Levensverhalen (pagina 582)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

15 jarig meisje

hoi ik ben een meisje van 15 jaar ik heb een lichamlijke handicap aan mijn benen ik kan wel lopen maar je ziet heel duidelijk dat ik iets aan mijn benen heb mensen kijken me dan ook raar aan ik hoor jongens wel zeggen ey kijk daar een scheeven of zo ik heb de laatste tijd veel pijn aan me benen ik loop sinds ongeveer 4 jaar met de gedachte om zelfmoord te plegen ik heb het een aantal keer geprobeert een keer heb ik een overdosis medicijnen ge nomen ik raakte 16 uur in coma maar werd helaas weer waker en heb een paar keer me pols door gesneden maar nooit diep genoeg ik lees verhalen over dat mensen zelfmoord willen plegen om liefde ik zou met ze willen rijlen liefer heb ik liefdes verdriet dan je hele leven een handicap te hebben
ps.sorry voor mijs spelings fouten.
groetje 15jarig meisje
Datum:
13-11-2010
Naam:
15jarige
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

mijn verhaal

het begon dus met dat ik op een jongen was . ik had al myn moed byeen gezamend en het gaan aanvrage , hij zij ja ik was kei blij . 1 dag later kwam 1 van zijn vrienden hem zwart maken en ging het uitmaken zonde dat ik het vroeg , ik voelde my egt down , zo down da ik geen woord meer kon uitbrengen toen die jongen vroeg of het waar was , even later kom ik trug goed overeen met die jongen , maar dan nog een dag later laat iedereen me vallen en stond ik helemaal alleen , van toen gingen myn gedachte slegt , myn "vrienden" gingen wel trug normaal met mij om , ik deed alsof er niets aan de hand was maar de pijn ging niet weg , mijn gedachten verslegterde ook met de jaren ik haat mezelf ik kan egt nix niemand geeft echt om mij het is allemaal maar schijn , alle complimentjes en alle keren da iemand zij da k et goe kan , allemaal leugens , ze zeggen dat gewoon om mij blij te make geen persoon die dat meent ! niemand die om mij geeft , ik zou direct vervange worde , als ik dood ben zou niemand wenen ze zoude denken eindelijk van die trut af !
zo dit was mijn verhaal
Datum:
13-11-2010
Naam:
Laure
Leeftijd:
13
Provincie:
België

helemaal leeg

Ik ben nu 45 jaar. Heb genoeg van alles. Voel mij heel erg leeg. Vanaf jongs af aan ben ik al vrij depressief geweest. Een maal een niet gelukte zelfdoding poging ondernomen rond mijn 16e jaar). Altijd het vrolijke en leuke type. Maar voor mij is dit altijd een soort façade. Het lijkt wel of ik totaal geen emotie meer heb. Alles wat ik doe voelt aan als NEP. Ik loop zo vaak in mijn hoofd met "ik stop ermee". Ik bedenk mij dan zelfs hoe ik mijn leven moet beëindigen. Deze gedachten alleen al geven mij dan zo'n rust (een heerlijk - maar toch ook een beangstigend gevoel). Ik heb alles wel gezien. Velen om mij heen (kennen mij gevoel) komen vaak met ach kijk toch hoe mooi het buiten is, geniet toch hier of daar van en je moet er wel wat van maken. Maar het zwaarmoedige gevoel in mijn KOP KRIJG IK ER GEWOON NIET UIT!
Datum:
13-11-2010
Naam:
e
Leeftijd:
45
Provincie:
Zuid-holland

mislukkeling

halo voor degene die dit lezen als ik al die verhalen van anderen heb gelezen snap ik hoe erg levens van vele andere mensen zijn maar ik heb het ook zwaar al sinds het lager begon het al dat gepest gewoon omdat ik niet mee wou doen met anderen en ik wou ook graag gewoon soms alleen zijn maar nee da ging ni en in het lager had ik het ook zwaar zoals mijn neef die mij bedriegt door geld te vrage en daarna terug te betalen ven hij heeft het nooit gedaan en sindsdien voel ik me nog steeds veraden door mijn eigen familie en daarna in het 2de jaar werd ik op skivakantie als dief beschuldigd en de leraren deden daar niks aan alsof ik gewoon niets ben en mijn maa heeft ook nog kanker gehad en nu heefft mijn zus ook al iets en ik bang dat ze doodgaat en ik denk telkens meer aan dood en dus ook zelfmoord en ik denk aan zelfmoord al sinds het 6de leerjaar
Datum:
13-11-2010
Naam:
ybbor
Leeftijd:
14
Provincie:
België

ik kan niet meer

Meerdere keren uit huis geplaatst door misbruik en mishandeling door mn vader. Steeds weer terecht komen in andere gezinnen. Uiteindelijk op mezelf wonen, ver weg van mn ouders, maar dus ook ver weg van mn vrienden. En het gaat niet. Krijg het niet voor elkaar vriendschappen op te bouwen. Werken gaat rot, mn opleiding heb ik moeten stoppen. Werk 's avonds en 's nachts. Overdag zit ik dagen achter elkaar alleen op mn kamer, hoe ik ook probeer, mn 'vrienden' zijn er alleen op vrijdag en zaterdag voor me, om lekker te gaan stappen, maar er is NIEMAND die me kent, die mn verleden kent, die weet wie ik van binnen ben, hoe ik me werkelijk voel. Puur omdat het niemand iets uitmaakt.

