Levensverhalen (pagina 296)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zat zijn van het vechten

hallo ik heb al een tijd lang geen zin meer in dit leven die ik lijd van af mijn pubertijd heb ik al een paar keer een eind aan me leven willen maken jongst leden heb ik het weer geprobeerd en ben het weer van plan
heb al veel van me vrienden uit me leven verbannen zo dat ik het hier kan af sluiten
dit is mis ook wel het laste wat ik zal schrijven want met deze pijn en leegte kan ik niet leven. leven met bordeline is voor mij te veel
Datum:
13-05-2013
Naam:
willster
Leeftijd:
29
Provincie:
Groningen

Hyperlax

Al drie jaar lang moet ik ongelooflijke pijn doorstaan omdat mijn gewrichten hyperlax zijn. Dit jaar is het vele erger geworden omdat ik nu ook last krijg van mijn rug. Op een bepaald moment kwam ik van school terug en moest ik direct in mijn bed gaan liggen omdat de pijn ondraaglijk was. Een uur daarna ben ik naar ballet vertrokken. Ik weet dat ik dat misschien beter niet had gedaan, maar ik doe niets liever dan dansen. Toen ik terug kwam, moest ik opnieuw op mijn bed gaan liggen. Twee uur daarna toch geprobeerd om naar beneden te gaan en iets te eten. Niet goed gelukt. Verschrikkelijk veel pijn gehad, maar ik was alleen thuis dus ik kon niemand om hulp vragen. Nadat ik gegeten had, moest ik nog wiskunde leren. Niet gelukt. Ik had te veel pijn om recht te blijven zitten. Zelfs liggen deed dit maal veel pijn. Achteraf kwam mijn mama thuis... Ze werd kwaad omdat ik mijn kamer niet had opgeruimd. Ik probeerde haar uit te leggen dat dat niet ging omdat mijn rug zoveel pijn deed, maar ze geloofde me niet. Ze dacht dat ik het als een excuus gebruikte... Toen zag ik het echt niet meer zitten. Al die pijn die ik elke dag moet doorstaan en dan dat er nog bovenop. Zoveel kan een mens gewoon niet verdragen... Help mij alstublief! Ik heb met een mes tegen mijn keel gestaan en ik wil dat niet nog eens voorhebben!
Datum:
12-05-2013
Naam:
Elena
Leeftijd:
14
Provincie:
België

woorden

De vorming van een notitie,
niet nadenkende over de vorming van inkt,
wat een puinhoop.
De dingen die je ziet,
wantrouwen het feit van de realisatie.
Is het realistisch?,
vraag je jezelf af...
Of heeft het temaken met de duivelse klanken die in je hoofd zitten.
Is het samenspel,
of is het geen spel.
antwoorden niet te bereiken.
KOM MIJ HELPEN?!
Ziet niemand dat het niet meer gaat?
geven ze niks om mij?
Alle gedachtens worde versterkt,
door het gek maken van mijn innerlijke zelf.
Ik hoop dat dit geen werkelijkheid is,
ik houd het niet meer vol.
je kan niks aangeven,
niks zeggen.
In mijn hoofd,
snel, rustig, chaotisch, langzaam.
WAT KAN IK DOEN?!
Strijden tot ik er bij neer val...
Datum:
12-05-2013
Naam:
bram
Leeftijd:
20
Provincie:
Limburg

kzit erdoor

Ik ben een meisje van 18,
Mijn ouders doen heel kinderachtig tegen mij. Ik mag zelfs niet bij mijn vaste vriend van 26 slapen waar ik al bijna 2 jaar mee samen ben en mijn broertje van 8 mag veel meer en krijgt ook veel meer. Bij elke ruzie is alles altijd mijn schuld. Ik wordt thuis behandelt als een meisje van 5. Ik ben het gewoon kotsbeu. Ik zie het allemaal niet meer zitten. Ik zit er volledig doorheen !!
Datum:
11-05-2013
Naam:
dollie
Leeftijd:
18
Provincie:
België

my life

je zou denken een meisje van 12 stelt zich aan, geloof me dat doe ik niet. op school gaat alles mis mijn beste vriend is afgepakt door een meisje uit een andere brugklas waardoor hij me nu negeert. ik heb vorig jaar mijn pols doorgesneden, ik haatte alles op dat moment. toen heb ik ook in een zware depressie gezeten. daarna ging het wel weer goed. een paar maanden geleden ging het weer helemaal fout. ik sneed mezelf en krabde mezelf open, waarvan ik nog steeds littekens heb. ik heb toen18 paracetemol genomen en ik had daar meteen spijt van, ik ben toen naar mijn ouders gerend en heb gezegd wat ik had gedaan. ze schrokken zich natuurlijk dood en dachten dat het sinds vorig jaar beter met me ging. iedereen denkt dat het nu weer beter met me gaat, maar ik verberg het. ik wil het weer doen maar nu echt. ik wil er geen spijt meer van hebben.
Datum:
11-05-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

