Levensverhalen (pagina 899)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Tot op de bodem leeg

Ik ben 59 jaar en moeder van 2 volwassen kinderen die elkaars bloed wel kunnen drinken. Ze komen NOOIT samen naar ons huis, en hun kindjes kennen mekaar niet. Soms moet ik op "eieren lopen". De ene mag niet weten dat de andere belt en omgekeerd. Ik voel mij hier bijzonder schuldig over en vraag mij telkens wel af of ik wel een goede moeder ben geweest. Mijn man zegt altijd van ja, ik heb tenslotte mijn werk opgegeven voor hen om thuis te zijn als ze van school kwamen.
Maar die pijn kan ik maar niet verwerken.
Ooit heb ik een psycholoog geraadpleegd en die zei "jij komt bij leven tegen wat er bij de meeste mensen na hun dood gebeurt : de kinderen krijgen zware ruzie". Mijn man heeft nu ook nog zware reuma gekregen, en alleen voor hem blijf ik nog in leven.
Ik voel mij extreem verdrietig, schuldig, maar ook kwaad. Als kind zat ik op een streng katholiek internaat, en dat schuldgevoel werd daar "ingebakken". Zorgen voor een ander moest je doen, en zeker NIET voor jezelf, dat was zondig.
Door m'n vader ben ik destijds psychisch ook erg vernederd, ik heb dus geen enkel zelfvertrouwen.
Wel veel empathie. Te veel ? Ik kan volledig inkomen in de verhalen die ik hier gelezen heb. Misschien zijn wij te gevoelig en niet hard genoeg voor deze wereld. Maar hoe hard ik ook mijn best doe, ik voel mij meestal op. Ik heb eigenlijk niets meer om naartoe te leven.
Datum:
01-06-2009
Naam:
Kits 2
Leeftijd:
59
Provincie:
België

Mijn leven

Hoi allemaal,
ik heb heel vaak aan zelfmoord gedacht omdat ik het soms ffe niet maar aan kan,
ik heb veel problemen thuis,
ik word geslagen door me broer als ik wat fout doe, mn vader is opgepakt met dealen, dat doet me nog meer pijn, me andere broer zit in een internaat, me moeder die scheld alleen maar, en dit is mijn leven, ik heb me rond 10x in me zzelf gesneden, en 3x bij mn pols toen wou ik echt dood, en 5x bij mn boven arm en 1x op mn been en 1x op mn buik en 1x bij mn andere arm bij de pols, maar soms denk k ook wrm doe ik dit,
en de andere keren wanneer ik kapot ga vind ik het beter, en heb ik me rust gevonden, net had k ook ruzie met mn ma echt, ik zweer ik wil kapot vallen.

Datum:
01-06-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

...

Ik ben een alleenstaande moeder met een zoontje van 6.
Vier jaar geleden heb ik een relatie van 4 maanden gehad met een man(niet de vader van mijn zoontje) die mij zwaar mishandeld heeft voor de ogen van mijn toen 2,5 jaar oude zoontje.

De mishandeling was zo erg dat de vinger afdrukken op mijn nek stonden door de poging om mij te wurgen.

Die man heeft voor die mishandeling(poging doodslag) uiteindelijk 10 maanden vast gezeten.

Nu vier jaar later heb ik nog steeds nachtmerries en is mijn zoontje onhandelbaar.
Hij is agressief en contstant gefrusstreerd, zegt dat hij vindt dat hij dood moet omdat toch niemand hem lief vindt.
Hij is al een jaar onder behandeling van een kinder pshygoloog, maar het wordt steeds erger. Hij gaat als een gek te keer en staat met gebalde vuisten voor mijn neus.

Steeds meer twijfel ik aan mezelf, heb ik schuldgevoelens dat ik hem met die man in contact heb gebracht, dat ik het niet goed doe..niets goed doe.
Steeds meer heb ik het idee dat ik het niet meer aan kan, dat ik gek wordt en mijn zoon niet meer aan kan.

