Levensverhalen (pagina 657)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

My life in my own words

Dit is een verhaal voor al de mensen met zelfmoordgedachten

ikzelf ben redelijk jong, mijn leven is amper begonnen zeggen ze.. maar voor mij is mijn leven bijna gedaan denk ik..

Ik heb veel gezondheidsproblemen, hartstoornissen, hyperventilatie, paniekaanvallen,...

Volgens verschilende dokters heeft dit al te maken met stress.. Je moet maar eens denken hoe diep ik in de shit zit zodat mijn lichaam ookal af begin te zien.

Ik ben nooit goed opgevoed geweest, de zwarte kat thuis geweest, acheruitgetrokken, mishandelt geweest door stiefvader als vader en scheldingen naar mijn hoofd gesmeten door beide ouders.

Op school deed ik het nooit goed B-attest en blijven zitten alhoewel ik in de 1 ste aso heb gestudeert. na een tijd heeft dit zich ontwikkeld tot geen diploma..
Een jongen door problemen zich niet kunnen ontwikkelen.

Ik heb 2 beste vrienden overlaatst verloren; 1 door epilipsieaanval en een andere door zelfmoord (hij had zich opgehangen)

Nu ben ik van huis vertrokken vanaf mijn 18 jaar. Ik had een meisje leren kennen, het is uitgegaan omdat die vader naar mij thuis kwam en zei dat hij mij ging vermoorden en vervolgns me aan de keel greep.. Ik heb mijn bloed gegegeven voor een persoon van wie ik echt hield en zy vond het belangrijker wat haar ouders dachten dan wat ik voelde.

Ik ben een depressie gekomen, niet meer gaan werken en vervolgens schulden opgebouwd en heel grote som..

Nu is dit voor de rechtbank gekomen en ik ben uit mijn huis gezet geweest,
ik heb nu onderdak gevonden bij iemand via het internet, mijn ouders wouden me liever op straat zien leven dan bij hun thuis.

Nu woon ik hier een jaar en huisgenoot praat amper met mij, ik ben nog altijd werkloos! ik ben ingeschreven in elk interim in de buurt, ik wil zelfstandig iets ondernemen zodat ik niet meer moet zoeken achter een job maar ik sta op zwarte lijst dus kan ik ook niks ondernemen.

Van vrienden of familie hoor ik nu niets meer.

Ik heb elke dag zelfmoordgedachten maar geloof me ik hoop dat niemand in mijn schoenen moet staan maar toch zie ik toch nog een beetje helder licht.. Mijn leven is egt erg!!! het ergste vind ik de lichamelijke problemen door stress..
Elke dag heb ik het gevoel dat ik ga sterven ik loop soms als een zombie rond.

Ik geloof dat ik ga kunnen veranderen en 1 dag iedereen naar mij ga op kunne laten kijken maar is dit een droom of realiteit ik weet het niet ik probeer elke dag vol te houden hoe erg het ook is om met mijn leven door te gaan.

Soms zie ik echt geen gat meer door de muur maar dan ga ik maar om heen want ik weet 1 dag maak ik het. En die gedachte is volgens mij geloof en hoop.
Het laatste beetje dat je nog over hebt voor ik er een eind aan maak.

Ik hoop dat ik nog zolang die hoop mag hebben.
Datum:
16-07-2010
Naam:
Just a young kid in the misery of life
Leeftijd:
21
Provincie:
België

wat wie ben ik

Laat ik maar beginnen bij het begin.
Ik ben opgegroeit in een dorpje waar ze echt ons kent ons hanteren. Ik vond het leven daar best wel moeilijk. Ben ook nog nooit geaccepteerd geweest.

ben dan ook vaak gepest om mijn uiterlijk en doen en laten. ik voelde me daar door altijd heel verdrietig en alleen. als of de wereld niet om mij ging. en de wereld er alleen was voor de mensen die ik dan zag lachen, spelen en zich zelf konden zijn.

Zelf heb ik nog nooit het gevoel gehad dat ik mooi ben of aardig. heb altijd het gevoel gehad dat als iemand dat zei dat ze wat van mij wouden.

vanaf mijn 10e begon ik al met zelf moord gedachtens. de gedachte ik kan niks ik ben niks en ik zal ook nooit wat worden golfden door mijn hoofd. ik deed er alles aan om mijzelf pijn te laten voelen. pijn die ik verdiende in die tijd. omdat ik zo ontzettend lelijk ben en noooit vrienden zal hebben en krijgen.

rond 19e ging ik op stage en die stage had ik best wel verknald. ik zat niet lekker in mijn vel het leven lukte gewoon niet. ik werd toen naar een psygoloog gestuurd. heb mijn directe omgeving daar helemaal niet over ingelicht.

mijn ouders kan het niks schelen. mijn broer en zus leven toch langs mij heen. thuis voelde ik ook altijd een leegte.
nu heb ik de stempel gekregen : Negatieve denkpatronen. hoe kan ik dat nou verwerken. wat kan mijn denken positief maken. hoe moet ik de wereld positief bekijken. als ik een basis heb die alleen maar negatief is. ze vertellen je niet hoe je gelukkig word. hoe je je doelen kan halen.

tips voor het leven om het gemakkelijker te maken.

