Levensverhalen (pagina 987)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

pijn

ik trek deze pijn niet meer. Ik word uitgescholden, beledigt en meer. Ik heb al een jaar ruzie met mijn vader en met kerst werd het me allemaal te veel. Dit jaar was echt gewoon klote. Ik heb 2x voor de trein gestaan! en de littekens zijn er meer geworden. Als ik terug denk aan de goede tijden zijn het de tranen die lopen. Ik zie nog steets mijn opa en dingen vallen zomaar om. Ik hoor stemmen en ik voel iemand tikken op mijn schouder, maar er is gewoon niemand. Ik zie wazen. Nu ben ik er achter gekomen dat ik bi ben, niemand accepteert dat. Ik kan het allemaal niet meer aan, ik wil gewoon dood. iedereen vertelt mij wat te doen maar luistren nooit wat ik te zeggen heb. Een vroegere vriendin waar ik al 10 jaar mee bevriend ben , zeurt alleen over haar problemen maar ik ben dan gewoon niks meer. Zij komt vaak huilent binnen en als ik een keer huil zegt ze dat ik me niet aan moet stellen. ik geloof niet in god maar wel in de dood. En dat word is een betekenis dat me dagelijks stoort.
IK HAAT ME LEVE IK HAAT HET!!
Datum:
27-12-2008
Naam:
Eva
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

krassen op mijn armen!

hallo ik ben een meisje van 16 jaar ik word 17 in januari. ik heb ook veel aan zelfmoord gedacht als julie, ik snap julie zo goed, maar geloof mij maar alleen wij snappen mekaar, de mensen die niet aan zelfmoord denken of hebben gedacht begrijpen ons niet, ze denken dat het voor aandacht is, niet waar? ik heb 3 jaar terug veel gesneden in mijn armen, heel diep, reden was, ik voelde me gewoon niet goed mijn vel, ik weet julie hebben zeker betere redenen dan mij! bij mij was dat gewoon een tijd, ik voelde me zo alleen, ik deed ook altijd zwart aan om mijn gevoelens uit te drukken want ik kon ze niet met woorden uitdrukken dus liet ik het beter zien aan mensen. ik heb 'hulp' gekregen van de CLB op school maar het heeft niet zoveel geholpen, ik moest van hun mijn situatie aan mijn ouders vertellen, dat heb ik ook gedaan, maar toen ik mijn mama en papa zag huilen, vond ik het nog erger, en begon ik weer te snijden, mijn familie verdient een beter dochter dan mij, ik bezorg hun alleen maar verdriet! ik ben een heell emotioneel meisje ik kan echt wenen voor alles. ik sloot me altijd op in mijn kamer. ik was begonnen met een schaar, daarna met een mes en daarna met een gilette (geloof me dat snijd echt fel) maar jah dat was ook wat ik wou. dieper dieper dieper, altijd dieper gaan, zodat ik dichter bij de dood was. mijn ouders hebben me geholpen. eerst was het wel lastig omdat ik me zo gecontroleerd voelde. ik was gestopt, maar ik denk er terug aan. ik wil mezelf straffen en dat gaat alleen door mezelf pijn te doen. ik hoop dat julie mij begrijpen. ik hoop dat julie ook zullen antwoorden. of gewoon commentaar zullen schrijven. ik ken julie misschien niet zo goed maar heb julie wel graag! doei xx
Datum:
27-12-2008
Naam:
esra
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Gewoon, weg van hier.

Soms wil ik gewoon weg van hier. Ik wil geen problemen meer hebben. Dan denk ik aan zelfmoord, alleen wil ik degene die van mij houden niet in de steek laten. Maar ik huil elke dag en nacht, ik ben een vriendin en mijn paard verloren. Mijn favoriete paard is ook al oud en gaat niet meer lang leven, ik wil dat imense verdriet niet nog een keer meemaken. Ik kan dit misschien voorkomen door haar voor te zijn en zelfmoord te plegen.
Datum:
26-12-2008
Naam:
B.
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Alleen tegen alle...