Sinds dat die mishandeling is gebeurd heb ik geen man meer kunnen vertrouwen, maar ik voel me verschrikkelijk alleen.
Voel me eenzaam en denk er vaak aan om er mee te stoppen.
Wat zou dat dan met mijn zoon doen? Dat is dan een vraag die ik mezelf stel, maar ik twijfel steeds vaker.
Datum:
31-05-2009
Naam:
cameleon
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-brabant

durf niet

ik wil egt niet meer maar ik durf gewoon geen zelfmoord te plegen. op school word ik gepest en me men zus heb ik altijd ruzie
mijn enige hobby is computeren, maar dat mag ik niet altijd doen. ik wil gewoon niet meer
Datum:
31-05-2009
Naam:
iemand
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-brabant

niet te filmen

Hallo eigenlijk wil ik even een korte reactie geven op de berichten die ik hier lees.
De meeste zijn van erg jonge mensen.
Mijn leventje ging / gaat ook niet over rozen.
Maar de redenen die ik hier lees gaan nergens over en zijn goed op te lossen.
Sorry de meeste dan.
Op dit moment voel ik me ook niet super, maar blijf vechten dat doe ik ook.
Sterker nog dat doe ik al een leven lang.
Ben net gescheiden de hele zooi.
Vooral die jonge gasten komop en sleep je zelf er door.
Maar zoek hulp waar je wat aan hebt en niet een of andere vage vriend.
Psycho Bob
Datum:
31-05-2009
Naam:
psycho bob
Leeftijd:
43
Provincie:
Zeeland

Jou raak ik ook kwijt

Hoe moet ik een titel verzinnen als ik niet eens weet waar ik moet beginnen met schrijven. Nadat mijn vader mijn moeder vermoordde kwam er een einde aan een leven in hel. Ook kwam er een einde aan mijn moeders lijdzame leven, waarin ze amper het einde van de straat heeft kunnen gezien. Ik wist niet eens hoe lang mijn vader voor de moord heeft had gezeten, en voor ik het wist stond ik aan zijn sterfbed. Aids, kanker, hepatitis (a of b) en chlamidia allemaal tegelijkertijd kreeg hij ze.

Nu 8 jaar later heeft het verleden mij ingehaald en haat ik mezelf elke dag meer. De agressieve genen die mijn vader in zich had (waarmee hij ons leven - die van mijn moeder, zusjes en ik- heeft verpest) heb ik helaas geërfd. Mijn (twee-eiigetweelingzus heeft helaas een beetje van zijn grote postuur mee gekregen). Zo doende heb ik met mijn verrotte innerlijk, het mijn moeder tijdens de jarenlange hel waarin ze leefde nog moeilijker gemaakt. Als mijn vader er niet was, dan was ik de duivel in huis.

Wat er mis met mij was werd toen niet onderzocht of zoiets. Ik gedroeg me als een probleemkind met zware gedragsproblemen, en niemand die me tegenhield of vat op me kon krijgen.

Lang verhaal, ik snap het als niemand meer verder wil lezen. Ik schrijf op automatische piloot, omdat ik met niemand kan praten.

De afgelopen paar jaar ben ik bezig geweest mijn leven nog meer te verpesten. Overmatig blowen, en drinken is iets wat er tegenwoordig bij lijkt te horen in mijn geval. Geen enkele relatie met een mens kan ik op een normale manier laten verlopen.

Mijn vriend op dit moment, staat op het punt gek van mij te worden. Mijn uiteenlopende stemmingswisselingen drijven hem tot waanzin. Tot ik begon met hem te slaan, en hij echt tot waanzin is gekomen. Hij slaat tegenwoordig terug, en niet zo zacht ook. Verdiend, geen medelijden aan het zoeken.

Het gaat een paar dagen goed, en het kan zo weer omslaan bij mij. Net als hoe het bij mijn vader ging kan de stemming bij mij binnen 3 minuten veranderd zijn en verander je van mijn geliefde tot mijn vijand. Ik kwets je tot je niet meer weet wat je met me aan moet, waardoor ik de volgende dag uren zit te janken van schuldgevoel.

