Levensverhalen (pagina 932)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

i can't Take it Anymore..

ik ben heel anders dan iedereen, ik werd in de basisschool gepest van groep 3 t/m 8 (in groep 3 t/m 6 werd ik alleen gepest maar in groep 7 t/m 8 werd ik met mijn bestevriendin gepest). in groep 8 vond mijn bestevriendin een jonge leuk, dus ze dacht dat ik die jonge ook leuk vond dus deed ze raar tegen mij..:S ik zei altijd neee ik ben niet verliefd op hem, ik vond hem ook nog heeel afschuwlijk hij was echt lelijk, maar tog vertrouwde mijn ''Bestevriendin'' mij niet en kregen we ruzie, toen gingen de meisjes uit mijn klas haar afpakken ik was maande lang alleen.., mijn bestevriendin probeerde mij steeds jaloers te maken ik kwam elke dag huilend naar huis. maar paar weken later gingen we met de klas naar een park ik zat in me eentje te schommelen... ze kwam naar me toe en wou het goed maken het duurde wel een tijdje voor dat ik het accepteerde eigenlijk wou ik het helemaal niet doen... en trouwens ik had 2 leraren (2 heksen) die zetten me altijd voor paal in de klas, ik moest altijd nablijven en als ik een fout had gemaakt ging ze dat aan de hele klas laten zien.. eenkeer moest je groepjes maken met z'n tweeén ik en mn bestevriendin gingen samen dus ze kwam naar ons toe en zei : twee dombo's die elkaar hebben gevonden... ik zit nu gewoon te huilen als ik aan al die rare tijde denk... en door die 2 hekse heb ik Praktijk onderwijs.. op die school zijn alle makkelijk we doen gewoon groep 6 werk.... ik schaam me dood

Nu zit ik in de middelbare school de 2e klas dus.. het gaat hier wel redelijk goed maar tog is er een kk lelijke aap die ons uitelkaar wilt halen .. ik dacht in me; eerst in de basisschool en nu in de middelbare school....? mijn bestevriendin is dom ze gelooft in alles maar dan echt ''Alles''. die kk meisje die ons uitelkaar probeerd te halen, ze woont in mijn bestevriendin's buurt... telkens als ik mijn bestevriendin bel dan is ze of bij die meisje's huis of met haar ergens buiten ofz.

En heb nog een probleem mijn vader die woont al een tijdje niet meer bij ons, en mijn moeder heeft een hoge bloeddruk ze zegt altijd tegen mij dat ze dood gaat en daar word ik heel erg verdrietig van,. Het klinkt mischien heel raar...maar ik vind een film leuk maar die mensen zijn animaties en bestaan dus niet maar ik wil echt dat ze echt bestaan daarom wil ik ook dood..! en nog een probleem = mijn broer zit op de zelfde school als die van mij hij is niet echt heel erg normaal hij word heel erg snel boos dus die kindere op die school komen allemaal naar mij toe en zeggen : hij is gek, dom , hij heeft aandacht te kort enzz. ik word daar echt niet goed van. en ik ben heel erg vaak afwezig op mijn school ik wil helemaal niet naar school door al dat gestress ik ben ook heel erg onzeker ik vind me zelf lelijk ik haat me zelf ik wil gewoon dood.

ik denk altijd in mezelf waarom ik?? waarom overkomt dit allemaal mij ???!
ik kan er niet meer tegen
ik wil gewoon dood

Never say Goodbye..
Datum:
27-03-2009
Naam:
Dood
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Sinds eind 2002

