Levensverhalen (pagina 901)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Het heeft geen zin meer..

Het heeft geen zin meer. Als ik zie hoe mijn vrienden plezier hebben denk ik.. waarom? waarom god? Waarom moest de verkrachter nou mij verkrachten? Elke nacht deze verschrikkelijke nachtmerrie aan die ene dag dat mijn leven veranderde. Ik wil het niet meer. Ik kan het niet meer. Ik wil een eind aan mijn leven maken. Dit is niet het leven waar ik altijd van droomde.. dit is erger dan de hel, dus het maakt niet uit waar ik kom na de dood.. Mijn moeder kan me ook niet helpen, dr vriend heeft het uitgemaakt en ze is zwaar depressief. Ze moedigt me vaak aan.. ''zullen we beide zelfmoord plegen?'' ''We gaan naar het paradijs, waar Jezus ook is''. Nee. De wereld is een kutplaats. Jezus moet het goede voorstellen en hij wordt ijskoud aan het kruis genageld. Dat laat zien hoe verneukt de wereld is. Ik heb medelijden met elke baby die geboren wordt. Waarom? Omdat ze nog niet 1% van hun kutleven achter zich hebben.. Een leven waar je alleen maar genaaid wordt door het achterbakse dier dat mens heet.
Datum:
28-05-2009
Naam:
Dennis
Leeftijd:
11
Provincie:
België

Ruzie....

Ik heb de laatste tijd heel veel ruzie met me vader en moeder.
ik doe in hun ogen altijd alles verkeerd. het ligt altijd aan mij.
altijd krijg ik straf.
ik weet niet of ik nog wel wil leven.
elke keer als ik denk aan zelfmoord denk ik hoe ik dat zou moeten doen. hoe ik de afschijdsbrief voor me ouders moet schrijven.
ik wil het niet doen maar de gevoelens die gaan toch meer naar zelfmoord enzo.
ik weet gewoon niet wat ik moet doen.
ik zou ook helemaal niet weten hoe ik het zou moeten doen.
van een flat afspringen, een mes in me aders steken, mezelf steken!?
soms schrijf ik ook gewoon afscheidsbrieven om mijn gevoelens te verbergen.
ik weet gewoon niet wat ik moet doen.
ik dacht dat dit gesprek wel een beetje op zou luchten.
xx anoniem.
Datum:
28-05-2009
Naam:
lisanne
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Je omgeving

Ik denk ook al enige tijde over het beroven van mijn eigen leven. Ik ben zeer ongelukkig op maar waar ik het meest bang voor ben is dat ik mijn verdere leven ongelukkig zal blijven.

De zin van het leven. Ik heb er geen antwoord op. Als ik de wereld zo bekijk kom ik tot de conclusie dat het leven verschrikkelijk oneerlijk is. De meest vreselijke mensen hebben vaak alles wat ik maar kan wensen en de mensen die je het zo gunt, waaronder mijzelf, hebben het erg zwaar. Daar is toch geen zinnige reden voor te bedenken.

Maar ik zit verschrikkelijk in de knoop. Als ik alleen voor mezelf zou kiezen, had ik mijn keuze allang gemaakt. Dan was ik er niet geweest. Bang voor de dood ben ik niet. Wat me tegenhoud is mijn omgeving. Ik kan het mijn lieve ouders en zusje, en de rest van mijn familie en vrienden (die ik wel degelijk heb), niet aandoen deze wereld te verlaten. Zeker als ik hier de verhalen bekijk van mensen die een familielid hebben verloren besef ik dat je het niet kan maken, mits je geen mensen om je heen hebt die van je houden, om je zelf van 't leven te beroven. Bij de mensen die nu van je houden, zal er na jou dood, geen dag voorbij gaan dat ze aan je denken. Het waarom en de woede dat ze zich afvragen en voelen. Ze weten vaak niet wat ze er mee aan moeten en kunnen het niet accepteren. Je maakt die mensen zoo ongelukkig (lees berichten/ervaringen van mensen die een persoon hebben kwijtgeraakt aan zelfmoord).

Ik hoop dat personen bij hun keus voor zelfdoding hier eerst heel goed over nadenken voordat ze een poging ondernemen.

Hoe graag ik ook wil dat het afgelopen is, ik kan't niet. Met het beetje hoop dat ik nog heb, probeer ik mijn leven door te komen, zodat ik niet de reden kan zijn dat mijn omgeving een ongelukkig leven doormaakt.

MVG
Datum:
28-05-2009
Naam:
MG
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

Ik word gek..

