Levensverhalen (pagina 294)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

....

tja, mijn leven op dit moment is gewoon.. geen leven meer te noemen. ik ben 16 jaar oud en woon bij mijn moeder en haar nieuwe vriend sinds 4 jaar ik kan niet echt met hem opschieten, steeds zit ie op mijn lip alles wat ik doe is fout in zijn ogen en hij trekt mijn moeder daar in mee. mijn vader heeft mij en mijn moeder 12 jaar geleden in de steek gelaten , sinds 3 jaar geleden is hij getrouwd en heeft een nieuw kind erbij.
ik voel me nogal allleen, elke dag word mij duidelijk gemaakt dat ik een duivels kind ben of een kut kind of een rot kind noem het maar op. Laatts werd mij gezegt dat ik het huis uit moest gaan, waar moet ik heen? Jeugdzorg.. Daar heb ik al hulp gezocht en tevergeefs geen verbetering.
ik heb afgelopen Kerst al geprobeert zelfmoord te plegen, ik had 35 paracetamols ingelsikt in 50 minuten. Maar ik leef nog helaas, mijn maag werd leeggepomt in het ziekenhuis. ik zit me nu af te vragen welke andere manieren kan ik mijn iegen leven afnemen.. mijn pols door snijen? Nee dat durf ik niet , van een gebouw afspringen ook niet. ik zou het niet weten, op school gaat het ook niet goed. ik kan me niet concenteren zit natuurlijk met mijn thuissituatie . Heb elke dag wel ruzie met mijn moeder, mijn grote zus en broer zijn het huis al uit en bij hun helaas kan ik ook geen steun vinden. sinds September zit ik zwaar aan de drugs, ik gebruik wiet en hasj en dat heeft er ook voor gezorgt dat mijn moeder nog meer te klagen over me heeft, ik begin verslaafd te worden aan mijn drugs . ik heb 5 therapeuten gehad en 2 maatschapelijke werkster en zoals ik al zei ben pas 15 jaar. Ik wou dat ik iemand had op wie ik kon rekenen maar helaas ben ik die persoon kwijt geraakt. Ik was vroeger niet zo, depresief , boos , stoned, verdrietig. vroeger ik was een blij kind zag alles Roze ( om het zo te zeggen ) maar nu ik zie alles zwart en grijs, heb geen kleur ( leuke momenten) in mijn leven, ik heb eigelijk niks meer om te leven. Heb geen school, geen baan, geen relatie met mijn moeder noch mijn zus. Heb geen Vader op wie ik bouwen want hij is bezig met zijn eigen nieuwe gezin . Als ik iets kon vinden wat ter overlijden kan brengen zou ik het doen..

Ben gewoon zwaar ongelukkig wil gewoon weer gelukkig zijn..
Datum:
20-05-2013
Naam:
S.C
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

:s

Ik blijf liever anoniem!
Maar of het leven nog zin heeft??
ik werd gepest op internet door 1 iemand
thuis heb ik vaak ruzie met wie dan ook!
ik snee/snij me zelf! 1 iemand hielp me maar die zeg nu dat ze er niets meer mee te maken wilt hebben. ik wil zelfmoord plegen maar ik durf het niet!
iemand tips wat ik moet doen?
groet!
Datum:
20-05-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

Ik

Hallo allemaal,
Ik had nooit gedacht dat ik mijn verhaal zou doen op een site als deze, aangezien ik totaal geen aandacht wil trekken.
Mijn vriendinnen zien ook regelmatig dat ik met dingen zit, maar uitspreken kan ik niet..

