Levensverhalen (pagina 232)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

De stekker gaat eruit

Al jaren vecht ik tegen alles wat mij maar het liefst in de goot wil hebben, het een heb ik nog niet opgelost of het andere meld zich al aan.
De mensheid denk alleen maar aan zich zelf, en sta ik ook alleen voor alles wat mij aanvalt.
Ik kan niet meer
Datum:
05-07-2014
Naam:
sleeplessinbavel
Leeftijd:
53
Provincie:
Noord-brabant

Mishandeld

Ik ben 15 jaar oud en wordt al 3 jaar lang geslagen door mijn vader zonder reden ik heb alles al geprobeerd weglopen van huis ik ben naar crisis opvang geweest niks helpt ik ben er hele maal klaar mee ik loop al 2 jaar rond met de gedachten wanneer hoe waar ga ik zelfmoorplegen kunnen jullie mij alsjeblieft helpen ik weet niet meer wat ik moet doen
Datum:
04-07-2014
Naam:
XAnoniempje15X
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

Het geheim dat me verscheurd

Toen ik 6 jaar was ben ik door een andere jongen die toen 12 jaar was sexueel "misbruikt" over een tijd van een half jaar. Het begon met zijn porno boekjes. Later werd het aanraken. Ik kwam hierdoor als kind nogal in de war. Ik wist niet wat ik er mee aan moest. Het was hetero maar ook homo porno. Ik ging het na doen. Deze jongen vertelde me wat "flikkers" deden en ik ging dat uitproberen. Ik ging ook na doen wat ik zag in de boekjes. Het was in een tijd dat mijn ouders net gescheiden waren en ik me heel alleen voelde. Voor mij was het van hem een vorm van aandacht, die ik van niemand kreeg. Ik was vooral in de war. Ik ging het met andere kinderen van mijn leeftijd uitproberen , na doen en ook met mijn broer. Ik ben nu 36 en deze gedachte verscheurt mij nog altijd. Ik ben een "gezonde, volwassen man" en heb geen tendenzen om iets fout te doen, ik val op vrouwen van mijn eigen leeftijd. Maar de gedachte aan wat ik deed toen ik 6-7 jaar oud was, ook bij mijn broer, maar ook andere kinderen, is een verschrikkelijke herinnering. Ik heb hem toen "gebruikt" voor experimenten. Mijn hele leven komen deze herinneringen soms terug. Ik hem een goede band met mijn broer, maar ik ben bang dat ik hem leed heb gedaan. Er is nooit over gepraat, maar als ik alleen ben en me slecht voel, komen deze herinneringen boven. Ik duuw ze altijd weg, maar het is soms een levende nachtmerrie. Ik ben zo bang dat mijn broer het me kwalijk neemt, en terecht. Ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik snijd heel vaak en veel en meestal als ik dat doe is dit de kern, het grote geheim. Een vreselijk iets dat ik heb gedaan, als kind. Ik vind het zo erg dat ik mezelf soms het liefst voor de trein wil gooien, als straf. Ik doe nooit een vlieg kwaad, ik ben niet sexueel afwijkend. Maar dit verscheurt mijn ziel. De jongen destijds, die mij heeft "besmet" weet ik wel te vinden maar ik ben zo bang voor een groot drama in de media of familie, misschien zelfs wel iets dat mijn broer zelf niet eens meer weet? Ik weet gewoon niet wat ik ermee aan moet alleen dat het me kapot maakt van binnen dat ik dit als 7 jarige jongen heb gedaan. Soms wil ik dan het liefst sterven omdat het zo vreselijk is.
Datum:
04-07-2014
Naam:
nietwaardigomteleven
Leeftijd:
36
Provincie:
Limburg

24 uur per dag verdrietig

Hoi allemaal,

Al bijna 3 jaar studeer ik. Ik heb een fijn huis, lieve vriend en hele lieve vriendinnen. Ik geloof zelfs dat iedereen hier heel gelukkig mee zou zijn, maar ik vind hier mijn geluk niet in. In deze drie jaar ben ik vaak van studie gewisseld wat er voor zorgt dat ik nog steeds propedeuse niet heb. Ook dit jaar, na veel zwoegen en zweten, haal ik het niet op 1 toets. Het gaat niet goed met mij, ik ben niet gelukkig en kan mijn geluk niet halen uit alle dierbaren die om mij heen staan. Ik ben heel gevoelig, loop soms maanden te mokken over een negatieve reactie op iets wat ik gezegd heb. Mijn ouders zijn de liefste mensen, mijn zussen zijn de allerbeste, maar toch ben ik zo verdrietig omdat ik geen toekomst zie door het 'falen' in studies.. Een uitzichtloos bestaan, zoals het soms zo mooi verwoord wordt. De enige reden dat ik het niet doe, zijn de mensen om mij heen. Naast dat ik het verschrikkelijk vind om zelf zo verdrietig te leven, zou ik het nog verschrikkelijker vinden om het mijn geweldige ouders aan te doen. Ik weet dat zij er dan nog slechter van af zijn, dan ik nu. Mijn laatste potje wordt nu dus aangebroken. Als ik mijn ouders niet had, was ik er allang niet meer..
Datum:
02-07-2014
Naam:
Xxx
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord

ik ben 7 jaar gepest ik weet niet waarom.
heb pas een vriendje gehad maar hij was fout! ik voel me alleen heb wel vrienden. heb veel verdriet in mijn hart maar ik laat het nooit zien. ik heb ook vaak zelfmoord pogingen gedaan. ik heb nog steeds zo'n gedachten en word nu geholpen door de dokter . x meisje van 13
Datum:
02-07-2014
Naam:
claire
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Zie nu geen oplossing meer

