens die vast weer zullen komen. Ik realiseer me dat ik te weinig assertief was, te weinig eigenliefde kende en door mijn ingemetselde gedachten een verkeerde levensinstelling had gecreeerd. Toen ik dit besefte, werden die kwartiertjes halve uren en werden de halve uren, anderhalve uren. Ik ben op deze site omdat ik graag mensen wil ondersteunen, een zetje geven om positievere gedachten te ontwikkelen. Maar ik ben hier vooral omdat ik ook zelf met mensen wil praten en ondersteunen. Ik ben geen psychologe, maar een ervaringsdeskundige zeg maar. Ik zou me gevleid voelen, wanneer mensen met suicidale neigingen met mij zouden willen praten. Het is niet zo dat ik mezelf nu 100% goed voel, absoluut niet, maar ik hoop door contact met anderen een soort positieve spiraal te ontwikkelen.
Iedereen heeft de mogelijkheid om lief te hebben, maar ook het recht en de mogelijkheid om van gehouden te worden. Ik vind deze site een goed initiatief en ik hoop dat ik zelf wat steun kan krijgen maar ook anderen kan helpen. Veel liefs, Olivia.
Datum:
18-03-2008
Naam:
Olivia Kroon
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-holland

Zelfmoord

zelfmoord is niet de goede oplossing omdat....
anderen mensen er ook last van hebben
als jij bijv.
voor een trein springt
heefd de machinist ook meteen en trauma voor de rest van zijn leven
Datum:
17-03-2008
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

...

Pff hoe moet ik beginnen,alles zit echt tegen op school. Ik heb echt geen vrienden en ik voel mij zo eenzaam.En dan maken sommige dan nog van die lelijke opmerkingen en negeert bijna iedereen mij.Ik weet echt ni wat te doen en voel mij zo rot.
Datum:
17-03-2008
Naam:
meisje
Leeftijd:
15
Provincie:
België

.

ik ben 11 jaar. misschien klinkt het dom dat een 11 jarig meisje dood wilt.
ik heb echt genoeg van dit leven. ik heb problemen met mijn uiterlijk, daardoor word ik gepest. ik ben bijna altijd thuis.
ik ga alleen naar school. heb anders geen zin om naar buiten te gaan, en iedereen me aankijkt. en ik word uitgelachen. en thuis hebben me ouders vaak ruzzie,. en ik word soms ook nog geslagen!
op school zakken mijn cijfers.
en heb geen eens 1 vriend/in die achter me staat ofzo, ik ben heel eenzaam. ik denk het wel normaal is dat ik moordlpeeg wil plegen.
Datum:
17-03-2008
Naam:
seyda
Leeftijd:
11
Provincie:
Utrecht

?

ik zie het al jaren niet meer zitten, ik heb het idee dat ik overbodig ben. ik heb een relatie en ik heb een dochter van 1,5 jaar. het gevoel dat ik niks waard ben en neit gewaardeerd wordt speelt al jaren, al jaren spookt er door mijn hoofd mischien is het beter als ik er niet meer ben. na de geboorte van mijn dochter dacht ik nu heb ik wat om voor te leven maar dat is niet zo. ik zal haar nooit achter willen laten maar wat heeft ze aan mij als papa en mama alleen maar ruzie maken niks toch?
zelfs heb ik een eigen zaak, maar die kan me ook aan me reet roesten het intereseerd me allemaal niks ik zoek gewoon een soort van rust maar die heb ik tot nu toe nog nergens gevonden. zal ik die rust vinden als ik dood ben? ik denk het wel alleen ik ben te schijtirig om er echt een eind aan te maken. zo een schijtirig persoon ben ik dus. ook weet niemand hietr van af, ik heb het weleens geroepen als ik weer eens ruzie heb met mijn vriendin en dan meen ik het eigenlijk ook op dat moment maar ik kan het niet. ik wil het zonder pijn en rotzooi het liefst verdwijn ik gewoon en dat niemand mij lijk vind. dat likt mij het meest ideaal.
Datum:
17-03-2008
Naam:
dimitri
Leeftijd:
30
Provincie:
Zuid-holland

Hopeloos.