Ik ben Kelly, 20 jaar oud en mijn leven is eigenlijk zo erg nog niet..
Wat wel erg is, is dat intense gevoel van iemand missen.
Sinds dat het overging met mijn ex, ben ik er niet meer overheen gekomen. De ene keer gaat het beter als de andere keer, maar over het algemeen voel ik me zo enorm verdrietig over het feit dat ik hem niet meer in mijn leven heb.
Ik heb zoveel spijt over me, en dat kan ik niet loslaten... Ik heb het gevoel dat ik het niet zonder hem wil, oud worden en ''gelukkig worden''

Mijn moeder heeft veel problemen in de liefde, maar omdat ik zelf ook in de knoop zit kan ik niet meer aardig reageren op haar, mensen zien mij dan ook vaak als ''koelbloedig'' zo ook mijn moeder.

Ik heb vaak gedacht over '' wat nou als ik er niet meer zou zijn'' ''hoe zou ik onder alles vandaan kunnen komen''

Twee jaar geleden heb ik medicatie geslikt, maar niet genoeg voor een overdosis en ook de medicatie was niet de juiste medicatie daarvoor, ik wilde niet per se dood, ik wilde gewoon rust, niet meer nadenken , geen verdriet, geen zelfhaat.. Ook heb ik een tijdje mezelf gesneden, om mezelf te straffen en omdat het goed voelde..

Ik vind mijzelf als persoon niets waard, oke ik heb humor maar verder walg ik van mn persoonlijkheid.

Het is lastig om te omschrijven wat ik voel eigenlijk, ik heb ook heel veel leuke dagen in mijn leven, eerlijk waar... maar het is zo moeilijk om iemand zo te moeten missen, en daarnaast word ik door velen niet serieus genomen op het gebied van liefde.

Ik snap ook niet waar alle gedachten vandaan komen, zelfmoord, haat naar mezelf toe, koelbloedigheid, niet los kunnen laten van.. soms het nut van het leven niet inzien, eenzaamheid..

Soms wil ik hulp en praten, maar meestal wil ik het voor mezelf houden.. heb nagedacht over hulp zoeken, maar wil mijn zwakte niet tonen naar mijn familie ed.

Dit was mijn verhaal
Datum:
20-05-2013
Naam:
Kelly
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Ik weet het niet meer

Hallo allemaal,

Ik typ dit hier omdat ik het niet meer weet.. Ik had de beste vriendin van de hele wereld, en door mijn eigen schuld (niet dat ik vreemd ben gegaan, maar omdat ik er niet voor haar was) is het over gegaan. Dit gebeurde op 15 februari jl. 2 dagen voordat we 5 jaar bij elkaar zouden zijn.. dat was namelijk 17 februari.. ik had zodoende ook besloten om 17 februari voor haar op mijn knieën te gaan en was dus ook al vol met de voorbereidingen hiervoor bezig.. Zover is het dus nooit gekomen want op 15 februari heeft ze besloten dat het mooi was geweest. Ze ging bij me weg.. Sindsdien zit ik in een neerwaartse spiraal en kom hier voor mijn gevoel ook niet meer uit.. Ik mis haar zo erg.. En denk elke seconde van de dag aan haar, en wat ze aan het doen is, of ze met een ander is.. en dat soort dingen.. ik denk bijna elke dag er een eind aan te maken.. Ik zit al in therapie, krijg anti-depressiva, maar niets helpt.. alleen de gedachte aan haar... Maar zij wilt me niet meer spreken.. Het zal wel niet maar ik hoop dat dit me een klein beetje kan helpen.. ik weet het echt niet meer....
Datum:
20-05-2013
Naam:
Roy
Leeftijd:
24
Provincie:
Gelderland

alleen

hoi ik ben 42 en ondanks twee prachtige dochters ben ik kapot van liefdesverdriet.
ik ben naar 24 jaar ijn de steek gelaten met twee dochters hij is er vandoor met mij beste vriendin ik vecht elke dag opnieuw maar de waarderings gevoel is er niet meer alles is ontnomen op een dag je schoonfamilie ziet je niet staan geen viste meer krijgen geen sociaal leven meer mijn ex laat tegenover de kinderen weinig waardering een hel soms aitijd wil ik mij ogen sluiten en nooit meer wakker worden dit gun ik mij grootste vijand niet wat doet dit pijn ik ben op ik kan het niet alleen liefs aan de hele wereld
Datum:
20-05-2013
Naam:
muurbloempje
Leeftijd:
42
Provincie:
Zuid-holland

