Levensverhalen (pagina 919)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik wil z plegen

ik ben een meisje van dertien en ik heb heel veel problemen met mijn papa hij bedreigt mij en slaat mij en mijn ma doet er niets aan en gisteren heb ik mijn pa gezien en ben ik weggelopen omdat ik hem niet wou zien (ik zit op internaat) en ik vind het niet meer leuk om te leven ik heb drie keer in een instelling gezeten omdat ik aan zelfmoord dacht ik kreeg allemaal stemmen in mijn hoofd ik heb vorige week overdosis gepakt en de week ervoor heb ik mij opgehangen ik kan er niets aan doen ik wil gewoon dood mijn mama en mijn stiefpapa willen mij weg en willen mij plaatsen en heb op mijn arm gekrast iwd= ik wil dood en iknpv= ik kan niet perfect zijn ik heb nu ook al ruzie met mij ma maar zij wilt dat ik nooit kwaad ben en dat luktr mij niet
als iemand praat met tranen in zijn ogen is er regenboog in zijn hart
Datum:
21-04-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
België

mijn vriendin

ik ben een jongen van 15, en ik heb een vriendin die nog niet zo lang geleden heel erg in de put zat. ze heeft een keer geprobeerd zelfmoord te plegen, zichezlef bijna van een dak gegooid... ze sneed zichzelf, in totaal 2,5 jaar. ze had problemen thuis en op school was ze niet zo ruim in haar woorden. ze had een vriendin die net zoals haar depressief was en ook ooit zelfmoordpoging had gedaan. met haar kon ze wel praten, maar ze werd er alleen maar depressiever van. ze heeft dagenlang op haar kamer "ziek" muziek liggen luisteren, huilend. die muziek was van tokio hotel, en ik heb inmiddels veel respect voor deze band... ze hebben haar veel geholpen. ze vertelde me dat de muziek je hielp, dat het leek of ze bij je waren en je begrepen, en zo voelde je je dan minder alleen voor een tijdje... ze werd geobsedeerd door de band, zoals heel veel andere fans. ze wilde alles van ze weten, omdat zij haar hielpen... ze wilde ze zo goed mogelijk "kennen". ze had kleren en tassen van tokio hotel en miss wel 1000 poster(de dubbele niet eens meegeteld). toen ik haar ontmoette in de tweede klas, zag ik haar net als de rest van de klas als:"die tokio hotelfan". daar heb ik nu iedere dag nog spijt van. vanaf het tweede semester dat jaar volgde ik met haar een speciaal vak op onze school. ik heb haar daar zoveel beter leren kennen. na de eerste les had ik al heel veel respect voor haar, ik zag dat ze het moeilijk had, ze praatte graag. ik wist toen al wel dat dat betekende dat er thuis niet zo veel gepraat werd. ik ging me verdiepen in haar leven. ik ging om haar geven, van haar houden. en via msn vertelden we de raarste en meest genante dingen van elkaar. ze vertrouwde me, en toen vertelde ze me, dat ze toen ze 10 was, zichzelf van een dak wilde gooien... ik moest huilen... vanaf toen was ik vastbesloten haar te helpen, en haar nooit meer te zien als "die tokio hotelfan". en dat heb ik gedaan: als ze verdrietig was, of het ging niet goed, probeerde ik haar op te vrolijken. het was moeilijk, maar ik deed het graag; ik hielp haar, en zij hielp mij door in leven te blijven...
Datum:
21-04-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

ik zie het niet meer zitten!!!!!!

ik zie het niet meer zitten, wat doe ik hier nog!!!!!!!!!!!!!!!
mijn leven is gwn kapot, ik kan het niet langer aan de pijn het afzien van al die slechte gevoelens!!! ik loop hier toch maar nikske te doen
Datum:
20-04-2009
Naam:
muisje
Leeftijd:
17
Provincie:
België

this is it?

