Levensverhalen (pagina 114)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Gewoon een persoon

Beste mensen ik ben volgens de meeste mensen een heel schattig vrolijk meisje te zijn. Ik hockey en heb een baantje in een restaurant heb twee lieve ouders en ben er een van een drieling met de beste zussen die je je maar kan bedenken. Ik heb wat vrienden maar op de een of andere manier maakt dit mij niet gelukkig. Ik lijk altijd een verkeerde keuze te maken. Ik wil wel zelfmoord plegen maar ik heb het gevoel dat ik dat niet kan maken tegenover mijn zussen.
Datum:
20-11-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

...

Ik ben vaak uitgescholden op school en iedereen lacht me uit om dingen die ik denk dat leuk lijken. Sinds een paar dagen wil ik niet meer op de wereld zijn. Ik wil niemand met deze depresiviteit sleuren maar ik moet iemand dit vertellen dus ik doe het via deze website. Mijn zusje heeft me gedreigd, en ze heeft vaak gezegd dat ik niet waardig was in deze wereld en dat ik dood moest. Mijn broer slaat me en verkracht me. Mijn ouders zijn onrechtvaardig. En mijn vriendje kan me niet helpen hiermee, ik wil hem geen pijn doen. Ik hou van hem en soms probeer ik mezelf te verdrinken of maak ik snedes in mijn lichaam met messen om mezelf pijn te doen. Ik word bang van mezelf en van anderen om me heen... wat moet ik doen...?
Datum:
19-11-2016
Naam:
Claudia
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

klote leven vol stres en tegenslagen

Van af zeer jong heeft de dood in men hoofd gesluimerd ... Werd verplaats als een voorwerp door de scheiding van men ouders.Toch ben ik zo trots op mijn vader die mij groot heeft gebrocht .. Ik weet nog goed dat ik al 10\12 jarige jongen buiten zat te spelen met de grote hond ,hem zachtjes vroeg jongen bijt me dood.Maar nee dat deed ie niet je kreeg er enkel vriendschap van . jaren gingen voorbij het zag er allen een beetje beter uit . ik ging werken ,kreeg een goede vriendin te kennen het zag er goed uit en een paar jaar dacht ik er bijna niet aan. Tot ik de schoonouders leerde kennen ik kon er maar weing goed doen ,ook ben ik aan de buitenkant de kalmte zelf , we bouwde en hier incaseerde ik veel tegenslagen ik werd het stilaan allemaal weer moe. Rond deze periode ging het minder op het bedrijf je werd er van de ene naar de andere plaats gestuurd .... De sfeer werd verpest ik kon de druk niet meer aan . het gezaag van de schoonouders ik wsa een zwak iemand in hun ogen ,het bedrujf waar ik me alledagen moest heen sleuren, ik kon er niet over praten met niemand ik wou het ook niet. Ik was op dus ik besloot een afscheidsbriefje te schrijven en nam zo veel mogelijk slaap en kalmeringsmiddelen die ik kon vinden . ik gaf men vriendin een zoen en fluisterde ...zorg goed voor onze hond....de dag nadien werd ik wakker ik het hospitaal .....het was verdomd mislukt en schaamde me....al vlug volgde er een 2de poging met nog een hogere dossis volledige doosjes in 1 maal . ik zat er kortbij maar weer te vergeefs. En echte mislukkeling dat ben zelfs een derde poging mislukte ,,,,en nee ik wil geen aandacht ik wil WEG van hier .....Ik heb er niet voor gekozen om geboren te worden. Ik hen er niet voor gekozen om een school opleiding verplicht te moeten volgen om daarna ,gedwongen in de maatschapij mee te kunnen en elke dag gaan te werken om net rond te kunnen komen met de rekeningen.. Ik ben het zat alles .....ik ben het moe ik heb geen ever meer ....ik heb in niets nog plezier ik wil gewoon dood ...Elke dag is weggesmeten kom me verdomme gewoon halen ....het enigste dat ik kan aan denken is en dikke boom en rij me zo plat mogelijk wss mislukt dat eenmaal ook nog.
Datum:
17-11-2016
Naam:
manny
Leeftijd:
38
Provincie:
België

Ik wil zelfmoord plegen

Ik haat mijn leven
Datum:
16-11-2016
Naam:
Stijn
Leeftijd:
43
Provincie:
Zeeland

ik haat mijn leven

hoi ik ben rafael en ik zit in een diepe depressie en heb zelfmoordneigingen, ik haat mijn leven en niemand mag mij. ik ben heel lelijk en zal nooit iets bereiken in mijn leven. hoe zal ik een einde maken aan mij leven?? ik ben er echt klaar mee...
Datum:
16-11-2016
Naam:
rafael
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

De laatste druppel

Hoi allemaal.

De laatste keer dat ik hier iets gepost heb is 10 jaar geleden. Ik was toen 19 en ben nu dus 29. Ik stond toen op het punt om er een einde aan te maken. Er was in die tijd al een hoop gebeurt in mijn leven: een thuis situatie met veel geweld, allerlei ziektes en overlijden in mijn familie, blijven zitten op school, en toen uiteindelijk ook de liefde van mijn leven me de rug toekeerde, degene die voor mij alles betekende en mij door alles heen sleepte, stortte mijn wereld in. Dit alles zorgde ervoor dat ik me nooit nergens echt thuis voelde. Ik heb mijn problemen altijd voor me gehouden. Altijd geprobeerd om alles zelf op te lossen. Dit leidde tot een heel ander leven met veel alcohol en drugs gebruik (om alles te vergeten) en uiteindelijk mezelf snijden (om me goed te voelen). Ik had heel veel moeite om alles wat me overkwam te verwerken. Misschien had ik om hulp moeten vragen... maarja, dat zit niet in me.

