Ik ben moedeloos van mijn eigen falen.. ik heb werkelijk een vloek die op mij rust.. en al jaren geloof ik dat ik een leven leid dat gelijk staat aan zelfmoord... sociale isolatie.. afkeuring van de wereld.. het hebben van te stricte principes en een handjevol stommiteiten en een grote mond zorgen voor een aardig ingewikkeld levensverhaal... ook nog een paar jaar gevangenis en de kliniek.. maar dat alles kon ik achter een masker verbergen... Ik had maar 1 ding dat me op het jioste spoor kreeg en hield en mijn tweede kans bezielde... dat was mijn vriendin. zei was een stuk ouder dan mij, maar ik hield van haar zoals je alleen bij de ware doet.
Zij was degene die voor het eerst emoties bij me los kon maken na pfff, 10 tot 15 jaar ofzo.. en sindsdien is het niet meer te stoppen.. ik voel me soms een freak en een lovejunky, maar ik doe het niet om de gevoelens te ervaren.. ik doe het om haar. Vraag me niet waarom ik dit nu hier post, maar ik heb bijkbaar zoals anderen het gevoel dat het fijn is om t ergens kwijt te kunnen.. mijn vriendin heeft geen vertrouwen meer in me.. en ik ben te vaak een oen geweest die daar zelf voor heeft gezorgd... maar ik weet dat het onterechte angsten zijn... ze denkt vast dat ik een loopje met haar neem, maar ze zegt altijd dat ze me zo mooi vind en niet snapt waarom ik zo lief ben... dat is geen spelletje... dat is mijn waardering en trots.. dat is mijn liefde en plezier... het zijn allemaal kleine dromen die voor me uitkomen.. ze ziet volgens mij op zulke momenten niet in wat voor een shitleven ik mezelf eigenlijk hiervoor heb gegeven en dat heb ik helaas aan mezelf te danken... dus niet zoals bij andere mensen waar ik hier hun verhaal van heb gelezen, zij vinden me vast egoistisch en een aansteller, maar voor mij is het onmogelijk om het plantje weer terug in het zaadje te stoppen... en ik ben bang om het af te zien sterven... daarvoor is dit te speciaal geworden voor mij.. alles of niets.. en ik ging voor haar... ik overweeg een fijne manier om te sterven omdat ik van mezelf weet dat ik me niet aanstel als ik zeg dat ik in haar alles vond wat een man zich kan wensen en ze gaf zich volledig... het was alles en meer dan ik ooit had kunnen wensen.. en ik kan de emoties niet bedwingen omdat ik geen manier vind om het te verwerken.. het word in rap tempo alleen maar erger naarmate het langer duurt dat ik zonder haar ben.. het is onmogelijk om een andere vrouw te vergelijken met haar en te zeggen dat ik verliefd ben en in een staat als de mijne ben ik ook ver weg van aantrekkelijk... ik moet kiezen tussen een leven als een lafaard die leeft met de blues.. of een dood met wat waardigheid. waar ik 1x voor de laatste keer bewijs dat ik haar nooit zou bedriegen of iets opzettelijk zou verbergen... misschien had ik iets verborgen toen ik niet beter wist wat ik een tijd terug aan moest met die situatie... maar ik heb het haar nu toch verteld en nou ben ik de boeman.. leugenaar en onvertrouwbaar... terwijl ik helemaal niet het gevoel heb dat dat terecht is.. en ze weet ook dat ik haar niet heb bedrogen toen... het was het principe dat ik altijd alles eerlijk zou delen met haar dat de laatste druppel was..
Maar ze weet hoe gevoelig ze is voor jaloezie en ik ook en ik was/ben gewoon doodsbang om haar kwijt te raken..
Ik heb wat antibraak-/slaap- en malariapillen op het oog met een leuk reisje naar italie en overweeg om er met nieuwjaar een eind aan te maken.
En weet je.. het is zo erg nog niet als je beseft dat je er praktisch naar uit kijkt..
Ook hoef ik daarna niet meer te werken aan een lege toekomst en ben ik eindelijk van de vloek af waarmee ik al mijn geliefden steeds pijn doe.. Op dit moment laat ik niemand achter en gaat niemand me missen... het is toch een mooi moment? Eindigen op je hoogtepunt..
En als ik denk aan sterven omwille de liefde.. dan klinkt dat nobeller als sterven voor je vaderland, na een paar anderen te hebben vermoord meestal... hiermee doe ik eigenlijk niemand kwaad..
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.