Levensverhalen (pagina 1018)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Over en uit?

Vandaag een heel rare ervaring..
Onrust in mijn lijf al een paar dagen. Al maanden thuis vanwege een "burnout"; maar ik krijg steeds meer het besef dat die depressie in mijn genen zit; én een stuk ouderlijke opvoeding én bij het "verkeerde" bedrijf terecht gekomen qua "baas".

Altijd aan het doemdenken en negatieve zaken bedenken. Teveel tabletten met bijwerkingen; trillen als een gek. En daar is het euvel juist mee begonnen! Het middel is erger dan de kwaal?

Om mij te ontspannen liep ik vanochtend in het bos. Maar dat werkte tegenovergesteld.
Het was er klam en mistig; ik zag slecht; en ik was gespannen om iemand tegen te komen.
Continue het gevoel dat ik om ging vallen; duizelig en trillerig. Ik was blij om weer thuis te zijn in mijn eigen omgeving.

Waarom zo gespannen als ik mensen moet benaderen? Altijd hetzelfde gedonder. Ja ik weet het; ik ben niet makkelijk. Dat hebben al zo veel mensen mij laten weten. Maar nu ben ik het zat!

In dat bos had ik continue het gevoel er een einde aan te maken. Dat speelt al zo lang bij mij; maar vanochtend was het wel heel heftig.

De reden, tot nu toe, is dat ik dit mijn oudste dochtertje niet kan aandoen. Ze is zo gevoelig. De jongste dochter (heeft het besef nog niet?) én mijn vrouw redden het volgens mij wel?

Bij mijn dood is het huis hypotheek-vrij en zijn ze van "mijn" lasten af? Een nieuwe start voor hen met eindelijk eens een leuke man en vader?

Het zal in het begin voor hun wel moeilijk zijn; maar dan heb ik rust; en zij redden het wel?

In het begin is er natuurlijk verdriet; maar ik hoop dat ze er ooit; uiteindelijk, begrip voor hebben. Met name mijn vrouw kent mij zo onderhand en weet (helaas) dat ik het niet makkelijk heb. Altijd gedonder over mijn psychische toestand.
Ik ben het zat!

Wanhoop! Op de een of andere manier voel ik dat mijn einde er aan komt. Zo gaat het niet langer. Ik wil rust in mijn hoofd na al die jaren.

Ik heb gefaald in dit leven. Dat is mij wel duidelijk; en ook bij mijn "hulpverleners"...

Nu wil ik gaan rusten.
Datum:
29-10-2008
Naam:
Anoniem (M-44)
Leeftijd:
44
Provincie:
Noord-brabant

Verloren

Ik voel me verloren in de wereld van mijn familie. Van mijn dochter. Dat is niet te verwerken en te verteren. Er is inmiddels bijna 3 jaar geleden zoveel gebeurd in mijn en ons leven. 2006 was een verschrikkelijk jaar. Toen ben ik mijn dochter kwijtgeraakt en nog wil ze niks van me weten. Toen hebben mensen haar geholpen en die wil ze niet kwijtraken!!!
Ik heb 22 jaar dag en nacht voor haar klaargestaan en dat word vergeten?? Kan het niet begrijpen en ook niet meer bevatten!!! Ben ik dom?? Ik weet het niet meer! Wat is erger voor een moeder dan een dochter die niks van haar wil weten? Ik weet het niet meer. Hoop vaak op een wonder maar wonderen bestaan niet. Toch? Mijn moeder leeft helaas niet meer maar ik zou er alles voor over hebben om een uurtje met haar door te brengen en haar om advies te vragen. Mijn moeder is ook in 2006 overleden. Toen ben ik ook een beetje gestorven. Ja, ik heb fouten gemaakt. Maar als je hebt toegegeven en 1000 maal sorry heb gezegd, wat moet ik dan nog? Ik weet het niet meer. Ik hoop dat wonderen bestaan en dat de dood me mag overvallen. Zomaar ineens. Ook in 2006 heb ik op de IC gelegen omdat ik pillen had genomen. 2006!! Klotejaar! Ik heb eigenlijk maar 1 wens en dat is rust. Hoe kan ik die vinden? Dood. Rust. Rust in mijn hoofd. Geen zorgen en vragen meer naar mijn dochter toe. Ook zij wil rust zegt ze. Ze wil niks meer met me te maken hebben. Als ik rust, heeft ook zij rust.
Ik hoop dat het haar gelukkig zal maken en dat ze nog veel geluk zal vinden bij de mensen die mij verafschuwen en die haar enkele maanden in haar leven hebben geholpen. Wat weegt zwaarder.Enkele maanden of 22 jaar?
Een hopeloze en wanhopige moeder met maar 1 wens. Dood zonder afscheid te hoeven nemen.
Datum:
29-10-2008
Naam:
marian
Leeftijd:
47
Provincie:
Noord-brabant