Ik 52 jaar, goede baan, 2 kids, zie door alle problemen nu echt geen oplossing meer. Degene die mij op het goede pad hield heeft mij buiten de deur gezet met zoon.voor haar ging het ook niet meer, 7 jaar ups en downs, ziekte, depressie, jeugdzorg, GGZ , het mag allemaal niet meer baten.7 jaar terug gescheiden en daarna een prachtvrouw ontmoet en ben daar mee gaan samenwonen, de eerste jaren vlogen voorbij, en mijn ex hield de kinderen bij mij weg, voor 2 jaar ik had daar heel veel moeite mee, en net voordat je je daar bij neergelegd hebt, krijg je contact en mag je zelfs je kinderen weer zien. Wat een geluk, alleen was het niet altijd zo, veel ruzie door de kinderen, schulden ruim 215000 euro en nog steeds, want mijn ex wil het huis niet uit ondanks rechterlijke bevelen.sociale dienst vindt het voor mijn ex wel goed ze heeft onderdak.na ruim een jaar krijg ik te horen dat het niet gaat met mijn oudste zoon en moeder, jeugdzorg neemt contact op en de oudste komt bij mij wonen, eindelijk gaat het goedkomen denk je, maar nee, eerste maand gaat top, dan krijgt mijn huidige partner problemen met met zoon omdat hij niet meer naar school mag, autistisch met gedragsproblemen , dus die zegt na ruim 2 maanden het gaat niet meer, hij moet het huis uit en gooit ons ook al 2 keer het huis uit, maar dat komt weer goed na veel praten. Maar dan haalt mijn zoon een stomme zet uit hij verlaat het huis s nachts en gaat naar zijn moeder, die hem weer opvangt, ja blijft je zoon.dus zoon door jeugdzorg weer bij moeder die dit niet kan , die zit er ook doorheen. Jeugdzorg blijft vasthouden aan ouders en niet aan uit huis plaatsen. Nu hadden we plannen, ik zou ontslag nemen, zorgen dat ik het kreeg dus WW nog voor 3 jaar en dan een soort pgb , werkgever trapt daar niet in. Dan zou ik voor mijn zoon kunnen zorgen en dan een zorg minder. Je moet weten dat ik per maand 50,- voor mezelf heb de rest gast op aan nog hypotheek, schulden, alimentatie enz, maar door huidige partner ging dit nog goed en heeft mij eerder2x uit een zware depressie gehaald , ik moet vroeg op elke dag om 03.50 uur dus werk volcontinue en maak veel uren, maar ja wat moet je, je moet werken om alles te betalen. Nu sta ik op straat, zwerven dat doe ik nu, zie nu totaal geen uitweg meer in deze ellende ,krijg binnenkort oudste voor 3 weken vakantie bij me, vakantie wat moet ik dan, geen geld, geen huis, op moment wel ziekgemeld, dus wat nu dus de einde leven komt weer om de hoek kijken, ik bekijk de laatste dagen veel sites van hoe en wat, door zeker wegvallen relatie is mijn rots helemaal weg en treft mij op moment zo erg dat ik nu echt geen uitweg meer zie , de enige is nog levenseinde. Maar ja dan je moeder, je zoons, die tref je ook hiermee, een oplossing is er in mijn ogen niet echt, ja na de ww de schuldsanering in, lastig maar overkombaar, zorg dan wel voor mijn zoon die ik als enige kan hebben. Wilde niet zo zijn en zonder mijn maatje gaat het niet verder, ik snap haar wel dat zeker, en houd nog zeer veel van haar en zij van mij, maar het gaat niet meer zo. Ik wil dus zeker een einde maken aan al dit alles, en dan is er maar een manier........
Datum:
02-07-2014
Naam:
John
Leeftijd:
52
Provincie:
Flevoland

zelfmoord

Vanaf de lagere school tot het voortgezet onderwijs ben ik heel erg gepest. Ik had goede cijfers en was erg verlegen. Daarna kreeg ik er op mijn werk ook erg veel last van door die pesterijen van vroeger. Momenteel zit ik zonder werk al ruim twee jaar. 2 jaar geleden is er bij mij ingebroken en werd ik bedreigd, en ben ik in de ziektewet beland. 26 september a.s. dan houd mijn ziektewet op en kom ik onder geld te zitten. Ik krijg geen bijstandsuitkering omdat ik overwaarde heb in mijn woning. En ik zoek me gek naar werk maar kan niets vinden of krijg afwijzingen. Ik ben ten einde raad. Ik heb geen zin meer om verder te gaan. Ik heb ook helemaal geen vriendinnen of vrienden waar ik mee omga. Komt allemaal door vroeger. Ik vertrouw niemand meer.
Datum:
29-06-2014
Naam:
Lisa
Leeftijd:
35
Provincie:
Zuid-holland

