Levensverhalen (pagina 654)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

het leven is klote

hoe moet ik beginnen?zal je vertellen hoe ik nu leef.voel me dood,wil alleen nog maar slaapen,DAN voel ik niets.slaap byna 20 uur per dag.als ik waker ben wil ik niet opstaan want dan besef je weer dat je leeft.ben levensmoe,heb geen energie,eetbyna niet,ALS IK WAT EET moet ik het naar binnen propen want niks smaakt meer.ik kom de deur byna niet meer uit,voel me eenzaam,maar omdat ik verlegen ben maak ik moeilyk kontakt.heb tegen een paar mensen gezegt dat ik zelfmoord wil plegen[waaronder myn moeder]maar niemand die er op reageert.ben bang dat het mislukt,EN INVALIDE WORD,en ben bang dat myn moeder er onder lydt.in myn omgeving hebben al veel mensen zefmoord gepleegt,vorig jaar een jongen van 25 en vorige week een man van 47,ze woonden allebij 1 straat van myn vandaan en ik kende ze alle 2.was ik maar5 zo sterk als hen dan durfde ik het ook!raar dat mensen weten dat ik zelfmoord wil pleegen en niemand,zelf myn moeder niets doet.hoop dat ik snel die kracht vind en voor altyd kan slapen.
Datum:
19-07-2010
Naam:
mark
Leeftijd:
40
Provincie:
Gelderland

wsnp plus gevolgen

Hallo,

Heb een eigen bedrijfje en zit sinds kort in de wsnp. De bedoeling is door te starten daar er genoeg opdrachten zijn. Vorig jaar door een toeleverancier flink in de problemen gekomen en dit in combinatie met de crisis. Volgens de bewindvoerder kan het binnen 4à5 maanden achter de rug zijn. Echter de zaken zijn soms zo tegenstrijdig. Bepaalde rekeningen worden betaald door de bewindvoerder, anderen niet en dat heeft te maken met de datum van het plaatsen van opdrachten. Die facturen moeten betaald worden door derden of vallen onder de wsnp. Dit wil ik bedrijven niet aandoen omdat ik daar al vele jaren goed contact mee heb en het zal zeker een doorstart niet bevorden. Inkomsten mag ik wel storten en dat vind ik zo oneerlijk.Dit houdt mij al vele maanden in de wurggreep ook al voor de wsnp. Stom genoeg na een bericht van de bewindvoerder waarvan ik door het lint ging, zag ik het niet meer zitten. Kon de druk niet meer aan en heb een poging tot zelfmoord ondernomen. Stom maar nogmaals de druk was niet meer te dragen. Op tijd 112 gebeld en één nacht in het ziekenhuis verbleven. Morgen zal de GGZ contact opnemen en de hulp is zeker nodig. De regels van de wsnp lijken zo tegenstrijdig en onrechtvaardig maar de wet is onverbiddelijk. Lees ik op internet, kom ik regelmatig dit soort verhalen tegen. Het menselijke aspect lijkt er niet toe te doen. Gelukkig is mijn familie niet op de hoogte van het gebeuren en dat mag ook nooit gebeuren, kinderen, moeder, broer. Ik ben geschrokken van het gebeuren en hoop het nooit meer zover te laten komen. Maar lees dat ik niet de enige ben. Wens iedereen sterkte en doe niet wat ik heb gedaan!!
Datum:
18-07-2010
Naam:
Selesca
Leeftijd:
52
Provincie:
Friesland

liefde

ik ben den einde raad ik wil gewoon uit het leven stappen waarom mijn vriendin wil ni inzien dat ze mij pijn doe door dat haar ex nog altijd bij hun in huis rondloopt en hoe meer ik dat zeg hoe meer ruzie we hebben en ik wordt er gewoon depresief van en daarom wil ik uit het leven stappen omdat ik geen andere uitweg zie
Datum:
18-07-2010
Naam:
peter
Leeftijd:
29
Provincie:
België

teveel maar int kort

ik ben een man 33 j nu wat ik moet misse int leve mijn dochter wat men van me weg houwt men lief die me sterk hield en nu ook nog men moeder die ziek is ik ga dit ni lang meer howde beste dank u da ik dit ng kan chrijve
Datum:
18-07-2010
Naam:
marco
Leeftijd:
33
Provincie:
België

kut leven

Mijn leven is verneukt ik heb vriendinnen die elke keer over me rodellen als ik er niet ben als ik er ben doen ze poes lief ik heb ouders die dom doen en mishandelen mijn familie mogen me niet ik kan geen vriendje krijgen door mijn uiterlijk. ze denken dat ik een slaaf,proefkonijn en hun speelgoed ben maar hun kunnen me veder niet meer gebruiken ik wil dood en ik weet niet hoed weet er iemand tips
Datum:
18-07-2010
Naam:
bahar
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

Mijn gedachtens zijn vreselijk maar wel van mij!!