mensen snappen het niet

hallo iedereen ,
ik wil graag mijn verhaal kwijt omdat volgens mij mensen zich er wel in herkennen nou,

als je mij zult zien lopen op straat zal je deken wauw vrolijk meisje en alles ,
dat is het ook niet je merkt niet aan me dat ik eigenlijk depressief ben en dat ik nu een jaar nadat mijn beste vriendin is overleden en 2jaar nadat het gepest eindelijk is opgehouden er nog niet overheen ben,
oke ik zal wel vertellen over hoe ik depressief ben geworden en de digen er om heen

ik ben vanaf groep 3 tot de 2e klas gepest , en echt gepest ik werd geschopt gelsagen , uitgescholden voor dikzak zwerver alles , terwijl ik gewoon een heel normaal en vrolijk meisje was,
ik groep 8 durfde ik er pas over te praten omdat ik aan zelfbeschadiging was begonnen en het niet meer wist , me oma waar ik toendertijd bij in woonde heeft me heel goed geholpen en zei dat het waarschijnlijk op de middelbare school wel goed zou gaan , nou NIETDUS tot de 2e klas ging het pesten gewoon door totdat ik eens iemand terugsloeg , diegene had zijn kaak gebroken dus opeens was het gepest over ik was heel blij natuurlijk en me ebste vriendin die al vanaf groep drie naast me stond en me altjid hielp ook , de rest van het jaar ging het super , samen konden we alles aan , we maakten vrienden het ging goed super cijfers , ik vergat bijna het pesten gewoon omdat het zo goed ging , in de zomervakantie 4 week gekampeerd met miriell ( bestevriendin ) enalles , nou school begon weer ik had voor het eerst zin in school , na de eerste schooldag met miriell mee naar huis gegaan ,we hadden goeie gesprekken ze zei 80x dat ze van me ield en dat ze me nooit zou vergeten dat ik haar alles was , ik dacht niet na want dit doet ze wel vaker , naja oke naar huis gegaan dus word ik snachts wakker gebeld door miriell haar zus helemaal over stuur , ze vertelde me : dees dees miriell heeft zelfmoord gepleegd ze heeeft haar polsen doorgesneden ze is dood , ik liet de telefoon vallen en zat daar maar ik kon niets zelfs niet huilen mijn wereld was ingestort , vanaf die dag zei ik niets meer at ik niets meer en ik ging niet naar school ik lach alleen op bed met een foto van miriel en huilde , ik was depressief , na 4 week was het nog zo en ik dacht ik wil bij haar zijn , ik deed dus ook een zelfmoordpoging ik kon niet meer zonder haar ik had haar nodig , ook ik sneed me polsen door maar mama vond me , ik werd gered en maar goed ook want na die zelfmoordpoging zag ik pas hoeveel mensen verdriet zouden hebben als ik weg was en waarom zou ik anderen dat gevoel geven dat ik had , na die ene dag ben ik in therapie gegaan ik heb hulp gegregen en ik ben net klaar met me examens , ik mis haar nog elke dag en zal ook nog wel even duren voordat ik het verwerkt heb ook met het pesten enzo maar wat ik met mijn evrhaal wil zeggen ZZELFMOORD IS GEEN OPLOSSING je doet anderen pijn , praat erover maar doe dit je dierbaren niet aan !!
Datum:
19-05-2013
Naam:
desiree
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

enige fam lid door zelfmoorden

ik ben de enige id mijn fam op de wereld ik heb niemand meer heel me fam heeft zelfmoord gedaan omdat 1 persoon zelfmoord had gedaan dus kijk wat je aanricht ik ben helemaal aleen ik woon aleen ik heb echt niemand ook anderen help ze hun leven te verbeteren
Datum:
19-05-2013
Naam:
kees
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

beu

niemend vind mij leuk niemend vind mij mooi geen jongens niks ik ben da echt beu !!! :'(
Datum:
18-05-2013
Naam:
lopen
Leeftijd:
12
Provincie:
België

