Levensverhalen (pagina 525)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Help ik word langzaam gek

Hallo, sinds vandaag is mijn leven veranderd in een hel. Bijna 5 jaar getrouwd, twee prachtige kinderen van 3 en 5. Ben net teruggekomen van een zakenreis en ben daar op de laatste dag in de fout gegaan met een andere vrouw. Bij thuiskomst heb ik dit tegen mijn vrouw verteld. Direct na mijn biecht vertelde ze dat ze een jaar geleden ook in de fout is gegaan. Nu zijn we allemaal dus vreemdgegaan alleen ben ik erg verdrietig over de gedachte dat mijn vrouw dit 1 jaar voor me geheim heeft gehouden. Wat moet ik nou doen? Ben op dit moment erg depressief en zie het even niet meer zo zitten....
Datum:
26-03-2011
Naam:
Arjen
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-brabant

ik weet het ook niet meer

ik ben gewoon op, ik weet het niet meer, ik wil dood, maar ik laat dan 2 kids achter en een lieve man die dat niet aankan. Dus moet ik door, maar hoe? Ik maak ruzie met de kinderen, ben unfair, doordat mijn gevoelens in de weg zitten. Ik wil niemand anders pijn doen, alleen mezelf. Ik wens mezelf een dodelijke ziekte, dan kunnen hun ook weer verder misschien, ik verpest alles voor iedereen!
Datum:
26-03-2011
Naam:
miepie
Leeftijd:
39
Provincie:
Limburg

en waarom niet dan?

Mijn leven is niet zo leuk geweest, ikheb mijn man beloofd geen "gekke"dingen te doen
maar waarom wil ik de eindeloze vernedering verbreken?
ik ben niets zal nooit wat worden en dus is het einde van mijn leven het enige goede wat ik kan bijdragen
Datum:
26-03-2011
Naam:
Ik
Leeftijd:
51
Provincie:
Zuid-holland

heel veel pijn waar ik in een keer vanaf wil

sup. ik was bijna een jaar samen met een meid.. ik was met haar verloofd alles.
nu het uit is en we 3 maanden verder zijn kom ik nog niet over haar heen.. zij is de eerste die me egt het gevoel heeft gegeven dat ik speciaal ben. en sinds dien gaat alle bergafwaards. problemen thuis.. mensen om je heen die tegen je liegen en shit.. mensen om je heen die dood gaan.

ik wil van alle pijn af.. in 1 keer. heb het vaker met een touw gedaan, mes of een stuk glas.. ik wil van me leven af.

pillen, kogelschot, mes, dak wat dan ook ik wil hier weg. fuck life.
Datum:
26-03-2011
Naam:
niet belangrijk
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

Ben er klaar mee!

Ik word er beetje moedeloos van. Nooit geen contact of sjans met de dames tijdens uitgaan. Zelfs oogcontact heb ik nooit. Relatie ook nooit langer dan 2,5 maand gehad. Enige fucking shit waarmee ik gezegend ben is een eigen bedrijf met saai kut werk waar ik veel te veel geld verdien. Maar me wens voor een leuke vriendin of gezin kan ik blijkbaar door me pols snijden...
Datum:
26-03-2011
Naam:
AJ
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-holland

