Levensverhalen (pagina 977)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

-

ik word overal buiten gesloten.
me ouders denken aan hun zelf
waarom leef ik.
doe vmbo me toekomst is tog niks ik kan beter weg beter voor iedereen.
Datum:
10-01-2009
Naam:
henk
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Hoop

Het leven is mooi als je je niet zo rot voelde van binnen.
Zolang we maar door blijven gaan komt er ooit een moment dat het wel weer acceptabel word en dat we weer genieten van de dingen waar we vroeger een heerlijk gevoel bij hadden.
`S morges vroeg als de zon net op was en ik was op mijn werk en je hebt zo een heerlijk mooi opkomende zon,daar kreeg ik kleine vlinders van in de buik en kon gewoon genieten wat de dag mij te brengen had. Nu naar een sombere periode van 2 en een half jaar neemt de somberheid elke dag een heel klein beetje af en krijg ik dat gevoel nu weer. Nu de rest nog en dan word het allemaal weer wat dragelijker. Wij zullen doorgaan want ook al denk ik van wat moet ik nog hier ik zal het nooit kunnen doen. Het is dat leeg gevoel wat je hebt die je in je hoofd geen rust bezorgd en dit zelfde hoofd geeft mij ook een rotgevoel.
De tand des tijds heeft een diepe scheur in mij gemaakt en langzaam is dit zich aan het herstellen. Niemand kan precies weten begrijpen wat jij voelt of denkt en vaak is het ook moeilijk uitleggen maar toch hebben we allemaal innerlijke pijn waar we een manier voor zullen vinden om hier mee om te gaan.
Er is nog altijd iets wat ieder in zich heeft ,en dat is hoop!!!!!!
Datum:
10-01-2009
Naam:
Shy boy
Leeftijd:
38
Provincie:
Limburg

Want wat was ik?

Ja daar stond ik, meisje van 10.
Ik kon niks goed doen, op school niet, nergens niet. Ik was altijd het mikpunt van pesterijen, het was groep 7 ik weet het nog goed, heel goed. En niemand, niemand die me hielp, leraren die er niks aan deden, ik stond alleen. Elke dag werd het zwaarder, en word tegen je aan gezeurd, je moet dood, je bent lelijk, je bent niks. Na het zovaaak gehoord te hebben, ga je het geloven, gewoon simpelweg geloven. Ik begon alles te geloven wat hun vertelden. Ik dacht aan zelfmoord, ik heb het geprobeerd, het is mislukt. Daarna begon ik met snijden, puur om het feit, dat ik toch niks was. Wat was ik? Ik was NIKS. Het ging door, in groep 8 was het een tijdje stil, want de pesters waren naar de middelbare school. In de eerste klas kwam ik weer bij hun op school, en het gepest ging weer door, en maar door. Ik begon weer te snijden, steeds dieper. Nadat ik iemand op school met een vijl bedreigd heb, werd er actie ondernomen. En IK was de schuldige van alles, IK had het gedaan, zagen ze dan echt niet wat ze met MIJ hadden gedaan? Daarna ging het nog niet goed met me en ik bleef hem flippen op school, bleef sneden, het leek alsof niks hielp. Ik ging nergens heen, niet naar het zwembad, of naar andere dingen. Ik was thuis, ik was bang, bang voor mensen. Bang voor iedereen. Ik was zelfs bang voor de klok die tikte, ja echt. In de 2e klas ging het alweer wat beter, maar elke keer als ik me shit voelde, ging het glas weer in me huid. Langzamerhand ging ik naar het GGZ, te praten. Ik zit nu in de derde klas, ik loop nog steds bij het GGZ, ik ben van mijn snijprobleem af, al heb ik soms de nijgingen. Ik heb littekens, die ik achteraf niet heb gewild. Ik heb nu mensen die me steunen als het even niet gaat. Ik heb geleerd voor mezelf op te komen, ik heb een gevoel van eigenwaarde gekregen. Ik kan nu boven die pesters staan, ze doen het niet meer. Ik ben sterk geworden, ik kan nu zijn wie ik wil zijn. Maar ik zal het nooit vergeten, want, wat gebroken is kan je lijmen, maar barsten blijf je altijd zien. Mijn boodschap aan jullie is, echt hoe moeilijk het ook is, blijf praten met iemand..
Datum:
10-01-2009
Naam:
Alida b.
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