Ik ben dagelijks in mij hoofd bezig met zelfmoordplannen te bedenken, met zo min mogelijk pijn. Ben bang dat het ook echt zo ver gaat komen als ik de juiste middelen te pakken krijg. Iets als een overdosis kalmeer of slaappillen lijkt me het beste.

Het maakt niet uit als je denkt dat ik gek ben, want dat ben ik ook werkelijk. Ik ben een goede actrice, kan mensen om de tuin leiden dat het goed met me gaat, terwijl ik diep van binnen niet goed bij m'n hoofd ben. Wie geen respect voor z'n eigen moeder had, kan toch geen normale omgang met andere mensen hebben toch?

Bedankt voor het lezen. Ik kap er nu wel mee, ondanks dat ik zo 4 uur verder kan schrijven. Het leven is vaak verrot, zo verrot dat je alleen maar in bed wil blijven met de gordijnen gesloten.
Datum:
31-05-2009
Naam:
Boogschutter
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

go ik zie het niet meer zitten

ben alles kwijt de kids ik ging en ga nog altijd naar de ca w voor gesprekken tis altijd het zelfde ben het zo moe ben de kids kwijt korttom alles eigenlijk pfff hrb een olifant geheigen en vergeet niks kan zomaar niks aan de kant e
zey
tten ben het zo moe heb echt rust nodig ik kan ook niet verdragen datv ze met mijn voeten spelen heb ook gevoelens maar daar is al meerdere malen misbruik van gemaakt pff ben het moe mijn nieuwe vriend waar ik nu reeds bijna 2 jaar een half mee samen ben bedoeld het mss wel goed maar ga ook al naar caw voor te praten ik zeg zltij al heel mijn leven lang jea ok tegen iedereen dan besef ik pas later dat ik het verkeert doe pfff mijn echte mama is skisofreen daar ben ik zestien jaar mee vergeleken geweest terwijl ik eigenlijk niks mankeermijn geest is zo moe pff ben vertrokken in antwerpan voor in izegem te zijn dicht bij mijn vriend mijn ex heeft er toen voor gezorgt dak mijn kids acht maand moest zoeken met het c a w heb ik ze gevonden had vroeger de kids bij mij maar door mijn impulsifiteit en me te late doen heb ik ze aan de vader gegeven en nu ik in colectieve zit heb ik maar 10€ per dag en ken ik ze verzekerst niet meer zien ze habben vorig jaar naar hier gekomen 1 maal in de maand maar de midelste kwam hier steeds de puntjes op de i zetten en is voledig op gestookt door de familielie vercammen de vader waarom heb ik me zo laten doen heb na mijn ex nog andere mannen gehad maar die ene gebruikte mij voor mijn oudste te misbruiken en heeft na zeven maand maar de waar heid gezegthad hem onder tussen aangegeven en dan weer de aanklacht laten intrekken omdat ik hem graag zag maar de kids waren toen al bij de papa go den anderen kwam nie toe met een vrouw maar nu waar ik bij ben die bedoeld het mss wel goed ze maar zonder het besef van speelt die met mijn voeten heb ook al veel van hem ondekt maar altijd water bij de wijn gedaan maar ik kan nu niets meer verdragen dat op vroeger lijkt dat doet vergelijken ik ben gewoon op wil de echt niet meer zijn pfff
vroeger kon ik zeggen gooin het overboort maar nu kan ik het echt niet meer grtj
Datum:
31-05-2009
Naam:
rosita
Leeftijd:
37
Provincie:
België