all zoveel jaren verbitterd

ooit getrouwd,kinderen gekregen die voor allerlei problemen zorgden,het was volgens mijn man onzingebrek aan samenwerking en op een lijn staan,geen overlegik zag problemen die er volgens hem niet zijn nu kind van 30jaar met kinderen,2ekind 27jaar kampt al een hele tyd met psychose en is een zombie datkomtdoor de medicatie.3ekind grote belastingschuld door ontwetendheid.4e kind,geen baan,eerder in aanraking met politie,allemaal volwassen geacht en allemaal zonder inzicht.ik denk dat ik de drie thuiswonenden nog wel 10 jaar hier heb wonen,ik doe bijna alles alleen en zorg voor het eten en drinken omdat ik ook nog een baan heb en vrijwilligerswerk doe.ik heb geen rust,door de problemen ben ik ook aan de drank omdat ik anders snachts niet slaap,heb pijn aan mijn schouders en gewrichten,ben ook niet naar bevolkingsonderzoek geweest voor borstkanker.ik heb toch geen leuke dingen meer in mijn leven,het wordt alleen maar erger en zwaarder
Datum:
11-05-2013
Naam:
gerda
Leeftijd:
56
Provincie:
Anders

Te slim

Vroeger had ik een goed leven ik was de slimste van de klas sloeg 2 jaren over in school . Maar na een tijd begon ik te piekeren. Toen viel het nog mee , maar het gevoel van verdriet werd een standaard gevoel.Ik voel me al weken slecht.
Ik zit nu wel al in MPK (Medisch Psychologische Kliniek).Maar ik heb het gevoel dat niemand mij begrijpt laat staan kan helpen. Ik sleur mij door mijn dagen van verdriet. Een hopeloze situatie voor mij.
Datum:
10-05-2013
Naam:
Gismo
Leeftijd:
11
Provincie:
België

GEPEST

ik ben een meisje van 11.
en ik wordt op school gepest door alle pestkoppen. Ze trekken aan mijn haren, ze maken alles kapot, duwen, slaan, schoppen mij, ze gooiden ook een keer vuurwerk naar mij en toen moest ik naar de dokter. De leraren doen helemaal niets en mijn ouders ook niet. Ik weet het nu helemaal zeker! Ik ben klaar met mijn leven. Maar ik ben nog jong dus ik weet niet hoe ik zelfmoord moet plegen
Datum:
10-05-2013
Naam:
Sanne
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-holland