Het is moeilijk te geloven, maar iedereen die mij in me leven heeft gekend is mij of totaal vergeten of wil mij liever dood hebben. Alles wat in de laatste 10 jaar van mijn leven is gebeurd is totaal ziek, absurd, maar vooral totaal gemeen. Ik ben hierdoor zo zwaar getraumatiseerd dat ik niet eens meer de moeite neem om me leven te verbeteren. Hoe vaak ik niet met dokters en psychologen heb gepraat. Zelfs hun begrijpen/geloven het niet. Hoe vaak ik niet heb gehoopt dat er nu is iets gaat veranderen, dat iemand me belt en me iets verteld, dat er gewoon verandering komt. Ik heb het nu niet eens over me leven dat verbeterd word, maar gewoon dat de wereld door misschien maar een kort gesprek, of een kleine brief, of een klein bericht, veranderd van een wereld die NIET uit is om mij te pesten/negeren/haten/vernietigen, in een wereld die gewoon leefbaar is. De enige ontsnapping voor mij is de dood, die overigens geen deuren opent. Dood is dood, daar heb je verder niets aan. Ik word ziek van de mensen die me de dood in proberen te jagen, Ik kan het niet meer aan. Ik wou gewoon dat er iets veranderde, Ik zou alles geven voor ook maar een iemand die me gewoon niet dood zou willen zien of die het in ieder geval wat uit zou uitmaken.
Datum:
26-12-2008
Naam:
geen
Leeftijd:
21
Provincie:
Anders

wel zin, maar nie kunnen...

hey, ben een jongen van 21, en wil hier mijn verhaal doen..opzich vind ik het al erg om hier te zijn,zou liever nie aan deze dingen denken,en gwn leven en gelukkig zijn..mja,daar kies je niet zelf voor he, da overkomt je gwn zonder daje da zelf wilt.. tis allemaal begonnen zo rond men 12de,bn alijd een teruggetrokken jongen geweest,omda ik lichte spraakstoornissen heb..opzich nie zo erg,maar het heeft wel zo zijn effecten op mijn sociaal leven..kep altijd veel vrienden gehad,maar als we dan samen waren,en iedereen aant lache en aant prate was ik altijd still,omda ik bang was om iets te zegge, om geen fouten te make,al valt da eigenlijk ng wel mee..ma toch is het best vervelend.ik had er eigelijk veel eerder hulp voor moeten zoeken,maar ik d8 bn ng jong da gaat wel weg..maar door de jaren heen zijn er zich ook andere problemen gaan vormen door dat.en da is begonnen zo rond mijn 17de..ik wou leven,gelukkig zijn zoals vele anderen.maar iets hield mij tegen,door dat wat ik net gezegt heb zijn mijn sociale vaardigheden er sterk op achteruit gegaan..zoals,heb het moeilijk om een relatie te onderhouden zowel met vrienden als met meisjes.heb ook ng nooit langer dan een maand een vriendin gehad.telkens omda ik vreemde gevoelens had,dat ik nie goed genoeg was voor haar en voor iedereen trouwens..het lukt me gewoon nie om mezelf te zijn,om gelukkig te zijn en da knaagt aan me,het breekt me iedere dag af..wil wel hulp zoeken,maar dat zijn gwn dingen die je van jezelf moet hebben,dat kan niet aangeleerd worden.da heb je of da heb je nie..een klein probleen is met de jaren een groot geworden,en ik kan er niks aan doen..kep altijd gezegt dat ik jong wil sterven door deze situatie dan.ik zie geen andere uitweg meer.jezelf kunnen uiten(op de manier dat jezelf wilt)is het belangrijkste anders ben je niemand..ik heb nu al minstens 8 pogingen achter de rug.pols overgesneden,aan de sporen gaan staan,pille noem maar op..het problleem is ik durf nie,en het wordt steeds maar erger,bn gewoon zo moe ven al die innerlijke pijn,voel mij leeg en zie geen doel meer in het leven,geen toekomst..en de enige oplossing kan ik nie doen omda ik nie durf.nie voor mijn familie of vrienden..want de wil om weg te zijn van hier is groot.dat zal mij nooit tegenhouden,als ik de kans had zou ik zo uit het leven willen stappen;want het kan egt nie verder zo.dingen die bij andere vanzelf gaan moet ik moeite voor doen,en dat kan ik maar nie aanvaarden.bn nu al minstens 3 jaar zwaar depressief,en dat zwaar mag je letterlijk noemen..want als je elke dag denkt aan dingen zoals,ik wil dood wanneer is het gedaan,het leven is kut,geen zin meer hebbe in niks dan kun je dat wel zegge denk ik.. da beleef ik dus elke dag,,gelukkig heb ik een sterk karakter om mijn hoofd er ondanks alles er toch ng bij te houden..want soms krijgt het emotionele de overhand en dan kan het soms misgaan ik wil hier gewoon zo snel mogelijk weg,je wordt toch maar geboren om te sterven..ofwel gelukkig ofwel kun je maar beter dood zijn.................................................................................................................................greetz
Datum:
26-12-2008
Naam:
joeri
Leeftijd:
21
Provincie:
België