Halllo ik ben Z,

Ik veel verhalen/gebeurtenissen gelezen en ik zou het fijn vinden als jullie me zouden vertellen wat jullie zouden doen in zo een situatie. Niet dat ik er niet met me vriendinnen over kan praten, maar die hebben het zelf niet meegemaakt en nooit gedacht aan zelfmoord, en meestal dan zeggen ze dat ik gewoon geen zelfmoord moet plegen of dat ik wat aan me gedachtens moet werken. Maar ik kan er niets aan doen. Soms dan zie ik het leven gewoon niet meer ziitten!! Ik vind het dan zo oneerlijk dat iedereen gelukig is en dat ik dat niet kan zijn. Mijn vader doet me vaak pijn, maar ik schaam me om het met iemand te delen of me vrienden. Het is zo moeilijk, maar iedereen komt altijd met een zogenaamde makelijke oplossingen. Ik heb wel een keer zelfmoord proberen te plegen. Ik had een hele pot medicijnen voor me maar ik dacht aan me familie en vrienden en ik kon het niet!!!!Maar gisteren wilde ik het weer doen, maar ik was gewoon te laf. Ik denk dat er een dag komt dat ik er klaar voor zal zijn en mijn medemensen pijn zal doen. Maar wanneer ik het leven zat ben dan weet ik niet waar ik mee bezig ben.
Ik ben bang dat ik op me vader zal lijken. Hij lacht me uit, gebruikt scheldwoorden soms dan betrekt hij mijn overleden moeder erbij en dan HAAT ik hem gewoon. Maar ik durf hem niet in de steek te laten. Ik wil niet voor de tweede keer iemand in de steek laten. Ik leefde voor me zusje maar nu is ze er niet meer en nu heeft het leven geen zin voor mij. Eerst sneed ik me polsen open maar ik merk van mezelf dat ik steeds verder ga. Steeds weer het verlijdelijke potje medicijnen. Wat moet ik doen. Niemand die me zal missen denk ik soms maar ik weet het gewoon niet en soms dan wil ik gewoon me vader zien huilen en spijt zien krijgen, maar krijgt een dronken wel OOIT spijt. Zijn hele leven is hij al bezig en nu sta ik er alleen voor. Kunnen jullie me a.u.b helpen. Wat zouden jullie doen?? En wat moet ik doen??

Alvast bedankt en ik wens jullie succes.
Datum:
17-03-2008
Naam:
Zwart
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Een meisje uit oost

Een meisje uit oost kan heel goed met me omgaan en we houden veel van mekaar.. maar jammer genoeg houdt zij minder van mij dan ik van haar.. en ze vind het jammer dat ik van der houd.. ze probeert me steeds te dissen en doet afstandelijk en heeft het steeds over matties!!! Ik wil dood!
Datum:
17-03-2008
Naam:
Pim
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

Levensvragen?