Ik heb een mooi leven, een groot huis en een lieve moeder maar toch zit er bij mij iets psichies dwars. Mijn broer had kanker en mijn vader ook! In die periode kreeg ik minder of geen aandacht. Ik huil de laatste jaen heel veel. Zoveel dat mijn moeder overwoog naar een psichiater te gaan maar wat moet je tegen zo'n vrouw zeggen? Dat je niet meer wilt leven en geen toekomst meer ziet? Dat je je leven nu al k*t vind en dan moet je nagaan dat het nog ong. 80 jaar te gaan hebt? Of dat je aan zelfmoor denkt maar daar te laf voor bent en maar elke avond bid dat je de volgende dag niet meer wakker word? Het enige wat ik zei was dat ik nare gedachtes heb en dat ik negatief in het leven sta... En het enige wat zei daarop antwoordde was dat he mijn gedachtens waren en allleen ik ze kon veranderen. Daar dacht ik lang overna... en tot conclusie heb ik dat ikzelf mijn gedachtens niet kan veranderen, endus altijd zo blijf denken. < Daar word je ook niet vrolijk van!!
Datum:
18-07-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Groningen

eenzaamheid troef

Ik ben 40 en heb hiv en ben homo en besmet met het hep.C virus... Elke dag slik ik pillen die me in leven houden met de nodige complicaties...(rode vlekken op de huid,lage weerstand.lusteloos en depressief) Voordat ik met de pillen begon had ik nergens last van...Inmiddels al 2x in het ziekenhuis gelegen met vocht in de buik en benen..(Draag nu steunkousen die bedoeld zijn voor oude vandagen) Durf niet meer uit de kleren, om te gaan zwemmen,strand enz... Net een relatie van 7 jaar beeindigd (Hij had het ook) Maar het leeftijdsverschil werd akelig groot, hij was 13 jaar ouder. Ik geloof in God,heb een liefhebbende familie, en sinds kort een nieuwe vriend van mijn eigen leeftijd...Ik overweeg te stoppen met alle pillen en dan langzaam weg te zakken uit dit leven Waarom? Ik leef in een homohel dat amsterdam heet (roddel en achterklap zijn het wat de klok slaat) Zelf extravagant geweest maar na je 40ste moet je geen karikatuur van jezelf worden. Ik voel me gewoon heel erg eenzaam zelfs met mensen om me heen...en tijdens feestjes wil ik altijd weer zo vroeg mogelijk weg...om de overmijdelijke vragen omtrent werk en scholing en gezondheid te omzeilen. Leven met HIV is een verschrikking en het voelt soms als God me straft. Laat ik hem dan maar een handje helpen, want voor mij is er geen plek in de hemel(als die al bestaat) I'm going straight to HELL and burn forever....
Het ergste vind ik het voor mijn zussen en mijn ouders (maar dan zijn zij verlost van het stigma wat ik ben...Ik vind dat ik het recht heb om over mijn eigen lotsbestemming te bepalen.. En wat dan met je nieuwe vriendje? Ach die vind wel een ander die niet besmet is (hij is clean) Als er iets sexueels mis gaat heb ik ook nog moord op mijn geweten lekker dan...
Het verdelen van mijn spullen in huis gaat middels pot-it stickers en maar hopen dat de aasgieren niet inhalig gaan worden. En een crematie in alle stilte ...kan ik alvast aan die hitte wennen...... See you in a next life!

Datum:
18-07-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
40
Provincie:
Noord-holland

