Levensverhalen (pagina 110)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Fml

Ik wil liever onbekent blijve dus jha ik ben mijn keven beu ik wil er een eind aan maken er zijn veel dingen gebeurd in mijn leven ik zou graag zelfmoord plegen wieet iemand niet pijnlijke of de minst pijnlijke manieren
Datum:
19-12-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Ik wou dat ik dood was

Ik heb altijd het gevoel dat ik niks beteken en dat niemand me nodig heeft en dat het leven voor iedereen beter zou zijn zonder mij . Ik heb al een keer geprobeert om onder een trein te springen maar het lukte ni dan moet ik denken aan het feit dat ik de pesters gewonnen geef maar dat is ook het enige want ik denk dat mijn familie me toch niet aardig vind of me accepteert . Ze kijken nooit naar me en ze behandelen me als een slaaf en ik ben ook degene die die altijd de schuld van alles krijg , ik wil echt dood dat is het enige waar ik nog aan denk .
Datum:
19-12-2016
Naam:
Jbjarco
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Laar maar.......

Ik ben David, 13 jaar.
Ik wil dood omdat ik alles verkeerd doe, iedereen haat me. Ik heb geen vrienden.... mijn broer haat me. Ooit wou ik weer leven, er was een meisje... maar toen ik het eindelijk durfde te vertellen liep ze lachend met haar vriendinnen weg.... ik werd vroeger gepest.. heel erg. Werd getreiterd, getrapt, ze zijden dat mijn leven beter nu op moest houden. Daar ben ik het nu mee eens.....
Datum:
19-12-2016
Naam:
David
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Ik wil niet meer vechten

Ik ben moe. Ik wil niet meer. Mishandeld door mijn ouders en broer. Veel en erg gepest op school. Ik kom net uit een relatie met een narcist. Ik ben altijd door gegaan schouders eronder. Maar ik kan t niet meer mijn vlammetje is uit. Ik wil ook niet meer. Het is klaar. Ik mag niet gelukkig zijn. Mijn ex ronny heeft me naar t randje geduwd. Ik spring zelf. Ik laat mijn lieve trouwe hond achter. Ik zorg voor goede opvang en dan ga ik. Rust niet meer voelen, geen pijn en verdriet geen angst. Gewoon rust. Mijn kracht is weg kapot gemaakt door anderen. Rust rust rust dat is wat ik wil. T spijt me voor iedereen die wel om me geeft. Maar ik ben op.
Datum:
17-12-2016
Naam:
Ilovebilly
Leeftijd:
34
Provincie:
Overijssel

Verdrietig

Ik lees heftige verhalen... verdrietig om te lezen. Ik heb geen verdrietig verhaal.
Mijn leven ziet er van de buitenkant leuk uit. Leuke baan, eigenbedrijf, getrouwd, twee kinderen. Maar toch blijf ik het gevoel houden dat ik niet pas op deze wereld. Ik hoor hier niet. Ik vind het leven zwaar en het maakt me somber en moe. Voor mijn kinderen ben ik er, maar verder vind ik het leven weinig meerwaarde hebben. Ik vind het moeilijk voor mezelf te kiezen en mensen verdrietig te maken. Dat kan ik niet... ik heb dominante en veel eisende ouders (alles moet op hun manier) en ik stel hoge eisen aan mezelf. Ik ben niet gelukkig met mijn man. Vaak wou ik dat ik het leven even uit kon zetten om er over een tijdje misschien weer terug in te stappen. Zelfmoord is iets definitiefs en ik ben bang dat m'n kinderen er veel verdriet aan zullen hebben. Als ik geen kinderen had gehad, had het leven van mij niet gehoeven. Het is veel te ingewikkeld. Ik vind mensen ook ingewikkeld.
Datum:
17-12-2016
Naam:
Roos
Leeftijd:
30
Provincie:
Groningen

Het leven

Waarom zijn we eigenlijk hier?? Blij te zijn, om gepest te worden. Wat maakt ons zo bijzonder?! Wat heeft het voor zin? Kan je er wat aan doen? Ja of nee? Zou je je er dan druk overmaken of zal je er wat aan veranderen of willen?

Mensen zijn rare wezens, we hebben van alles en toch zijn we niet tevreden ook ik niet.

Ben boos op de wereld en alle gemakzuchtige mensen. Ben verdrietig omdat mijn moeder de keuze heeft gemaakt om de wereld te verlaten. En niemand haar kon helpen of misschien wel maar wilde ze niet geholpen worden?! Weet het zelf soms ook niet meer waar doe je het allemaal voor of zijn we zo gevoelig , sommige van ons zeker te weten.

Wat maakt je blij, een wandeling in het bos met de hond, een stukje fietsen, muziek luisteren, mediteren?!

Doe dat gene wat jou gelukkig maakt alleen of met anderen!!

Je bent uniek zoals je bent (everybody hurts everybody cries) als ik nu maar niet aangeklaagd word Door R.E.M lol

Je komt alleen en je gaat alleen naar en van deze wereld!! Wie met je om wil gaan doet dit en wie niet caio, averedeci, bye bye, Doei.

Ben boos op de wereld maar.... Doe je ding!!