Autist

Zo noemen zij mij tenminste. Je weet vast wel wat dat is. Ik ben ook veel te klein voor mijn leeftijd. Ik heb nergens vrienden. Degene die ik had, lieten mij in de steek. Ik zie het niet meer zitten. De mensheid begrijpt mij niet. Misschien ben ik een alien. Misschien ben ik een mens. In ieder geval heb ik autisme, en niemand begrijpt mij.
Datum:
29-10-2008
Naam:
Straffehond
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Leven in de wachtkamer

Tot mijn elfde was ik een gelukkig kind. Vrolijk, fantasierijk en volgens de vrienden van mijn ouders een ware entertainer.

Toen mijn ouders gingen scheiden en mijn moeder in dezelfde periode kanker kreeg ging het mis; het was een tijd waarin mijn ouders druk waren met hun eigen issues waarvoor ik ze ook helemaal niets kwalijk neem. Ik ontspoorde, raakte aan de drugs en de drugs beheersde mijn leven tot mijn 24e. Alle dromen die ik als kind had had ik, door mijn eigen toedoen, in duigen zien vallen en telkens als het me lukte iets op te bouwen brak ik het weer of vanwege mijn meester: cocaine.

Al zolang als ik kan praten wil ik acteren en toen ik hier een opleiding voor volgde in Leeuwarden bleek ik er nog tallent voor te hebben ook maar ook dit liep na een jaar mis; ik werd van school gestuurd.

Tot mijn 24e ben ik in de bouw aan het werk geweest om zo mijn verslaving te fianacieren. Tevergeefs want toen ik uiteindelijk besloot af te kicken bleef er een dikke schuld over.

Ik ben nu 25 en een jaar clean via het 12-stappenprogramma van cocaine anonymous. Een programma waarin gebed in meditaite centraal staan en niet zo zeer een religieuze god alswel een spirituele hogere macht de uiteindelijke authoriteit is.

Ik ben nu een jaar clean maar ook dat en het bidden en het mediteren heeft me niet van de diepgewortelde oijn van binnen afgeholpen.

Sinds kort ben ik werkeloos omdat ik het simpelweg niet meer op kan brengen om nog naar de bouw te gaan. Ik haat het daar. Ik haat het werk. Ik haat de mensen daar. Maar voornamelijk haat ik mezelf, al jaren en ik kan me niet voorstellen dat die diepe, diepe zelfhaat ooit zal verdwijnen. Ik kan me niet eens meer herinneren hoe het zonder die zelfhaat was.

Maar het leven valt me steeds zwaarder, ik ben moe, hondsmoe. Ik wil slapen en ergens anders wakker worden, ergens hier ver vandaan.

Ver van mijn huis, mijn werk en zelfs ver van de mensen die klablijkelijk wel van me houden. Ik snap niet waarom ze van me houden.

Ik ben het zat om te leven in de wachtkamer, ik ben het zat om te wachten tot mijn leven gaat beginnen, ik ben het zat....
Datum:
29-10-2008
Naam:
Maarten
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

het word me allemaal iets te veel

Ik heb net een relatie achter de rug! ik voel niks meer voor hem! ik wil het liefst me ex terug! hij zegt dat hij van me houd maar van anderen hoor ik allemaal weer dat het niet waar ik .. ik weet niet meer wat ik moet doen! ik zeg elke keer dat ik een einde aan me leven wil maken! maar ik durf het niet omdat ik bang ben dat ik mensen achterlaat die wel echt van me houden en die wel echt om me geven!
Maar soms zeggen me vrienden ook tegen me : je moet niks doen ik ga je missen dan je bent me beste vriendin maar ondertussen hoor je weer hele anderen dingen! als je verder opstaat en die vriendin hoort praten! ..