Ik kan niet meer

Hoi.. ik loop al te lang met zelfmoord gedachte's.. er zijn teveel dingen gebeurd..
ik snijd mezelf keer op keer en iedereen verlaat me.. ik sta er alleen voor en niemand die me een hand toesteekt.. mijn vriendje heeft het vandaag uitgemaakt.. en het enigste wat ik nu wil ik zelfmoord plegen.. Mijn ouders zijn erachter gekomen dat ik afgelopen nacht heb gedronken.. en dat ik een keer heb geblowd alleen hun denken nu dat ik meerdere keren heb geblowd alleen dat is niet zo.. help me ik kan het gewoon niet meer.. ik wil er niet meer zijn.. iedereen ziet me als een groot probleem..
Datum:
29-06-2014
Naam:
gebrokensnijder
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

De werkelijkheid

Vroeger dacht ik altijd dat als ik een tiener zou zijn dat mijn leven beter en mooier zou zijn. Ik dacht altijd dat ouder worden geweldig was, dat ik later gelukkig zou zijn en dat ik goede punten had op school. Maar in werkelijkheid was dat totaal niet zo. Integendeel, het liefst van al zou ik willen sterven en alles achter me laten. Mijn stiefpa is de ergste! Hij geeft altijd kritiek op mij en ik kan niets goed doen in zijn ogen. Maar m'n ma is niet veel beter. Maar ik weet ook dat ze geen reden zijn om zelfmoord te plegen. Mijn hond is 2 jaar geleden gestorven aan kanker en ik kan niet verwoorden hoeveel ik van haar hield. Ze was amper 3 jaar oud. Ze was m'n alles. Na dit is alles achteruit gegaan. Niet veel later is er iemand die veel voor me betekende ook gestorven aan kanker. In juni 2012 heeft mijn vader een maagbloeding gehad en hij was bijna gestorven. Ik ben nogal een vaderskind dus ik nam het slecht op. Ik heb nog steeds elke dag stress dat hij het niet gaat halen, want zijn bloedwaarden en zijn gezondheid blijven slecht. En natuurlijk ,omdat ik nog niet diep genoeg zat, is Mitch (m'n idool) gestorven Ik ben al heel mijn leven gepest geweest ondanks m'n gewicht(en de pesters hadden geen beter idee dan te beginnen pesten over mijn hond die dood is). Natuurlijk heb ik er al kets voor gedaan maar mijn uithoudingsvermogen liet me elke keer in de steek. Dus ik veranderde van school. Het ging goed tot m'n vader een gezwel kreeg. Hij is nog steeds niet naar de dokter geweest maar de kans is groot (9/10) dat het kanker is. Mijn klas heeft me daarbij gesteund, maar begonnen al snel achter mijn rug te praten. Tot nu toe vertrouw ik niemand meer. Ik heb geen vrienden en nieuwe vrienden maken is moeilijk voor mij omdat ik een sociale angststoornis heb. Mijn verleden blijft zich herhalen en ik zie geen nut meer in het leven. Alles gebeurt opnieuw, alleen met andere personen en op andere plaatsen. M'n moeder weet dat ik mezelf snij maar ze weet niet dat ik al 3 keer zelfmoord heb proberen plegen. Mensen zoals ik horen hier niet. Niemand moet van me hebben en niemand zal dat ooit doen. Zelfs m'n begeleider neemt me niet serieus. Waarom? Ben ik echt een grap? Ben ik geboren voor het ongeluk? En waarom behandelen mensen me ze slecht? Het enigste waar ik nog aan kan denken is zelfmoord. Ik geloof gewoon niet meer ik het leven.
Datum:
28-06-2014
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Strontziek

Ik woon sinds kort weer bij mijn vader en met mijn zus in plaats van alleen met mijn moeder en ik wordt er stront ziek van!
Mijn zus is altijd aan het moederen over mij en ik doe nooit iets goed volgens haar, ik wordt er levensmoe van.. Mijn vader is nog eens even erg, ze zitten allebei heel de tijd te zeuren dat ik niets doe in huis, terwijl dat helemaal niet waar is. Daarnaast ik heb ook mijn dingen die ik doe en ze vinden het gek als ik een dagje lekker thuis zit. Ik kan dan ook het huis schoonmaken e.d. dan denk ik echt, ik ben de schoonmaakster niet! Zij vinden dat ik me helemaal moet aanpassen aan hen en ik trek het thuis gewoon niet meer. Geen enkel begrip naar mijn kant toe en alleen maar elke dag weer het zelfde gezeik. Ik wordt er echt maar dan ook echt strontziek van.. Op mij zelf gaan gaat niet echt wegens de € en bij smam is het te klein..:(
Datum:
28-06-2014
Naam:
---
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.