Ik word gek.
Elke dag herbelevingen van die treinen.
Elke dag stress
Elke dag is er paniek in mijn hoofd.
Ik denk weer aan zelfmoord.
Heb elke dag die zm gedachtes.
Ik mag niks doen.
Het mag niet.
Maar ik wil het wel.
Maar het kan niet.
Ik word in de gaten gehouden.
Gelukkig nu al veel minder
Maar ik word er nog wel gek van !
Ik mag niet meer snijden.
Tijd niet meer gedaan.
Maar nu heb ik weer elke keer die drang.
Ik kan het nu nog bedwingen maar voor hoelang.
Mijn arm zit ookal onder de littekens maar als ik de drang heb zie ik niks anders meer..

Ik weet het gewoon niet meer.
Wat moet ik nou?
Ik ben bang voor de toekomst.
En word bang van het verleden.

Der is alleen maar angst in mijn leven.
En alle andere negatieve dingen.
Mijn leven is alleen maar negatief.
Ben heel erg gepest.
Ben weggepest en ben dus toen verhuisd.
Ben vaak in elkaar geslagen tot blauwe plekken, bulten, striemen etc. eraan toe.
Heb 4 x voor de trein gestaan..
Paar maanden geleden nog..
Steeds elke dag weer die herbelevingen ervan.
EMDR(trauma verwerking) helpt helemaal niet.
Me medicatie helpt niet.
Ik moet er ook minder bang van worden en ik word juist alleen maar banger.

Ik wou dat ik een pil in kon slikken en dat ik dan binnen een minuut dood neerval en nooit meer wakker word.
Dan kan ik eindelijk in vrede rusten.
Alles weg. geen stress en angst meer..
Geen gehaat meer.

Maarja dat kan niet.

Hoelang moet ik dit nog verdragen?
Dit ga ik denk ik dan ook niet lang meer verdragen.
Ik doe me best om beter te worden maar het helpt gewoon niet..

niks helpt .....
Datum:
27-05-2009
Naam:
Melissa
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

zelfmoord

het is begonnen in 2002 eerst toen ik en ziekenhuis tercht gekomen ben met hartklachten heb daar anderhalf week gelegen ik wou dat ik toen al dood gegaan was maar dat was niet zo toen mijn dochter van 16 jaar op 03 mei 2002 bij ons weg gegaan is met een vent die haar helemaal en de macht had en zijn ouders ook van die vent die heeft mijn hele leven verwoest ze was zwanger van die vent en wou van ons even 360 euro iedere maand hebben we hebben alle hulp instandtie om raad gevraag maar er werd gezegt het is jou dochter haar wil wat hebben wij nog als ouders tezegen over je kind ja zij zelf en die mensen van die vent die hebben meer tezegen over mijn dochter dan je zelf maar ik ben en zon diep zwart gat terecht gekomen dat ik wou mij zelf het leven beroven en het is mij ook bijnaar gelukt toen kwam ik terecht bij GGZ daar kreeg ik med en werd behandel maar helpen jou ook niet ik mog mijn verhaal vertelen maar toen niet weer wand ik moest het verleden laten rusten en naar heden kijken zo werd het tegen mij gezegt mijn dochter heeft ons voor de rechtbank gezet wand ze wou even 360 euro en de maand van ons hebben om dat ze niet meer thuis woonde zouden wij haar wel 360 euro kunnen geven en we werden beschuldig dat wij haar spaarrekening leeg gehaald hebben wat niet waar is wand dat heeft ze zelf gedaan voor die vent van haar dan kon hij druks kopen maar gelukig heeft ze alles verloren met de rechtzaak maar het heeft mijn leven kapot gemaak ik hield heel veel van mijn dochter ze kreeg waar ze zin in had maar ik word van alles beschuldig het is nu 7 jaar geleden dat wij haar voor het laast gezien hebben ze heeft twee kinderen wij mogen geen opa of oma zijn voor die kinderen waar hebben wij dat aan tedanken het heeft voor mij geen zin meer om nog verder televen ik heb heel veel spanning bij mij het hoeft voor mij niet meer om nog verder met mijn leven door tegaan er is teveel gebeurt dat kan je niet vergeten iedere dag staat je er mee op en je gaat er mee naar bed en daar kmt nog bij dat ik met heel veel pijn en mijn lichaam zit overal door mijn hele lichaam heb ik artrose ik gebruik iedere dag veel morfine en ander med je loop als een zombie door de leven en dan denk ik maar weer was ik maar dood dan heb je rust voor altijd dat is wat ik wil
Datum:
27-05-2009
Naam:
henk
Leeftijd:
57
Provincie:
Groningen

