Levensverhalen (pagina 332)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

mijn verhaal

ik ben een meisje van 14 jaar en zit in een moeilijke periode , thuis gaat het niet goed en opschool haal ik alleen maar onvoldoendes en daardoor gaat het thuis weer niet goed en daardoor kan ik me niet goed concentreren opschool.
ik was 2 weken geleden gewoon alles beu en heb geprobeerd men pols door te snijden maar dat is niet zo makkelijk als dat het lijkt. gelukkig heeft niemand het gezien maar een paar vriendinnen wel. ik heb hun alles verteld en ze zijn heel erg geschrokken en hebben een docent ingeschakeld zodat hij me kon helpen. ik heb daar totnutoe 2 gesprekken mee gehad. vorige week in de vakantie heb ik een 2e poging gedaan , ik heb een overdosis paracetamol genomen. even later dacht ik : waar ben ik toch mee bezig? ik heb gelijk men moeder ingeschakeld en het verteld. ze zei dat we meteen naar het ziekenhuis moesten gaan. toen we daar aankwamen stelden ze vragen waarom ik het gedaan had. ik zei dat ik dat zelf niet wist want ik had geen zin in al dat gezeur. ze hebben me een infuus gegeven in men hand. ik zat helemaal te trillen. de kinderarts dacht dat ik het koud houd maarja.. ik kreeg een eigen kamer en moest daar sowieso 1 nacht blijven. ze hebben bloed afgenomen en daarna ben ik gelijk gaan slapen want het was al 11uur s'avonds. de volgende dag toen ik wakker werd kwam er wat bezoek die heel erg geschrokken waren onder andere een hele goede vriendin van me! de kinderarts was langs geweest en 2 spychologen. ik heb ze alles verteld. eerst mocht ik 2 weken niet naar school maar ik ga geen 2 weken thuis zitten vervelen dus ik zei dat ik persee naar school wilde. dat mocht als we een paar afspraken maakten en dat hebben we gedaan. de spychologen belden naar het soort van bedrijf waar hun werken en vertelden wat we hadden besproken. het liefst wouden ze me opnemen in een kliniek maar ik wou dat niet. 1 van de spychologen vertelden dat als ik het nog eens probeer ze me verplicht vast kunnen houden. daar schrok ik erg van...
Naja dit is een soort van mijn verhaal maar nu heb ik een probleem.. ik heb weer zelfmoordneigingen en zelfmoord gedachtes waardoor ik s'nachts niet slaap en juist in slaap val op school en daardoor word ik er weer uitgestuurd en het maakt het allemaal erger.. maar als mijn zelfmoordpoging weer mislukt kunnen ze me vasthouden en dat wil ik niet dus het moet echt lukken dus iemand tips ? dit is misschien beetje raar maar je helpt me dan heel erg!
Datum:
07-01-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

Ik zie het niet meer zitten

Ik leef al 10 jaar op de Dominikaanse Republiek en altijd al moeilijk gehad om rond te komen. Mijn ouders hebben mij in het verleden al veel geholpen maar nu kunnen ze het niet meer doen.
Ik heb een dochter van 4 en woon samen met een dominikaanse vrouw die maandelijks minder dan 150 Euro verdient. Ikzelf heb geen inkomen al meer dan een jaar en ik zie het niet meer zitten.
De huur is al 200 euro, melk, electricteit, levensmiddelen. Ik weet het niet meer.
HELP MIJ AUB!!!!
Datum:
07-01-2013
Naam:
Peter
Leeftijd:
40
Provincie:
Anders