Ik ben 32 jaar en al jaren verdrink ik in schulden wat mijn leven zo gecompliceerd maakt. Ik ben een vechter maar helaas ook een buiger, waarmee ik doel op alle wensen om me heen die vaak eerst komen. Ik heb min leven en liefde gegeven aan het ondernemen en een man, die helemaal niet door en door slecht is, maar van wie ik reeds jaren weet dat hij me niet kan geven wat ik nodig heb. Ik ben onderdanig en trouw opgevoed, weliswaar door mijn vader, die e nu niet meer is. Dus ik voel me alleen en zo begrenst. Ik kan maar niet weg komen uit het web v.d relatie omdat er zoveel op me wordt gebouwt. Ik bouw mee aan andermans toekomst en andermans problemen,maar soms lijkt het net of niemand mij kan helpen. Ik moet het alleen doen en voel me steeds kleiner en kleiner worden. Gewoon gaan werken lukt maar niet door alle onafgemaakte problemen. Ik ben ondernemer, nou ja , zo zie ik mezelf, maar wat is als je maar niet meer vooruit komt? Wat is als alle wegen doodlopend zijn? Mijn creativiteit wordt geremd door de schuldenlast, mijn kans op een baan is te klein, want geen bass die er zin in heeft. Ik voel me ondehand te goed en te oud om als schoonmaker aan de slag te gaan. Ik wil zo graag vooruit maar het kan maar niet, iedereen en andermans altijd eerst, met hun honger, met hun pijn,met hun was en problemen. Ik droom al jaren van een vrijheid, waarin ik zelf kan bepalen hoe en met wie ik mijn dag besteed. Ik kan maar niet wegkomen uit dit leven. Is zelfmoord dan de weg? Zal mijn vader me vergeven, dat ik niet meer hier wil zijn? Hij zei altijd ; ik was zo sterk, ik kon de wereld aan, maar na dit afgelopen jaar(2008) zie ik de horizon niet meer van een kindje, van zakelijk of financieel succes en de rust die ik daarmee verdien...ik ben normaal helemaal niet zo aangelegd, maar weet t gewoon niet meer en zou me graag willen laten afschrijven in het gekkenhuis, als ik daar niet gewoonweg te broodnuchter voor was... what else is there?
Datum:
20-04-2009
Naam:
lola
Leeftijd:
32
Provincie:
Limburg

Ben het zat!!

Vraag mij af, waar dit allemaal over gaat.
Begrijp niet wat God wilt, wat Hij van mij vraagt.
Waar is het goed voor, waar is het voor nodig.
Blijft mij maar testen, het maakt mij wanhopig.

Als een marionet, blijft Hij met mij spelen.
Wat het doet, kan Hem blijkbaar niks schelen.
Weet leven is hard, weet leven is niet makkelijk.
Weet het is egoïstisch, maakt mij alleen hatelijk.

Hoe kan ik iets geloven, dat mij zo voor de gek houd.
Hoe kan ik in iets geloven, dat alles afpakt waar ik van hou.
Heb geen een vertrouwen meer, begin mijn geloof te verliezen.
Weet zo niet, of ik nog voor Hem zal kiezen.

Hij mag het hebben, heb er niet om gevraagd.
In Hem geloven, zolang het maar over Hem gaat.
Hij mag het nemen, Fckn leven die Hij heeft gegeven.
Niks heb ik eraan, ook niet eens even..!!
Datum:
20-04-2009
Naam:
Lost_SouL
Leeftijd:
33
Provincie:
Zuid-holland

--

Therapie heeft me goed geholpen. Ben op school en in gezin gepest. Tot mijn achtste was ik vrolijk, maar de situatie veranderde sterk toen mijn ouders scheidden. Vader ging weg. In het gezin werd ik toen en tot nu toe in de rol van zondebok geplaatst. Ik hoef er zelf niets voor te doen :) !(sarcasme) Wat ik ook doe, het is nooit goed genoeg. Problemen worden gecreëerd waarna ik me moet 'bewijzen'. De lat wordt steeds verschoven. In die periode begon ook het pesten op school. Ondanks therapie vaak last van terugval: depressie, gevoel van machteloosheid. Ik bid voor steun en hoop ondanks wanhoop voor iedereen hier. Niet bedoeld als loze woorden, want voor velen is steun moeilijk te vinden en krijgen.
Datum:
20-04-2009
Naam:
pesten lotgenoot
Leeftijd:
33
Provincie:
Friesland

de strijd tegen mijn vader

Het begon toen ik een jaar of 9 was. mijn vader kwam weer eens dronken thuis. Nadat hij zijn zorgen afreageerde op mijn moeder, hoorde ik harde voetstappen op de trap naar mijn kamer komen. ik wist wat er zou komen...

nu 10 jaar later, zit ik nog steeds met deze gebeurtenissen. ik ben inmiddels uit huis, maar de littekens blijven. ik heb nu ook een eetstoornis en snij soms in mezelf. kan iemand mij misschien helpen die ditzelfde heeft meegemaakt.

groetjes mo
Datum:
20-04-2009
Naam:
mo wilde
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

En nu?