Mvg kevin
Datum:
17-12-2016
Naam:
Kevin
Leeftijd:
35
Provincie:
Noord-brabant

mislukt

ik ben mislukt ik heb op die school pro almere gezeten me beste vrienden wens ik het beste vooral okan en selvin ik hoop dat het met hun goed komt ik heb geen diploma geen vriendin niks
Datum:
16-12-2016
Naam:
komar
Leeftijd:
20
Provincie:
Flevoland

weet het niet meer

Van jongs af aan ellende gehad en nu krijg ik vreselijke flash backs van wat er is gebeurd de puzzel is bijna in elkaar maar ik krijg geen hulp om het te verwerken ze denken dat ik het niet aankan maar zo ook niet dit is geen doen de beelden en een hoop gevoelens die loskomen ik wil op deze manier niet leven die last is te zwaar.
Datum:
16-12-2016
Naam:
pink
Leeftijd:
35
Provincie:
Zeeland

dood

ik wil gewoon dood op school gaat het slecht ik lieg tegen mijn ouders want die denken dat het gewoon goed gaat ik raak nu verstrikt in mijn leugens en het enige dat mij overeind houd nu is Lilly ( lilly is een paard en die is mijn allesje) en voor de rest niks
Datum:
14-12-2016
Naam:
Nori
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-brabant

Alleen maar ellende

De titel zegt het al, mijn leven is een en al ellende vanaf de dag dat ik geboren werd..
Zal in grote lijnen vertellen want anders word het teveel voor mezelf als ik in details moet treden.
Al zo lang als ik mij kan herinneren lijd ik aan depressies, begon al toen ik heel jong was en heb er nooit mee om kunnen gaan.. zette me ertegen af en kon/kan nog steeds niet accepteren dat ik dit heb.
Op jonge leeftijd werd ik aangerand, mijn ouders deden er niks mee, geen aangifte nada.. zeiden alleen dat ik die plek voortaan maar moest vermijden ?! Even serieus ?! Toen begreep ik dat al niet, nu al helemaal niet... als dit mijn kind was geweest had ik het wel geweten..
Ik kreeg nachtmerries en ontwikkelde een serieuze angst stoornis en ptss, werd onhandelbaar, koppig en eigenwijs en weigerde te luisteren naar mijn ouders omdat ik hen de schuld gaf en geef van mijn psychische problemen.
Toen ik wat ouder was (12-13 jaar) leerde ik een hele leuke, lieve en aardige jongen kennen, dit was echter van korte duur. al gauw bleek hij heel anders te zijn dan hij zich voordeed en dwong mij sex te hebben met mannen voor geld, dit heeft drie jaar geduurd en mijn ouders durfde ik niks te vertellen... Want.. ze zouden toch niks doen, net als vroeger..
Ik werd nog lastiger in de omgang en was echt echt onhandelbaar geworden, ouders konden het niet meer aan dus lieten me tot mijn 18e wegrotten in een internaat.. nu ben ik dankzij dat internaat van mijn loverboy af gekomen maar verder heb ik er niks goeds beleefd.
De jongeren werden als strond behandeld en werden in hokjes geplaatst en moesten therapie volgen en dat soort dingen. Kortom ik werd behandeld als crimineel in plaats van als slachtoffer.
Toen ik mijn ouders vertelde over mijn loverboy zeiden zei simpelweg: wij geloven jou niet. Dat brak mij hart.. zelfs na mijn aagifte met bevestiging van de politie dat deze jongens gezocht worden voor zulke zaken kon mijn ouders niet overtuigen dat het echt gebeurd is... tot de dag van vandaag...
Toen ik op mijn 18e thuis kwam wonen werd ik op straat gezet en was ruim anderhalf jaar dakloos..
Een huisje gevonden en lieve zorgzame jongen leerde kennen, het vertrouwen op gebouwd en opnieuw geleerd ongedwongen sex te hebben met een man zonder herbeleving of aanval van me ptss.
Tot ik zwanger van hem bleek tr zijn, door de pil heen.
Ik wilde het kindje houden, hij absoluut niet.. Ik bleef volhouden maar werd psychisch zo kort en klein gemaakt dat ik uiteindelijk met bijna 3 maanden (moest nog 3 dagen tot de veilige 3 maanden grens) de abortus liet doen.
De grootste fout van mij leven gemaakt in begin 2015 zorgt er tot oo vandaag voor dat ik dagelijks met een mes op mijm polsen sta, al meerdere keren met een overdosid drugs en medicatie in het ziekenhuis heb gelegen en het dagelijkse leven niet meer aankan.
Ik ben gebroken, verscheurd en dood van binnen. Het is normaal om de halve dag en hele nachten ye huilen, niet eens zelfmedelijden eerder minachting en haat naar de wereld waarin ik gedwongen word te leven...
Ik wil niet meer! Mijn energie is op naar voor euthanasie kom ik niet in aanmerking.. zo zou ik tenminste met nog een beetje waardigheid kunnen sterven, maar zelfs dat word me afgenomen...ik zal het nooit volhouden tot ik sterf van ouderdom, vroeg of laat gaat het mes door mijn polsen en is het eindelijk klaar.
Datum:
14-12-2016
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
21
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.