IK HEB GEEN ZIN MEER IN HET LEVEN!
WAAROM ZEG IK HET WEL?
MAAR IK DURF NIKS TE DOEN
Datum:
29-10-2008
Naam:
naamloos
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

ik wil niet meer

hoi ik ben 16 jaar ik ben zwaar depresiev ik heb al ik wee nie hoeveel hulp gehad maar ik kan gewoon niet meer . Ik word er zoo ontzettend moe van !!!
Ik word op school gepest !
Ik ben superr lelijk en ik walg van mezelf.!!
Maar het probleem is elke keer als ik probeer een einde aan me leven te maken lukt het niet !!!

Ik weet het niet meer ! ik wil hier uit !
Ik wil wel geholpen worden maar hoe ??
Datum:
29-10-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

geen duidelijke oorzaak

Al een lange tijd loop ik met zelfmoordplannen rond. Waarom, weet ik alleen niet. Ik weet niet waarom ik het zo graag wil, en ik weet ook niet waarom ik het tot nu toe nog niet gedaan heb. Mijn leven is (bijna) perfect op het feit na dat ik een paniekstoornis heb en ongewenst zwanger ben. Ik durf dat niet te vertellen. En ook wil ik wraak op ex-vrienden nemen door middel van zelfmoord. Wat zullen ze spijt hebben van alles...
Datum:
28-10-2008
Naam:
Eline
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

pesten

in de 3e klas, werd ik veel gepest,
en telkens als mijn beste vriendin er niet was.. gingen ze mij meer pesten....
ik was het zat en wilde dood...
ik sneed in mijn pols, boven en onder.
in mijn benen, en wilde het laatst in mijn voeten doen. (onder)
neigingen krijg ik steeds... maar ik doe het voor mijn ratten, ik kan ze niet in de steek laten. en mijn hond ook niet. dat zijn mijn beste maatjes. dieren schelden je niet uit, dieren zijn lief, en geven je steun.
Datum:
28-10-2008
Naam:
lairssa
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

het leven

ben al 6 jaar depressief heb al drie opnamens en drie zelfmoord pogingen achter de rug ik heb veel al moeten geven ben gewoon nu moei ik geniet nog heel heel weinig van dingen heb ook geen zin in dingen doen ik slaap all 5 jaar op slaapmedicatie weinig dat me nog echt interezeert er zit ook veel tegen in me leven
moeder is op 42 jarigeleeftijd gestorven na 13 jaar ziekt tezijn ge weest
vader op 56 jarigeleeftijd plots een hersenbloeding en tegelijke tijd hartinvarkt
oma verloren tante verloren
geen kontact meer met me zus en andere familie
zels nek klachten (kraakbeen op 4 pleken weg en hoofdszenuw in me nek beschadigt)
geen werk meer baas failliet
ik heb geen vertrouwen in de toekomst
ik weet hiet meer waar ik moet zijn
Datum:
28-10-2008
Naam:
ed
Leeftijd:
37
Provincie:
Zuid-holland

Hallo

Hallo,
Ik ben Tjitske, ik heb vorig jaar 13 augustus 2007 een hersenbloeding gehad in italie! Ik heb daar als gevolg van over gewhouden dat ik altijd moe ben en iedere dag pijn in me hoofd heb, en weinig aankan. ik heb met school en alles moeten stoppen hierdoor en ben veel vriernden kwijtgeraakt en ook het contact met mijn ouders en familie is stukgelopen omdat niemand het mijn vriend eens was omdat hij 12 jaar ouder is dan mij, ik woon nu op dit moment samen met hem en we gaan 11 november trouwen, nou zou je zeggen dat ik me daar blij bij moet voelen maar ik voel me alleen en vraag me erg af wat ik nog van het leven moet verwachten
Datum:
28-10-2008
Naam:
Tjitske
Leeftijd:
21
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.