Levensverhalen (pagina 659)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

kan niet verder meer..

heej,
ik voel me alleen nog maar rot niks helpt meer. wil alleen nog maar huilen maar zelf dat wil niet meer mijn hele lichaam doet me pijn. heb alleen nog maar verdriet heel de dag hoofdpijn kan niet meer slapen en heb geen energie meer..
ik dit nu bij symfora of ookwel fornhese maar dat duurt me ook te lang want daarvoor ben ik al bij alle hulpverleners geweest die er maar zijn. het begon allemaal dat mijn vader en moeder gingen scheiden om de wek ging ik het weekend naar mijn vader maar die mishandelde mij en mijn zusje.. later met de Nijmeegse 4daagse ging ik met iemand heen die ik vertrouwde en mijn moeder ook hij logeerde wel is bij ons en we zagen hem als broer maar dus met de 4daagse heeft hij mij verkracht....
naja dat kon er dan zeker ook wel weer bij. voel me nu nutteloos en gebruikt iedereen die ik vertrouw laat me in de steeds toen mijn vader...opa doet over ons schelden en roddelen ik doe het nooit goed genoeg.. alleen mijn moeder geeft nog om me maar die is er net zo erg aan toe als mij ik wil nu best vechten maar ik kan niet meer heb er de kracht neit meer voor..
doei..
Datum:
13-07-2010
Naam:
kan niet meer verder..
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Het einde van mijn bestaan!

Ik iemand ben die toen ik nog klein was geboren werd zonder dat mijn vader bij mijn geboorte aanwezig was, mijn moeder stond er helemaal alleen voor, mijn echte vader was er nooit maar dan ook nooit voor zijn kinderen, mijn ouders gingen scheiden en kreeg er een stief-vader voor die ook geen goed mens is geweest, die heeft mijn kinderjaren verzuurt er voor heeft gezorgd ik jaren in een internaat heb moeten wonen ik ben opgegroeid door andere mensen die het beste voor hadden met mij maar uit eindelijk was ik zo negatief ingesteld dat niemand door mijn muurtje binnen is gekomen, ik ben nu een jongeman van 25 jaar en heb veel moeten zwijgen en slikken ondanks ik de dingen altijd goed voor ogen had gezien, maar mocht nooit spreken, nu nog steeds loop ik soms achter de feiten aan en weet me soms geen houding te geven in bepaalde situaties, toen ik een jaar of 13 was heb ik geprobeerd me polsen open te snijden en mezelf onder stroom geprobeerd te zetten helaas zijn deze pogingen mislukt, nu is dan het moment dat ik soms in depressie.s ben geraakt en er soms niet meer uitkomt vaak hang in rond bij begraafplaatsen om daar enigszins een rust te kunnen vinden en denk ik er vaak aan lag ik hier maar, op dit moment zie ik het leven niet meer zitten en ben ik van plan twee buisjes ghb te regelen en zo een zachte dood tegemoet mag gaan, enigszins houd mij het tegen toch te doen bang voor het onbekende, bang voor de zonde die ik pleeg maar men zegt god is vergevensgezind? Zou god me dan ook naar boven sturen en me daar verder laten leven of beland ik in de hel omdat ik een zonde hebt gepleegd? Momenteel heb ik niets te verliezen dan alleen mijn moeder en broertje achter laat op deze harde strijdlustige wereld maar iedereen alleen aan zichzelf denkt! Ik ben niet bang om dood te gaan want elke keer als ik aan de dood denkt is dat het enige wat mij bezig houd en geloof mij maar dit houd mij niet een dag bezig maar al zo een 15 jaar en heb het zwaar voor mijn kiezen gehad en ben er nog steeds niet uit ook komt er nog eens bij kijken ik op hetzelfde geslacht valt en dat ook nog eens moeilijker leven is dat altijd wordt gezegd van mensen die gewoon hetero zijn. dit was mijn verhaal in de hoop mensen nadenken over hun leven voor dat ze euthanasie willen plegen! Voor mij zit mijn tijd erop en wanneer ik er echt klaar voor bent zal ik zelf een einde aan me leven maken zonder ik iemand zal vertellen maar alleen de mensen om me heen zal doen verbazen waarom ik zelfmoord gepleegd hebt!
Datum:
13-07-2010
Naam:
jan
Leeftijd:
25
Provincie:
Flevoland

one day.

and one day..
what's lost can be found.
that's my biggest wish.
a dream,
a dream that will come true..
one day..