Ben zo moe van alles, meld me steeds vaker ziek van werk, zodat ik niet onder de mensen hoef te komen. Ik kan en wil niet meer.
Datum:
12-11-2010
Naam:
meisje
Leeftijd:
21
Provincie:
Utrecht

Ooit

Vroeger toen ik klein was werd ik door myn broer misbruikt, toen ik 13 was ben ik hiervoor opgenomen ik kon de druk niet aan, ik heb er vaak over gedacht zelfmoord te plegen. Nu nog weegt dat incident zwaar op mij. Ik lijk niet normaal te functioneren en het enige wat ik wil is weggaan van deze miserabele wereld. Het doet me wel pijn myn nabye vrienden achtertelaten
Datum:
12-11-2010
Naam:
---
Leeftijd:
16
Provincie:
België

verdriet

Ik ben zo verdrietig voel me zo moe meer kan ik bijna niet zeggen.

Ik en mijn manwerken erg hard we hebben 4 lieve kinderen daar doe ik alles voor.
Maar op het moment ben ik zo moe door alles voel me erg leeg.
De rekeningen komen binnen stromen weet niet hoe ik alles rond moet krijgen we redden het maar net elke maand.
Ik werk 30 uur als ik thuis kom werkt mijn man zo hebben we geen oppas voor de kinderen nodig.
daar naast help ik de kinderen met leren doe het huishouding wat ik niet red.
ben druk met anderen die problemen hebben en onder tussen zak ik steeds verder weg en voel me alleen maar moe.
mijn man is een super vader en man ik begin steeds vaker te denken als ik er niet meer ben zijn we van alle zorgen af.
Ik droom er zelfs van dat iedereen blij is dat ik er niet meer ben.
Datum:
12-11-2010
Naam:
Everdien
Leeftijd:
42
Provincie:
Gelderland

Hey Emma, 17 jaar.

Ik weet niet of jij dit leest.
Ik ben ook 17 jaar en heb ook nog nooit een vriend gehad. Iedereen om je heen krijgt verkering en ik voel me net alsof ik altijd alleen zal blijven.
Ook heb ik bijna geen vriendinnen meer..
Zwaar klote allemaal.
Ik weet precies hoe jij je voelt.

Gr. Mij
Datum:
12-11-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

eke pijn

Weet niet wat ik moet doen. Heb een dochtertje van 6 maanden oud en een dochter van 8 jaar. Ben gescheiden van de vader van mijn oudste dochter en de vader van mijn jongste dochter is verliefd geworden op iemand anders. Ik ben na mijn scheiding bij hem ingetrokken zonder tenige spullen. Nu hij onze relatie wil beeindigen heb ik niks meer. Hij zegt dat alles aan mij ligt en dat hij er alles aan gedaan heeft onze relatie te redden, maar dat voelt niet zo. ik wil niet meer leven. blijkbaar ben ik zo in en inslecht dat niemand bij mij wil zijn. Ik ben bang, bang om alles alleen te moeten doen en bang om altijd alleen te blijven. Het doet me telkens zoveel pijn als mijn partner over het meisje begint waar hij verliefd op is. De pijn die ik voel, lijkt zo ondraaglijk. Ik wil deze pijn niet meer voelen........
Datum:
12-11-2010
Naam:
engeltje29
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-brabant

Soms...

...Trek je het niet meer.
Je trekt jezelf terug op je kamer, de rest van je gezin onwetend laten dat je ergens mee zit.

Teleurgesteld omdat je ouders jouw levensstijl afwijzen, er neits van willen weten en zonder dat ze het in de gaten hebben jou afwijzen. Je vereenzaamt, je wil je problemen zelf oplossen en je vrienden negeer je dan maar ff. Het maakt je eenzaam, lust in leven trekt uit je hersens weg.

Dan wordt je ook nog es genaaid door diegene van wie je houd. Hij gaat er opeens met een ander vandoor, jou met veel problemen achterlatend en jouw vertrouwen te hebben misbruikt.
Daar gaat je doel in het leven. Is het leven nog niet zwaar genoeg? Je komt thuis, je bent weer alleen, je ouders blij omdat het uit is... ookal zeggen ze het niet, ze zijn er wel blij om.

Soms... zie je op de site van NS vertraging staan wegens aanrijding met een persoon.
Dan komt het idee om het zelf ook te doen.
Je komt dan immers in 1 klap van je problemen af.

Nee, doe het vooral niet. Leven is soms zo klote dat je niet meer wil, maar er zijn zoveel mensen die echt van je houden. Kijk eens naar je familie, vrienden, kennissen, klasgenoten, collega's... die gaan je missen, sommige meer as de ander, maar ze missen je. Je grappen, je gezelligheid, je spontane lach... ze gaan je missen.

Iedereen heeft zo zn moeilijke periodes. Ik zit er midden in. Maar 1 ding houd me boven water: Mensen houden van je! Denk daaraan voordat je gekke dingen gaat doen..
Datum:
12-11-2010
Naam:
Someone
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.