Tja,

Iedereen dacht dat het goed met me ging, ik lachte veel en iedereen dacht dat ik blij en gelukkig was. Nou, dat was tot me 9de. Op mijn 9de ging mijn beste vriend 'Scot' samen met zij moeder 'Yasmin' verhuizen naar Engeland, mijn leven storten in. Maar ik ging door, en bleef skypen met Scot en Yasmin en de nieuwe vriend van Yasmin. tot dat ik van Scot hoorde dat zijn moeder in het ziekenhuis lag. Ik wou naar Engeland, maarja als 11 jarige meisje onderhand, alleen naar Engeland, ik had geen geld dus kon nergens heen. Ik lag nachten lang te huilen. mijn ouders wisten niet dat ik een beste vriend had, ze zijden altijd 'Meiden en Jongens kunnen geen beste vrienden zijn'. Ik kon bij niemand terecht om te praten, want ik had geen vrienden, ik was dik dus niemand wou met me om gaan. En toen hoorde ik dat Yasmin kanker had, en dat het niet meer weg zou gaan, ze zou niet meer zo lang te leven hebben omdat het ze het al blijkbaar al een half jaar had. Ik was super down, maar liet het niet merken op school niet en thuis niet. En toen was de dag dat Scot zij 'Me moeder is dood'. Ik kon het niet geloven toen hij het zij, ze is zo een sterke vrouw. Ik huilde de hele nacht. Ik was aan het skypen met Scot, we waren allebei aan het huilen, en hij vertelden dat zijn stief pa hem mishandelde, en dat hij bij hem moest wonen, hij wou dat niet, en zei 'Ik kan dit niet meer, je zal snel een brief van me ontvangen, en dit is de laatste keer dat je me ziet, maar vergeet nooit dat ik van je hou, we zijn vrienden voor het leven, en stay strong'. ik begreep niet wat hij bedoelde en Scot sloot de videochat af. 3 dagen later op12'11'11 kreeg ik een brief thuis, daar stond:
'Lieve Sabiene, Als jij dit leest ben ik weg' verder las ik niet, ik rende naar boven, en ging daar pas weer verder lezen.
'Ik hielt het niet meer met Kelvin (Stief pa). Ik ben naar de hemel, bij me moeder, zonder haar ben ik niks. Jij was me enige vriendinnetje, en dat zal ook voor altijd zo zijn. ik hou van je vergeet dat niet, en je hebt het nu ook moeilijk thuis, maar ik weet zeker dat het goed komt, je zal later een leuke man vinden. en je eigen kinderopvang openen. Ik weet het zeker. Echt het spijt me dat ik nu weg ben, maar als je s'avonds naar de sterren gaat kijken, dan ben ik dat sterretje die naar jou lacht en over jou waakt. Ik weet dat je me zal missen, maar je moet niks gaan doen, dit was voor mij de enige keus, ik zal je nooit vergeten. Ik hou van je sabje, je bent het liefste en knapste meisje die ik ken! Stay strong Sabje.
heel veel kusjes van je maatje Scot' stond er, en onder aan het blad 09'11'11 met nog een ketting met een balletje en een kus afdruk erop. Ik huilde en huilde maar. De volgende dag moest ik gewoon naar school dus moest een fake lach opzetten. In dat jaar werd ik ook seksueel aangerand door me broer, met autisme. Op een dag heb ik dat tegen me moeder gezegt, en me broer werd uit huis gezet. in 2012 kreeg ik ook zelfmoord gedachtes en begon ik met mezelf te snijden. Ik was in maart 2013 weg gelopen, en was naar een brug gegaan vlakbij mijn huis. Ik wou springen maar heb het niet gedaan. Ik sneed mezelf niet meer, omdat ik bang was dat me ouders er achter kwamen. In 2012 augustus ging ik naar klas 1, eindelijk een nieuw begin, geen gepest. nou, dat hoopte ik, maar had het verkeerd. De eerste dag al meteen 'Ha, jij bent dus de dikkie dik uit de klas' en dat soort dingen. Ik begon me weer te snijden, Ik moest praten met mensen, over mijn depressiviteit. Ik wou dat niet, dus ging maar gewoon lachen om alles en druk doen, zodat ze zouden denken dat het goed met me gaat. En toen kwam mijn mentor er achter dat ik mezelf snijd, en zij het tegen me ouders. Toen ik thuis kwam werden me ouders boos, en had 4weken huis arrest, maar ik bleef me snijden. En nu, nu moet ik met een psycholoog praten. Ik kan dit niet meer, gewoon mijn k*t leven, ik wil weg, weg van alles, naar me beste vriend en al die shit achter me laten. Dus weet niet of ik hier nog lang zal zijn........
Dit was mijn verhaal x
Datum:
09-05-2013
Naam:
Sabiene
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Depressie

Ik leed een doodnormaal leven, tot ik iets deed wat mijn keven totaal veranderde. Ik begon me minder goed te voelen en wilde niet meer eten. Ik wist dat het niet goed was, dus probeerde er met mijn beste vriendin over te praten. Maar ze nam me niet serieus. Ik ging hier kapot aan. Mijn depressie werd als maar erger en erger. Ik kwam alleen uit bed voor school en het avond eten, en kwam verder nooit mijn kamer uit. Op school ging het vreselijk. Ik haalde alleen maar onvoldoendes, waardoor ik nog slechter in me vel ging zitten. Ik kon niet slapen en raakte volledig uitgeput. Ik had niet meer de kracht omnaar school te gaan, dus ik vond dat er iets met me moest veranderen. Voor deze tijd had ik dagelijks ruzie met me vriendinnen. Het leek mijn moeder goed om met hun te praten. Dit deed ik en het luchte op, maar de ruzies bleven, en ze besloten om me uit het groepje te zetten. Mij wereld storte in. Ik had niemand meer! Gelukkig vond ik gou nieuwe vriendinnen, en alles ging weer goed met me. Ik ben naar een nieuwe school gegaan en heb hier ook nieuwe vriendinnen. Ik dacht dat ik van mijn deressie af was, maar dat had ik goed mis! Een tijdje terug kreeg ik een terugval. Mijn enegrie was ver te zoeken en mijn cijfers gingen flink naar beneden. Buiten dat begon ik met zelf pijniging. Ik hielt metale voorwerpen i. Een kaars en drukte ze vervolgens gloeiendheet tegen mijn huid. Ik zat inder de littekens, maar was bang dat iemand het zag, dus verborg ze onder lange shirts. Ook heb ik me een oaar keer gesneden. Ik leef nu nog steeds zo.. Ik sleep mezelf door de dagen heen, en stort thuis in. Dan brand ik mezelf een aantal keer en blijf in mij bed liggen, zo gaat het dag in dag uit. Ik voel me gewoon altijd down en het is vreselijk!
Datum:
09-05-2013
Naam:
Lisa
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.