-Steffie
Datum:
13-07-2010
Naam:
Steffie.
Leeftijd:
16
Provincie:
België

ik zie het niet meer zitten

hoi, ik ben dirk

toen ik 4 jaar was voelde ik me niet thuis in myn eigen lichaam. ik was een jongen.
ik heb toen besloten om hormoonpillen te nemen en op myn 16e een operatie te ondergaan.
ik werd in myn tijd op school veel gepest omdat ik anders was dan de anderen. daar zit ik nog steeds mee.
ze scholden me uit voor "manwijf". als je er logisch over nadenkt ben ik dat ook.
op myn 16e zou ik dus een operatie krijgen aan myn geslachtsdeel. dit kon helaas niet doorgaan
om financiele redenen. intussentijd had ik al wel borsten.
ik zat zo diep in de put dat ik myn school en studie helemaal heb laten vallen en ben van vwo, naar vmbo gegaan.
toen ik op de hogere school zat deed ik helemaal niks.
ik had geen baan en verdiende geen geld meer. op dat moment. (ik was toen 24) stierven myn ouders
bij een auto-ongeluk. ze waren op slag dood.
ik wist me geen raad, en kwam in contact met de verkeerde mensen.
intussen had ik nog geen steeds baan en wist niet van welk geld ik moest leven, (normaal kreeg ik van myn ouders geld.)
toen ben ik gaan werken als prostituee.
ik doe dat nu nog steeds,
maar voel me er zwaar kut bij.
al myn vrienden hebben me verlaten omdat ze me niet meer willen.
ik heb eigenlyk helemaal niks meer over in myn leven, en denk er erg over
om deze wereld te verlaten. dit lijkt mij gewoon het beste.
ik bedoel, waarom besta ik nog? wie geeft er nog om mij?
wat heb ik nou eigenlyk bereikt?
allemaal vragen waar ikzelf geen antwoord op weet.
had ik maar nooit bestaan.
beste mensen, ik ben blij dat ik myn verhaal ergens kwijt kan.
maar ik denk er nog niet anders over.
vannacht is myn nacht, ik ga naar een betere wereld....

Dirk.
Datum:
13-07-2010
Naam:
Dirk
Leeftijd:
27
Provincie:
Zuid-holland

Wat heeft t voor nut?

Ik ben het vechten zo beu. Zo...ontzettend zat. Ik ben depressief geworden op mijn 14e, toen mijn beste vriend voor de trein sprong. Hij was mijn alles, al mijn problemen kon ik bij hem kwijt. Helaas... scheen hij ergere problemen te hebben.
Ik ben nu 19... nog steeds een brak geval. Levend op zware medicatie om mij nog enigszins blij te houden. Medicijnen die mij mijn leven lang zouden moeten helpen. Gesprekken met psychologen hielpen wel, maar niet voor lange tijd. Heb al verschillende keren zelfmoord proberen te plegen, waarvan een keer mn beste vriendin -heden- me letterlijk voor de trein heeft weggesleurd. Ik kon niets anders dan huilen, ik wou niet meer en kon niet meer. Sindsdien is alles wel beter geworden, slechter als toen kon t toch niet meer. ...Maar nu, alles gaat goed eigenlijk en toch kan ik nergens van genieten. Ik 'Moet' alles maar leuk vinden, want niets is echt leuk.
Ik weet dat mensen om mij geven en van me houden. Maar wat is dat waard als ik mezelf niet kan accepteren om wie ik ben?
...
Datum:
13-07-2010
Naam:
Onbekend
Leeftijd:
19
Provincie:
Anders

liede maakt me kapot

ik heb een haat aan het leven gekregn door het fenomeen liefde dit kutgevoel maakt me kapot van binne ik hat liefde ik haat leven als er iemnd is die me wil helpen zoek me maar maar wacht niet te lang want ik ben het leven gewoon facking zat !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Datum:
12-07-2010
Naam:
niels
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

ik ben op .x

ik was niet gewenst en dat ben ik nog steets niet ik doe zo erg myn best maar het wil maar niet lukken ik hou zoveel van ze .ik ben bang voor de dood maar zo wil ik echt niet verder .
Datum:
12-07-2010
Naam:
x
Leeftijd:
73
Provincie:
Noord-holland