ik weet het gewoon niet meer

Hey,
Ik heb er geen zin meer in ik had de liefde van me leven ook al ben ik nog maar 15 ik was voor het echt verliefd het voelde zo verschikkelijk goed door haar had ik zin om goed te gaan leren echt extra goed zodat ik later een goede baan zou krijgen en haar kon geven wat ze wou. Tot dat er een andere jongen kwam die bleek dus 18 te zijn en op een een of andere reden leuker was ofzo. Het ging bergafwaarts omdat steeds als ik zei dat ik veel van der hield en haar een kus wou geven dat ze dat niet meer wou. Ik was er kapot van en probeerde haar te houden maar het ging uit, klaar helemaal klaar. Ook ben ik depressief zo verschikkelijk ik trek 's avonds alleen in me kamer de haren uit me kop en probeer ik me helemaal leeg te schelden. Ik bloos snel als er iets gebeurt en dan kijkt iedereen naar me en dan voel ik me onzeker en dan word het alleen maar erger. Ook hebben wij weinig geld en kunnen we niks leuks doen ik had altijd al graag naar het buitenland gewilt maarl dat gaat helaas niet en dan komen allemaal andere mensen opo school die vertellen over hun vakantie en dat ze 16 zijn geworden en een scooter ofoiets gekregen hebben terwijl ik er hard voor moet werken en mezelfd gewoon uitput ik kan gewoon niet meer maar het moet. Op school gaat het ook steeds slechter ik heb er geen zin meer in en ik maak me zorgen over mijn toekomst ze vragen nual wat voor beroep wat ik wil leren terwijl ik het nog niet eens weet. Ik denk ook aan mensen die ik lief heb hoe het zou zijn zonder hun en dan word ik weer verdrietig en depressief. Dit heb ik al iets langer dan een half jaar en ik kom er maar iet vanaf. Ik denk aan zelfmoordpogingen maar dat wil ik me ouders niet aandoen en mezelf eigenlijk ook niet want ik weet dat ik het kan maar ik zie het niet meer zitten gewoon. Ik zit zwaar in een put.
Datum:
25-03-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Levensmoe

De ellende begon toen ik negen was.Mn moeder overleed aan kanker.Nog geen jaar later had mn pa alweer een nieuwe vrouw...iets wat me heel veel verdriet heeft gedaan.Er werd niet meer naar me omgekeken op school deed ik mn best niet meer, veranderde van een sportieve jongen in een blower..ging op mn 18e uit huis..school maakte ik niet af...versnoof bijna mn hele erfenis van mn opa(vader van mn moeder) 200.000gulden......Uiteindelijk werd ik op mn 21e vader en hoopte eindelijk het geluk in het leven weer te vinden.Relatie ging kapot mn ex had postnadentale depressie ondertussen doorlopend krediet van 28000 euro lopen bij de bank.....daarna de vrouw van mn leven tegengekomen waar ik inmiddels 10 jaar mee samen ben(4jaar getrouwd)en een prachtige zoon mee heb.Recentelijk werkloos geworden geen opleiding geen zin om kutbaantjes te gaan doen nog steeds doorlopend krediet(15000euro nog) als molensteen om mn nek.Vrienden heb ik niet meer,ook geen zin meer in. Ben gewoon levensmoe maar hou teveel van mijnvrouw en 2 zonen om er eeneind aan te maken. Maar zie elke dag weerop tegen een nieuwe dag.gr
Datum:
25-03-2011
Naam:
ik
Leeftijd:
30
Provincie:
Friesland

levensmoe

Vorig jaar ging in naar de 4e, ik dacht opnieuw te kunnen beginnen. Dacht dat ik het wel aankon, dat ik me vader eindelijk had vergeten. Ik gaf mezelf valse hoop want nu is het allemaal weer hetzelfde alleen dan andere problemen. Elke dag word ik gepest met skinnie omdat ik dun ben en dus heb ik anorexia volgens leerlingen en leraren, maar dat heb ik helemaal niet! Me cijfers gaan omlaag en kan me examen niet eens doen. Toen kreeg ik in januari een vriend, in het begin leek het allemaal leuk maar op valentijnsdag kreeg ik te horen dat hij al 3 keer was vreemdgegaan! Ik hield van hem maar hij kon niks anders dan liegen, alsof ik niemand waard ben. Me moeder blijft maar zeggen dat ik me vader niet mis en dat ik hem los moet laten. Oke ik geef toe hij heeft me echt veel pijn gedaan maar ze begrijpt niet dat het wel mijn vader is. Na die 4 jaar mis ik hem nog steeds maar voor hem beteken ik steeds minder. Ook werd me opa opgenomen in het ziekenhuis gelukig is hij daar uit maar ik zie hem langzaam weg vagen, al vanaf de dag dat me oma overleed. Me stiefvader doet domme dingen op internet die alleen ik weet en kan het niet aan me moeder vertellen want dan gaat zij kapot.
Echt al dat gezeur en niemand ziet dat ik niet meer kan, echt als ik de kans krijg om weg te gaan zal ik het beide handen aanpakken... heb het helemaal gehad
Datum:
24-03-2011
Naam:
Eva
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