Vergif

Ik weet niet waarom ik het gevoel heb dat dit mss kan helpen... maar ik heb al alles geprobeerd behalve HET. Ik heb er wel al vaak over nagedacht hoe ik het zou doen :) maar denk dat ik de moed gewoon niet heb.

'Tis allemaal begonnen een hele tijd voor ik geboren ben, toen mijn ouders nog samenwoonden en mijn vader tijdens de werkdagen in Duitsland zat met het leger. Mijn ouders gingen allebei voltijds werken maar mijn vader heeft al het geld er door gedaan in Duitsland, waardoor mijn ouders zonder enige cent op hun rekening zijn begonnen aan een gezin met twee kinderen.

Daar ben ik dan uiteindelijk de dupe van geworden omdat ik de oudste ben. Al deze problemen heb ik pas ontdekt toen ik succesvol afstudeerde aan de humaniora, mijn ouders hadden niet verwacht dat ze nog hogere studies zouden moeten betalen. Dit is het enige dat ik nog wou en gelukkig heb ik dat (na veel verwijten dat ik daar te dom voor was etc...) voor elkaar gekregen. Ik woon matig ver van mijn school af, hoewel ik verschillende opties had, heb ik voor deze school gekozen omdat de afstand het kortst was. In de veronderstelling natuurlijk dat ik niet 'zoals iedereen' op kot zou kunnen omdat mijn ouders nog te veel geld verdienen om subsidies te krijgen. Dan vraag ik mij af, waar gaat dat geld naartoe? Als ik nieuwe kleren wil moet ik het zelf betalen, mijn ouders hebben nog meer dan €1000 schulden bij mij, laat staan bij mijn broer,... . Ik doe mijn best op school en behaal goede resultaten maar ik zie het gewoon niet meer zitten als ik hier thuis moet blijven zitten. Ondertussen weet ik al waar dat geld naartoe gaat, elke week 2x op café gaan zuipen, roken... Klagen dat ik niet thuis ben omdat ik altijd laat les heb (minimum tot 18u dus 19.30u thuis), klagen dat ik geen tijd heb om huishoudelijke taken te doen behalve mijn kamer, de bureau kuisen, afwassen en heel de gelijkvloers stofzuigen.

Komt er nog eens bij dat mijn vader mijn moeder bedrogen heeft twee jaar geleden. En dat ik als 20-er natuurlijk in het midden ertussen zit. Constant ruzie, verwijten tot diep in de nacht... .

Ik heb een vriendje, een hele geweldige kerel. Maar ik begin te denken dat het allemaal niet meer zal lukken. Als ik zijn ouders moet vertellen dat het thuis zo zit, dan ben ik bang dat ze dat niet zullen aanvaarden.

Ik ben ten einde raad... er zijn zoveel dingen die altijd misgaan, zoveel dingen die buiten mijn hand liggen...
Datum:
18-05-2013
Naam:
V
Leeftijd:
20
Provincie:
België

ik heb het geprobeert

Ik ga nooit mijn gevoelens kunnen uitdrukken. Iedereen kijk me raar aan. Aaltijd met dezelfde ogen alsof ik hier niet hoor te zijn. Ik heb het 6jaar kunnen volhouden maar het wordt me al teveel ik kan mensen amper in de ogen kijken. Het is raar ik heb altijd geprobeert iedereen te helpen en toch zelf onbekenden kijken me raar aan. Ik begin te geloven dat ik hier niet hoor te zijn
Datum:
17-05-2013
Naam:
Terry
Leeftijd:
30
Provincie:
België
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.