zelfmoord

mijn leven is zo zwart!
ik ben een meisje van 20 en heb al heel veel meegemaakt in mijn leven!
mijn ouders zijn gescheiden aan mijn 12jaar iets wat ik heel erg vond. Op mijn zesde werd ik seksueel misbruikt door mijn nonkel! Op mijn twaalfde werd ik verantwoordelijk voor het gezin, ik moest de kinderen onderhouden, we zijn thuis met vijf waaronder ik de oudste ben! Ik heb totaal geen jeugd gehad ik mocht niets doen van mijn ma! Op mijn zestiende werd ik voor de eerste keer opgenomen in de psychiatrie omdat ik mijzelf verwonde, anorexia had en een zelfmoordpoging had gedaan! ik heb toen 3maanden in het ziekenhuis gelegen! Daarna ging het een tijdje weer goed maar een half jaar later ging het echt slecht thuis, ik moest dan naar een instelling, ik heb daar drie jaar gezeten! TErwijl ik in die instelling zat heb ik nog 5maal opgenomen geweest! op mijn 19de ging ik alleen gaan wonen maar dat lukte ook niet, ik zat aan den drugs en sneed nog meer en meer altijd maar dieper en dieper, het moest telkens genaaid worden! Dan ben ik bij mijn pa gaan wonen en woon daar nog altijd maar daar lukt het ook niet ben ondertussen al een tiental keer opgenomen geweest in verschillende ziekenhuizen maar het helpt niet! Nu moet ik terug opgenomen worden omdat ik het totaal niet meer zie zitten! Ik ben terug van plan om een zelfmoordpoging te doen! kheb het nu al 5keer geprobeerd en telkens is het mislukt, de laatste keer lag ik wel 2weken in coma maar ben jammer genoeg terug wakker geworden! En nu heb ik het terug verschrikkelijk moeilijk om mezelf te beheersen!!
het leven is gewoon de hel!!!
ik haat de wereld!
Datum:
09-01-2009
Naam:
lindsy
Leeftijd:
20
Provincie:
België

Ik game teveel

Ik speel veel te veel call of duty 4, hierdoor heb ik veel problemen in mijn omgeving, ik wil niet meer leven.

Tot ziens!
Datum:
09-01-2009
Naam:
Jan Albert
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