Mijn leven is al een puinhoop. en ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan. ik probeer aardig te zijn tegen andere mensen. iedereen voor te laten gaan. alleen ik zelf ga er onder door. ik zie mezelf nog steeds als iemand die niks kan en niks zal worden. een lelijke vrouw die nooit iets zal berijken in haar leven behalve een grote puinhoop.

dat zijn mijn voor uitzichten.

het liefste zou ik nu een natuurlijke dood willen ondergaan. ik wil niet laf over komen of mensen meer pijn doen omdat ik het zelf graag wil.

het liefste neem ik nu afscheid




Datum:
16-07-2010
Naam:
Janina
Leeftijd:
22
Provincie:
Groningen

Absurdist

"Het absurdisme is een filosofische stroming waarin wordt gesteld dat het leven in essentie geen betekenis heeft, het onmogelijk is rationeel te verklaren waarom er leven is en dat iedere poging om de essentie van het heelal te ontrafelen gedoemd is te mislukken. Volgens absurdisten is het menselijk lijden het resultaat van vergeefse pogingen door individuen om reden of betekenis in de absurde kloof van het bestaan te vinden."

Iedereen weet dat wij op ten duur simpelweg ophouden te bestaan. We stoppen, rotten in de grond of verbranden onze beenderen in een oven. Waarom kiezen voor een leven vol onzekerheden?

Ik heb vaak genoeg gedacht aan zelfmoord, een goed album opzetten, kaarsen aansteken, wierook opsteken en een volle hand vol medicijnen nemen waardoor ik rustig in slaap val, om vervolgens opgehaald te worden door het zwanenlied.

Ik kamp elke dag met deze vraag, vooral in combinatie met mijn financieel uitzichtloze toekomst (studieschulden, en niet zo'n beetje ook).

Op dit punt houdt liefde mij redelijk op de been, maar een pessimist zoals ikzelf weet dat sommige dingen niet voor eeuwig zijn. Zo heb ik bijna geen contact meer met oude goede vrienden, 'de wereld is verder gegaan' zou Stephen King hebben geschreven.

Waarom kies ik ervoor om te bestaan in dit absurde leven, in een kosmos wat ons bind aan regels. Een bestaan wat totaal geen beetje betekenis heeft. Mensen kunnen nog zo hard zeggen "natuurlijk heeft het een betekenis! Je hebt toch plezier?" Ja, dat klopt, maar wat heb ik aan plezier als mijn klok uiteindelijk stopt met tikken? Het is niet dat mijn lijk rot en mijn gedachtes voor altijd blijven ronddwalen.

Zie mij niet verkeerd, ik geniet nog van het leven, maar ik zie mezelf als een toeschouwer van krankzinnigheid, een bewoner van de planeet van de lelijke. Ik wil helemaal geen onderdeel zijn van dit bestaan, ik vroeg er immers niet om.

ps.
De reden dat ik nog steeds niet weg ben is omdat ik samen ben met mijn liefde, en omdat ik nog niet kan kiezen welke plaat ik voor mijn dood wil horen ;)
Datum:
16-07-2010
Naam:
Ingmar
Leeftijd:
24
Provincie:
Flevoland

Hallo

Ik ben een kerel van 22 jaar en heb net behoorlijk wat pagina´s op deze site gelezen (met tranen in mijn ogen). Het is lang geleden dat ik deze site heb bezocht maar vind het super dat men hier verhaal kan doen.

Ik heb zelf ook een paar jaar met een depressie rondgelopen...Ik sliep overdag, ´s nachts deed ik geen oog dicht, rookte veel wiet, zorgde slecht voor mezelf en voelde me schuldig bij alles wat ik deed. Ik durfde met niemand te praten, voelde me eenzaam en was het liefst alleen. Als ik alleen was kon ik pas echt mezelf zijn en dan dacht ik constant aan de dood. Ik heb ook meerdere zelfmoordbrieven geschreven en met messen klaargezeten om mijn leven te beëindigen....
Ik kan me goed inleven in jullie verhalen. Ik zal nooit begrijpen wat iedereen precies voelt want elk mens zit anders in elkaar.
De reden dat ik dit schrijf is omdat ik mijn depressie heb overwonnen en hoop dat jullie ook een weg vinden om te genieten van het leven. Probeer erover te praten met iemand, zoek een luisterend oor. Dat is een grote stap, tenminste dat was het voor mij, maar geloof me het helpt.
Een beter advies dan je hart luchten kan ik niet geven...daarom is het al goed dat je hier je verhaal kwijt kunt. Maar alsjeblieft, probeer hulp te zoeken want zelfmoord is niet het antwoord..