EENZAAM OP DE LEEFTIJD VAN BIJNA 43

Ik weet niet hoe ik moet beginnen,men hele leven kamp ik met depressies,werdt vroeger in school gepest,later op het werk,heb nochthans altijd men best gedaan op het werk.Maar steeds werd ik buitenspel gezet,ben nl.een verlegen type en spreek snel als ik nerveus ben.
Wat bij mij zwaar doorweegt is die eenzaamheid,waarom wil geen enkele vrouw mij,heb werk ,geen schulden,nooit getrouwd,en als ik dan merk dat er zoveel vrouwen vallen op de verkeerde mannen,en dat ze een eenvoudige brave man,gewoon geen kans geven om hem beter te leren kennen,dag indag uit zo te leven in die eenzaamheid,begint voor mij steeds zwaarder en zwaarder door te wegen.Als ik zie naar kennissen van vroeger,men broer,zuster die hebeen huis ,tuintje ,kinderen,waarom heb ik dat geluk niet,Hoe ouder ik wordt,hoe meer het mij tegensteekt om zo verder te leven,ik wil niet zo een eenzaam leven,opstaan,werken,thuis zelf eten maken een beetje op internet,en dan de dag zo weer opnieuw.
Ik heb zoveel liefs en goed te geven,en niemand ziet of merkt het op.De pijn knaagt enorm van binnen,en de gedachte wordt met de dag meer,hoe raar het ook klinkt,soms ben ik te laf om zelfmoord te plegen,maar in men dromen kan ik het wel.Ik had in mijn leven veel verder kunnen staan,maaar door men verlegenheid en niet al te mondig heb ik vele kansen in men leven gemist,als je in het leven goed kan uitleggen,dan heb je alles carriere,geld,vrouwen,reizen.IK ben blij met wat ik heb,want wat ik heb is van mij,maar liefde,een hou vast,een knuffel,dat heb ik niet,van niemand,en dat maakt het voor mij steeds zwaarder en zwaarder om door te gaan in het leven.Ik neem nu medicatie in tegen depressie en weerbaarheid,mijn ouders merken enorm verschil op bij mij,maar ik merk niets,ik doe mij voor als een kameleon,de buitenkant lacht,maar binnen in sterf ik van verdriet en pijn.
Misschien lukt het mij toch op een dag dit leven te verlaten,niemand is geboren om alleen te zijn,ik begrijp gewoon niet waarom vrouwen mij niet willen,en dat ze kiezen voor krapuul,en mensen die het uitleggen,maar niet voor een man zoals ik.

BEDANKT JOHAN.
Datum:
30-05-2009
Naam:
johan
Leeftijd:
42
Provincie:
België

alleen

ik voel me zo kut en alleen ik heb alles wat mijn hartje begeert ik heb een leuk huis een leuke baan maar tog voel ik me kut er hoef maar 1 ding te gebeuren en ik ga dwars door het lint gister sla ik zomaar mn maatje een blauw oog omdat ie me een schouderklopje wou geven en vanmorgen trap ik in de spliksplintre nieuwe auto van mijn moeder een deuk alleen omdat ik mijn agressie kwijt moet ik heb gewoon geen zin meer om te leven alles is mij te veel.
ik voel me gewoon alleen en als dr is iemand langs kom wil ik eigenlijk dat ie na 5 minuten alweer oppleur.
ben het gewoon zat dit kut leven ik heb tog geen doel ja het enige doel om dood te gaan en dat mag van mij heel snel gebeuren
Datum:
30-05-2009
Naam:
Linda
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Depressie

Mijn persoonlijkheid is zeer complex. Ik leef in zorgen en ik heb haast geen vrienden om me heen. Ik voel mij van dag tot dag vreselijk depressief.

Volgens deze website mag ik uitleggen hoe het zover gekomen is dat ik aan zelfmoord begin te denken.

Het begon met kranten artikels over anderen die dat deden. Zelfmoord plegen is wettelijk verboden en je kan achter barren komen te staan als je betrapt wordt voor pogingen doen.

Ik kan niets anders doen dan de pijn keer op keer te blijven dragen. Ik denk dat je pas echt een reden hebt om zelfmoord te plegen als je leven echt niet meer te redden is. In iedergeval is mijn situatie helemaal niet zo ver.

Ik geloof niet in een God, of teminste ik heb in de poll "misschien wel misschien niet" aangevinkt. Omdat religieuze zaken helemaal niet als een oplossing dienen.
Datum:
30-05-2009
Naam:
Chester
Leeftijd:
17
Provincie:
Zeeland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.