Gedachten verwerken door te dichten

Ik ben nu 18 jaar. Maar al sinds mijn 13e spoken gedachten in mijn hoofd, negatieve gedachten. Nooit wist ik wat ik ermee aan moest. "Waarom ben ik hier, ik ben iedereen tot last"... Nooit kreeg ik er antwoord op omdat ik er nooit vragen over wilde stelde.
Het waren alleen nog maar gedachten.
Die gingen steeds verder, werden steeds donkerder.
Ik ben toen gaan proberen om het van me af te zetten. Dit lukte mij pas toen ik 15 was, ik ben toen mijn problemen en gedachten op papier gaan zetten, in vorm van gedichten.
Op deze manier kan ik uitten wat mij dwars zit, op het moment dat ik denk niet meer te kunnen opstaan in de ochtend, ga ik schrijven...
Ik heb een gedicht uit 2006 en een recent gedicht erbij toegevoegd die ik heb geschreven toen ik het even niet meer zag zitten...

Misschien een brief

Met verdriet sta ik op elke dag
Vol van angst heb ik het leven aangekeken
Het is een gevoel dat ik niet kan plaatsen
Boven aan de rand vertel ik jou wat ik zag
Hoog genoeg aan te top, wat ik bereken
Mijn val zal jullie blikken weerkaatsen
Vanaf deze hoogte, hier kom ik terug
De dag van mijn afscheid, misschien een brief
Wil ik jullie laten weten van mijn verdriet
Het springen langzaam, de val heel vlug
Ik ben klaar nu, ik en misschien een brief
Je leest het niet, want je begrijpt me niet
Met deze gedachte sta ik hierboven
Van alles gaat razendsnel door mijn hoofd
Ik kan het niet, maar met wie kan ik praten
Lopend naar huis, huilend in me kamer
Zonder lef, pijn in me hele lichaam
Allen kan ik het toch niet aan
Doelloos en verschuilt achter mijn deur
Met mijn brief in mijn handen kijk ik uit het raam
Het is niet gelukt, ik kan het toch niet aan

30-03-06

En dan spring ik

Macht
Zelfmoord
Jezelf ontdoen
Van die macht
Als het te erg wordt

Overtuiging
Beter weten
Jij zonder mij
Is het beter misschien?
Als ik wordt vergeten

Irrationeel
Is alles wat ik bedenk
Zie het verschil niet
Ik weet niet wat ik wil
Ik word gek

En dan spring ik…

07-05-09

Door het van me af te schrijven kan ik de gedachten naar de achtergrond verplaatsen en kan ik gewoon de dag beginnen.
Datum:
27-05-2009
Naam:
J. R.
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Het Logo in mijn Been

Toen ik op deze site kwam, las ik verhalen en dacht: wow, wat die meemaken!
Dus als je dit leest, het stelt niks voor met de rest.

Ik was 9 toen ze ermee begonnen.
In die tijd wilde ik Gothic worden, omdat ik dacht dat mijn klasgenoten me stoer zouden vinden.
Nou moet je weten dat ik uit een boerendorp kom, waar je echt niet anders mag zijn.
Ik werd dus gepest.
Ook met mijn ouders werd ik gepest.
In het begin dacht ik: whatever, ze hebben gewoon geen smaak.
Maar toen ik 11 was (en al aardig begon te puberen) zag ik: dit kan niet.
Waarom ben ik zo, waarom ben ik niet normaal?
Toen begon ik aan zelfmoord te denken.
Met mijn ouders liep het niet lekker, op school zijn was meestal vervelend.
In het dorp werd ik soms zelfs gepest door mensen die ik niet eens kende.
Maar mijn vrienden waren zo lief voor me, dat ik me er doorheen trok.
Op mijn 12e verdween mijn probleem zo'n beetje.
Ik werd bijna niet meer gepest, en was geen gothic meer.
Toen ik naar het VWO ging, ging het echt goed met me.
Niemand van mijn oude klas ging mee, ik had dus alles voor mezelf om opnieuw te beginnen.
Maar toen iedereen achter mijn Goth ideeën enzo kwam, voelde ik me weer anders.
Met mijn ouders kreeg ik ook weer ruzie.
Een keer was het zo erg dat ik ''ik moet dood'' in mijn been kraste.
Het verdween snel, maar ik sneed mezelf alleen maar harder.
Ik heb het logo van Tokio Hotel volledig in mijn been staan.
Ik ben nu een tijd gestopt, en gelukkig gaat het beter met me.
Op dit moment heb ik ruzie met mijn moeder, maar ik ben stom geweest.
Mijn verhaal zal nog niet voorbij zijn, ben ik bang.
Datum:
27-05-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Myn verhaal