Mijn naam is Ceder. Het is niet mijn echte naam, omdat ik niet herkend wil worden. Net als veel anderen hier op de site heb ik in mijn leven veel meegemaakt en ben ik gevoelig van aard. Ik heb alles meegekregen wordt er wel eens tegen me gezegd. Maar ik zou er niets mee doen... Misschien wil ik er wel niets mee doen. Mijn gedachten blijven steken in mijn verleden: ik kan niet verder. Ik heb naar mijn idee zoveel dingen geprobeerd, maar niets helpt. Ik kan niet zijn zoals anderen: een studie volgen, relaties hebben, een bijbaan hebben, een 'normaal' leven leiden. Ik ben in therapie, al langer dan acht jaar. Ik gebruik drugs en heb onlangs een psychose gehad en ben opgenomen geweest. Ik denk vaak: waarom kan ik mijn leven niet inrichten zoals ik wil? Waarom voel ik zoveel angst? Waarom zit ik vast? Wat heeft de toekomst nog voor me in petto? Ik ben beland in een neerwaardse spiraal van zelfmedelijden en sarcasme. Ik kan niet begrijpen hoe andere mensen gelukkig kunnen zijn. Natuurlijk realiseer me dat ik gelukkig zou moeten zijn: ik ben niet in een ontwikkelingsland geboren, ik heb een goed verstand etc. Maar zo werkt het niet voor mij. Ik heb geen vertrouwen in mensen en de mensen die ik vertrouw begrijpen mij niet. Ze begrijpen niet dat ik oprecht geprobeerd heb om op diverse manieren een eind aan mijn leven te maken. Dit is niet gelukt en nee: ik wil geen aandacht! Omdat het niet gelukt is denken mensen dat ik aandacht wil. Ik heb het gewoon steeds op de verkeerde plaats en tijd gedaan. Wanneer ik eerlijk ben over mijn gevoelens zou ik waarschijnlijk opgenomen moeten worden wat mijn leven nog ondraaglijker zou maken. Ik kan nergens heen. De buitenwereld ziet me als een (redelijk) normale jonge vrouw. Het mocht gewoon niet zo zijn, die keren, denk ik soms. Ik zou heel graag met mensen die me niet veroordelen of de GGD bellen, willen praten. Ik vraag me af waarom ik mijn leven ervaar op deze manier. Misschien zit het in de familie? Ik weet niet of suicidaal zijn genetisch bepaald kan zijn. Tegen mijn vriendinnen en moeder praat ik er niet over. Ik heb nooit geleerd om over mijn gevoelens te praten en ik wil ze niet overstuur maken. Er zijn zoveel dingen gebeurd, waarover ik niet mag praten en die ervaringen hebben me gehersenspoeld. Ze hebben mijn leven overgenomen. Nogmaals, ik hoop hier met mensen te kunnen praten, zolang ik nog leef. Misschien kom ik morgen wel onder een tram? Per ongeluk, niet met opzet. Ceder.
Datum:
17-03-2008
Naam:
Celeste
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-holland

wat nu..

Ik ben een slechte dochter, een slechte zus, een slechte vriendin, een slechte leerling, een slechte hockeyster, een slechte tennister.
Ik ben niet mooi, ik ben te dik, ik ben te emotioneel en te vrolijk, te triest en te enthousiast. ik wil dingen te graag maar niks lukt.
Ik eet te veel en praat teveel, ik denk teveel en doe te weinig, soms doe ik teveel en denk ik te weinig.
NOOIT kan ik iets in de goede volgorde of op de goede manier doen.
Ik houd van mensen maar zij niet van mij.
mensen komen en gaan, en ik blijf altijd alleen...
wat nu?
Datum:
17-03-2008
Naam:
Coco
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Hopeless future

Wat is het doel dat k hier in het leven moet bereiken? Waarom kan ik het geen plekje geven? Waarom denken mensen zo anders over mij dan ik in werkelijkheid ben? ik zou het niet weten. Maar ik kan mij zelf niet uitstaan. Ik ga waarschijnlijk over 2 maanden naar een instelling waar ik 1/2 jaar ga wonen om te leren omgaan met mijn problemen. En om ook meer structure te krijgen. Ik heb mijzelf gezegd dat ik ze maximaal 2 maanden de kans zal geven. Als het me na 2 maanden om de de redenen dat ; ik ze niet vertrouw (zij niet in mij) ;Ze alles veranderen (onderanderen in verslagen) en Ze mij geen gevoel van veiligheid kunnen geven.
Ik wil gelukkig worden. En dat moet daar gebeuren. Want ik heb deze behandeling gewacht. Als het blijkt dat ik er niet hoor. Zal ik mij niet meer laten tegenhouden. Ook al is er dan misschien ergens een stukje in mijn achterhoofd dat niet dood wil!
Datum:
16-03-2008
Naam:
Suicidal-Child
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.