In het eindjaar van de HAVO in november 2002 heb ik zelfmoordneigingen gehad. Ik schreef er teksten over, maar het ging voorbij doordat ik veel positieve kansen kreeg en bovendien slaagde voor mijn examens. Ik had op school weinig vrienden, ik werd gepest, ze noemden me lelijk en lachten me uit.
Na mijn HAVO brak er voor mij een leukere periode aan, maar die ging snel voorbij. Uiteindelijk kwamen de zelfmoordneigingen terug in april 2005 en begon het serieuzer te worden begin 2006. Ik verwond mezelf met een schaar, ik was heel passief, ik deed tegen iedereen alsof alles goed ging, maar ik verging van de emotionele pijn. Diepe pijn en schaamte. Ik wilde dat niet voelen. Ik herinner me dat ik een keer wasmiddel had gedronken. In september 2006 kwam ik in een praatgroep met psychotherapeuten waar ik met mijn verhalen en diepste geheimen terecht kon. Het ging goed, tegen de zomer 2007 wilde ik het opnieuw proberen zonder therapie. Twee jaar later in 2009 hebben de zelfverwondingen ernstige vormen aangenomen waarbij ik beide armen, mijn linker scheenbeen en beide dijbenen verwond heb met sneeën waar ik dikke littekens aan over heb gehouden. Elke keer als er een emotionele tegenvaller komt, ik bedoel, hevige pijn en schaamte, dan krijg ik weer neigingen en de laatste tijd denk ik heel vaak om gewoon voor de trein te springen en dan is het over. Ik aarzel omdat ik enkele mensen heel erg zou bezeren als ik dat zou doen en omdat ik telkens weer hoop krijg dat het beter zal worden met de emotionele pijn. Dan zal er natuurlijk net iemand komen die er schepje boven op doet. Ik denk dat de dood een tijdelijke oplossing is zonder dat de essentie van een probleem op wordt gelost. Maar soms, soms is zelfs die gedachte niet genoeg om me te weerhouden. Mijn hart luchten op een site waar niemand kan oordelen en naar me kijkt met van die blikken "doe je dat toch lekker!" is wel beter, maar ik denk vooral aan verandering van houding en gedachtengang. Ik hoop dat ik de kracht krijg om mijn leven te verbeteren en vooral liefde. Liefde heelt alle wonden, maar levert ook de messteken die de diepere littekens in mijn ziel veroorzaken. Mannen, ze zijn soms zo hard, harteloos. beestachtig...
Datum:
27-03-2009
Naam:
Marloes G
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

Het Leven

Waarom leef ik toch in zoveel stress,ben ik slecht ben ik tegoed heb ik me leven verpest? Waarom word ik toch zoveel beboet het leven is niet voor mij gemaakt
soms denk ik waarom gebeurt me niks door die haat .Misschien hoor ik te slapen op de straat .Niemand die om me geeft ,waar is het goede leven waar ik in heb geleeft.
Dat is wat ik mis het lijkt wel of iedereen over me heem pist en het vreet me zo op dat ik niemand aan mijn zij heb staan een vriendin waar je 7 jaar meegaat die niet
meer aan je denkt heb alleen een dochtertje van 2 jaar die ik ga missen ik heb nergens om voor te schamen het leven gaat zoals het gaat je wacht op de tijd tot je Vergaart.
Hoop voor de mensen dat ze een posetive uitweg hebben kunnen vinden hoop het beste voor iedereen maar het leven is niet voor mij gemaakt want ben zo alleeen.
Datum:
27-03-2009
Naam:
mike
Leeftijd:
26
Provincie:
Flevoland

kwe niet

Naja. Ik heb gewoon het de laatste tijd vaak het idee, dat het gewoon niemand kan schelen dat ik er ben. En ook, dat als ik er niet ben, dat niemand me mist ofzow. Ook ben ik het gwn zat, heb mn beste vriendin verloren, door die kut ziekte. Mijn moeder is ook ziek. Ik zie het gewoon niet zitten meer. Voel me hopeloos, waardeloos en in de steek gelaten.
Datum:
27-03-2009
Naam:
Ik
Leeftijd:
15
Provincie:
Groningen

love is like a lucifer, it burns but the fire always goos out ag

ik wil mezelf door mijn kop schieten,
klaar.
gewoon der een eind aan maken,

ik had een geweldige jongen,
die me alles gaf,
maar hij dumpte me,
wat moet ik zonder hem,
ik kan niet leven zonder hem.
het is gewoon zo moeilijk,
om overal zijn hoofd voor me te zien.
echt overal.
hij was de liefste voor me,
ik zeg gewoon een ** toekomst,
terwijl ik die nog nooit bij een andere jongen zag.

genoeg.
doei
Datum:
27-03-2009
Naam:
hartgebrokenpersoon
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