Hoi allemaal,

Mijn naam is Ronald en ik ben 24 jaar jong. Eigenlijk is mijn leven altijd een hel geweest en die hel lijkt ook gewoon niet in de hemel te willen veranderen.

Twaalf jaar geleden is alles begonnen. Toen ik op de middelbare school zat ben ik 6 jaar lang gepest. Waarom? Ik heb geen flauw idee. Ik haalde altijd goede cijfers maar verder was er niet veel mis.

Na 6 jaar kwamen mijn ouders hier achter en die zouden met mij hulp gaan zoeken dat is dus nooit gebeurt.

In die jaren later heb ik vriendinnen gehad dat ging altijd heel goed. Ik kon vaak mijn ei kwijt en ik had het gevoel dat ik iets was en dat ik iets had om voor te leven.

Nu heeft gister mijn vriendin het met me uitgemaakt. Door al wat er in het verleden met me is gebeurt ben ik dank zij mijn ex-vriendin eindelijk bij de psychiater terecht gekomen. Aan haar had ik steun en kon ik alles zeggen. Maar door mijn verleden heb ik last van stemmingswisselingen en dat uitte ik aan mijn vriendin.

Ik werd vaak kwaad en gaf haar de schuld van dingen waar ze niets aan kon doen. Ik heb bij haar al gedreigd over zelfmoord. Misschien erg zwak maar ik kan niets anders meer.

Nu heb ik eigenlijk besloten om zelfmoord te plegen maar ik durf het alleen niet. Ik weet niet wat me te wachten staat na de moord. Ik ben verdrietig, wil niet meer werken, wil niet meer naar school, wil niet meer naar mijn vrienden (die 3 die ik heb) en ik wil niet meer verder leven.

Ik hoef nog maar over 1 drempel. En dat is van mijn angst afkomen. Het liefst zie ik dat iemand mij kan tegenhouden, maar ik zou eerlijk gezegd niet weten wie.

Misschien kom ik jullie wel in dit leven tegen of in het hiernamaals. Eindelijk weer mensen op me heen, lol beleven, vrolijke tijden enz. Ik heb het nu even helemaal gehad.

Groetjes van een eenzame jongen die niet meer weet wat hij doen moet.
Datum:
20-04-2009
Naam:
Ronald
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-brabant

psycho

mijn leven is 1 en al horeca geweest, ik ben geboren terwijk men pa cafe had en ik zal sterven in dat kut cafe , alles wat er ook ma gebeurt , ik ben de schuldigen , al 27jaar beoordeeld men pa men leven , en constant zegt die wa ik moet doen en wa niet , kheb een vriendin , men pa mag haar niet , alle mijn helle familie mag haar niet , 10maanden ben ik bij haar , ik probeer haar te dumpen , ma ze is gekker dan mij , ik heb een psychopaat vriendin , een gezin waar men zusje van 19 meer recht heefd dan mij , een hond van een broer, en een pa die alles beter weet , en een gestoorde moeder , ik heb veel erge dingen gedaan, ik ben bikel hard , maar deze laatste jaren , smak ik naar een lekkere kogel :) ik ga het doen een van deze dagen , :) ik hoop da al mijn bloed uit men lichaam is voor ze me vinden , want dit is niet het bloed wa ik wil dragen
Datum:
20-04-2009
Naam:
onbekend hasselt
Leeftijd:
27
Provincie:
Limburg

moe

Ik pas hier niet.Ik kan mensen niet uitstaan, ik kan hun maniertjes niet uitstaan.Sommige mensen die bezeten zijn door nagelbijten, mensen die ongemanierd eten.Zelfs een deur die open blijft staan irriteert mij.Het wordt steeds erger en erger.Ik moet elke dag deze dingen verdragen, en ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoud.
De wereld staat bol van nutteloze dingen, dingen die geen doel hebben.Ik zie in niets nog een doel, zelfs leven niet meer.Ik geef nergens meer om.Mensen die sterven doet me niets meer, zelfs mensen die ik ken.Als ik morgen mijn job verlies doet me dat geen centje pijn.
Ik denk aan zelfmoord, maar ga het niet doen omdat ik anderen de pijn wil besparen.Maar als ik mijn leven kan geven voor iets of iemand, sta ik als eerste in de rij.
Datum:
20-04-2009
Naam:
Simon
Leeftijd:
24
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.