help!!!!!!!!!

ik ben een meisje van 13 jaar mijn vader is vaak chag en dan reageert hij het meestal op mij af
ik denk ook vaak dat hij meer van mijn broertje houd dan van mij
stom tog dat ik dat denk
ik denk vaak aan zelfmoord
want hoe het thuis gaat en op school dat is gwn niet leuk!
of aan weglopen
ik verwond mezelf aan mijn armen
ik voel me eenzaam en verdrietig
ik zit in een put en kom er niet meer uit
ik snij mezelf kapot
ik weet niet meer wat ik moet doen
elke avond ben ik verdrietig ben bang dat hij weer iets op mijn afreageerd
ik weet niet wat ik moet doen
want als dit zo langer doorgaat................
Datum:
26-12-2008
Naam:
linda
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

mezelf verloren

hallo ik ben citara en ik heb iets vreselijks meegemaakt. ik heb laatst een vriend ontmoet die ik nu net een weekje ken,, hij is super lief maar ik mag niet omgaan met hem van mijn ouders. ik hou van hem, maar hij vind mij niet leuk, dat is een nadeel. maar hij geeft wel om mij. naja, ik heb nu inene vette ruzie met hem, ik weet zelf niet eens waar het over gaat, ik wil niet meer leven, want ik kwets alleen maar iedereen. k heb laatst tegen me ouders geschreeuwd en gegilt omdat ze mijn beste vriend aan het afkraken waren, zeggen dat hij niet goed in zijn hoofd is, maar ze kennen hem niet. ze willen hem niet kennen, hem geen 2de kans geven. ze mogen hem niet, alleen maar omdat hij zich niet had voorgesteld, en dat hij een rot leven heeft. maar ik wil zijn leven verbeteren. dat is de reden waarom ik nog leef. waarom helpt het niet, waarom lukt het niet, ik heb nog steeds zelfmoordgedachten. maar me vriend zegt steeds dat ik het niet moet doen, maar sinds ik ruzie met hem heb, interesseert het hem ook niet meer. help, wat moet ik doen? ik snap mijn hele leven niet meer. ik wil geen ruzie met mijn beste vriend, ik.. ik heb nog nooit een jongen als zo'n goede vriend gehad. ik was heel blij toen ik hem ontmoette, ik vind hem super leuk,, maar nu ik ruzie met hem heb, heeft dat geen nut meer. ik ben mezelf verloren. ik weet niet meer wat ik moet doen, wie kan me helpen? ik hoop diegene zelf,, me beste vriend. ik hoop dat hij me kan helpen. maar ik denk het niet.
Datum:
26-12-2008
Naam:
citara
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