pas getrouwd en hartstikke despressief

ik heb tot nu toe nooit een band gehad met mn moeder, thuis ging het al niet goed tussen mn ouders, en met mn zusjes had ik ook iedere keer gezeik mee omdat er teveel leeftijdverschil zat tussen ons.. en omdat ik natuurlijk de oudste ben thuis moest ik alles weer gaan pikken.. ik leerde een jongen kennen toen ik 17 was en die heeft een hele hechte band met zn moeder weer en vind dat ik moet weten hoe ik me moet gedragen tegen over mn schoonmoeder..ik heb niet eens een moeder-dochterband gehad en ik ga daar niet overbeginnen met mn schoonmoeder die ik met moeite ; mama noem en hij snapt dat niet want zijn moeder is zo heilig voor hem.. en een moederskind dus.. en nu is hij mijn man,ja ik ben getrouwd, maar of ik beter thuis bij mn ouders had kunnen blijven is de vraag? (waar ik toen absoluut niet aan dacht, hoe sneller van thuis bij mn ouders weg hoe beter)
toen we verloofd waren was hij zo gul en deed alles samen, ik zag hem elke dag.. maar sinds we getrouwd zijn is het alleen maar van; nee geen geld nee geen boodschappen nee ik heb geen tijd nee dit niet dat niet terwijl hij zelf met dure kleding thuis komt .. en dan niks voor zn eigen vrouw terwijl ik zo veel doe? het is al een keer uit zn mond gekomen dat : ''DUUR DUUR DUUR'' gezeik.. dus ik ga er echt niet om smeken :) .. gisteren heb ik gewerkt tot 6 uur en ik was kapotmoe.. kwam hij me halen wou hij persee bij zn vriend zitten om te playstationen.. en ik moest gaan koken met de vrouw van zn vriend.. ze hebben ampers gegeten.. hij is nergens tevreden over.. ik ben hartstikke netjes en zorgvuldig met alles en was toen ik hem kende hartstikke sociaal want ik ben zelf kapster en ik vind een goed gesprek wel belangerijk.. althans vond.. er zal geen een stof worden gezien in mijn huis want zo'n schoonfreak ben ik.. of terwijl .. was ik ..
maar sinds hij altijd iedere keer moet ''overwerken'', maak ik niks meer voor hem klaar, want sinds wij nu onder 1 dak wonen heb ik hem beter leren kennen,alles wat hij had beloofd is hij nooit nagekomen.. mijn familie zal het nooit begrijpen en zal denken dat het aan mij zal liggen, want zij vinden als je in het huwelijk treedt, dat ik nou zou worden dood geslagen of niet dat er absoluut geen sprake mag zijn over scheiden.. terwijl we niet eens 3 maanden getrouwd zijn.. als het nu al zo gaat, hoe moet dit verder? ik heb mn contakt met al mn vriendinnen dankzij hem verbroken, mijn moeder die altijd net op het laatste moment aankomt met haar smoesjes dat ik haar moet bellen omdat ze mij blijkbaar missen.. ik heb ampers beltegoed om ze te bellen, en mn moeder zei voor de grap een keer : ZAL IK MAAR ANDERS BELTEGOED VOOR JE HALEN? HAHAH'' .. ja moeder.. raar maar waar.. niet een fatsoenlijk eten of drinken in huis..laat staan beltegoed.. maar mijn man zal altijd doen net of hij de rijkste is,hij kan het nooit accepteren als mensen denken dat hij krap zit en begint gelijk over de autos die hij allemaal had en wilt halen.. maar thuis heeft hij weer andere praatjes.. sinds een paar weken ga ik niet meer naar buiten.. ik heb geen contakt meer met mn klanten waar ik vroeger woonde in eindhoven.. en nu ik ben verhuisd naar amsterdam waar mn man vandaan komt.. dus ik heb zowiezo niemand meer waar ik mn hart kan luchten, en mn vriendinnen spreek ik nooit meer want ze vinden dat ik ze nooit genoeg bel of dat ik altijd een smoes heb om niet te komen.. ik ben veelste beroer om naar buiten te gaan, ik lach nauwelijks.. het liefst praat ik gewoon niet ik kan niks meer eten..het liefst zit ik hele dag thuis, en het liefst in het donker, lekker in bed.. ik wil niet eens uit het raam kijken bang dat iemand me zo depressief ziet van mn schoonfamilie.. ik gebruik mn make-up al bijna 2 weken niet meer terwijl ik vroeger elke week een nieuwe mascara had ofzo.. doe ik zelfs mn haar niet meer als kapster zijnde.. en ik heb al een waarschuwing gehad van mn werk waar ik ookal pas ben begonnen.. wat kan het mij nou schelen.. ik kan niemand hier mn verhaal kwijt.. mjn nicht is de enige die me begrijpt, en zij leeft precies het zelfde met haar man.. onze mannen zijn het zelfde en wij zijn ook precies het zelfde en dat botst met elkaar.. zij heeft ook zovaak aan zelfmoordpogingen gedacht waar ik dacht dat dat nooit bij mij zover zou komen.. dus wel.. en ik krijg het niet uit mn hoofd ook.. niemand weet dat ik hier mee zit.. ik heb het helemaal gehad echt waar.. steeds kijk ik naar boven en hoop dat ik zonder iets te doen dat ik mn ogen niet meer open krijg als ik weer in slaap val.. het huis is nu zo'n puinhoop.. ik lig nu zelfs weer vanuit mn bed op de vloer te kijken hoeveel kleren er op de grond liggen.. ik begin er echt niet meer aan.. echt niet
Datum:
18-07-2010
Naam:
dudu
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

kut leven!!!

ik ben een meisje van 15.

en ik ben zat van deze kut leven.
al 3 jaar lang probeerik zelfmoord te plegen maar het lukt me niet.
ik heb me proberen op te hang maar het bleef niet goed vast viel steeds naar beneden ik heb pillen geprobeerd heel vaak ze hebebn niet gewerkt ik heb genoeg aan beledigende broertjes ne scheldende,slaande ouders ik heb genoeg van om hun slaaf te zijn en hun proef konijn te zijn ik wil dood en dan wil ik zien wie hun volgende persoon word..
pliss iemand help me met tips help me om uit deze kut leven te komen IK KAN ER NIET MEER TEGEN. ik heb de lef niet om uit de raam die springen.

xxx.anoniem
Datum:
17-07-2010
Naam:
meisje
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

uitgesloten

ik ben 13 jaar ik wil niet meer leven ik hoor nergens bij ik doe volgens iedereen niks goed alles wat ik probeer goed te doen doe ik volgens andere slecht
ik ben het leven beu ik heb besloten om weg te lopen ik ga weg van hier ik blijf niet langer in een wereld waar niemand me begrijpt
Datum:
17-07-2010
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.