Love

Beste allemaal,

Dit is de tweede keer verlies van liefde en van mezelf. Liefde is mooi en geeft je een fijn gevoel. Klopt. Daar ben ik het helemaal mee eens. Maar wanneer dat plotseling wordt afgenomen, is alles behalve fijn. Iedere keer probeer ik hoop te creëren: als ik nu dit doe, zal er dan dit gebeuren? Zal hij nog thuiskomen?Het antwoord is nee, de waarheid is hard. Hij komt niet meer terug en heeft volledig zijn rug gekeerd. Met dat gevoel moet ik me leren loslaten, doorgaan en oude herinneringen vergeten.
Moeilijk.
Datum:
24-03-2011
Naam:
Me
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-holland

2 culturen

Ik ben 21 jaar en denk de afgelopen maanden dagelijks aan de dood. Ik vind het leven erg moeilijk. Mijn ouders komen uit Palestina en zijn dagelijks met de oorlog in het Midden-Oosten bezig. Ik ben hier geboren en voel me ook heel erg Nederlands. Ik ben maar 1 keer in mijn vaderland geweest. Ik ben islamitisch opgevoed en draag een hoofddoek sinds mijn 15de.
Ik spreek vloeiend Nederlands en heb ook een erg westerse mentaliteit. Ik voel me vaak niet geaccepteerd als persoon, zowel in de Arabische als de Nederlandse cultuur.
Op mijn werk worden vaak grapjes gemaakt over moslims die erg kwetsend zijn. In de trein word ik vaak raar aangekeken en komt bijna nooit iemand naast mij zitten. Ik vind me zelf een erg mooie dame, maar mijn hoofddoek straalt waarschijnlijk iets heel anders uit.
Als ik met familie ben wordt er altijd slecht gepraat over verwesterde vrouwen en hebben ze het altijd over hoe een vrouw zich gedragen moet. Ik voel me dan echt niet prettig omdat ik het totaal niet eens ben met ze. Ik vind dat iedereen zelf mag bepalen hoe hij of zij leven wil maar dit durf ik echt niet te zeggen. Ik wil mijn hoofddoek ook af doen maar die stap durf ik niet te zetten. Ik ben echt bang dat mijn familie en vrienden dit niet zullen accepteren.
Een paar jaar geleden had ik een intake gesprek op een hbo school, toen heb ik mijn tranen echt moeten inhouden. De mevrouw die dat gesprek met me hield vroeg me niks over mijn interesse maar stelde mij vragen zoals: Spreekt je moeder Nederlands? Werkt je moeder? Werkt je vader? Hoeveel kinderen hebben je ouders? Ik begreep niet goed waarom ze dat weten wilde, het gaat toch om mij?
Mijn ouders komen uit een oorlog land, ze doen hun best en proberen goed voor ons te zorgen. Mijn ouders spreken niet goed Nederlands maar dat wilt niet zeggen dat ze dom zijn. Mijn ouders hebben het financieel altijd zwaar gehad. Ze kregen nooit goede banen omdat ze als buitenlanders gezien werden die alleen maar productie werk kunnen verrichten. Ik heb vroeger altijd mijn kleren moeten delen met mijn zusjes. Ik vind het niet erg want door ons verleden hebben wij wel een goede band.
Ondanks die goede band, vind ik het erg moeilijk om dit leven te kunnen accepteren. IK wil gewoon mezelf kunnen zijn. Ik vind ook dat mensen wat vriendelijker moeten doen tegen elkaar. Het maakt mij echt zo ongelukkig om dit alles mee te maken.
Datum:
23-03-2011
Naam:
N.rust
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.