Het leven leven is moeilijk

Na drie keer zelfmoordpoging, nog steeds terug bij af. Ik doe heel erg mijn best om het leven aangenaam te vinden. Ik dronk erg veel, ben gestopt, en nu vind ik het nog steeds niet de moeite waard. Met drank had ik een lichtpuntje, in de avond kon ik het allemaal een beetje wegdrinken, dat heb ik nu dus niet meer. Ik vraag iedereen om me heen, hoe ZIJ het allemaal nog leuk en aangenaam vinden, bij alle antwoorden voel ik niets. Het leven is nog somberder geworden nu. Ik loop bij een haptonoom, bij de AA, verslavingszorg, ik doe erg mijn best om toch iets van een glimpje te ervaren dat dit leven zin heeft. Ik voel me niet thuis, ik voel dat ik niet in staat ben om dit leven te leven. BTW, ik slik 2 anti-depressiva, Mirtazapine en Paroxetine, vlak gevoel is resultaat. Geen ups en geen downs.
Ik vind het erg lastig dat ik niet in staat ben, om dit leven gewoon te leven. Ik voel me gehandicapt. Het meest frustrerende is nog, dat ik helemaal geen reden heb om zo een zucht te hebben naar zelfmoord. Ik heb twee volwassen kinderen die van me houden, een man die gek op me is, een super kleinzoontje.Het knaagt en vreet aan me.
Datum:
07-01-2013
Naam:
Grizzly
Leeftijd:
54
Provincie:
Utrecht

Tja,

Eigelijk heb ik alles wat ik wil. Lieve vriend, 2lieve honden, mooi huis, eigen bedrijf, en een goede inkomsten. Wrm heb ik dan geen zin in het leven. En wrm loop ik al vanaf me 16e met het idee dat ik er uit wil stappen?
Datum:
07-01-2013
Naam:
Daan
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

alleen

ik zie het al lang niet meer zitten Wil er geen einde aan maken maar zie toch soms geen andere uitweg meer, ik kan er met niemand over praten
Datum:
07-01-2013
Naam:
ik
Leeftijd:
32
Provincie:
België

Klaar

Hoi,

Ik ben een meisje van 17 en ik voel dat ik verander. Vroeger was ik altijd een lief meisje en ik deed altijd alles voor iedereen. Nu heb ik steeds een woede in me en huil ik soms opeens om niks. Als ik hoor dat mn soort van opa te horen heeft gekregen dat hij dood gaat aan kanker, lijkt het wel alsof het me niks doet. Ik voel me neutraal en nooit echt gelukkig meer. Ik heb 1,5 jaar geleden ook al zelfmoord ideeën gehad en ik ging praten online. Ik heb verder niet echt meer zelfmoord gepland, maar ik ben nooit echt gelukkig geweest daarna. Nu is het hele erge klote gevoel teruggekomen, maar nu nog erger. Wanneer ik denk aan mijn toekomst heb ik er totaal geen zin in, daarom leef ik in het nu. Maar wanneer ik denk aan zelfmoord voel ik me veel rustiger en heb ik niet meer zo'n woede in me. Alsof ik er tevreden mee ben wanneer ik er niet meer ben. Het enige wat me tegenhoud is mijn gezin. Maar dan denk ik; die komen er ook wel weer overheen.
Datum:
06-01-2013
Naam:
fatmlove
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

opgesloten

Ik zit vast, opgesloten in mezelf. Ik kan geen kant op. Ik ben vast gezet voor het blok gezet door mijn ouders. Daarom heb ik een heel groot masker opgezet. het is heel slecht maar ik kan niet anders. Ik wil om hulp schreeuwen, maar niemand mag me horen. Als iemand dat hoord wordt ik geslagen of uit het huis geplaatst krijg ik ruzie. Alleen ben ik met mijn sombere gevoelens en enge gedachtes. Ik voel me zo alleen ik kan geen kant op. Mijn ouders hebben mijn wegen geblokkeerd ook de wegen naar hulp, de hulp die ik na mijn opnamens weer nodig heb. Ik zit opgesloten in mijn kamer. Door werkeloosheid van mijn vader moeten we altijd zuinig zijn en kunnen we alleen maar thuis zitten. In een huis wonen waar ik me niet veilig voel. In mijn kamer word ingebroken papieren gelezen,mijn privacy is weg. Ik kan mezelf niet meer zijn. Alle wegen zijn geblokkeerd ik voel me nergens fijn ik zie geen weg meer en mijn wens word sterker om helemaal weg te zijn.
Datum:
06-01-2013
Naam:
krully_20
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