In de jaren die volgde heb ik me helemaal teruggetrokken. Ik woon nu alleen, zie niemand meer, ben elke dag alleen en voel me elke dag verdrietig. De gebeurtenissen van toen zitten nog iedere dag in mijn gedachten. Iedere... dag... Het lukt me maar niet om verder te komen in het leven. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Is dit nu mijn leven? Moet ik dit vol houden tot het einde?

Als ik iets tegen mijn 19-jarige “ik” zou kunnen zeggen is het: “Doe het. Maak er een einde aan. Het is het niet waard om door te leven. Echt niet!” Mocht ik weer 10 jaar verder zijn, zal ik dan weer hier iets posten? Of heb ik dan eindelijk de moed gevonden om er uit te stappen? Ik hoop het laatste. Ik hoop echt écht het laatste... :(
Datum:
16-11-2016
Naam:
Nes
Leeftijd:
29
Provincie:
Zeeland

Ik wil niet meer

Fijn om op deze site even een en ander van me af te kunnen schrijven.

Ik heb een moeilijk leven achter de rug. Gepest en uitgescholden vanwege mijn uiterlijk van mijn 10e tot mijn 25e. Toen ik 17 was, verongelukten mijn moeder en zus.

Sindsdien voel ik een groot gat en gemis van binnen. Eenzaamheid is zo gewoon voor me geworden dat ik niet eens meer aandacht besteed aan die voortdurende zeurende pijn.

Kort geleden is de diagnose Asperger bij me gesteld. Dat verklaart wel waarom het me zo veel moeite kost om contacten te leggen en dichtbij mensen te komen. Ik ervaar altijd zoveel afstand en onbegrip. Vrienden heb ik niet.

Ik heb altijd bij mijn vader gewoond. Vorig jaar is hij hertrouwd met een vrouw die mij absoluut niet moet, en dat ook voortdurend laat blijken.

Nu heb ik noodgedwongen een woning voor mezelf gezocht, maar als ik denk aan alleen wonen, zinkt de moed me volledig in de schoenen. Eenzaam ben ik al, maar als ik niet meer bij mijn vader woon, zal ik compleet sociaal geïsoleerd raken. Ik heb al alles geprobeerd om minder eenzaam te worden, maar welke hobby's ik ook onderneem en bij welke clubjes ik me ook aansluit, ik voel me eenzamer dan ooit.

Ik overweeg steeds meer om er een eind aan te maken. Zijn al die jaren van eenzaamheid niet genoeg?

Ik loop bij een psycholoog om deze overgang in mijn leven gemakkelijker te maken, maar ik kan haar niet duidelijk maken hoe kapot ik me voel en dat ze het mis heeft als ze zegt 'ja maar je hebt toch zoveel wél'. Het is niet genoeg en ik wil gewoon niet meer!!

Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik op alle gebieden in mijn leven heb gefaald. Als het nu ergens goed voor was, dat ik zo lijd. Maar dat is het niet.

Enige wat me nog tegenhoudt, is dat ik mijn overgebleven familie geen verdriet wil doen. Maar dit is ook geen leven ...
Datum:
14-11-2016
Naam:
Wil
Leeftijd:
33
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoord

Hoi ik wil zelfmoord plegen omdat ik heel veel mensen kwijt ben en ik word gepest daarom wil ik het ook heel veel kinderen ook ga maar zelfmoord plegen dus ik dacht er over na ik ga nu met een mes naar school want ik snij me. Zelf in de pauze dus dit was het verhaal
Datum:
14-11-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Friesland

mijn allesie

ik ben gisteren gedumpt door mijn meisje. het is mijn eigen schuld en ik trapte de deur van de swlaapkamer kapot,en ze is ook nog 16 weken zwanger ik ben echt niet geobsedeerd van haar maar zij is zo speciaal voor mijn.
maar ik wil gewoon echt niet meer leven en dit is echt niet even door bijten nee ik ga er een eind aan maken maar ik wou vragen als jullie mijn kunnen helpen via een weg waar ik levens eidigingstabletten kan kopen. ik wil geen aandacht maar ik ben te poesie om voor de trein te springen. maar ik kan niet meer zij is mijn alles zij had altijd heel veel respect voor mijn door haar haqd ik weer zelf vertrouwen gekregen.ik hoop dat iemand mijn kan helpen ik zoek me suf op het internet maar ik kom er niet uit.
mvg onbend.
Datum:
08-11-2016
Naam:
jimmy hultink
Leeftijd:
36
Provincie:
Gelderland

alleen

Ik was ongeveer 11 jaar alles ging heel goed ik ben een tweeling alles verliep goed tot een moment dat we naar het middelbaar gingen mijn zus doet alles perfect alsof ik niks goeds kon doen ik heb nog een jongere zus een broertje en mijn jongere zus krijgt bij wijze van spreken alles ik moet zelf betalen het is hier bijna altijd ruzzie soms is het te erg dat ik mezelf pijn doe ik heb paar littekens ervan en verzorgde het nooit ik zie het gewoon niet zitten niet meer omdat ik me alleen voel ik ben nu bijna 20 en mijn tweeling zus wordt door iedereen geliefd ik bijna niet ik hoor altijd stemmen en ik hoopte dat het wegging maar nee soms geef ik de moed op en moet ik altijd huilen en ik heb een vriend ik heb een geheim en de meeste die het weten kwetsen me ermee en mijn vriend wilt er bijna niet over praten en dat kwetst mij heel hard ik dank dat ik mijn vergallen mocht doen
Datum:
08-11-2016
Naam:
verdrietig
Leeftijd:
19
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.