Ik hoop dat jullie wat aan dit bericht hebben en bedank de mensen die de tijd hebben genomen om dit berichtje te lezen. Ik wens iedereen gigantisch veel sterkte toe en nogmaals: ik hoop dat jullie een manier vinden om de KLOTEgevoelens te overwinnen!!!!

Sterkte!

M.
Datum:
16-07-2010
Naam:
M.
Leeftijd:
22
Provincie:
Overijssel

Kapot

Ik ben een meisje van 19 jaar. In mijn leven heb ik een hele hoop meegemaakt. Eindelijk was alles weer goed ik had mijn levenspartner gevonden met hem kon ik de wereld aan:(:(:( we namen een pauze en nu verbieden zijn ouders mij om hem te zien te spreken of wat dan ook:'(:'( me hele leven ligt over de kop ik weet niet meer wat ik moet. Ik ben al in therapie gegaan om alles te verwerken wat er allemaal is gebeurd ik heb het idee dat het allemaal niet werkt ik ben hier zo kapot van:'(:'(
Datum:
15-07-2010
Naam:
k
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Dood.

Ik heb al vanaf vroeg, Vaak de dood in mn hoofd.
Ik weet niet warom,
Alleen dat ik het zat ben met heel deze leven.
Zat met mn ouders, Familie.
1 goede vriend van me,
Houd me als maar overeind..
Ik praat altijd met 'm en hij weet veel van me,
Ik zij altijd : wie gaat mij nou missen.
Niemand kijkt naar me om, Echt NIEMAND
Warom zou k er nou nog zijn.
Hij zegt dat ik heel erg belangerijk voor hem ben,
mar hoe kan da tnou. heb m nog nooit echt gezien....

Ik weet niet mer wat ik moet doen!!!!
IK BEN HET ZAT OP DEZE WERELD!!!
Datum:
15-07-2010
Naam:
Rachel
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

kan geeen dag meer door

hallo ik ben een meisje van 21 jaar ik loop veel met het verleden in mijn hoofd ik kom dag en nacht tegen schuldgevoelends aan ik kwam toen ik 13 was in de jeugdgevangenis een maand voor mijn 18ste verjaardag ben ik op mijn zelf gaan wonen samen met mijn vriend *ex( ik was blij dat ik hem tegen was gekomen het was een top gozerr ik heb hem naar de klote geholpen door elke dag ruzie te meken en te kleineren kon er niks aan doen naar een half jaar werd ik zwanger we gingen er voor het ging toppiej totdat onze zoon 3 maanden was ben ik bij me moeder gaan wonen ik kwam een andere jongen tegen en dagdat daar het gras groener was wat dus niet zo is hij ging keer op keer vreemd toen ik zwanger wa svan onze twee kindjes liet hij me stikken en ontkende alles vervolgens kreeg ik een miskraam en heb hem weer terug genomen ik ben erg ziek geweest en heb vaak in het ziekenhuis gelegen voor mijn hard en klaplonge nu ben ik weer zwanger maar ik mis mijn ex help wat nu ik slik nog veel medicijnen en heb dach en nacht de geksteen ziekste gedachtens ik wil niet meer ik heb het gevoel me zelf iets ergs aan temoeten doen ik kan er nietmeer tegen knooken het lukt niet meer ja zegt iedereen je ben sterkneej dat ben ik niet want ik ben egt niet anders dan 1000zende andere mensen die lek jaar zelmoordplegen en nu
Datum:
15-07-2010
Naam:
l or
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

fuck 'iit

pff;
kweet et gwn niij meer :(
mn leven ws zoo goe,,
als ging goed,,
tot op een daag alles veranderde;
m'n ouders ginggen scheiiden;
pff;
ik haat et gwn;
kom goe overeen me een vriendiin;
ik verdedigde haar,, tge andre mensen;
en iedreen begon tge mj,,
zelf mn eigen broer scheld mj uiit;
voor wa heeft et dan nog ziin :'(
kheb al paar slegt dinge gdaan :s
mn ouders hebbe me goe opgevoedt mr;
bn preciies krapul aant worde,,
iedreen scheld mj uiit ;
wrm leef ik dan nog ?
pff;
en nu lagt et meiske diek verdedigt hem ;
mj ook uiit :'(
leven is rotzooii;
er wordt iemand gebore,,
en derna sterfte !!
FUCK'IIT...
Datum:
15-07-2010
Naam:
hopeloos meisjje :'(
Leeftijd:
15
Provincie:
België

iedereen vind me lelijk

ik ehb gedacht om zelfmoord te pleggen omdat iedereen me lelijk vind. zelfs me moeder en vader zegen dat ik lelijk ben. ik word er schijt ziek van.
Datum:
15-07-2010
Naam:
koen
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

aan hb ik niet

ik ben een meisje van 12 .
kheb ook veel problemen gehad en wil/wilde ook weglopen
ik snap je wel
Datum:
14-07-2010
Naam:
Ayla
Leeftijd:
12
Provincie:
Groningen
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.