aan vrienden en familie van mensen die zelfmoord hebben gepleegd

Denk niet dat degene niet van jullie houdt, denk niet dat degene hulp had moeten zoeken bij jullie... want oh, dan hadden we hem/haar kunnen helpen. Zo gemakkelijk is het niet, mensen met zelfmoord neigingen hebben de grootste en meest complexe problemen die ze, al zouden ze duizend jaar de tijd hebben en alle niet-bevooroordeelde oren van iedereen in de wereld, nooit kunnen uitleggen. Denk niet dat hij/zij de makkelijkste uitweg heeft genomen. Denk niet dat het makkelijk was. Waarschijnlijk heeft hij/zij net als ik een fantastische familie en vrienden. Maar wil hij/zij net als ik niets aan een ander kwijt. Hij/zij ziet geen uitweg, jullie kunnen hem/haar echt niet helpen. Echt niet. Dus laat jullie geliefde maar rusten. Jullie leven... leef verder. Maar laat mij, en alle anderen die mij voor zijn gegaan, met rust.
Datum:
12-07-2010
Naam:
seropositief
Leeftijd:
23
Provincie:
Anders

slachtoffer? nee ik ben de boosdoener gebleken

Hai, ik ben een vrouw van 23. Voor het eerst seks gehad op mijn 22e. Daarvoor was ik vrij relaxed in het leven. Ik ben wel op mijn 19 zwaar depressief geweest en daarna hypochondrisch geworden. Maar daar had ik mee leren leven. Zo erg was dat nou ook weer niet. Toen werd ik 23. Daarna begon de ellende. Twee maanden geleden ben ik verkracht geworden door een bekende van mij. Ik dacht dat ik toen zwanger was, maar na twee weken verloor ik iets en dat was denk ik het kindje. Ik zal het nooit zeker weten. Daarna kreeg ik rare dingen (ga er verder niet op in) maar ben niet naar de huisarts geweest omdat ik toen dacht dat het gewoon griep en stress was. Toen heb ik weer contact gehad met degene met wie ik voor het eerst seks had gehad. Super lieve man, de liefde van mijn leven. Ik zag hem weer en van het een kwam het ander.. Een week later kreeg ik een sms van mijn verkrachter. Toen begon ik te twijfelen aan de griep die ik had en de andere rare dingen. Heb alles gegoogled, bleek het om een acute HIV-infectie te gaan. Hulp gezocht bij mijn huisarts, maar die gelooft er niks van. Mijn huisarts heeft me in de steek gelaten en ik wil niet naar een ander toe. Hij gelooft me niet en vind niet dat ik reden heb om te testen op HIV. Hij weigert me verder te helpen in verband hiermee. Ik wil ook niet meer testen of ik seropositief ben of niet ... waarom niet? Omdat mijn lieve vriend met wie ik weer naar bed ben geweest dezelfde symptomen heeft gehad als ik. Ik weet het dus zeker. Maar het allerergste is dat ik hem zoiets vreselijks heb aangedaan. Hij heeft het dus ook. Ik kan het hem niet zeggen. Ik wil niet verder leven.... hoe kon ik zo naief zijn en denken dat het een griepje was terwijl ik nog andere dingen erbij had die wijzen op één of meerdere soa's. Maar het is te laat. Dit is niet ongedaan te maken.
Datum:
12-07-2010
Naam:
twintiger
Leeftijd:
23
Provincie:
Anders

ik kan niet meer, ben helemaal op

ik zit nu al een hele tijd met deze gevoelens. al bijna 3 jaar, ondanks die gevoelens ben ik blijven proberen maar het werkt averechts. ik heb geen echte vrienden, wordt vaak door mijn familie in de steek gelaten en nu heeft mijn (ex)-vriendin me een half jaar geleden laten vallen. Het vinden van werk gaat ook enorm moeizaam. ik slaap heel slecht. door mijn nachtmerrie's, lig ik elke nacht wakker. ik zie simpelweg het nut en de waarde van mijn leven niet meer in. en ik probeer al zo lang, maar het doet alleen maar pijn. als ik alleen ben huil ik alleen maar en smeek waarom het allemaal zo moet gaan, dat het voor mijn niet 1 keer, al is het maar een dag, goed gaat en dat ik zin heb om verder te gaan. maar ik zie het niet. ik weet niet meer wat ik moet doen. ik heb echt alles geprobeerd om het beter te maken. het wordt alleen maar erger. ik kan niet praten met iemand. want ik schaam mij eigen er heel erg voor. het is niet meer om te doen voor mij, dat alles maar mislukt. ik ben moe en wil gaan slapen. blijven slapen. ik denk elke dag aan zelfdooding. maar heb het nog niet proberen te doen. ik begin nu wel echt op te raken en voel me ook niet echt meer menselijk. het liefst zou ik willen dat ik nooit geboren was, dan had ik deze gevoelens niet.

een jongen die niet meer kan
Datum:
12-07-2010
Naam:
beertje
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.