troost

Dag beste mensen,
na het leven van al deze aangrijpende verhalen wou ik toch even iets kwijt.
Ik vind het echt moedig dat jullie jullie gevoelens hier kwijt kunnen. als je niemand anders hebt om er eens over te praten.
maar je moet weten ik heb ook nog erg ver gezeten en mij 2 maal laten opnemen in een psychiatrische ziekenhuis, suicide poging ondergaan,.. ik voelde me ook echt niet goed. ik zat er voor aanranding vele verliezen gekend in mijn leven (papa, nonkel, meme, een vriend , vriendin) en dan nog eens de familie van papa die overleden is die mij het leven echt moeilijk maakt.. mij verwijt en dreigt ..
maar nu na een jaar ben ik o zo blij dat ik er nog ben. Ik ben namelijk begonnen met de opleiding verpleegkunde. (ik zit in mijn 2de jaar)
Ik kan andere mensen helpen die problemen hebben. En ja het voelt echt fantastisch! ze terug beter maken, terug doen lachen, ze kunnen eens hun hart luchten tegen mij..
Dus voor elk van jullie is er zeker een uitweg!! Nu is het meschien even moeilijk , maar dat gaat zeker voorbij.. geloof me! ik had het ook nooit gedacht als ik in een depressie zat , maar toch is het zo!
Iedereen moet nog zoveel van jullie leren!
Ze hebben jullie nodig lieve mensen!
en laat je aub helpen zoals ik deed in mijn moeilijke periode.Het heeft mij echt geholpen tot welk vrolijk mens ik nu ben geworden! Ik heb er zeker geen spijt van dat ik in behandeling ben geweest! Ik raad het iedereen aan! Vecht voor jullie toekomst!
Ik denk aan jullie!
Datum:
06-01-2013
Naam:
Lydia
Leeftijd:
21
Provincie:
België

k*t leven

ik zie men leven echt niet meer zitten sinds men ouders gescheiden zijn en men moeder een nieuwe vriend heeft zie ik het allemaal niet meer zitten men mama accepteert mijn geluk niet ik mag niets meer ik krijg niks vrijheid nog ik moet alles doen voor haar geluk en aan mij word er niet gedacht het minste wat ik hier zeg in hui beginne ze me te roepen of te slagen en dan krijg ik te vewijten elke keer opnieuw dat alles mijn fout is en dat mijn moeder me niet eens wou enzo
ik weet egt niet meer wat ik mmoet doen
Datum:
05-01-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Waarom

Dat het niet altijd even mee zit zijn uitdagingen die het leven spannend maken. Knokken voor alles dat je hebt.

Maar wat als je leven nooit eens mee zit. Baan na baan verliezen om de meest stomme redenen. Besodemieterd worden in een relatie en een nieuwe relatie vinden een verschrikking is door mensen die alleen maar misbruik van je willen maken. Het verlies van je moeder niet kunnen verwerken. Je continu eenzaam voelen en het idee hebben dat je geen stap vooruit komt en bij ieder straaltje zonlicht dat je na veel vechten weer ziet de kop in gedrukt word.

Dit gaat nu al 15 jaar zo. Ik trek het gewoon niet meer. Ik wil niet dood maar ik kan het verdriet en de pijn niet meer goed verwerken. Wat is mijn doel hier op aarde?? Waarom ben ik hier???

Ik blijf hopen op betere tijden en vechten voor alles waar ik van hou.

Datum:
05-01-2013
Naam:
Rissie
Leeftijd:
40
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.