waarom toch telkens weer

Beste luisteraar,
Waar moet ik beginnen , heb al vaak deze gedachten gedacht, om te stoppen met leven , maar telkens weer is er een klein stemmetje dat zegt, niet doen !!Maar deze keer hoor ik niets .
Ik ben 40, en heb reeds een zware medische weg afgelegd ;Toen ik 27 was ben ik voor de eerste keer getransplanteerd van de lever, ondertussen zit ik nu aan 3 keer, dit 4 jaar geleden , de laatste keer .Had een goed huwelijk, tot wanneer mijn echtgenoot mijn ziek zijn niet meer aankon ! Wat ik best kan begrijpen , met gevolg , hij heeft mij verlaten en ben nu reeds 4 jaar alleen .Heb ondertussen wel een andere relatie gehad , maar goed ...., het verwerken van mijn eigen ziek zijn lukt me niet .Ik heb ook reeds 12 jaar ziekte van chrone,met gevolg dat er darmkanker vastgesteld is , en ik nu reeds 1 jaar met een illiostomie rond loop .Vreselijk , maar ok , bij de laatste transplantatie hebben ze me een donor gegeven die hep.b bevatte, met gevolg dat ik nu drager ben van hep.b .
Ik ben eigenlijk een heel optimistisch persoon , maar soms val ik echt in een emotionele put , waar ik uiteindelijk dan ook wel weer uitkom .Maar deze keer , na de laatste diagnose van vandaag .Heb 2 cysten op mijn eiertak , en ze willen nog 2 maand wachten , om te hopen dat deze vanzelf weg gaan , omdat eigenlijk geen enkele arts staat te springen om die buik van me open te doen !! En ik zeker niet !!!
Dus als u even kan volgen , telkens tast de kanker een ander orgaan aan , en eigenlijk kan ik het niet meer aan, en de kwaliteit van mijn leven is niet meer wat het moet zijn .
Mijn zus en broer wonen allebei in het buitenland, dus opzich ben ik hier alleen met mijn ouders en natuurlijk vrienden , maar er is al reeds zoveel verloren door mijn ziekte .Scheiding , verlies van mijn lieve schoonmoeder , goede seks, en uiteindelijk voel ik me zo verminkt !Ik ben steeds zelfstandige geweest , en nu ben ik reeds 1,5 jaar thuis , omwille van mijn gezondheidstoestand, en nu ik er terug in geloofde om terug in de maatschappij te knn functioneren , hoor ik dit weer
Ben gewoon zo moe , om te vechten om gezond te zijn , en even lukt het me , en dan ben ik zo gelukkig , maar het mag nooit lang duren.Dus daarom overweeg ik deze keer niet op de volgende operatie te wachten , en gewoon naar een ander , veel rustiger oord te stappen
Dank jullie
Datum:
09-01-2009
Naam:
fleur
Leeftijd:
40
Provincie:
België

geleefd!!!maar zonder natuurlijke inhoud

er zijn eigenlijk geen woorden voor,zoals voor veel dingen op deze planeet??.dingen die wij als menssen zelf doen?maken en kapot maken?.ik"edwin 37 jaar oud,heb helaas nog nooit mijn biologische ouders gezien en zal ze helaas nooit meer zien i.v.m vernietiging dossier??.ik ben nu 2 jaar gescheiden,en heb iedere dag vreselijk veel pijn,vanwege het gemis van dochter en schoonmoeder,en uiteraard van ex-vrouw die de verkeerde beslissing heeft en had genomen!!.tot heden heb ik een honden leven achter de rug!!een normale jeugd die ik nooit heb gehad!!geen moeder en vader liefde,alleen misbruik en mishandelingen waren een rode draad!!.vele vrieden verloren aan zelfmoord!!.het is bijna niet te verwoorden hoe het voelt om echt al 37 jaar alleen te zijn!zonder enige biologische bloedbanden!.danwel goede echte vrienden??.om een verhaal kort te maken?want ik ben nu echt,te moe aan het worden??neem ik helaas,en zeker beter alvast nu afscheid???geen uistel meer van executie,voor mijzelf geen kracht gevoel gedachte of pijn meer???.rust zacht bij god??. heel veel sterkte en alle veel liefs,EDWIN
Datum:
09-01-2009
Naam:
EDWIN
Leeftijd:
37
Provincie:
Limburg