Ik val meteen met de deur in huis. Toen ik 7 weken was pleegde mijn eigen vader zelfmoord. Ik werd opgevoed tot m'n 4 de levensjaar door mijn tante. In het weekend ging ik wel naar mijn moeder , zus en broer. Mijn moeder heeft het bedrijf van mijn vader over genomen en daardoor had ze iets wat minder tijd voor mij . Wat begrijpelijk is en ik haar zeker niet kwalijk neem. Ik werd in het lager en in het kleuterklasje regelmatig gepest. Ik heb erg veel moeite vrienden te maken en ben ook een buitenbeentje. Op mijn 6 de werd ik voor het eerst seksueel misbruikt door mijn broer. het duurde tot mijn 8ste , Ik kreeg het lef om 'nee' te zeggen en hij haakte meteen af . Dan heb ik een redelijk normale jeugd gehad.. tot mijn 13de. Een echt ongeluksjaar . Ik kreeg twijfels over mijn geaardheid, kreeg last van mijn puberteit, in school lukte het niet goed en mijn broer deed het opnieuw. Dat jaar ging ik door een hel. ik kraste, en krabde soms mijn huid open. Ik bloedde iedere dag. Letterlijk en Figuurlijk. Uiteindelijk kwam er hulp, een vriendin van mij, toen mijn beste, steunde me en bij haar kon ik mijn hart luchten. Ze gaf me de kracht het tegen mijn moeder te vertellen. Dit gebeurde en het stopte! Ik begon me beter te voelen en uit onze vriendschap was een relatie ontstaan .. Meer een experimenteer relatie voor haar. Voor mij was het gemeende liefde maar niet van haar kant. Mijn ogen gingen open toen zij een jaar hoger zat en mij liet vallen . Ik hield me sterk, verbood mezelf nog toe te geven aan die gevoelens voor haar en zette door . En dat lukte mij ook! Nu, jah , nu heb ik 10 maand een relatie met een meid die ik erg graag zie n ook wat meegemaakt heeft. We steunen elkaar enorm . Maar ondanks dit heb ik geen vrienden en beginnen mijn punten opnieuw te dalen . Sommige dagen steekt alles tegen en dan .. dan kunnen de stoppen doorslaan.. Maar weetje , ooit word het beter . Daar geloof ik nu wel in. Maar als het nog lang slecht aanhoud dan stop ik met dit leven .
Bedankt dat ik mijn hart mocht luchten
(Ik blijf liever anoniem omdat dit erg persoonlijk is)
Datum:
27-05-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
België

De Swing.

Ik heb de laatste 2 maanden in een kliniek gezeten ook door zelfmoord.
In die kliniek is het steeds erger geworden en ben ik met dingen begonnen waar ik spijt van heb.
Ik heb misschien wel ongeveer bij €200,- bij elkaar aan kleding ondergoed en sieraden gestolen uit winkels.
En dan nog zeker voor €50,- aan afslank pillen, ik heb geprobeert een overdosis er van te nemen omdat het meisje waar ik van hield me had verlaten, het is jammer genoeg niet gelukt, en ik heb er spijt van dat het is mis gegaan.
Nu zit ik ondertussen weer thuis sinds gister en ik vind het hier beter, ik voel me ook beter.
Ik heb er veel mee gemaakt dat me tot pogingen heeft gezet maar ter vergeefs is alles niet gelukt.
Misschien jammer maar misschien ook wel goed, ik hoop dat ik me meisjes snel weer zie.

Amen,
lobi for God.
Datum:
27-05-2009
Naam:
CIMM
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

verkeerde start, verkeerde landing

Ik ben geboren in de oorlogswinter in Amsterdam Oost. Dat spreekt voor zichzelf.
Daarna geen goede begeleiding van ouders (die het zelf niet konden) naar stabiele volwassenheid. 12 banen, 13 ongelukken vanaf 14 jaar. Openstaan door eenzaamheid voor huwelijk met veel oudere man, die ook nog eens autistisch bleek te zijn. 25 moeilijke jaren, waarbij de aandacht meer op de man dan op mij viel. Man rookte vanaf 16e jaar en ging vrij plotseling dood nog voor zijn 75ste jaar. Ik, 15 jaar jonger, was plotseling weduwe (Gelukkig geen kinderen van autistische man). Maar nu zelf 65 jaar, wel eenzaam. Geen steun van omgeving, eerder agressie. Nu kan ik het niet meer.
Er is teveel gebeurd: ik wil graag dood.
Vorig jaar psychose, daardoor in de buurt verdacht. Hoewel geen nieuwe incidenten te verwachten zijn roddelt de buurt tegen mij. Ik wil nu graag dood. Help!
Datum:
27-05-2009
Naam:
J.M.
Leeftijd:
65
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.