-

Ik heb al van kleins af een serieus minderwaardigheidscomplex. Met de jaren is dat alleen nog maar groter geworden, door bepaalde gebeurtenissen. Enkele maanden geleden deed ik mijn eerste zelfmoordpoging, ik nam alle pillen door elkaar. Maar de dokter was er snel bij en die heeft mij dan naar het ziekenhuis gebracht. Ik ging toen al lang naar een therapeute en psychiater, nam al antidepressiva, maar zonder veel resultaat (in feite ben ik na de start van de antidepressiva nog veel slechter geworden) . De dosis werd verhoogd. Ik besloot er voor te gaan. Ik had het vaak moeilijk, maar ik heb een geweldige moeder die mij steeds helpt. En ik had een vriend (lief) waar ik alles een vertelde, ik kreeg daar nooit veel feedback op maar ik kon het toch kwijt. Vrienden zijn ook altijd een moeilijk punt geweest in mijn leven, ik kan moeilijk met mensen omgaan, ik ga wel naar een jeugdbeweging maar vrienden of een vriendin waar ik alles (of veel) aan kwijt kan heb ik niet. Een tijd geleden maakte mijn vriend het onverwachts uit. Het ging niet goed maar ik had nooit gedacht dat het zo ver zou komen. En hij had iemand anders. Het sprankeltje zelfvertrouwen dat ik nog had was weg, wat ik had opgebouwd was weg, ik had niets meer. Een 2de zelfmoordpoging volgde, maar ze haalden mij er opnieuw door. Nu, weken later, gaat het nog steeds niet. En de gedachten blijven komen. Ik heb een fantastische therapeute, geweldige ouders, maar toch gaat het niet. Ik doe iedereen ontzettend veel pijn en kan niets in de plaats geven. Beterschap, dat wel, en daar hoor ik iedere dag op maar het komt niet. Ik ben er sterk van overtuigd dat een leven zonder mij veel beter zou zijn. Mijn ouders zijn doodongelukkig dat het slecht gaat met mij, en ze komen in financiële problemen door de hoge kosten van therapeute, psychiater, medicatie. Ik zie het gewoon niet meer zitten. Ik vecht al zo lang, ik ben helemaal op. Er zijn nog vele dingen die de drang om weg te zijn serieus versterken, ik kan ze gewoon niet allemaal opnoemen. Ik wil hier echt weg. Ik ben niet meer in staat om te vechten of om ervoor te gaan. Ik weet dat het nog een hele tijd, nog jaren zal duren voor ik helemaal ok ben, voor ik terug goed in mijn vel zit, voor ik mijn plaats gevonden heb in deze maatschappij. Ik kan die tijd niet opbrengen, het duurt gewoon te lang. Ik ben bang, voor de anderen, dat ik op een dag een geschikte manier vind en het laat stoppen, maar pas dan zal ik gelukkig en gerust zijn.
Datum:
26-12-2008
Naam:
-
Leeftijd:
16
Provincie:
Anders

Anders

Altijd weer anders ALTIJD!
Altijd anders behandelt.
Altijd raar aangekeken.
Altijd appart.
Altijd de duppe.
Altijd het middelpunt ALTIJD op een negatiefe manier.
Altijd.. Altijd..
Alleen omdat ik ALTIJD homo zal blijfen.
Ik ben het zat ik wil er mee stoppe.
Al die pijn vernederingen.
Ik ken mijn plek en dat is hier niet meer.
Ik moet weg ik laat alles achter ik kan echt niet meer.
Je beste vrienden ik haat ze.
De klap is te groot ALTIJD.
Ik weet dat het verkeerd is maar zo is het nou eenmaal... ALTIJD.
altijd....
Datum:
26-12-2008
Naam:
M
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

verdriet

ik ben een jongen met heel veel liedesverdriet .
ik ben verliefd op iemand
ik heb haar betrapt met iemand anders
mijn hele leven ligt aan gort
Datum:
25-12-2008
Naam:
jasper
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.