Ik ben mn hele leven al aan het strijden tegen mcdd, tegen angsten, tegen psychoses, waanbeelden et cetera. Ik ben daarnaast ook in transitie. Mn ouders vangen me nu op, hun grootste angst is altijd al zelfdoding geweest zei mn moeder huilend, dus ik kan geen zelfmoord plegen.. het doet me teveel om haar en mn vader en broertje en vrienden achter te laten. Ik ben niet egoistisch. Mijn opa heeft alvleesklier kanker en mijn vader heeft net een hart infarct gehad en mijn moeder heeft ernstige pijnklachten. En toch, namen ze me.in huis toen ik op straat zwerfde. Ik heb ongelofelijk veel verdriet omdat ik niet met mijn grote liefde oud kan worden, omdat zij lesbisch is. Mijn beste vriend heeft me verlaten door mn psychoses. En ik heb een relatie verbroken met een meisje die wel hetero was.
Ik werd 5 juli 2016 op gruwelijke wijze verteld dat ik mijn huis uit moest omdat er een kind op sterven lag. Achteraf bleek dit helemaal niet waar te zijn. Ik werd door verhuisd door die instantie naar een andere huis en daar hebben ze al mn spullen op de eerste etage geflikkerd. Dit komt omdat ik contacten had met het wijkteam en inspecties. Want de baas van die vorige instantie vroeg naast zorg in natura.ook nog eens extra pgb aan op een andere rekening en ik werd uitgemelkt om het geld. De instantie daarna kon geen indicatie krijgen, dus moest ik naar de volgende instantie.. ik ben in totaal 7 keer verhuisd in 2 maand tijd omdat die instantie al die tijd nog steeds over mijn geld beheerde. Dit is nu bewezen en de politie gaat eerst meerdere clienten bijlangs (want die zijn er) die ook bedonderd werden of worden, zodat hij er het ergste van langs krijgt. Politie zegt beter alles in 1.keer. maar wat mij dat mentaal heeft gedaan is onmenselijk, 7 keer nieuwe woonplek maakt je gek. Dus op een dag schreef ik.een brief naar al mijn familie leden en mijn oude liefdes en mijn ex vrienden en.vrienden die er nog wel voor mij zijn. Ik heb mijn hondje afgestaan met veel verdriet en op die dag wist ik het zeker, ik spring voor de trein.
Ik liep langs de bossen en langs de rails en voordat ik het wist zat de politie achter mij aan, want ik was ontsnapt uit de gesloten high care afdeling, dus ze zochten mij al.. de trein was in de verte en de politie heeft mij met geweld daar weg moeten halen.
Toen heb ik mn verhaal gedaan bij de ggd meester, ik zei tegen hem, geen zorgen ik wil juist leven en verder met mijn transitie, muziek maken, met mn vrienden afspreken enz... dus hij gaf mij gelukkig geen IBS.
Toen heb ik.wekenlang in de kliniek in het donker gelegen, ik.at niet, dronk niets, dus ik moest een tijdje aan de sondevoeding. En op een dag was mn opa jarig. 70 jaar. Toen ben ik opgehaald door mn oom en toen.ik daar was heb ik genoten van dat hij nog de 70 heeft gehaald. Maar toen ik bij mijn ouders bleef slapen storte ik in, ik kreeg spastische bewegingen, werd slap en het licht ging uit. Ik raakte in een coma van 3 dagen. Toen ik weer wakker werd wilden mijn ouders niets liever dan mij dichtbij.hun hebben en geen verhuizingen.meer! Dus hebben mn ouders besloten mij op te vangen.
Dus nu ben ik hier.. ik mis mijn hondje nog het ergst. Die stomme.vrienden die mij niet accepteren om mijn stoornis die mis ik niet meer, en dat ze denken dat ik een narcist ben omdat ik moeite heb met inlevingsvermogen, dat heet autisme. Dat ik.wordt uitgescholden voor leugenaar, dat heet geen grip hebben op de realiteit. Ik heb misschien mensen pijn gedaan maar nooit met opzet..
Ik ga nu verder met mijn leven. Hoe ernstig het ook is. Hoe onzeker ik ook ben over mezelf. Hoe weinig vrienden ik nog over heb (gelukkig wel een paar echte die bij me gebleven zijn en super lief zijn!) Heb donderdag groen licht van mijn traject op uitzondering basis, heb vorige week een date gehad en voel me weer een beetje verliefd, en ga weer met muziek bezig, en lees heel veel boeken en mediteer..
Maar alsnog de pijn is vreselijk, maar hoe zuur het leven mij ook komt te staan, ik blijf hier op aarde..
Maar eenvoudig is het niet..
But i stay for my parents who are fighting hard..
God please guide me..
Thank you.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.