wrm zo veel pijn:'(

hoi ik ben janine ik ben 15 jaar ik zit op echnaton enzo mijn moeder heeft 2 jaar trug in de zomer vakantie 2keer in het ziekenhuis gelegen de 1ste voor der eierstoken en 2de keer voor een beroerte nu is ze aan de linker kant verlamd en het gaat wel goed enzo maar zins die tijd heb ik geen zin meer in niks meer echt niks meer ik blijf op de been door een vriend van me rocco hij is een schat van een jongen aleen ik heb me vriendin laten voor stellen aan hem en hij zei altijd van ik vindt er niet leuk enzo en hij heeft ok een vriendin in limburg daar wil hij het nu me uit maken en met me vriendin blijfen houden maar ik zeg tegen hem van niet doen want ik heb een droom gehad over hem enzo maar hij luister niet en alles en het ging redelijk goed ik had geen neigingen tot zelfmoord meer enzo aleen ik dacht er aan en nu omdat ik allen wou dat hij vrienden met er zou worden meer niet en dus hij weer voor de 1000 keer op me gevoels trapt wil ik weer zelfmoord plegen en ik heb ok geen zin meer om televen het boeid me niet meer iedereen loopt weg van me ik doe idereen pijn dus waaroom zou ik blijven leven en ik heb gister nog de hele nacht zitten janken van rocco dit enzo en zins vanacht weet ik dat ik hem ok leuk vindt en ik heb altijd al het gevoel gehad dat ik geen vriendje meer zo krijgen dus als ik geen doel heb om televen waaroom leef ik dan nog waaroom ben ik geboren voor niks.
dus het is alemaal begonen met me moeder en ik heb ok aleen maar ruzie met me ouders ik wil geen ruzie ik wil gewoon normaal kunnen leven en dat kan niet dus daaroom wil ik zelf moord plegen ik haaaaaaaaaaaat me leven.

Datum:
09-01-2009
Naam:
janine
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

Lieverds

Hoi Lieve mensen,

Ik schrik er ook van, zoveel mensen die het leven niet meer willen. Ik kan dit niet begrijpen, er zijn zoveel (jonge!!) mensen die overlijden en die willen leven.. het is zo oneerlijk.
Jullie moeten je schamen dat jullie dood willen. Open je ogen eens het leven kán zo mooi zijn.
Trek je niets aan van anderen en leef. Het is je gegeven en waarom? Omdat JIJ het waard bent.. Iedereen, geloof me, iedereen heeft weleens momenten dat ze het even niet zien zitten, denk dan aan de leuke momenten, dingen die je leuk vind... Trek jezelf omhoog uit die (diepe) put.. alsjeblieft.. Er is altijd wel iemand die van je houd..

Ik hou van jullie!

Dikke kus..
Datum:
09-01-2009
Naam:
tamara
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Ik wil al sinds mijn 16e dood

Hallo,

Ik weet niet waarom ik dit doe. schrijven, maar ik denk dat het zal opluchten.

Ik wil al heel lang dood, maar ik ben eigenlijk zielik met een k. Klinkt beter. Zeg eens: zielik.

Maar goed. Het vage is dat ik de hele tijd zelfmoordpillen zoek, maar ik kan er niet aan komen. Daar ben ik te dom voor.

En eigenlijk ben ik te bang om mezelf onder een trein te gooien. Lijkt me te hard. Dus ik denk er wel aan, maar ik durf het niet. Waarom denk ik het dan? Weet ik niet. Ik weet het allemaal niet meer.

Weet je wat het ergste is? Ik schaam me helemaal nergens meer voor, en ik voel me ook niet schuldig als ik 12 of 14 uurtjes per dag slaap. Dat is nog wel het ergste vind ik. Ik ben heel gevoelloos geworden en heel erg dik ook. Het lijkt wel alsof ik mijn hele leven in een grot heb doorgebracht.

Maar goed. ik stop. hop. een lop. over de kop. Ik hoop dat ik in een andere dimensie terug mag komen als profvoetballer.

Niet denken dat ik zelfmoord ga plegen, want ik doe het toch niet, maar ik denk er wel aan.

Wat ik wel als tip zou willen meegeven is dat als je nog gevoelens hebt dat je je gedachtes ook kunt beinvloeden. Als je maar kunt voelen. dat is belangrijk.

En als je jong bent; doe wild, rebelleer. De mensen die dat niet doen in hun puberteit krijgen later juist een probleem. Vergeet dat niet a.u.b




Datum:
09-01-2009
Naam:
zielik met een k
Leeftijd:
23
Provincie:
Anders

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.