NOOIT IETS GOED KUNNEN DOEN

Heey ik wil graag even mun verhaal kwijt.
Al vanaf dat ik klein ben hebben mijn ouders altijd ruzie mijn broers werden altijd voor getrokken. Ik deed altijd alles fout kreeg altijd op mijn kop van mijn ouders. Toen ben ik aan de drugs geraakt daar ben ik gelukkig vanaf. Maar ik heb nog steeds het gevoel dat ik roch nooit iets goed kan doen. Ik ben 2 jaar geleden verkracht ik ben daar gelukkig niet zwanger van geraakt un week daarvoor heeft mijn beste vriend zelfmoord gepleegd. Op school ben ik heel veel gepest nu ik op het MBO zit valt het wel mee maar nog ziet niemand mij egt staan. Ik heb een vriend maar daar heb ik de laatste tijd alleen maar ruzie mee nu lijkt het helemaal dat ik niks meer goed kan ik weet het niet meer ik heb nooit gedacht aan zelfmoord tot de laatste paar weken iedereen verzwijgt vanalles voor me. Ik dacht dat mijn beste vriendin me alles vertelde maar blijkbaar niet en er zijn er nog veel meer die heel wat hebben verzwegen. Het lijkt er steeds meer op dat niemand iets om mij geeft. Dus wat heeft het nog voor zin om te blijven leven.
Datum:
27-03-2009
Naam:
anke
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

alles maar toch niet gelukkig

Ik heb alles, maar ben toch niet gelukkig. Ik ben terouwd, heb (geoznde) kinderen, 2 auto's een vrijstaand huis, ja zelfs een zeilboot. Maar gelukkig................ nee ECHT NIET.
het is geen zielig verhaal van iemand die het licht ziet, maar van iemand die er echt geen gat meer in ziet. Het leven is zo verschrikkelijk zinloos. De enige reden dat ik nog ademhaal is dat mijn kinderen er gegarandeerd problemen mee zouden krijgen als ik zelfmoord zoui plegen...
Ik weet eht echt nieet meer hoe noe nu verder. Moet ik mij nog verder verdrinken in materiele zaken??????
H E L P !!!
Datum:
27-03-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
46
Provincie:
Zeeland

geen levenslust

Ben jongen 25 jaar, denk regelmatig aan zelfmoord, hoewel ik ook weet dat ik het niet zou doen omdat ik hoop dat ik ooit weer levenslustig zal worden. Tot een paar jaar geleden feestte ik er lustig op los, experimenteerde met alle drugs waar ik aan kon komen. Maar ik miste wel een vriendin. Ik ben niet lelijk, maar ben doof aan 1 oor en kan absoluut niet flirten en als een meisje het initiatief neemt wordt ik bang en ga het uit de weg. Dit heeft me nu echt opgebroken. En sinds ik geen dope meer gebruik ben ik alleen maar depressiever geworden. Ik ben pas geleden ook gestopt met drinken in de hoop dat het daar aan lag, maar nu doe ik helemaal niets meer en lig ik het liefst de hele dag op bed. Ben nu ook m'n baan kwijt door crisis en wordt gek van de tijd. Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat in vergelijking met anderen mijn verhaal niet zo zwaar is, maar daar ga je je ook niet beter van voelen. Ik hoop maar dat alles ooit beter zal zijn. Groeten .
Datum:
27-03-2009
Naam:
pipo
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

de moed niet opgeven

hoi allemaal,
ik lees zo al jullie verhalen. en zie jullie verdriet. ik schrik ervan hoe jong sommige zijn. ik ben mijn moeder verloren een 3 jaar geleden. ook heb ik geen opa en oma meer en ben ik twee tantes verloren. ik heb dus als een aardige portie gehad, en heb het inderdaad heel moeilijk gehad en ook aan zelfdoding gedacht, maar heb hulp gekregen via de psygoloog en ben er boven op gekomen niet alleen door de psygoloog maar door familie en vrienden klasgenoten, leraren.. noem maar op! je staat er echt niet alleen voor. het is niet altijd makkelijk, het leven alleen dat is nog geen reden om er een einde aan te maken. dus denk alsjeblieft goed na over wat je wil gaan doen. misschien denk je dat het nu beter is voor je.. maar je doet hier heel veel mensen om je heen mee pijn, zoek hulp, praat erover, en blijf leuken dingen doen zodat je de positieven kanten van het leven kan blijven zien en er van kan genienten.
succes!
Datum:
27-03-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

op een dag doe ik het

pijn in mijn hoofd, ik kan het niet meer af en wil elke dag wel zelfmoord plegen omdat ik die druk in mijn hoofd niet meer afkan.sinds vorig jaar paar operaties is alles verkloot zeg maar.iedereen zegt er niks is maar zo voelt het bijlange niet aan.
Datum:
27-03-2009
Naam:
giovanni
Leeftijd:
26
Provincie:
België
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.